Boks

• Wycofanie się: akcja defensywna polegająca na opuszczeniu zagrożonego obszaru geograficznego lub walka w zwarciu w celu uniknięcia niebezpiecznej, niekorzystnej działalności. Zmiana miejsca ma na celu rozwikłanie sytuacji fiksacji wywołanej przez przeciwnika (albo klincz, kolizja, uwięzienie w kącie lub na linach...). Najczęściej uwolnienie osiąga się krokiem bocznym połączonym z działaniem ramienia. Ta umiejętność należy do grupy zwanej „technikami ucieczki” (ucieczka, ratunek, ślizg…).
• Kradzież: polega na odjęciu celu namierzonego przez przeciwnika lub wykonaniu ruchu, aby uniknąć trafienia (pojęcie lotu).
• Off-axis  : jest to decentrowanie popiersia poza bezpośrednią oś konfrontacji bez przesuwania podpór. Najczęściej mówimy o niewspółosiowości skośnej. Ta czynność jest konieczna, aby uniknąć trafienia podczas ofensywy lub kontrofensywy.
• Odbicie przeciwnej broni: zwane także dewiacyjną parą lub pościgową parą, jest to akcja obronna mająca na celu odwrócenie przeciwnej broni z jej trajektorii. Ma tę zaletę, że tworzy lukę w obronie przeciwnika, a nawet powoduje nierównowagę ciała. Tej akcji nie należy mylić z podobnym uderzeniem, ale z ofensywnym celem. Istnieją różne tryby ugięcia: za pomocą rękawicy, przedramienia, a nawet ramienia.
• Offset  : umieszczenie ciała poza osią ofensywy przeciwnika poprzez przesunięcie jednej lub dwóch podpór. Ale termin ten nie ma mocnej podstawy koncepcyjnej. Niektórzy autorzy definiują to jako umieszczenie pojedynczego wsparcia poza pasem konfrontacji. Mówimy o „wewnętrznym przesunięciu”, gdy przemieszczenie ma miejsce w przeciwnym sektorze działań, a „zewnętrznym przesunięciu”, gdy przemieszczenie ma miejsce poza sektorem niekorzystnych działań.

• Blokada dwóch ramion

• Przykryj obiema rękawiczkami

• Odchylenie z rękawiczką

• Zneutralizuj ramiona, chodząc ciało do ciała („przełamując dystans”)

Stosowana postawa , strażnik i styl

Postawa wyznacza dwie główne koncepcje. Po pierwsze, sposób zachowania w sytuacji opozycji (sposób bycia ustawionym, zachowywania się, orientacji, bycia chronionym lub na straży), a z drugiej sposób zachowania się na poziomie zachowania opozycyjnego (stosowany styl , zastosowana ogólna strategia itp.).

W boksie są różne postawy bojowe: garda trzy czwarte, garda boczna, garda kucana, garda dolna, utrzymywanie ciężaru na przedniej nodze, utrzymywanie ciężaru na tylnej nodze, podparcie w bardzo szerokim podparciu. Czasami pozycja ciała może wskazywać na intencje zawodnika wobec przeciwnika. Tak więc postawa profilowa może być oznaką dzieła wykrętu, reakcji przedniego ramienia, jak również przeciw.

• Niska osłona (mieszana) .

• Wysoka i zaawansowana gwardia .

• Wysoka gwardia wróciła .

• Wysoka straż .

• Odniesienie: Mike Tyson .
• Charakterystyka: w pozycji praworęcznej pięści zaciśnięte pod brodą, łokcie blisko tułowia, głowa cofnięta.
• Atuty: prezentuje czoło, skutecznie chroni podbródek i sprawia, że ​​biust jest bardziej zwarty (głowa w ramionach).
• Słabe punkty: odsłania skronie i otwiera splot. Niewiele możliwych zwodów. Jedyna alternatywa: być szybkim i mobilnym przy bocznych wejściach.

Ta osłona jest przeznaczona przede wszystkim dla małych, atletycznych konstrukcji, które zawsze będą miały do ​​czynienia z większymi przeciwnikami. Jest bardzo skuteczny, ponieważ wykorzystuje uderzenia z pchnięć nogami i pchnięcia miednicy, które zmniejszają łańcuch mięśniowy transmisji. Rzeczywiście, tutaj środek ciężkości jest bardzo szybko przesuwany nad podporą (zwarte ciało) i podkreśla siłę krótkich, okrągłych pociągnięć i podbródka. Innym podejściem do postawy jest przesunięcie rąk do przodu o około piętnaście centymetrów (por. Julio Cesar Chavez lub Ramon Dekkers). W tym przypadku bokser nie dąży bezpośrednio do ochrony podbródka, ani zwartości bloku głowa-popiersie-ramię, ale postawa zgodna z jego własnymi preferencjami (np. krótkie podcięcia haczyków). Zgięcie biustu i poszycie ramion sprzyja tym technikom. Transfer: (wersja podbródkowa) ochraniacz całkowicie nieprzystosowany do pięści stóp, ponieważ nie pozwala na skuteczną ochronę przy wysokim kopnięciu okrężnym (kopnięcie wysokie) , ani bezpośrednim kopnięciu wysokim ( kopnięcie w przód) ; niebezpieczne w walce swobodnej na bezpośrednie uderzenia kolanem lub łokciem.

• Odniesienie: George Foreman .
• Charakterystyka: u osoby praworęcznej lewa ręka odwrócona, łokieć do góry, ręka nisko, prawa ręka równoległa do lewej, całość lekko skośna.
• Mocne strony: lewy łokieć pozwala na utrzymanie dystansu w walce wręcz z czubkiem łokcia, a dolną lewą pięścią dobrze chroni wątrobę. Przesuwanie ramion stwarza przeciwnikowi znaczną trudność w dostępie do celów ciała. Podobnie stanowisko nonkonformistyczne wymaga szybkich adaptacji ze strony przeciwnika. Możliwe podróbki w szczepieniach .
• Słabe punkty: prawa skroń jest otwarta, żebra po lewej stronie też. Ma trudności z uderzaniem bezpośrednimi ciosami z prawej i okrężnymi z lewej ( możliwe jest tylko dźgnięcie ). Wszystkie inne ciosy wymagają czasochłonnej reorientacji ramion.

„Ukośna garda” jest zwykle używana przez dużych, statycznych obrońców (którzy w rzeczywistości nie przyjmują tylu ciosów niż...), którzy lubią bezpośrednią konfrontację, od frontu. Umożliwia również utrzymanie biustu wystarczająco wysoko, a w tym sensie bardzo niewiele małych rozmiarów może go użyć inaczej niż do ochrony, ale bez możliwości kontrataku. Transfer: garda możliwa w pięści, zwłaszcza w języku tajskim (w połączeniu z paradą piszczelową na praworęcznych i zajętych) i full house; niebezpieczna w wolnej walce, ponieważ daje lewy łokieć do ataku na klucz.

• Odniesienie: Thomas Hearns .
• Charakterystyka: u osób praworęcznych prawa ręka jest wysoko pod brodą, łokieć do tułowia, a lewa ręka nisko i rozluźniona.
• Mocne strony: maskuje początek ciosów lewego ramienia zbyt nisko dla widzenia dołkowego (oznacza globalne reakcje ochronne dla drugiej osoby, która widzi początek ruchu w widzeniu peryferyjnym). Wybuchowe ciosy, które zaczynają się od pozycji przed rozciąganiem mięśnia naramiennego (patrz plyometria). Możliwe podróbki klatki piersiowej i przedniego ramienia.
• Słabe punkty: otwory po lewej stronie i postawa często do tyłu, aby zrekompensować możliwą nieobronę lewej pięści, a co za tym idzie wymaga ruchomości biustu i silnej koordynacji, aby precyzyjnie uderzać masą biustu podczas ruchu naprzód, od 'stałe podpory.

Strażnik mieszany jest wybierany przez tych, którzy mają duże zdolności przewidywania i preferują przeciw. Generalnie zwolennicy miksu są szybcy, zrelaksowani, wybuchowi i chudzi. Kilka przypadków podobnej postawy z masywnymi ciosami zbliżającymi się do końca kadru, aby sprowokować drugiego do właściwego zakończenia. Przeniesienie: możliwe gardło w pięści, ale niebezpieczne, ponieważ staw lewego łokcia może być osiągnięty przy uderzeniu w stopę. Łączy się z ukośną osłoną z bliska. Możliwe w wolnej walce w poszukiwaniu zajęcia nóg.

• Odniesienie: Wzgórze Wergiliusza .
• Charakterystyka: jak garda mieszana, prawa ręka chroni cały prawy bok, łokieć wystarczająco wysoko, ale tutaj lewa ręka jest wysunięta bardzo do przodu, ramię w półrozciągnięciu (jak antena...).
• Mocne strony: pozwala utrzymać przeciwnika na dużą odległość, zmusić go do cofnięcia się i uderzyć pierwszego, ponieważ droga przednia ręką jest krótsza, nawet jeśli uderzenie jest nieskuteczne (zmniejszony skok). Znacznie utrudnia to bezpośrednie ataki z tylnego ramienia przeciwnika, co jest interesujące w grze z uderzającym prostym tylnym ramieniem. Zwody przednich ramion szeroko stosowane bezpośrednio.
• Słabe punkty: nie daje przewagi w pracy na średnim dystansie na przednią rękę, a jeszcze mniej w walce wręcz. Zobowiązuje się do bycia ograniczonym w pracy z daleka, przez zdobywanie punktów lub bezpośrednie szukanie wolnych miejsc.

Pointguard jest powszechnie używany przez zawodników, którzy nie cenią sobie bliskiego kontaktu i pracy z karoserią. W ten sposób budują mur nie do pokonania, który pozwala im pozostać w zachowaniach, które najbardziej im odpowiadają, co jest również bardzo rozsądne. Preferowany jest rozsądny rozmiar i znowu duże mają przewagę. Kolejna adaptacja, wykręcona pięść, kciuk do góry pozwala czasem na przebicie hermetycznych osłon (zwłaszcza amatorskich). Transfer: możliwy sporadycznie w pięści, ale niebezpieczny, ponieważ przednia część ramienia jest odsłonięta. Prośba o połączenie zamka piszczelowego z boku przedniego ramienia, co ogranicza mobilność wojownika. Występuje w pracy na średnim dystansie, gdy zawodnik próbuje stworzyć otwór, aby mocno uderzyć w drugą część tylnego ramienia (np.: uderzony bokser przeciwnika lub policzony wcześniej).

• Odniesienie: Naseem Hamed .
• Cechy charakterystyczne: biust prosty, boczny, plecy lub pochylony do przodu w prowokacji, obie ręce nisko, ramiona po bokach ciała.
• Mocne strony: pięści są prawie poza polem widzenia w połowie odległości i czasami łączą się z szortami. Rozluźnienie ramion pozwala na wybuchowe ciosy „rzucane” z solidnych podpór. Możliwe podróbki popiersia i głowy (prowokacja).
• Słabe strony: Często narzuca postawę plecami z odrzutem od środka ciężkości, co wymaga wyjątkowej koordynacji i niezwykłego spojrzenia do wykonywania kontry i kontrataków.

Niska osłona jest przymocowana do uprzywilejowanego typu boksu i skonstruowana z wybuchowych ataków w trafieniach bezpośrednich i w górę, a także system kontrowania przed biustem uniku. Kombinacja pchnięć nogą, które muszą być inicjowane z miednicy, oraz „rzutów” ramion z łańcuchów mięśni nóg i mięśni naramiennych, zapewnia wybuchowe i szybkie efekty. Jest to jeden z nielicznych przypadków eliptycznego efektu skrętu w ruchach do góry (pchanie nóg w połączeniu z obrotem biustu w celu uzyskania idealnego ułożenia bez konieczności przesuwania podpór). pięści i w wolnej walce, jeśli nie w fazach regeneracji z daleka.

• Odniesienie: Hacine Cherifi .
• Charakterystyka: ramiona są równoległe, łokcie na dole klatki piersiowej, pięści na skroniach. Ramiona opinają głowę i biust.
• Atuty: chroni głowę i klatkę piersiową oraz pozwala szybko przewidzieć ataki wroga, ponieważ osie ruchliwości ramion są już na swoim miejscu: obrót od łokcia do blokowania podbródków, zgięcie ramienia dla wysokich haków, opadanie barków dla karoserii i lekki napęd ręczny do bezpośredniego.
• Słabe punkty: nieco ogranicza pole widzenia i wymaga czasu utajenia w celu zmiany pozycji ramion do uderzenia okrężnego i wynurzania (czas wymiany może być wykorzystany przez przeciwnika, szczególnie w zwodach).

Właściwy strażnik to ten, który przyjmuje się na początku. To klasyczna odpowiedź na polecenie „podnieś ręce”. Sprzyja blokowaniu obrony i ochronie poprzez pochłanianie niektórych wstrząsów. Jego umieszczenie pozwala również na mniejsze przewidywanie boksera, ponieważ system ochrony jest solidny a priori. Również ci, którzy nie są szybcy w obronie lub mają trudności z przewidywaniem ataków, mogą szeroko stosować tę postawę. Niektórzy walczący utrzymują postawę straży w pozycji wyprostowanej, ale z dłońmi zwróconymi w stronę przeciwnika (w „modliszce”, co ułatwia bezpośrednie uderzenia i parowanie). Transfer: bez problemu w pięści, z wersją otwartą w tajskim stylu i walką swobodną faworyzującą chwyty.

• Numer referencyjny: Floyd Mayweather Jr. .
• Charakterystyka: ręka dźgania schodzi w dół wzdłuż ciała, z lekko uniesionym ramieniem, głowa ukryta w tym samym ramieniu.
• Mocne strony: Hermetyczna obrona i umożliwia blokowanie tylną ręką, często w przypadku bloków stosuje się bezpośrednie lub podbródkowe.
• Minusy: Ten strażnik całkowicie unieruchamia ramię, stając się przewidywalnym podczas ataków. Dodatkowo bokser jest otwarty na overhands, otrzymując cios w czubek głowy.

Straż i styl łączący inteligencję i atletyzm, tylko najlepszym udaje się go doskonale wdrożyć, ponieważ ten styl wymaga nieustannej czujności i wymaga dużej precyzji. Dobrze wykonany styl ten sprawia trudności każdemu pięściarzowi, nawet mistrzom świata. Floyd Mayweather Jr jest doskonałym przykładem tego stylu, powodując, że przeciwnicy pudłują i płacą.

• Odniesienie: Jérome Lebanner .
• Charakterystyka: prawa pięść wysunięta do przodu, prawa noga też.
• Mocne strony: związane z brakiem nawyku, jaki osoby praworęczne odczuwają wobec osoby leworęcznej. Naukowo udowodnione właściwości szybkości.
• Słabe punkty: ten strażnik prezentuje wątrobę z przodu na tylnym ramieniu praworęcznego (lub przednią nogę w pięści). Ponadto leworęczny bokser często ma tendencję do poruszania się do przodu, czego można się spodziewać.

Leworęczny stara się uderzyć mocniejszym, daleko sięgającym tylnym ramieniem, zwykle żywym. Dlatego ustawi się tak, aby sprowadzić prawą rękę z powrotem na to ramię, po jego otwartej stronie. Uważaj, niektórzy bokserzy na straży leworęczni, w rzeczywistości są praworęczni (por. Lebanner). Tak jest w przypadku tych, którzy zaczęli od trzymania preferencyjnej ręki do przodu. W rzeczywistości ich przednie ramiona są bardzo mocne pod każdym kątem, a wyjście z zamkniętej strony (prawej) nie zawsze jest właściwym rozwiązaniem dla kadrowania leworęcznego. Jak zawsze, musisz przetestować główne ruchy i trajektorie preferowane przez napotkanego wojownika (przed obserwacją w turnieju, na wideo lub podczas walki). Transfer: bez trudu we wszystkich formach walki, wiedząc, że leworęczni będą wrażliwi na tylną nogę praworęcznej (pełne ciosy w otwartą stronę).

Anglofony mówią bardziej o „pozycji” niż ściśle mówiąc o „strażniku” (np. krok boczny za osłoną boczną). Osłoną dla tych pierwszych jest górna część ciała, a także podparcie podłoża, dlatego używają terminu wyprostowana postawa dla pionowej pozycji biustu i pełnego przykucnięcia dla postawy podkurczonej. W języku francuskim używamy wyrażenia postawa bojowa, gdy oznaczamy całość. Więc kiedy mówimy o „strażniku” w szkole francuskiej, często myślimy o pozycji broni, aby się chronić. Ale znacznie więcej, oznacza organizację cielesną, która pozwala zawodnikowi przygotować się do obrony, az drugiej strony przejść do ofensywy, w konfiguracji, która zapewnia mu maksymalne bezpieczeństwo i skuteczność. Różne pozycje umożliwiają zmierzenie się z przeciwnikiem przed i podczas starcia i są inaczej nazywane „strażnikiem”. Jak sama nazwa wskazuje, „bycie na straży” oznacza stawianie się w ciągłej gotowości i przyjmowanie korzystnej pozycji do reagowania. Istnieje wiele postaw strażnika: straż w trzech czwartych z przodu, z profilu, odwrócona gwardia, wysoka gwardia, niska gwardia, zaawansowana gwardia, ścisła gwardia itd. Oczywiście bardzo ważne jest, aby „być utrzymywanym” (hermetyczny), ale trzeba też przyjąć postawę, która pozwala działać i reagować szybko i sprawnie (a tym samym przyjąć postawę skuteczną). I odwrotnie, bokser, który nie przyjmuje określonej postawy, kiedy ma „opuszczone” ręce, mówi się, że jest „niestrzeżony”. Co więcej, niektórzy bokserzy dokonują tego wyboru z myślą o budowaniu swojej gry w oparciu o kontrinformacje (oszustwa).

• Wyprostowana postawa

• Częściowo zwinięta postawa

• Wycofana postawa

Styl reprezentuje sposób robienia rzeczy specyficznych dla każdej osoby i które mogą być powiązane z klasami „typowego zachowania”. Jest to charakterystyczne dla jego temperamentu, jego potencjału fizycznego lub tego, czego nauczył go jego szkoła bokserska. W ten sposób rozróżniamy: czekamy i patrzę na rzemieślnika i technika (stylistę) na ciasto , ale ta klasyfikacja na tym się nie kończy. Dla każdej „typologii” istnieją różne znaki zmienne. Na przykład w stylach „technicznych”: boks w długich uderzeniach , w zatrzymanych uderzeniach , w kontratakach . W stylach „fizycznych”: rób forsowność , bokser w potężnych hakach „przeczaj”, szukaj klinczu lub mocnego ciosu. Kiedy zawodnik używa swojego zwykłego sposobu boksu (swojego zwykłego stylu), mówi się, że jest na swoim „rejestrze”; to na sposób muzyka, który ćwiczy swoje ulubione skale. Z drugiej strony w walce odczuwalna jest przeciwstawność stylów. Mamy na przykład walki z 1980 roku , Sugar Ray Leonard przeciwko Marvin Hagler . Pierwsza wykorzystuje boks do tyłu, złożony z szerokich stopni bocznych, uników biustu i precyzyjnego kontrataku. Podczas gdy drugi, wykorzystuje boks postępu do przodu, zwartą postawę z popiersiem do przodu i bardzo mocnymi ciosami. Zobacz także jak walczyć .

Zagrożenia dla zdrowia

Boks ma reputację niebezpiecznego sportu. Powtarzające się ciosy rzeczywiście mogą być odpowiedzialne za drobne urazy głowy. Rola cutmana może decydować o zatamowaniu krwawienia lub ograniczeniu krwiaka podczas minuty odpoczynku, a tym samym o zmniejszeniu dyskomfortu odczuwanego przez boksera. Nos, łuki, kości policzkowe są często złamane i bardzo często dotknięte. Ale chociaż w przeszłości odnotowano wiele zgonów i obrażeń, społeczność bokserska dostrzegła zagrożenia dla bokserów i warunki znacznie się poprawiły w ciągu ostatniej dekady.

Rodzaj urazów i lokalizacja

• Twarz: wstrząsy mogą powodować złamania (nos, łuki, szczęki), muszle, rany, uszkodzenia oczu i zębów.
• Popiersie: uderzenia mogą powodować urazy splotu słonecznego i złamania żeber.
• Skręcenie: W stawie więzadła i otaczające tkanki zostają nagle rozciągnięte lub zerwane.
• Zwichnięcie: nieprawidłowe przemieszczenie, pod wpływem gwałtownego wstrząsu, jednej lub więcej kości w stawie. Ruch jest niemożliwy. Rannych należy zabandażować i ewakuować do szpitala.
• Skurcz: Jest to nagły, mimowolny, bolesny skurcz mięśnia. Może wystąpić przy słabej koordynacji mięśni lub gdy organizm traci dużo soli mineralnych i wody podczas intensywnego pocenia się. Skurcz jest leczony poprzez rozciąganie mięśnia podczas masowania skurczonego obszaru. W przypadku skurczu łydek wskazane jest zgięcie palców u nóg do góry.

Czułe punkty ciała

• Uderzenie otrzymane w środek klatki piersiowej, na poziomie splotu słonecznego, blokuje przeponę. Ofiara bez tchu dusi się na chwilę.
• Jeśli dobrze chronione serce nie jest tak wrażliwe, jak się mówi, w boksie należy uważać, aby nie otrzymać zbyt gwałtownych ciosów.
• Wątrobę , narząd ten wrażliwy na ogół dobrze chronione przez bokser normalnego osłoną odrzuca w organizmie dużej ilości krwi, który znajduje się wydalony w jednym uderzeniu oraz tnie nogi bokser oddziaływaniu. O wiele bardziej ryzykowne może być trafienie w tym momencie fałszywym strażnikiem, czyli takim, którym leworęczny może użyć prawej ręki z przodu.

KO

Można to zrobić na różne sposoby i jest ich wiele. Bokser po upadku na ziemię musi wstać, zanim sędzia policzy do 10. Jeśli zawodnik pozostaje na ziemi lub wstaje za późno i nie dochodzi do siebie, jest uważany za nokautujący. W większości przypadków w tej sytuacji bokserzy są dość poturbowani i wstrząśnięci. Rozważany jest nokaut i jest wstrząsem mózgu. Ściśle mówiąc, jest to cios zadany zbyt gwałtownie, który powoduje szybkie cofnięcie się głowy, co spowoduje uderzenie mózgu o czaszkę, co z kolei spowoduje, że bokser straci równowagę.