Balkan obszar językowy lub Balkan unia językowy to zbiór fonetycznych , morfologicznych , składniowych i leksykalnych podobieństw (dalej „Balkanisms”), które nie wynikają ze wspólnego pochodzenia, ale z długiego pożycia między językach różnego pochodzenia , w użyciu w na Bałkany . Z wyjątkiem tureckiego wszystkie te języki są indoeuropejskie, ale należą do różnych gałęzi, których rozbieżność jest na długo przed rozwojem tych wspólnych cech. Wynikają one raczej ze zjawiska konwergencji językowej niż ze starego dziedzictwa; charakterystyczne „bałkanizmy” nie są obserwowane w najwcześniejszych potwierdzonych stadiach, które doprowadziły do powstania tych języków: łaciny (dla rumuńskiego), starożytnej greki i starosłowiańskiego .
Pierwszym uczonym, który zauważył podobieństwa między językami bałkańskimi poza ich genetyczną przynależnością, był słoweński Jernej Kopitar w 1829 roku , ale dopiero w latach dwudziestych XX wieku teoretyzowano o nich, z ważnymi współpracownikami Nikolai Troubetskoy (1923), Gustav Weigand ( en) (1925, 1928) i Kristian Sandfeld-Jensen (de) (1926).
To rumuński językoznawca Alexandru Rosetti ukuł w 1958 roku termin „bałkańska unia językowa” . Theodor Capidan (ro) poszedł dalej, twierdząc, że ich strukturę można zredukować do „powszechnego bałkańskiego typu”. Przeciwnicy tej teorii (np. Alexandru Graur i Andriotis/Kourmoulis) twierdzą, że użycie terminu „językoznawstwo bałkańskie” jest niewłaściwe, ponieważ niektóre z tych „bałkanizmów” mogą wynikać, w wewnętrznym rozwoju każdego języka, z prostego „lingwistycznego”. wzajemność” wymian, niewystarczająca do stworzenia autonomicznej „lingwistyki bałkańskiej”, podobnie jak języki romańskie czy języki germańskie .
Następujące języki mogą być uznane za część unii:
Jednak nie wszystkie języki bałkańskie są jednolicie „zbałkanizowane”:
Roma i judeo-hiszpański w formach stosowanych na Bałkanach również doznał jakiś wpływ tej jedności językowej.
Donabédian (2000) dodałby do tej listy zachodni ormiański .
Na koniec musimy wziąć pod uwagę wymarłe języki bałkańskie:
Język | Rodzina | Region | Data zniknięcia |
---|---|---|---|
iliryjska | Języki paleo-bałkańskie | Iliria | antyk |
Tracja | Języki paleo-bałkańskie | Tracja | antyk |
Trako-rzymski | Język romans z Romanized Traków | Dacia Aurelian , Mezja | Późna starożytność |
dalmatyński | Język romansu | Dalmacja , Iliria | XV th centurywDubrowniku, XIX th wieku, wKrk |
starosłowiański | Słowiańska | Kraje słowiańskie Bałkanów | Stał się językiem liturgicznym Cerkwi Prawosławnej |
Yevanique | Judeo-grecki język Romów | Grecja , Bułgaria , Rumunia , Turcja | XX th century(szczególnieHolocaustwGrecji) |
Źródło rozwoju tych wspólnych cech i ich rozpowszechniania było przedmiotem wielu debat i dało początek różnym teoriom. Oto krótkie podsumowanie.
Ponieważ większość „bałkanizmów” nie zawiera języków obcych spokrewnionych z językami Unii, pierwsi uczeni, w tym Kopitar, sądzili, że odziedziczyły je po starożytnych rdzennych językach, które stanowią podłoże współczesnych języków bałkańskich. : tracki , daccy i iliryjscy . Ponieważ jednak dociera do nas bardzo niewiele informacji na temat tych języków, nie możemy być pewni, czy były tam obecne Bałkanizmy.
Inna teoria wysunięta przez Kristiana Sandfelda w 1930 r. dotyczy czysto greckiego wpływu, ze względu na skrajny wpływ cywilizacji greckiej na sąsiadów. Słabym punktem tej teorii jest to, że żaden z dialektów starożytnej Grecji nie przedstawia typowych „bałkanizmów”; te, które znajdują się we współczesnej grece, są innowacjami, znacznie późniejszymi niż grecki koine . Co więcej, język grecki nie jest centralnym elementem bałkańskiej unii językowej: brakuje w nim pewnych ważnych cech, takich jak postpozycja przedimka określonego.
Cesarstwo Rzymskie rządzone Bałkany ponad sześciu wieków (licząc Wschodnie Cesarstwo Rzymskie ) i teorii opracowanej przez Georga Solta zakłada, że „balkanismes” pochodzą z lokalnej formie łacińskiego (the novel orientalne ), które opuściły swoje piętno na wszystkie języki Aborygenów ( Thraco-romańskie , Proto-albański , Późno grecki ), substratem południowych języków słowiańskich.
Słabym punktem tej teorii jest to, że zdecydowana większość „bałkanizmów” nie wywodzi się z podłoża romańskiego , gdyż rzadkie są cechy bałkańskie obecne w językach romańskich innych niż wschodnie , a ponadto lingwiści w szczególności słowiańscy twierdzą, że Nie ma dowodów na to, że Trako-Rzymianie byli izolowani na Bałkanach wystarczająco długo, aby ich tam rozwijać (co pasuje do szerszego słowiańskiego poglądu historiograficznego, który twierdzi, że tylko niewielka mniejszość Traków i Ilirów została zromanizowana, gdy Słowianie przybyli i zasymilowali się). ludność Bałkanów).
Argumentem przemawiającym za teorią Georga Solty jest istnienie w języku macedońskim zapożyczeń w postaci warstw z języka aromatycznego , co tłumaczy się podłożem aromańskim w słowiańsku macedońskim, ale nie rozwiązuje to problemu pochodzenia „bałkanizmów” w języku macedońskim. arumuński i rumuński, który przypuszczać, że ewolucja Thraco-romańskiej i jej wymiany z Proto-albańskiej i średniowiecznej grecki kontynuował na rozległym obszarze przez dłuższy okres, co oznacza, że Romanizacja i Hellenization z Traków i Ilirów nie było " zjawisko marginalne”, jak twierdzi historiografia krajów słowiańskich.
Najszerzej obecnie akceptowaną teorię wysunął Polak Zbigniew Gołąb : wszystkie innowacje nie miałyby tego samego źródła, a wpływ języków między nimi byłby wzajemny, a niektóre wspólne cechy można by było powrócić do łaciny, greki lub do języków słowiańskich, podczas gdy inne, w szczególności te, którymi dzielą się tylko rumuński, albański, macedoński i bułgarski, tłumaczyłoby się efektem substratowym podczas romanizacji (w przypadku rumuńskiego) lub slawizacji (w przypadku Bułgarii i Macedonii). Albański był pod wpływem zarówno łaciny, jak i słowiańskiego, ale zachował wiele ze swoich pierwotnych cech.
Argumentem przemawiającym za tą teorią jest to, że burzliwa historia Bałkanów, na linii styku potężnych imperiów południowego ( rzymskiego , greckiego , tureckiego ), centralnego ( cesarstwa centralne ) i wschodniego ( pierwsze i drugie imperia) bułgarskiego ) spowodowało, że wiele populacji przeniosło się i zmieszało z innymi grupami językowymi. Te małe grupy często szybko się asymilowały, pozostawiając ślady leksykalne, gramatyczne i składniowe w nowym języku, który przyjęły. Inną możliwością (nie wyłączając pierwszej) jest to, że przed epoką nowożytną, wielojęzyczność powszechna na Bałkanach, umożliwiała szybkie rozprzestrzenianie się zmian językowych z jednego języka na drugi. Warto zauważyć w tym względzie, że najbogatsze dialekty w „bałkanizmach” to te z regionów, w których najdłużej mówi się kilkoma różnymi językami.
Jest prawdopodobne, że pierwsze zjawisko zapożyczeń wystąpił między I st i V th wieku wzdłuż „ linii Jirecek ” między trzech grup językowych: the tracki-powieść (na północ od linii Jirecek), przy czym Proto-albański (zachodnia połowa Jirecek linia), a popularny grecki od późnego antyku (Μεσαιωνική δημοτική, na południe od linii Jirecek, od starożytnego Koine ).
Eqrem Çabej , Eric Hamp , Georgiev, Kortlandt, Walter Porzig , Sergent i inne językoznawcy uważają, że albański, jak Thraco-Dacian przed jego romanizacji należą do Thraco-iliryjskim zestawie z języków indoeuropejskich . W perspektywie paléolinguistique lub filogenetycznego , opisują one Proto-Albanię jako język, który jest tworzony na Thraco-illyrien tle do VI th century do wnętrza w Kosowie i Serbii prądu. Wyjaśniają, że protoalbański przeszedł początek romanizacji, która jest nadal zauważalna we współczesnym języku i że najstarsze zapożyczenia z języków albańskich na romańskie pochodzą z diasystemu wschodnioromańskiego, a nie z iliro-romantycznego, który był językiem romańskim używanym dawniej w Ilirii po zniknięciu Illyriana . Ponieważ miejsca albańskie zachowały swoją starożytną nazwę, ewoluowały zgodnie z prawami fonetycznymi specyficznymi dla języków słowiańskich i że Albańczyk zapożyczył całe swoje słownictwo morskie z łaciny i greki , autorzy ci uważają, że przodkowie Albańczyków żyli na wschodzie teraźniejszości. Dzień Albanii i że regiony przybrzeżne tego kraju (motyw Dyrrhacheion) były początkowo grecko-łacińskie. Współcześnie ten pogląd potwierdza istnienie w języku albańskim słów zapożyczonych z powieści wschodniobałkańskiej, aw rumuńskim słów-substratów związanych ze słowami albańskimi.
Wszystkie języki bieżącego Eastern Romans diasystem , wynikające z ewolucji Thraco-Romans w Proto-rumuński , są częścią unii językowej, co wskazuje, że kontakt z Proto-albańskiej i popularnego greckiego od starożytności późno (Μεσαιωνική δημοτική) poprzedza ich odchylenia, tak przed XI -tego wieku .
Przybycie słowiańskich z VI XX wieku był okres migracji i współzamieszkiwanie językowej przez Bałkanach , co spowodowało powstanie społeczności multietnicznych ( popularne Romani , sklawinowie ...) z VIII p wieku ; Slavization większości mieszkańców półwyspu, niewątpliwie zintegrowany wiele cech już wspólne dla trzech aborygeńskich bałkańskich grupach językowych i na odwrót asymilacja społeczności słowiańskich przez przodków Rumunów , z Albańczykami i obecnych Greków spowodowały jedności językowej od XII th century , bałkanizacji językowa jednak kontynuując aż do XVII th wieku w niektórych obszarach.
Serbski był chyba ostatni język słowiański do przyłączenia się, jak wskazują na niewielką liczbę „balkanismes” Dzieli z pozostałych języków bałkańskich, a to szczególnie w jego torlakiens dialekty dialektów przejściowych z bułgarskim. Te „bałkanizmy” mają dość późne pochodzenie, podczas gdy większość wspólnych cech została już utrwalona w unii językowej. Zakłada się, że wejście języka serbskiego w unii dnia XIII th century , gdy Serbia została rozszerzona na wschód i na południe od obecnej Albanii , obecny bułgarski Zachodniej i Grecji na Macedonii i Tesalii .
Wreszcie kombinacja wszystkich tych języków (w Anatolii Wschodzie, ormiańskiego ) pod władzę Imperium Osmańskiego od końca XIV th wieku i aż do XIX -tego wieku , dodał turecki do jedności językowej i uczynił przechodzą do drugiej języki unii zawierają elementy z osmańskiego tureckiego (niektóre z nich są wspólne dla perskiego , kurdyjskiego i ormiańskiego ).
Liczba przypadków jest zmniejszona, kilka zastąpiono użyciem przyimków, z wyjątkiem serbskiego. Typowy nominalna odmiana języka bałkańskiego obejmuje następujące przypadki :
Uwaga: w języku bułgarskim różnice zniknęły.
Synkretyzm dopełniacza i celownikaW językach bałkańskich dopełniacz i celownik lub odpowiadające im konstrukcje przyimkowe są w formie identyczne. Przykład:
Język | Celownik | Dopełniacz |
---|---|---|
Francuski | Oddałem książkę Marie . | To jest księga Maryi . |
albański | Ia kam dhëne librin Marisë . | Ështe libri i Marise . |
bułgarski |
Дадох книгата на Мария
(Dadoh knigata na Marija ) |
Книгата е на Мария ;
(Knigata i na Marija ) |
rumuński | Jestem dat cartea Mariei . | Este cartea Mariei . |
macedoński |
И ја дадов книгата на Марија .
(I ja dadov knigata na Marija ) |
Книгата е на Марија .
(Knigata i na Marija ) |
grecki |
Έδωσα το βιβλίο στη Μαρία .
lub też (w języku potocznym): Έδωσα το βιβλίο της Μαρίας . |
Είναι το βιβλίο της Μαρίας . |
Wyrażenie semantyczne miejscownika (miejsce, do którego się jest) i kierunkowego (miejsce, do którego się idzie) dokonuje się za pomocą tej samej formy; dotyczy to zresztą również francuskiego , podobnie jak innych języków romańskich , ale języki takie jak łacina , niemiecki , hiszpański czy rosyjski wyraźnie zaznaczają różnicę w swojej morfosyntaktyce .
język | „Zlokalizowany w Grecji” (wynajem) | „Do Grecji” (kierunkowy) |
---|---|---|
bułgarski | w рция | w рция |
grecki | στην Ελλάδα | στην Ελλάδα |
rumuński | w Grecji | w Grecji |
Czas przyszły tworzony jest analitycznie za pomocą czasownika „chcieć” (dokładnie jak „will” w języku angielskim ) lub będącego jego skróceniem, po którym następuje najczęściej tryb łączący .
Język | Zarejestrować | Trening | Przykład: „Zobaczę” |
---|---|---|---|
albański | „do” (niezmienny) + tryb łączący | Czy ta shikoj | |
Arumuński | „va” (niezmienny) + tryb łączący | Idź s-wed | |
bułgarski | „ще” (niezmienny) + obecny | е видя | |
grecki | „θα” (niezmienny) + łączący sub | α | |
macedoński | „ќе” (niezmienny) + obecny | е видам | |
serbski | (język literacki) | „hteti” (sprzężony) + bezokolicznik | Ја ћу видети (видећу) |
(znajomy język) | „hteti” (koniugat) + tryb łączący | Ја ћу да видим | |
rumuński | (język literacki) | „a voi” (koniugat) + bezokolicznik | Zobacz wedeę |
(znajomy język) | „o” (niezmienny) + tryb łączący | O să văd | |
(znana alternatywa) | „avea” (koniugat) + łączący | Jestem să văd | |
(archaiczny) | „va” (niezmienny) + tryb łączący | Idź să văd | |
romski | (Erli) | „ka” (niezmienny) + tryb łączący | Ka dikhav |
Idealny powstaje analitycznie z pomocniczy „mieć”, podobnie jak w językach romańskich i współczesnych języków germańskich. Być może pochodzenie tej cechy tkwi w wulgarnej łacinie . Nie dotyczy to jednak języka bułgarskiego i serbskiego, gdzie czas dokonany tworzy się z pomocniczym „być” i imiesłowem czasu przeszłego czynnego : обещал - „przyrzekając” (imiesłów czasu przeszłego czynnego); съм ( bul .); сам (ser.) - "Jestem"; обещал съм ; обећао сам (ser.) - "obiecałem" (dosłownie: "obiecałem"), doskonały. Macedończyk natomiast może opcjonalnie używać „być” lub „mieć” jako pomocnika, w zależności od dialektu; konstrukcja z "mieć" jest charakterystyczna dla tego języka: Имам ветено - "obiecałem".
Redukcja użycia bezokolicznikaUżycie bezokolicznika , powszechnego w językach spokrewnionych z bałkańskimi, ale poza Unią, takich jak języki romańskie i języki słowiańskie , jest generalnie zastępowane konstrukcjami w trybie łączącym :
Na przykład „Chcę pisać” dosłownie powie „Chcę, żebym pisał”:
Język | Przykład | Uwagi |
---|---|---|
albański | „Dua te shkruaj ” | |
macedoński | „Сакам да пишувам ” | |
bułgarski | „Искам да пиша ” | |
grecki | „Θέλω να γράψω ” | |
rumuński | „Vreau să scriu ” | w przeciwieństwie do „Vreau a scrie ”, co jest poprawne, ale ma ograniczone zastosowanie |
serbski | „ Želim da pišem ” | w przeciwieństwie do bardziej popularnej formy w języku chorwackim: „ Želim pisati ”, gdzie pisati to bezokolicznik. |
bułgarski turecki | „isterim yazayim ” | W języku tureckim z Turcji mamy „ yazmak istiyorum ”, gdzie „yazmak” jest bezokolicznikiem. |
Tryb łączący może być używany samodzielnie do wyrażenia życzenia, życzenia, prośby, intencji lub sugestii.
Poniżej tłumaczenie „że jedziesz” przez konstrukcje w trybie łączącym w językach bałkańskich:
Język | Przykład | Uwagi |
---|---|---|
macedoński | а одиш! | |
bułgarski | а отидеш! | |
serbski (zwłaszcza w dialekcie torlackim) | Daj pomysł! | |
albański | Szkosz! | |
grecki | Ναπας! | |
romski | Te dža! | |
rumuński | S te duci! | (w konstrukcji zastosowano zaimek zwrotny ) |
megleno-rumuński | S-ti duţ! | |
Arumuński | S-ti kułki! |
Z wyjątkiem języka greckiego i romskiego, wszystkie języki w unii używają przedimka określonego , dołączonego na końcu nazwy, a nie umieszczonego przed nim. Żaden z pokrewnych języków (pozostałe języki romańskie i słowiańskie) nie ma tej cechy i jest uważany za innowację stworzoną i rozpowszechnioną na Bałkanach.
Jednak każdy język samodzielnie stworzył własne artykuły wewnętrznie, więc artykuły rumuńskie są podobne do artykułów (i demonstratywów) w języku włoskim lub francuskim, podczas gdy te w języku bułgarskim odpowiadają demonstratywom w innych językach słowiańskich.
Język | Kobiecy | Męski | ||
---|---|---|---|---|
nieokreślony | ustalona | nieokreślony | ustalona | |
albański | shtepi | shtepi a | qiell | qiell ja |
bułgarski | ена | ена та | м | мъж ът |
macedoński | ена | ена та | może | маж autor: |
rumuński | casă | sprawa | Cer | Cer ul |
serbski (torlak) | ена | ена та | муж | муж от |
Te cyfry od dziesięciu do dwudziestu są szkoleni w sposób słowiańskiej: „jednostka” + „na” + „dziesięć”. Na przykład „jedenaście” dosłownie oznacza „jeden na dziesięć”. Współczesna greka nie podąża za tym trendem.
Język | "Jedenaście" | kompozycja |
---|---|---|
albański | njembëdhjetë | nje + mbë + dhjetë |
bułgarski | edynadeseta | един + (н) а + десет |
macedoński | edynaeset | еде (и) н + (н) а + (д) есет |
rumuński | unsprezeze | un + spre + zece |
Serbia | jedanaest | jedan + (n) a + (d) es (e) t |
Bezpośredni uzupełnieniem przedmiot i dopełnienie uzupełnieniem są zdwojone przez słabego enklityka postaci z zaimkiem osobowym . Ta cecha występuje w języku rumuńskim, greckim, bułgarskim i albańskim.
Przykład: „Widzę to, George”.
Język | Przykład | Latynizacja |
---|---|---|
albański | " E shikoj Gjergjin" | |
bułgarski | „Виждам го Георги”. (znajome wyrażenie, patrz uwaga) | „Vijdam idź Georgi”. |
macedoński | „ Гo гледам Ѓорѓи”. | " Idź gledam Djordji." |
grecki | „ Τον βλέπω τον Γιώργο” | " Twój vlepo twój Giorgo" |
rumuński | „ Îl văd pe George”. |
Uwaga: Nieoznaczona forma następuje po poleceniu SVO bez clit: "ВиВдам Георги". Powtórzenie przez klityk jest jednak możliwe w języku potocznym: „Виждам го Георги”. Klityka jest obowiązkowa w przypadku tematyzacji obiektu z porządkiem OVS , który służy jako alternatywa dla strony biernej w znanym rejestrze: „Георги го виждам”.
Języki bałkańskiej unii językowej mają ze sobą kilkaset słów, w większości wywodzących się z greckiego lub tureckiego Osmanli , ze względu na kulturową i gospodarczą dominację Cesarstwa Bizantyjskiego, a następnie Imperium Osmańskiego nad regionem.
Albański, rumuński i bułgarski również dzielą wiele słów o różnym pochodzeniu:
Język źródłowy | Słowo źródłowe | Znaczenie | albański | bułgarski | grecki | rumuński | macedoński |
---|---|---|---|---|---|---|---|
łacina | mensa | stół | - | masa ( masa ) | - | mas | może |
Tracja / Iliryjska | * sklep | osioł | magar | магаре ( magar ) | - | măgar | магаре |
Starożytna greka | λιϐάδιον ( libadion ) | przed | liwadha | ливада ( livada ) | λειβάδι ( livádi ) | livadă | ливада |
Starożytna greka | διδάσκαλος ( didáskalos ) | profesor | dhaskal (mesu) | даскал ( daskal ) (bardzo znajomy) | δάσκαλος ( dáscalos ) | dascăl | daskalik |
Starożytna greka | κουτίον ( koution ) | pudełko | kuti | кутия ( koutia ) | ουτί ( kouti ) | słodziak | кутија ( koutiya ) |
Oprócz samego zapożyczenia leksykalnego istnieje również wiele warstw przekazywanych z jednego języka bałkańskiego do drugiego, głównie między albańskim, bułgarskim, greckim i rumuńskim.
Na przykład słowo „dojrzewać” (gdy mówimy o owocu) jest medio-pasywną (albański, grecki) lub refleksyjną (rumuńską) pochodną słowa „piec”.
Innym przykładem jest przysięga dosłownie oznaczająca „na wiele lat”:
Język | Wyrażenie | Latynizacja |
---|---|---|
grecki | χρόνια πολλά | chronia polla |
rumuński | muli ani | |
albański | per shumë szybko | |
bułgarski | за много години | za mnogo godini |
macedoński | за многу години | za mnogu godini |
Idiomy oznaczające "czy my <czasownik>" są tworzone przez wyrażenie "<czasownik> -not- <czasownik>". Na przykład dla „podoba się to lub nie”:
Język | Wyrażenie |
---|---|
bułgarski | е - не е |
grecki | θέλει δε θέλει |
rumuński | vrea naga vrea |
turecki | istemez |
serbski | тео - не тео |
Niektóre przyrostków z derywacja można znaleźć w całym obszarze Bałkanów językowej, jako zdrobnienie słowiańskiego -ica - API [ I ts ma ] - który znajduje się w albańskim, greckim i rumuńskim.
Wspólną cechą „centralnych” języków bałkańskich jest istnienie fonemu schwa (w API / ə /), pisanego ë po albańsku, ъ po bułgarsku, ă po rumuńsku. Schwa występuje również w większości dialektów macedońskiego, ale nie w dialektach centrum i zachodniego, na których opiera się język pisany.
W języku rumuńskim i albańskim schwa pochodzi od / a / w pozycji nieakcentowanej. Tak więc, łacińskie słowo camisia ( "koszula") stał się w rumuńskim cămaşă [ k ə m ʃ ə ] , w albańskiej këmishë [ k ə m i ʃ ə ] .
Oprócz aspektów językowych, narody na Bałkanach przedstawić również unii kulturowej co przejawia się w dziedzinie popularnych sztuki i tradycji , na przykład: tradycje i mity colindes ( Κολήνδες / Colindes , Коледа / Koledas lub Colinde ), Martenitsi / martisoare ( Μάρτης / Martis , мартеница / Martenitsi lub Mărţişoare ) lub broucolaques ( βρυκόλακας / Vrykolakas , Върколак / Beurkolaks lub Vârcolaci ) są wspólne dla Greków północnej, bułgarsko-mówienie (w Macedonii i Bułgarii ), w arumuński i rumuńskim językiem (w Rumunii i Mołdawii ). W etnologów pod uwagę jako dziedzictwo tradycji trackiego ( podłoże wspólnego dla tych populacji ). Według nich źródło tego dziedzictwa należy upatrywać w wiosennych świętach, które przetrwały przez wieki niezależnie od późniejszych wpływów, łaciny wśród Aromanów i mówiących po rumuńsku lub słowiańskich wśród Bułgarów .
Obecnie akceptowany przez większość językoznawców model polskiego Zbigniewa Gołąba jest jednak kontestowany przez historiografie Grecji, Bułgarii i krajów przestrzeni jugosłowiańskiej, które minimalizują wkład romanizacji i wpływów tureckich , zważywszy, że osobliwości i specyfika każdej grupy etnicznej znacznie przewyższa wspólne cechy. Od momentu pojawienia się nacjonalizmu romantycznego z XIX th wieku i ksenofobiczne środku XX th wieku, każdy Balkan State odbił jego historia minimalizując wkład sąsiednie ludy i powiększające jego większościowym etnicznej prądu, tak aby projekt w przeszłość z teraźniejszością narody jednodniowe, jakby powstały w starożytności lub w późnym średniowieczu . O Sztuki i Tradycji też legendy pojawiają się nowości, zwłaszcza w literaturze dziecięcej, od połowy XIX th wieku: zerwania ze wspólnych tradycji ustnej, te legendy są różne w poszczególnych krajach. I tak, na przykład, łączą martenitsi / màrtis / mărțișoare (które we wszystkich krajach są tradycyjnie związane z mityczną postacią, Babą Martą , Babą Dochią lub Yaya Dimitrą , oraz jego córką lub synową) z historia starożytna nauczana w szkołach: legendy bułgarskie odnoszą się do założenia pierwszego bułgarskiego królestwa w 681 r. , legendy rumuńsko-mołdawskie odnoszą się do starożytnego Rzymu i podboju Dacji przez Rzymian , natomiast legendy greckie nawiązują do mitu o Demeter i Kore .