Termin naturalna historia ukazała się w języku francuskim w XVI th wieku do oznaczenia ksiąg opisujących obiekty natury . W XXI th wiecznym National Museum of Natural History oferuje definicję "historii naturalnej" :
„Historycznie jest to badanie, opis wszystkiego, co jest widoczne w świecie przyrody: zwierząt, roślin, minerałów. "
Muséum Manifest (2017) podaje, że badanie różnorodności społeczeństw ludzkich stanowi integralną część naturalnego historii: Musée de l'Homme , antropologia muzeum , jest również częścią . Narodowe Muzeum Historii Naturalnej , który ma kilka krzeseł w antropologii.
Muzeum wskazuje, że koncepcje historii naturalnej ewoluowały w czasie, cytując kolejno takich uczonych, jak Carl von Linné , Georges-Louis Leclerc de Buffon , Jean-Baptiste de Lamarck i Charles Darwin , którzy stwierdzili, że:
„Dzisiejsza historia naturalna jest badaniem różnorodności świata żywego i świata minerałów oraz jego interakcji z człowiekiem. To zrozumienie, jak ta różnorodność została zbudowana i jaka jest jej dynamika. "
I François Terrasson , profesor w Muzeum, dodaje, że „w historii naturalnej, jak w medycynie, lekarzy ogólnych, z ich ogólnej wizji, to znaczy przyrodników , są równie istotne jak specjalistów, z ich zdolnością do«wiedzy każdy w swojej dziedzinie» .
Dosłowne tłumaczenie z Naturalis historia z Pliniusza , termin „historia naturalna” pojawia się w języku francuskim w drugiej połowie XVI th wieku , ale podejście obserwacja i systematyczny opis datą przyrody starożytności z Arystotelesa , Teofrasta , Antygona Karystos i Pliniusz Starszy . W tym miejscu należy rozumieć „historię” w jej starożytnym znaczeniu „dociekań, badań” .
Zgodnie z definicją podaną przez Hermana Boerhaave'a (1668-1738) we wstępie do Botanicon Parisiense autorstwa Sébastiena Vaillanta (1669-1722):
„Nazywamy historię naturalną wiedzą o rzeczach, które są wytwarzane we Wszechświecie i które ludzie mogą odkrywać zmysłami. Spośród wszystkich nauk, które były uprawiane przez przemysł ludzki, ta zawsze słusznie uznawana była za jedną z głównych. "
W XVII th a nawet XVIII -tego wieku , termin używany do opisania studium obserwowalnych obiektów, zarówno w astronomii , w botanice , w zoologii i geologii . W tym czasie specjalistą od historii naturalnej był przyrodnik .
Wraz z rozwojem wiedzy, historii naturalnej jest podzielony na wiele specjalności , tak, że podejście „przyrodnik” i rzemiosła „naturalistyczny” (ogólnie) znika w trakcie XX th wieku; jednocześnie pod wpływem ideologii „ walki cywilizowanego człowieka z dziką przyrodą ” same słowa „ historia naturalna ” nabierają archaicznej konotacji, podczas gdy biolog i nauki przyrodnicze nabierają dla kontrastu aury nowoczesności .
Jak zauważył Yves Delange z Narodowego Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu , zbyt często dochodziło do opozycji między „przyrodnikiem” (zawodowym lub amatorem) a „biologiem” . We współczesnym języku francuskim termin „nauki przyrodnicze” (który nie jest synonimem ścisłego znaczenia nauk przyrodniczych ) z grubsza zastępuje nazwę „historia naturalna” . Czasami jest to błędnie postrzegane jako staroświeckie pomimo nowoczesności multidyscyplinarnych badań prowadzonych np. W Narodowym Muzeum Historii Naturalnej . W rzeczywistości termin „historia” odnosi się do jego etymologicznego znaczenia: „historia” pochodzi ze starożytnej greckiej historii , co oznacza „badanie”, „wiedza zdobyta przez badanie”, co samo w sobie pochodzi od terminu ἵστωρ , hístōr oznaczającego „mądrość”, „Świadek” lub „sędzia”. Tak więc „historia naturalna” to gruntowne badanie przyrody, w celu dalszego pozyskiwania danych. Termin „historia” można również interpretować w świetle obecnego podejścia tej dyscypliny jako historii naszej planety, życia ( paleontologia ) i rodu ludzkiego ( antropologia ). Zgodnie z tą niedawną wizją tego, czym byłaby „historia naturalna” , termin „naturalny” odnosiłby się wówczas do aktualnej bioróżnorodności naszej planety. W XXI -go wieku , „naturalna historia” jest więc bardziej niż kiedykolwiek, jak podchodzimy multidyscyplinarnych systemowego, nie obejmując sprzeciwiają się zarówno człowieka przyroda, środowisko , że rozwój , zachowanie, że wyceny.
Od 1993 r. W szkołach średnich we Francji nazwa S ciences de la V ie et de la T erre była używana w celu podkreślenia chęci zjednoczenia różnych dziedzin naukowych.
Upraszczając, można przyjąć, że nauki przyrodnicze obejmują następujące dyscypliny:
Z drugiej strony nauki przyrodnicze wyraźnie różnią się od nauk formalnych oraz nauk humanistycznych i społecznych, takich jak:
Potrzeba globalnym i interdyscyplinarnych pozostaje jednak, który rozwija się w ostatniej ćwierci XX th wieku, nowych podejść, takich jak géonomie (którego wygląd pochodzi z początku XX th wieku, ale został przyćmiony przez poprzedniego ewolucji). Wraz z postępem genetyki , wzajemne połączenie wiedzy, w geonomic podejście i popularność „ zrównoważonego rozwoju ” (niezależnie od interpretacji, instrumentalizations lub stopnie zrozumienia), historia naturalna stopniowo staje się fenomenem. „Global History” z Wszechświat , Układ Słoneczny, a zwłaszcza planeta Ziemia , to historia interdyscyplinarna jednocześnie kosmogoniczna , fizyczna , chemiczna , biologiczna i ludzka . Książki takie jak bogactwo Życia ( edytowany przez Stephen Jay Gould ), Les Mondes disparus przez Éric Buffetauta i Jean Le Loeuff, filogenetycznego Klasyfikacji Żywych przez Guillaume Lecointre i Hervé Le GUYADER lub krytycznej Przewodnik do ewolucji z Guillaume Lecointre , Corinne Fortin, Gérard Guillot i Marie-Laure Le Louarn-Bonnet są częścią tej nowej „ globalnej historii naturalnej ” . Na ten temat Jean-René Vanney pisze:
„[Ten związek] nie powinien być ciągiem wydarzeń na przestrzeni czasu ani kroniką takiego a takiego zjawiska, a raczej wiązką spajającą fakty. "
- Jean-René Vanney, Mystery of the Abyss (s.54)
Przykład jeżowców :
Płyta z jeżowcami z Encyklopedii (vol. 5).
Dwa jeżowce i melony w zoothèque Narodowego Muzeum Historii Naturalnej ( Paryż ).
Przykład nowoczesnej ilustracji biometrycznej jeżowca-żółwia