George Cruikshank

George Cruikshank Obraz w Infoboksie. Autoportret George'a Cruikshanka
Narodziny 27 września 1792
Londyn
Śmierć 1 st luty 1878(w wieku 85 lat)
Londyn
Pogrzeb Cmentarz Kensal
Narodowość brytyjski
Zajęcia Karykaturzysta , artysta , ilustrator , fotograf
Miejsce pracy Londyn
Tata Izaak Cruikshank
Rodzeństwo Robert Cruikshank ( w )

George Cruikshank ( Londyn ,27 września 1792- Camden Town , Londyn,1 st luty 1878) jest brytyjskim ilustratorem i rysownikiem .

Biografia

Jego wczesne lata

Urodzony w Duke Street ( Bloomsbury ),27 września 1792, George Cruikshank jest drugim synem rysownika, miniaturzysty i ilustratora książek, Isaaca Cruikshanka (1756-1810 / 1811). Bardzo młody pracował z ojcem, w szczególności przy produkcji losów na loterię. Jego pierwszy opublikowany rysunek ukazał się w 1806 roku.

Od śmierci ojca, około 1810 r., stał się głównym rysownikiem politycznym regencji.

Dopiero w latach 20. XIX wieku zwrócił się głównie do ilustracji, po opublikowaniu P. Egan's Life in London (1820), który zilustrowali George i jego brat Robert.

Grafika

Bajki polityczne

Sześćdziesięcioletnia kariera Cruikshanka zaczyna się od publikacji satyrycznych druków, które atakują członków rodziny królewskiej i prominentnych polityków. W 1820 roku otrzymał sumę 100 funtów w zamian za obietnicę, że nie będzie karykaturował swej Mości króla ( Jerzego III Wielkiej Brytanii ) „w sytuacji, która obrażałaby moralność”. Reprezentuje Anglię pod postacią postaci o imieniu John Bull, spopularyzowanej od 1790 roku pod ołówkiem brytyjskich artystów, takich jak James Gillray i Thomas Rowlandson .

Cruikshank zastępuje Jamesa Gillraya , jednego z artystów, którzy najbardziej go zainspirowali, stając się najbardziej ukochanym rysownikiem w Wielkiej Brytanii. Dla całego pokolenia czytelników to on nadaje twarz konserwatystom , torysom , przodkom liberałów , wigom i radykalnym reformatorom, z których śmieje się z taką samą swobodą. Inspirację czerpie z najróżniejszych bieżących wydarzeń: wojny, wrogów Anglii (jest bardzo szowinistyczny), wykazując się wyczuloną wrażliwością na burleskę, ale także na dziwactwa i okropności. Jego nienawiść do wrogów narodu znajduje odzwierciedlenie w postaci pierwotnej ksenofobii w serii ilustracji , które wykonał w 1845 roku do Historii buntu irlandzkiego z 1798 , autorstwa Williama Hamiltona Maxwella , gdzie przedstawia irlandzkich buntowników pod postacią groteskowe i małpopodobne postacie. The Napoleonic Wars umieszczono również George Cruikshank z obfitego materiału do swoich satyr politycznych, jak widać z pracy snuffing zewnątrz Boney , który jest karykaturą Napoleona . Ten ostatni, reprezentowany przez świecę, gasi żołnierz kozacki (dzieło wykonane po inwazji Rosjan na Francję w 1814 r.).

Bajki społeczne

Cruikshank znany jest również z karykatur życia codziennego w Wielkiej Brytanii, publikowanych w takich magazynach jak The Comic Almanack (1835-1853) czy Omnibus (1842). Później pozna międzynarodową sławę, ilustrując powieści, w szczególności te Charlesa Dickensa .

Produkuje seria rycin inspirowane moralizatorski tematów, że walka z alkoholizmem został spopularyzowany: butelki (butelka) Seria 8 druków (1847) i jego sequel, pijak zabaw dzieci (Children of pijak), kolejna seria 8 rycin ( 1848), podczas gdy bardziej ambitne dzieło, Kult Bachusa (Le Culte de Bacchus) z oleju artysty znajdującego się obecnie w Galerii Tate , jest redagowane w prenumeracie. Co więcej, George Cruikshank był w pewnym momencie swojego życia częścią grupy, która próbowała wykorzenić alkoholizm w Anglii, publikując jego bardzo sugestywne rysunki na temat skutków tego występku. Następnie, w ostatnim okresie swojej kariery, wiele swoich grafik poświęcił innej walce: walce z nietolerancją rasową i religijną.

Dla Charlesa Dickensa Cruikshank ilustruje Szkice Boza (1836) i Olivera Twista (1838). 30 grudnia 1871 rCruikshank wysyła list do dziennika The Times, w którym twierdzi, że bierze udział w scenariuszu Olivera Twista . List wywołał zaciekłą kontrowersję dotyczącą autorstwa powieści. Jeśli Dickens jest pisarzem, Cruikshank jest źródłem wielu pomysłów i trudno, jeśli nie niemożliwe, powiedzieć, co sprowadza się do jednego lub drugiego.

Jego ilustracje

Najbardziej oryginalne dzieło George Cruikshank wydaje się być jego ilustracją życia Sir John Falstaff (1858), seria płyt, w którym swobodnie interpretuje utwory z Szekspira .

Jego inne prace ilustrowane są liczne i niezwykle różnorodne: czasopisma ( Life in London ), powieści (ukazywały się w odcinkach), zbiory opowiadań, prace historyczne. Był także współautorem ilustracji Ingoldsby Legends  (en) Richard Barham (1864).

Uwagi i referencje

  1. Cuzin Jean-Pierre, Laclotte Michel i Arnauld Pierre, Słownik malarstwa , nowe wydanie, Paryż, Larousse, 2003, s. 222
  2. Historia buntu irlandzkiego w 1798 r.
  3. Kult Bachusa, Galeria Tate
  4. Bénézit, Emmanuel, Krytyczny i dokumentalny słownik malarzy, rzeźbiarzy, rysowników i rytowników wszechczasów i wszystkich krajów, opracowany przez grupę francuskich i zagranicznych pisarzy specjalistycznych , wydanie całkowicie nowe, Paryż, Gründ, 1999, s. 124-125.
  5. Osterwalder, Marcus, Słownik ilustratorów 1800-1914 (ilustratorzy, karykaturzyści, plakaciści ) , Neuchâtel, Ides et calendes, 1989, s. 276-277

Załączniki

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne