| Podstawowa działalność | Pisarz |
|---|
| Gatunki | Grecki rzymski |
|---|
Podstawowe prace
Z Heliodora Emesa (w języku greckim : Ἡλιόδωρος ὁ Ἐμεσηνός) jest grecki pisarz, który żył w III E lub IV XX wieku, autor powieści zatytułowanej ethiopiques lub Miłość Teagenes i Chariclea .
Jedynym pewnym elementem, jaki mamy, jest identyfikacja autora, która znajduje się na końcu powieści: „Heliodorus, Fenicjanin z Emesis , potomek Słońca, syn Teodozjusza”. Jednak,
„Skojarzenie Fenicjan i Arabów (prawdopodobnie sposób nazywania Fenicjan z głębi) w kontynuacji Kadosu Tyryjskiego pokazuje, że nazwy„ Arab ”i„ Fenicjan ”należy umieścić w odpowiedniej perspektywie i sugeruje, że Heliodorus d 'Émèse można było uznać za „Arabę”, mimo że autor Etiopii , być może w odniesieniu do słonecznego charakteru swojej pracy, określa siebie jako Fenicjanina, ale także jako Feniks, słoneczny ptak par excellence, greckie słowo Φοῖνιξ jest ambiwalentny. "
Czytamy w historii kościelnej z Sokratesem Konstantynopola (V, 22): „Dowiedziałem się, że istnieje jeszcze inny zwyczaj w Tesalii : kiedy śpi kleryka po święceniach z kobietą, do której został on wcześniej poślubił prawnie jest złożony. […] Autorem tej reguły był Heliodorus, biskup Trikki , miasta Tesalii , o którym mówi się, że w młodości skomponował erotyczne dzieło zatytułowane Etiopia ”. W kodeksie 73 swojej Biblioteki , którą poświęca tej powieści, Focjusz pisze: „Autorem jest Fenicjanin z Emesis , Heliodorus syn Teodozjusza. Mówi się, że był później biskupem ”. Później Nicéphore Calliste Xanthopoulos podaje szczegóły (XII, 34): on potwierdza, że Heliodora, które składa się z Ethiopics w młodości, został wezwany przez synod w Tesalii , gdy był biskupem, aby je zniszczyć lub je porzucić episkopat, i to. rezygnuje z urzędu, zamiast spalić swoją pracę.
Ogólna opinia współczesnych uczonych jest taka, że doszło do pomieszania dwóch homonimicznych postaci i że nie ma związku między syryjskim autorem Etiopii a biskupem Tesalii . Tło historyczne, które możemy odgadnąć w ewokacji dokonanej z Etiopii, neo-pitagorejska kolorystyka dzieła i nacisk na religię słońca (w świetle reflektorów za panowania Aureliana ) są bodźcami do zlokalizowania daty nowa kompozycja w drugiej połowie III e wieku.