Jean Zay | ||
Jean Zay w 1936 roku. | ||
Funkcje | ||
---|---|---|
Minister Edukacji Narodowej | ||
4 czerwca 1936 - 10 września 1939 ( 3 lata, 3 miesiące i 6 dni ) |
||
Prezydent | Albert Lebrun | |
Przewodniczący Rady |
Léon Blum Camille Chautemps Léon Blum Camille Chautemps Édouard Daladier |
|
Rząd |
Blum I Chautemps III i IV Blum II Daladier III i IV |
|
Poprzednik | Henri Guernut | |
Następca | Yvon Delbos | |
Podsekretarz Stanu ds. Przewodnictwa Rady | ||
24 stycznia 1936 - 4 czerwca 1936 ( 4 miesiące i 11 dni ) |
||
Prezydent | Albert Lebrun | |
Przewodniczący Rady | Albert Sarraut | |
Rząd | Sarraut II | |
Zastępca | ||
8 maja 1932 - 31 maja 1942 ( 10 lat i 23 dni ) |
||
Wybór | 8 maja 1932 | |
Ponowny wybór | 3 maja 1936 | |
Okręg wyborczy | 1 ponownie Loiret | |
Legislatura | XV e i XVI e | |
Poprzednik | Maurice Berger | |
Następca | Druga wojna światowa | |
Ogólne radny z Loiret wybrany w kantonie Orleans-północno-wschodniej | ||
14 marca 1937 - 1940 ( 3 lata, 4 miesiące i 14 dni ) |
||
Poprzednik | Louis Gallouédec | |
Następca |
II wojna światowa Jean Grosbois (pośrednio) |
|
Biografia | ||
Imię i nazwisko | Jean Elie Paul Zay | |
Data urodzenia | 6 sierpnia 1904 | |
Miejsce urodzenia | Orlean ( Loiret ) | |
Data zgonu | 20 czerwca 1944 (w wieku 39 lat) | |
Miejsce śmierci | Molles ( Allier ) | |
Narodowość | Francuski | |
Partia polityczna | Partia Republikańska, Radykalna i Socjalistyczna (PRRRS) | |
Zawód | Prawnik | |
Jean Zay , urodzony dnia6 sierpnia 1904w Orleanie i zamordowany przez milicję na20 czerwca 1944 rw Molles ( Allier ), jest francuskim prawnikiem i politykiem . Jest Podsekretarzem Stanu w Prezydencji Rady, Ministrem Edukacji Narodowej i Sztuk Pięknych , Posłem na Sejm Loiret i Radcą Prawnym .
Na czterdzieści cztery miesiące rząd Frontu Ludowego Jean Zay ustanawia, przy Ministerstwie Edukacji: trzy poziomy kształcenia, program unifikacyjny, rozszerzenie obowiązku szkolnego do czternastu, orientację na zajęcia , zajęcia nadzorowane, nauczanie interdyscyplinarne, uznawanie nauka, sport w szkole, praca uniwersytecka; a dla Sztuk Pięknych: CNRS , Narodowe Muzeum Sztuk Popularnych i Tradycji , Muzeum Sztuki Nowoczesnej , Zjazd Narodowych Teatrów Lirycznych , Festiwal Filmowy w Cannes .
Prochy Jeana Zay zostały przeniesione do Panteonu w dniu27 maja 2015 r..
Jego ojciec, Léon Zay, pochodził z rodziny żydowskiej pochodzącej z Metz przez ojca iz alzackiej rodziny żydowskiej z Odratzheim przez matkę, z domu Hélène Lévy. Urodzony i zmarły w Orleanie Léon Zay był dyrektorem radykalno-socjalistycznej gazety regionalnej Le Progrès du Loiret . Jego matka, Alice Chartrain, nauczycielka z protestantem chrześcijańskiej religii , jest od regionu naturalnego z Beauce . Jean i jego młodsza siostra Jacqueline zostali wychowani w wierze protestanckiej.
Jean Zay jest uczniem liceum dla chłopców przy rue Jeanne-d'Arc w Orleanie (później, w 1924 r., liceum Roberta-Josepha Pothiera ). Tam poznał przyszłego dyrektora Narodowego Konserwatorium Muzycznego w Orleanie , René Berthelota , który stał się jednym z jego krewnych. Założył tam gazetę gimnazjalną i otrzymał nagrodę za kompozycję literatury francuskiej na ogólnopolskim konkursie w 1922 r., a następnie nagrodę za filozofię na konkursie w 1923 r.
Aby opłacić studia prawnicze , Jean Zay został adwokatem i sekretarzem redakcji w Progrès du Loiret , gazecie ojca. wkwiecień 1925 19, w towarzystwie kilku przyjaciół bliskich radykalizmowi centrowemu, w szczególności René Berthelota i Rogera Secrétaina , przyszłego założyciela La République du Centre, a następnie burmistrza Orleanu i bliskiego gaullizmowi, założył przegląd literacki Le Grenier , który po osiemnaście numerów, staje się Le Mail .
W wieku dziewiętnastu lat, przerażony masakrami I wojny światowej , Zay skomponował Le Drapeau , antymilitarystyczny wiersz datowany na6 marca 1924i poświęcony Paulowi Dreux . Ten pastisz przedstawień podżegacza wojennego Gustave'a Hervé zostanie później wykorzystany przez jego wrogów i wydobyty ponownie, gdy w 2014 roku zostanie zaproponowany transfer jego prochów do Panteonu .
Prawnik w 1928 zapisał się do adwokatury w Orleanie .
Jean Zay bardzo wcześnie zaangażował się w politykę. Od studiów wstąpił do młodzieży świeckiej i republikańskiej, a po osiągnięciu pełnoletności (21 lat) wstąpił do Partii Radykalnej . Uczęszczał do kręgów republikańskich, został członkiem Ligi Praw Człowieka , odpowiedzialnym za Ligę Oświatową i był inicjatorem,24 stycznia 1926, W wieku 21 lat, na Étienne Dolet loży masońskiej w masońskiej posłuszeństwa z Wielkiego Wschodu Francji , gdzie jego ojciec sam został zainicjowany na27 maja 1906. W 1931 r1 st listopadJean Zay dołącza do grona emulatorów wolnomyślicieli Etienne Dolet .
W 1932, w wieku 27 lat, został wybrany na deputowanego Loiret pod szyldem radykalno-socjalistycznym , pokonując Maurice'a Bergera , ustępującego deputowanego Partii Ludowo-Demokratycznej . W tym czasie jego wiersz Le Drapeau , skradziony i spieniężony przez skrajnie prawicowych aktywistów, ukazał się w konserwatywnej gazecie w Loiret .
Zay jest jednym z filarów „ Młodych Turków ”, tych członków Partii Radykalnej, którzy chcą go odnowić. Szybko został zauważony, stał się jedną z nadziei partii i to jemu powierzono ogólny raport polityczny Kongresu z 1935 r., który zadecydował o wstąpieniu radykalnej partii do Frontu Ludowego . W 1936 roku przewodniczący Rady Albert Sarraut mianował go podsekretarzem stanu na przewodniczącego Rady. Kilka miesięcy później został ponownie wybrany, a w wieku 32 lat został4 czerwca 1936, Minister Edukacji Narodowej i Sztuk Pięknych Frontu Ludowego . wMarzec 1937Został wybrany radny generalny w kantonie Orleans-północny-wschód .
Na początku II wojny światowej Jean Zay zrezygnował z2 września 1939dołączyć do armii francuskiej i śledzić losy swojej grupy wiekowej. O jego odwadze i poświęceniu w IV e Armii świadczą jego dowódcy wojskowi: „ochotnik do najniebezpieczniejszych misji i delikatnych” .
Porucznik dołączony do sztabu IV th armii, przebywał w Lotaryngii podczas „ dziwna wojna ” w latach 1939-1940. wczerwiec 1940, za zgodą przełożonych, dołączył do Bordeaux, aby wziąć udział w19 czerwca 1940na ostatniej sesji parlamentu, który połączył się z rządem i debatuje nad kwestią pozostawienia metropolii wojskom niemieckim i przeniesienia rządu francuskiego do Afryki Północnej . Żadna decyzja nie jest podejmowana, ale21 czerwca 1940, pod koniec popołudnia Camille Chautemps , wiceprzewodniczący Rady, prezesi obu izb, Jean Zay i Pierre Mendès France , a także dwudziestu pięciu innych parlamentarzystów, wsiadają do Verdon na pokładzie Massilii . Przybył do Casablanki , Maroko ,24 czerwca 1940 r, z powodu strajku załogi, a następnie oczekiwania na wniosek o azyl ze strony rządu brytyjskiego, pasażerowie Massilii zostali najpierw zabrani przez rezydującego generała Charlesa Noguèsa do dużego hotelu, a następnie cztery dni między nimi, w tym Jean Zay są aresztowani,15 sierpnia 1940, za dezercję od wroga. Po powrocie do Francji Jean Zay został internowany20 sierpnia 1940 r, w więzieniu wojskowym Clermont-Ferrand .
Przez wiele miesięcy, Jean Zay staje się „osławiony cel antysemickiej kampanii” i gwałtownej kampanii prasowej zorganizowanej przez Philippe Henriot , Minister Informacji o rządzie Vichy , wzywa do kary śmierci w „Żyd Jean Zay” jako żydowski , mason, antymonachijczyk, antyhitler i minister frontu ludowego . Z tej okazji ukazujemy jego młodzieńczy wiersz Le Drapeau , wcześniej skradziony i spieniężony przez działaczy skrajnej prawicy, którzy przedstawiają go jako dowód antypatriotyzmu.
ten 4 października 1940Stały Trybunał Wojskowy z 13 -go Oddziału Wojskowego z siedzibą w Clermont-Ferrand, skazany za dezercję jako oficer w obecności wroga do deportacji do życia i degradacji wojskowej przeciwko sześciu lat więzienia za Pierre Mendes France , ośmio- rok więzienia dla Petera Viénota i nie ma potrzeby dla Alexa Wiltzera . Dla Oliviera Loubesa, „idealnego kozła ofiarnego”, Jean Zay został skazany „na wyrok mający na celu przypomnienie wyroku Alfreda Dreyfusa ”. Przeniesiono dnia4 grudnia 1940, w Fort Saint-Nicolas w Marsylii, który miał zostać deportowany, jego wyrok deportacji do kolonii karnej został zmieniony przez reżim Vichy na zwykły internowanie we Francji, a7 stycznia 1941zostaje uwięziony w specjalnej kwaterze aresztu śledczego w Riom .
Podczas swojej niewoli Jean Zay, którego współwięźniam był rabin Édouard Gourévitch , mógł nadal regularnie przyjmować swoją żonę Madeleine Dreux Zay i dwie córki, najstarszą Catherine Martin-Zay i młodszą Hélène Mouchard. -Zay, urodzona w 1940 roku po aresztowaniu ojca. Może pisać i komunikować się z przyjaciółmi. Nie szuka ucieczki, bo bez wątpienia pozwoliłaby na to siła francuskiego oporu wewnętrznego w regionie . Kontynuuje pracę, przygotowując reformy, które jego zdaniem może wprowadzić po wyzwoleniu .
ten 20 czerwca 1944 r, trzech milicjantów przyjeżdża po niego z więzienia w Riom. Są to Henri Millou, odpowiedzialny za bezpieczeństwo milicji w Vichy, Charles Develle i Pierre Cordier. Trzej milicjanci przedstawiają rozkaz przeniesienia Melun podpisany przez dyrektora administracji więziennej Bailleta, również milicjanta. Dokument ten zawiera również instrukcje Raymonda Clémoza, ówczesnego szefa sztabu Josepha Darnanda w Vichy . Trzej milicjanci dali mu do zrozumienia, że są przebranymi bojownikami ruchu oporu, których misją jest zmuszenie go do przyłączenia się do maquis i zamordowanie go w lesie, niedaleko kamieniołomu, w miejscu zwanym Les Malavaux , z winy Puits , diabła , w Molles w Allier .
Jean Zay zostaje zastrzelony przez Charlesa Develle. Następnie, aby nie został zidentyfikowany, zabójcy rozbierają go, zdejmują jego obrączkę, wrzucają jego szczątki do szczeliny Diabelskiej Studni i wrzucają tam kilka granatów, aby ukryć ciało piargiem.
ten 22 września 1946, jego ciało i ciała dwóch innych osób zostają znalezione, pochowane pod stosem kamieni przez myśliwych z Molles i Cusset i pochowane na polecenie gminy Cusset w tym samym dole cmentarza komunalnego.
Wykonywanie połączenia między ciałem i zniknięcia Jean Zay, badacze uważają tożsamość milicjanta, który podpisał rejestr zwolnieniu z więzienia, Charles Develle i pytanie go w Neapolu , we Włoszech , gdzie był uchodźcą. Odkryte pod koniec 1947 r. szczątki Jeana Zaya są identyfikowane dzięki jego karcie dentystycznej i pomiarom podanym przez jego krawca. Oceniany wLuty 1953Develle zostaje skazany na dożywotnie ciężkie roboty przez sąd wojskowy w Lyonie, a dwa lata później zwolniony.
Jean Zay jest pochowany na wielkim cmentarzu w Orleanie, 15 maja 1948 w 2015 roku przeniósł się do Panteonu.
ten 5 lipca 1945 r, Sąd Apelacyjny w Riom ponownie rozpatruje zarzuty przeciwko podporucznikowi Jeanowi Zayowi, zauważa, że nigdy nie uchylał się od władzy wojskowej i że „postępowania przeciwko podporucznikowi Jeanowi Zayowi nie można wyjaśnić pragnieniem, by rząd musiał dotrzeć do parlamentarzysty, którego poglądy polityczne były mu przeciwne i którego należało zdyskredytować ze względu na wysoki autorytet związany z jego osobowością” .
W związku z tym unieważnia wyrok 4 października 1940 a Jean Zay jest w pełni zrehabilitowany pośmiertnie.
ten 21 luty 2014Prezydent Republiki François Hollande ogłasza przeniesienie do Panteonu prochów Jeana Zaya oraz Pierre'a Brossolette'a , Geneviève de Gaulle-Anthonioz i Germaine Tillion jako „wielkich postaci, które przywołują ducha oporu”. ten7 stycznia 2015, został opublikowany dekret Ministerstwa Kultury i Komunikacji ogłaszający hołd Narodu pamięci tych czterech osobistości i przeniesienie prochów dwóch z nich, w tym Jeana Zay'a, do Panteonu. Ceremonia odbywa się w dniu27 maja 2015 r., narodowy dzień ruchu oporu. Cztery trumny są witane dzień wcześniej,26 maja 2015na Sorbonie, gdzie w obecności ministrów Najata Vallaud-Belkacem i Jean-Marca Todeschiniego , burmistrza Paryża Anne Hidalgo i rektorów akademii, składa się im hołd ze świata szkoły i uniwersytetu . ten27 maja rano na dziedzińcu Sorbony hołd oddają im władze i ukonstytuowane ciała.
„Dla Jeana Zaya Republika opiera się przede wszystkim na uprzejmości i inteligencji obywateli, to znaczy na ich intelektualnej i moralnej edukacji. […] Wbrew konserwacjom społecznym, ale także przeciwko rewolucyjnym utopiom, polityka jest tym ruchem, dzięki któremu ludzkość pogłębia się i staje się niejako bardziej wartościowa dla siebie” .
Jean Zay uważa, że „intelektualista nie może nie opowiedzieć się po jednej ze stron w kontrowersji, która na co dzień na forum stawia obywateli przeciwko sobie” .
Jedną z cech systemu edukacji, nad którą najbardziej ubolewał Jean Zay, była ta, która spowodowała utratę przez Republikę cennych, pracowitych i uzdolnionych przedmiotów, którzy z braku pieniędzy nie mogli dostać się na stanowiska, na których mogli dać to, co najlepsze. , najlepiej z siebie. Natomiast umysły przeciętne i nonszalanckie, dzięki swojemu losowi, mogły łatwo dostać się do wysokiej służby cywilnej , nawet bez odpowiedniego przeszkolenia. Taki był pomysł na ENA , która powstała dopiero po wojnie.
Jego wielki projekt reformy systemu edukacji (przedstawiony w 1937 r., ale „storpedowany” przez komisję oświatową Izby Poselskiej, która nigdy o nim nie dyskutowała), jeden z najbardziej rozbudowanych, jakie kiedykolwiek wymyślono i jeden z najbardziej demokratycznych w tamtych czasach , opierała się na tym samym przekonaniu, że cnota, zdolności intelektualne i, używając przestarzałego wyrażenia, serce, nie są przywilejem klas zamożnych i że społeczeństwo ma wszystko do zyskania, przyznając maksimum szczęście dla wszystkich, a także wyszkolenie jak największej liczby osób. Jej projekt reformy dotyczył w szczególności szkół średnich dla dziewcząt i szkół podstawowych . Niezbędne jest także zastąpienie jej działania, z bardziej doczesnego punktu widzenia, akcją rządu Frontu Ludowego , której celem było rozszerzenie na klasy robotnicze życia o wiele lepszej jakości, które dla Jeana Zay'a poprzez kulturę i edukację, tak samo jak przez wypoczynek, te słynne „ płatne wakacje ”, które są dziś powszechnie uważane za symbole tego okresu.
Jest także kreślarz, z Marc Rucart , projektu ustawy znoszącej własności literackiej i artystycznej , dzięki czemu copyright o niezbywalne prawo i umowy wydawniczej nie umowa cesji praw , ale kontrakt. Tymczasowy koncesyjnej z bardzo ograniczonym zakresie. Zapisano dnia13 sierpnia 1936projekt ten, popierany przez autorów, spotkał się z ostrym sprzeciwem wydawców, w szczególności Bernarda Grasseta . Ożywione dyskusje wokół tej kwestii zostały przerwane przez wojnę w 1939. Jest wśród znakomitych przeciwników projektu Zay-Rucart, takich jak René Dommange , François Hepp i Jean Escarra , że znajdujemy autorów autora reformy prawa o rząd Vichy , a następnie, po wyzwoleniu, prawa11 marca 1957która przywraca własność literacką . Zachowana zostanie jednak idea wieczystych praw osobistych autora do jego dzieła.
Jean Zay przedłuża obowiązkową edukację z trzynastu do czternastu lat na mocy prawa 9 sierpnia 1936od początku roku szkolnego 1936. Zamiast od razu określać w okólniku treści i programy na ten rok pod koniec szkoły podstawowej, pozostawia nauczycielom „całkowitą swobodę inicjatywy”. Wyznacza im jedynie trojaką misję zapewnienia na tych zajęciach uzupełnienia nauczania, wtajemniczenia w kulturę i orientacji zawodowej. Jego metoda polega na pobudzaniu inicjatyw, a następnie porządkowaniu. Aby wprowadzić trzy godziny wychowania fizycznego w szkole podstawowej, rozpoczął eksperyment na trzech wydziałach, a następnie na dwudziestu dziewięciu. Następnie podpisze1 st lutego 1939dekret ustanawiający USEP jako oddział UFOLEP i Ligi Edukacji .
Rozwija również nadzorowane zajęcia, zajęcia chodzenia, badanie środowiska poprzez aktywną obserwację w podstawowym, nadzorowane zajęcia rekreacyjne w średnim. wwrzesień 1938, nowe oficjalne instrukcje oprawiają i rozszerzają te innowacje.
ten 2 marca 1937przedstawił w imieniu rządu projekt reformy oświaty, inspirowany refleksjami i propozycjami jednej szkoły po I wojnie światowej. Ten projekt demokratyzacji szkodzi obrońcom tradycyjnego szkolnictwa średniego, którzy go zakopują.
Potwierdza w okólnikach zakaz znaków politycznych i wszelkiej sekciarskiej propagandy w edukacji:
„Proszę, abyście zaprosili dyrektorów szkół średnich do przestrzegania instrukcji zakazujących wszelkiego noszenia odznak. […] Będziesz chciał uznać za znak polityczny każdy przedmiot, którego noszenie stanowi manifestację mogącą sprowokować demonstrację w przeciwnym kierunku […] ”; „[…] Jest rzeczą oczywistą, że te same przepisy dotyczą propagandy wyznaniowej. Edukacja publiczna jest świecka. Żadna forma prozelityzmu nie może być dozwolona w zakładach […]. "
Jean Zay zreorganizował administrację dekretami, zastępując kierunki drugo- i pierwszorzędowe kierunkiem drugiego i pierwszego stopnia. Daje to ten sam program studiów I stopnia II stopnia i liceum. Eksperymentował we wrześniu 1937 roku w 175 zakładów klasy 6 th orientacji obserwować uczniów przed nimi w kierunku jednej lub drugiej części drugiego stopnia, którego wspólny rdzeń by pozostawić kilka oddziałów. Ta architektura zostanie przejęta i rozszerzona przez nowe klasy wyzwolenia i przyjęta, ale bez rzeczywistego wspólnego rdzenia, w latach 1959-1963.
Podejmowane są inne działania, takie jak sieciowanie ośrodków poradnictwa zawodowego, powołanie wyższej komisji prac na rzecz młodzieży szkolnej i akademickiej (przodek regionalnych ośrodków pracy uniwersyteckiej (CROUS)), która powstanie po II wojnie światowej. . Z pomocą Irène Joliot-Curie ówczesnej Jeana Perrina , jako podsekretarza stanu, organizował badania naukowe i przygotowywał się do stworzenia, m.in.Październik 1939, Narodowego Centrum Badań Naukowych (CNRS). Próbuje stworzyć Krajową Szkołę Administracji , ale projekt został złożony w dniu1 st sierpień 1936, napotyka wiele opozycji. Wstrzymuje procedury mające na celu zlikwidowanie szkoły Pioulier Célestina Freineta w Vence . Projektuje trzymiesięczny kurs szkoleniowy, aby zapewnić specjalizację dla nauczycieli obsługujących. W Wielkanoc 1937 roku zorganizowano kurs, który dał początek ośrodkom szkolenia metod aktywnego wychowania (CEMEA). Jean Zay uważa za pożądane ułatwienie nauki międzynarodowego języka Esperanto . Jej nauczanie jest akceptowane w ramach działalności społeczno-wychowawczej okólnikiem ministerialnym11 października 1938 r.
Jako Minister Sztuk Pięknych zawdzięczamy mu stworzenie spotkania narodowych teatrów lirycznych i Narodowego Muzeum Sztuk Popularnych i Tradycji ; promuje również zasadę mobilnych bibliotek zwanych bookmobiles . Proponuje też stworzenie festiwalu w Cannes , którego pierwsza edycja miała odbyć się wwrzesień 1939gdyby nie zaczęła się II wojna światowa .
Jest on twórcą tzw. procedury „ 1% artystycznej ”. W 1936 r. został zgłoszony projekt ustawy, który miał zapewnić „we wszystkich nowych projektach budowlanych realizowanych przez państwo, urzędy, gminy i instytucje publiczne określony procent wydatków (lub) przeznaczanych na dekorację robót. Praca ta musi stanowić co najmniej 1,5% kwoty kosztorysu i być zarezerwowana dla artystów, malarzy, rzeźbiarzy i dekoratorów ”. Ale ta ustawa nie zostanie ostatecznie uchwalona i trzeba będzie poczekać na18 maja 1951o wydanie dekretu zapewniającego: projekty budowlane szkół i uczelni (musi zawierać zestaw prac dekoracyjnych) ; tekst precyzuje, że w przypadku projektów przeznaczonych dla budynków Ministerstwa Edukacji Narodowej prace wykończeniowe muszą wynieść co najmniej 1% kosztów budowy.
Poparł ideę stworzenia stypendiów podróżniczych Zellidja, gdy pomysł został mu przedstawiony przez Jeana Waltera pod koniec lata 1938 r., pomimo niechęci jego administracji do wchodzenia aktorów ze świata przemysłowego do instytucji edukacyjnej. . Latem 1939 roku pierwszych pięciu stypendystów przejechało francuskie drogi rowerem i opisało swoje doświadczenia w dzienniku podróżniczym.
Sekretny dziennik Jean Zay są notatki sporządzone przez Jean Zay podczas jego posługi . Powierzone przez niego jednemu z jego przyjaciół, de facto zostały sprzedane prasie. Pierwsze dokumenty pojawiają się w Jestem wszędzie na świecie28 lutego 1941, a następnie w Gringoire . Te „dokumenty” zostały ostatecznie opublikowane w formie książkowej przez Editions de France w 1942 roku wraz z komentarzami Philippe'a Henriota . Publikacja była niewątpliwie zorientowana na potwierdzenie stanowiska reżimu Vichy; była to kwestia potępienia dla celów propagandowych „podżegania do wojny” Jeana Zay'a. Oryginały jednak zniknęły i jakiekolwiek porównanie jest niemożliwe. Ta okrojona publikacja podważa honor Jeana Zaya, aw 1948 r. wdowa po nim, Madeleine Zay, częściowo uzyskuje odszkodowanie w sądzie, nakazując Gringoire'owi i spadkobiercom Philippe'a Henriota zapłatę odszkodowania za oszczerstwo związane z tą publikacją.
Jean Zay napisał Souvenirs et solitude podczas jego niewoli , po raz pierwszy opublikowane w 1945 roku. Książka, zbudowana jak pamiętnik, opisuje wydarzenia, których doświadcza w swoim więzieniu i komentuje bieżące wydarzenia, ponieważ jest ich świadomy. To także okazja do wyrażenia myśli o sprawiedliwości czy więzieniu, przywołania wspomnień i przywołania projektów dla Francji Wyzwolenia.
Wśród innych jego prac możemy przytoczyć Chroniques du Grenier , The Reform of Education , The Fingerless Ring (wydany ponownie w 2019 roku).
ten 8 czerwca 2010, dwie córki Jeana Zay'a przekazują wszystkie jego „dokumenty” do francuskich archiwów narodowych .
Na pomniku znajdującym się w Molles z winy diabła, na miejscu jego zamachu, widnieje następujący napis: „Janowi Zayowi (1904-1944), byłemu ministrowi edukacji narodowej, który zginął za Francję, zamordowany w czerwcu pod Puits du Devil 20 1944 przez wspólników wroga. Wspiął się tą ścieżką, idąc na tortury” . Do pomnika przylega kolumna z napisem „Tutaj Jean Zay został tchórzliwie zamordowany 20 czerwca 1944 r. przez wspólników wroga. Zmarł płacząc Vive la France” . Od 1940 roku więziony przez reżim Vichy, został zamordowany przez milicję20 czerwca 1944 r.
Jean Zay został odznaczony Orderem Narodu przez Prezydenta Tymczasowego Rządu Republiki Francuskiej (GPRF) Félixa Gouina w kwietniu 1946 r. , a publiczną hołd oddano mu w dużym amfiteatrze na Sorbonie w Paryżu dnia27 czerwca 1947.
ten 15 maja 1948, po uroczystym hołdzie złożonym przez Édouarda Herriota , przewodniczącego Izby Deputowanych zarówno w Palais Bourbon, jak i na Sorbonie, szczątki Jeana Zay ekshumowane z cmentarza Cusset są pochowane na wielkim cmentarzu w Orleanie. Na jego grobie widnieje napis „Jean Zay (1904-1944), były minister, zamordowany przez wrogów Francji 20 czerwca 1944 r . ” Tablica umieszczona na fasadzie byłego liceum w Pothier wspomina: „Jean Zay, zastępca Loiret, minister edukacji narodowej i sztuk pięknych 1936-1939, studiował tu w latach 1916-1923” .
Jean Zay jest cytowany w Panthéon de Paris wśród 199 „ Pisarzy, którzy zginęli podczas wojny 1939-1945 ” na tablicy, na której znajduje się 157 „Pisarzy, którzy zginęli za Francję”. Istnieje stowarzyszenie „Jean Zay w Panteonie”, założone w Orleanie, który pracuje nad przeniesieniem jego prochów do Panteonu . ten27 maja 2015 r.Prezydent François Hollande uczestniczył w przeniesieniu jego szczątków do Panteonu obok szczątków bojowników ruchu oporu Pierre'a Brossolette'a , Germaine Tillion i Geneviève de Gaulle .
Około czterdziestu stowarzyszeń kombatantów i żołnierzy, powtarzając oskarżenia wysuwane za jego życia przez skrajną prawicę , przeciwstawiało się tej panteonizacji, zarzucając w szczególności byłemu ministrowi, że w młodości obraził trójkolorowy w wierszu „Le Drapeau” napisanym w 1924 roku.
w Czerwiec 1994, hołd składany jest mu w Orleanie, w obecności Prezydenta Republiki François Mitterranda .
Nagroda Jean-Zay to francuska nagroda literacka utworzona w 2005 roku.
w maj 2009The masonic fundacja z Wielkiego Wschodu Francji tworzy na Sciences Po Bordeaux , a „Jean-Zay krzesła” zainaugurował w obecności córek Jean Zay, Hélène Mouchard-Zay i Catherine Martin-Zay, The22 stycznia 2010. Pochwałę wygłasza profesor historii Olivier Loubes.
W 2006 roku jego imieniem nazwano sekcję Partii Socjalistycznej w Sciences Po Paris .
ten 14 stycznia 2012, klasa 2012-2013 Krajowej Szkoły Administracji (ENA) postanowiła oddać mu hołd, nazywając siebie „klasą Jeana Zay”.
Wiele tras nosi jego imię: w samej Île-de-France Google Maps wskazuje dziesięć, w Paryżu, Massy , Fontenay-sous-Bois , Sarcelles , Saint-Cyr-l'École , Arnouville , Trappes , Bonneuil-on-Marne , Saint-Ouen-l'Aumône , Noiseau , Beaumont-sur-Oise . Poza regionem paryskim można znaleźć rue Jean-Zay w Lyonie , Lille , Lorient , Charleville-Mézières (Ardeny) oraz aleje Jean-Zay w Orleanie , Lanester ( Morbihan ), Arras oraz w Cenon w aglomeracji Bordeaux .
We Francji w 2015 roku jego imię nosi 126 szkół:
Przedszkolna przestrzeń edukacyjna Przedszkola i szkoły podstawoweW Talence (Gironde), na terenie uniwersyteckim, od 2017 roku Dom dla Młodych Pracowników nosi nazwę Jean-Zay.
Sprzęt naukowySuperkomputer , najpotężniejszy we Francji, który jest obsługiwany przez CNRS , nosi imię Jean Zay. Pierwotnie miał szczytową moc czternastu petaFLOPSów, zanim wzrosła do dwudziestu ośmiu calipaździernik 2020i umożliwia rozszerzenie tradycyjnych sposobów wykorzystania obliczeń o wysokiej wydajności na nowe zastosowania sztucznej inteligencji . Przejęty przez rząd francuski za pośrednictwem firmy GENCI , superkomputer ten został zbudowany przez firmę HPE i zainstalowany w Instytucie Rozwoju i Zasobów Informatyki Naukowej , krajowym centrum obliczeniowym Narodowego Centrum Badań Naukowych (CNRS). Umowa przejęcia z podpisana w dniu8 stycznia 2019 r. a kalkulator jest inaugurowany w dniu 24 stycznia 2020w Paryżu-Saclay . Zużywając 2 MWh, ciepło generowane przez superkomputer jest odzyskiwane do ogrzewania budynków CNRS i Uniwersytetu Paris-Saclay.