Rektor Paryża , zwanego również opiekę nad Provost , założona w XI -tego wieku i zniesiony w 1792 roku, jest królewski urzędnik posiadający uprawnienia do komornika lub stewarda na terytorium wicehrabiego Paryża .
Nie należy go mylić ani z prepozytem kupców , siedzącym w Hôtel de ville , który był przedstawicielem burżuazji i siedmiu wielkich korpusów kupców paryskich, ani z burmistrzem Île-de-France, który był rektor marszałków.
Jego misją była interwencja w czyny, w których król miał jakiś interes do obrony i zastępował go na przesłuchaniach w Châtelet , do którego jurysdykcji został wyznaczony. Została tam zainstalowana przez prezydenta z moździerzem, który powiedział do niego: umieszczam cię w urzędzie rektora Paryża, abyś go wykonywał z godnością i za zgodą króla i społeczeństwa . Zapewniał dobry wymiar sprawiedliwości i przestrzeganie zwyczajów kraju i zasiadał z mocy prawa w Stanach Generalnych jako pierwszy sędzia Paryża. Potwierdzał burżuazyjnemu wyroki interpretacji izby wizyt , kierował dowództwem szlachty, zarządem broni i nadzorem straży miejskiej: pod jej opieką oddano policję i ochronę miasta.
Od Ludwika IX , prepozyt Paryża łączy dwie funkcje i dwa tytuły: jest prepozytem châtellenie - prepozytem Paryża i komornikiem każdego châtellenie - prepozyta wicehrabiego Paryża .
Burmistrz Paryża musiał najpierw samodzielnie zarządzać swoim biurem, z pomocą urzędnika zajmującego się papierkową robotą. Wkrótce jednak dano mu do pomocy adwokata króla, porucznika cywilnego, dwóch prawników króla, ośmiu doradców i porucznika kryminalnego. Coraz większa liczba spraw oznaczała, że musiał zatrudniać śledczych, którzy pomagali mu w śledztwie, oraz audytorów, którzy pomagali mu wymierzać sprawiedliwość.
Burmistrz Paryża składał się z kilku izb, a mianowicie: izby rektora w parku cywilnym, prezydium, izby policji, izby kryminalnej, izby rektora Ile de France, izby prokuratorskiej Króla i izbę sędziego rozpatrującego sprawę.
Strój burmistrza składał się z krótkiej szaty z płaszczem, wywiniętego kołnierza, miecza, kapelusza z piórami, sztabu dowódcy otoczonego srebrnym materiałem. Nosił tę suknię, aby uczestniczyć w sesjach królewskich, gdzie zajmował miejsce na ostatnich stopniach tronu, pod szambelanem, a także występować na widowni parlamentu.
Siedziba prepozyta Paryża i jego poruczników znajdowała się w Grand Châtelet .
Po zjednoczeniu hrabstwa paryskiego z koroną pod Hugues Capet ustanowiono tam burmistrza. Nie możemy określić daty powstania tego zakładu, ale istniał on w 1060 roku, zgodnie ze statutem z tego roku.
Philippe Auguste nakazał w 1200 r. , Aby prepozyt paryski złożył przysięgę w rękach rektora uniwersytetu, ponieważ był gwarantem przywilejów. W rektorzy regularnie pożyczył przysięgę na XVII -tego wieku .
Za regencji matki św. Ludwika , prepozyt Paryża został oddany do gospodarstwa w drodze przetargu burżuazji Paryża, tak jak wszyscy inni prepozyty królestwa, i podzielony między dwóch oficerów sprawujących władzę sądowniczą, a drugi siła finansowa.
W 1260 roku , po powrocie z siódmej krucjaty , Saint-Louis położył kres nadużyciom spowodowanym tą decyzją, zniesieniem sprzedajności urzędu i umieszczeniem tam w następnym roku Étienne Boileau , człowieka znanego ze swojej uczciwości, swojej wiedzy i jego energię. Król utworzył także nowe stanowisko, strażnika miasta, sprawującego jurysdykcję nad strażą królewską i strażnicą odpowiedzialną za bezpieczeństwo miasta. Jej pierwszym posiadaczem był Geoffroy de Courtray.
Philippe le Bel nadał prepozytowi Paryża w 1309 r. Przywilej występowania na uroczystościach w asyście dwunastu sierżantów odzianych w herby i zaopatrzonych w halabardy.
Karol VI , król Francji, chciał, po zdławieniu burmistrza kupców (w następstwie buntu Maillotynów ), nadać więcej blasku burmistrzowi królewskiemu i, w swoich listach27 stycznia 1382 łącząc ratusz paryski z urzędem prepozyta Paryża, wyznaczył Petit Châtelet, odbudowany przez Huguesa Aubriota, na rezydencję prepozyta, tak aby zawsze znajdował się w samym centrum jego funkcji.
Ludwik XII zażądał w 1498 r., Aby odtąd prepozytorzy Paryża byli doktorem przysięgami in utroque , aby sprawiedliwość nie opierała się już na sile, ale na prawie.
W ostatnich dniach burmistrz Paryża zasiadał tylko na uroczystościach świetności. W Chatelet zachował tylko głos jako najmniej doradca i chociaż był prezydentem, nigdy się nie odezwał i nawet nie wypowiedział wyroków wydanych w jego imieniu. To cywilny porucznik wyartykułował: Burmistrz Paryża powiedział ...
Ostatnim prepozytorem Paryża była Anne Gabriel de Boulainvilliers do 1792 roku. Markiz de Boulainvilliers nosił tytuł burmistrza miasta, prepozyta i wiceprezydenta Paryża oraz kuratora królewskich przywilejów uniwersytetu, a w tym czasie liczba oficerów prepozyta przekroczyła 1550.
Od Étienne Boileau i reformy urzędu pożądanej przez Saint-Louis.