Gubernator Krewski ( d ) |
---|
Knèze |
---|
Narodziny |
1528 Moskiewski Tsarat |
---|---|
Śmierć |
Maja 1583 Milianovitchi ( d ) |
Zajęcia | Pisarz , dowódca wojskowy, dziennikarz opinii |
Rodzina | Kourbski ( d ) |
Tata | Michaił Kurbski ( d ) |
Rodzeństwo | Ivan Kurbski ( d ) |
Małżonka | Maria Yurivna Olchanska ( d ) |
Dziecko | Dmitri Kourbski ( d ) |
Książę Andriej Michajłowicz Kurbski (po rosyjsku : Андрей Михайлович Курбский , 1528 -Maja 1583) był bliskim przyjacielem i wielkim generałem cara Iwana Groźnego, zanim stał się jednym z jego najbardziej zaciekłych przeciwników. Jego korespondencja z carem, po jego emigracji w Polsce , jest unikalnym źródłem historii XVI -tego wieku rosyjskim.
Kourbski należy do rodziny Riourikides, a jego nazwa pochodzi od miejscowości Kourba koło Jarosławia . Bardzo wcześnie został doceniony za odwagę podczas corocznych wypraw Iwana IV przeciwko chanatowi kazańskiemu . W 1552 r. Dowodził prawym skrzydłem armii podczas oblężenia tego miasta, ale w bitwie został ranny. W 1555 roku stłumił bunt Udmurtów . Następnie stał się jednym z najpopularniejszych doradców władcy, który wprowadził go do kasty bojarów .
W 1560 roku Iwan IV, chcąc przenieść swoje granice z powrotem do Morza Bałtyckiego , wypowiedział wojnę Inflantom . André Kourbski dowodzi oddziałami, które zajmują Fellin , ale to już koniec ich przyjaźni. W 1564 r. Uciekł z Rosji i udał się na wygnanie na Litwę . W swojej przyszłej korespondencji z carem zarzucał mu niesprawiedliwe represjonowanie bojarów i prześladowanie polskich chłopów. Ze swojej strony Ivan oskarża go o zdradę i nielojalność. Według niego próbowałby uczynić z Jarosławia niezależne księstwo. Próbowałby także uwieść swoją żonę, Carycę Anastazję Romanovnę Zacharine, a następnie ją otruć.
W tym samym roku książę Kourbski poprowadził armię przeciwko Rosji. W nagrodę król polski przekazuje mu miasto Kowel na Wołyniu . Mieszkał tam do śmierci, broniąc prawosławia swoich polskich poddanych.
Między 1564 a 1579 rokiem André Kourbski i Iwan Groźny wymieniali coraz bardziej gwałtowne listy. Książę obwinia cara za jego bezsensowne zbrodnie i wzywa do bardziej umiarkowanej monarchii. Opowiada się za decentralizacją władzy po polsku, w której bojarowie mieliby coś do powiedzenia w polityce władcy.
Napisał też Historię Wielkiego Księcia Moskwy, w której bronił niektórych swoich podopiecznych, w szczególności Teodoreta de Kola, przed decyzjami cara.