Prawa Auroux to zestaw czterech praw, które znacząco modyfikują prawo pracy we Francji , ogłoszone w 1982 roku przez rząd Mauroya II podczas pierwszej kadencji François Mitterranda .
To jest ustawa nr 82-689 dotycząca wolności pracowników w firmie (ogłoszona dnia 4 sierpnia 1982), Ustawa nr 82-915 dotycząca rozwoju instytucji przedstawicielskich pracowników (ogłoszona dnia 28 października 1982), Ustawa nr 82-957 o rokowaniach zbiorowych i rozstrzyganiu sporów zbiorowych (ogłoszona dnia 13 listopada 1982) i wreszcie ustawa nr 82-1097 dotycząca komisji zdrowia, bezpieczeństwa i warunków pracy (ogłoszona 23 grudnia 1982). Są one nazwane po francuskim ministrem Pracy w rządzie Mauroy II który nadzorował ich rozwój, Jean Auroux , który jest również socjalistyczny burmistrz z Roanne .
W związku z wyborem François Mitterranda na prezydenta Republiki Francuskiej wMaj 1981Jean Auroux, dotychczasowy zastępca ds. Loary , został mianowany ministrem pracy, napisał raport na temat „praw pracowniczych” , w którym stwierdził w szczególności, że „pracownicy muszą być pełnoprawnymi obywatelami przedsiębiorstwa” i stawia sobie za cel „Promowanie demokracji ekonomicznej opartej na nowych stosunkach pracy […] i rozszerzeniu praw pracowniczych” . W wyniku raportu ogłoszono dwa rozporządzenia i cztery ustawy.
Ustawodawstwo Auroux miało na celu głęboką zmianę stosunków pracy we Francji i w tym celu położyło nacisk na wzmocnienie pozycji różnych aktorów społecznych, pracowników, związków i liderów biznesu. Ich ogólnego ducha można podsumować dwiema głównymi ideami, już obecnymi w raporcie o nowych prawach pracowniczych, który Jean Auroux przedstawił Prezydentowi Republiki François Mitterrandowi i Premierowi Pierre'owi Mauroyowi wWrzesień 1981i który ich zapowiadał. Pierwszą z nich była idea rozszerzenia obywatelstwa na sferę biznesową: „obywatele miasta, pracownicy też muszą być w swoim biznesie” . Po drugie, prawo pracy powinno stymulować indywidualne i zbiorowe inicjatywy, a nie je ograniczać. Odrzucając pomysł „wprowadzenia uciążliwej legislacji składającej się z blokad”, w raporcie potwierdzono zatem, że „pracownicy muszą stać się agentami zmian w firmie”.
Te cztery ustawy zmodyfikowały ówczesny kodeks pracy w proporcji około jednej trzeciej lub ponad 300 artykułów. Niektóre z głównych innowacji, które wprowadzili, obejmowały:
Przed wprowadzeniem w życie tych przepisów proces ten zakończył się dwoma rozporządzeniami: z 16 stycznia 1982o godzinach pracy , która obniża czas pracy do 39 godzin i wprowadza piąty tydzień płatnego urlopu, a także tydzień25 marca 1982obniżenie wieku emerytalnego do 60 lat.
Prawa te są silnie naznaczone wpływem drugiej lewicy , a zwłaszcza CFDT , która była głównym źródłem inspiracji dla Ministerstwa Pracy . W dużej mierze napisane przez Martine Aubry , wówczas członkinię gabinetu Jeana Auroux, są spadkobiercami lewicowej chrześcijańskiej myśli społecznej ucieleśnionej przez Jacquesa Delorsa .