Dźwięczna spółgłoska zębodołowa nosa

Dźwięczna spółgłoska zębodołowa nosa
Symbol API	nie
Numer API	116
Unicode	U + 006E

Alternatywny symbol API	nie
Alternatywny numer API	116 + 675
Alternatywny Unicode	U + 006E + U + 0347

X-SAMPA	n
Kirshenbaum	n

Głosie wyrostka spółgłoska nosowa jest częstym dźwięk spółgłoski w wielu językach. Jej symbolem w międzynarodowym alfabecie fonetycznym jest [n] , mała litera N , ale może to również oznaczać dźwięczną zębową spółgłoskę nosową ; zębodołowy i zębodołowy można rozróżnić, używając [n̪] ze znakiem diakrytycznym wskazującym na staw zębowy i [n] bez znaku diakrytycznego lub [n͇] ze znakiem diakrytycznym przedłużenia międzynarodowego alfabetu fonetycznego dla staw wyrostka zębodołowego .

Charakterystyka

Oto charakterystyka dźwięcznej spółgłoski zębodołowej nosowej:

Jego sposób artykulacji jest okluzyjny , co oznacza, że jest wytwarzany przez zatykanie powietrza kanału głosowego.
Jego punkt połączenia przegubowego jest pęcherzykowy , co oznacza, że jest połączony przegubowo z jednej końcówki ( wierzchołkowej ) lub ostrza ( laminal ) wpustu z wyrostka zębodołowego.
Jego fonacja jest dźwięczna , co oznacza, że struny głosowe wibrują podczas artykulacji.
Jest to spółgłoska nosowa , co oznacza, że powietrze może wydostawać się przez nos.
Jest to środkowa spółgłoska , co oznacza, że jest wytwarzana przez przepuszczanie powietrza przez środek języka, a nie po bokach.
Jego mechanizm przepływu powietrza jest egresywny w płucach , co oznacza, że jego artykulacja polega na przepychaniu powietrza przez płuca i przewód głosowy, a nie przez głośnię lub usta.

/ N / francuski nie jest pęcherzykowa [n], ale dentystycznych [ n . ] .

Breton ma [n] , zważywszy na końcu wyrazu, jak w imię Ronan .

Włoski posiada [n] , na przykład słowa n Ido , ma n ello i do n na .

(en) Martin J. Ball i Nicole Müller , Fonetyka dla zaburzeń komunikacji , Psychology Press,2005( ISBN 0805853634 i 9780805853636 )
(en) International Phonetic Association , Handbook of the International Phonetic Association: przewodnik po używaniu międzynarodowego alfabetu fonetycznego , Cambridge, Wielka Brytania; Nowy Jork, NY, Cambridge University Press,1999( ISBN 978-0521637510 i 0521637511 )