Majorka Majorka (ca, es) | |||
Mapa Majorki. | |||
Geografia | |||
---|---|---|---|
Kraj | Hiszpania | ||
Archipelag | Baleary | ||
Lokalizacja | Morze Śródziemne | ||
Informacje kontaktowe | 39°37′00″N, 2°57′00″E | ||
Powierzchnia | 3625,75 km 2 | ||
Punkt kulminacyjny | Puig Major (1445 m ) | ||
Geologia | Wyspa kontynentalna | ||
Administracja | |||
Wspólnota autonomiczna | Baleary | ||
Województwo | Baleary | ||
Demografia | |||
Populacja | 873 414 mieszk . (2010) | ||
Gęstość | 240,89 | ||
Miły | Majorka, Majorka | ||
Największe miasto | Palma | ||
Inne informacje | |||
Odkrycie | Pre-historia | ||
Strefa czasowa | UTC + 1 | ||
Geolokalizacja na mapie: Baleary
| |||
Wyspy w Hiszpanii | |||
Mallorca ( / m ma ʒ ɔ ʁ k / lub / m do j ɔ ʁ k / w języku francuskim ; w katalońskim : Mallorca / m ə ʎ ɔ ɾ k ə / ; w języku hiszpańskim : Mallorca / m ma ʎ o ɾ k ma / ) jest największą z Balearów . Znajduje się na Morzu Śródziemnym , niedaleko Walencji i Barcelony . Wyspa ma 875.277 mieszkańców. Jej stolicą jest Palma - Majorkanie nazywają ją Ciutat . Obejmuje sześć głównych regionów: Serra de Tramuntana (góry na północy), Ponent (na południowym zachodzie), Raiguer (grunty rolne i uprawy winorośli u podnóża góry), Pla (w centrum), Migjorn (w południowo-wschodniej), Llevant (na wschodzie) i miasta Palma. Kataloński jest językiem urzędowym w kastylijskim.
Zamieszkiwany był od czasów prehistorycznych, następnie Rzymianie zastąpili Wandalowie , Wschodnie Cesarstwo Rzymskie, Frankowie , Maurowie Almorawidów , następnie Almohadowie (od 902 do 1229 ), a następnie Katalończycy . Wyspa była centrum niezależnego królestwa, które istniało od 1276 do 1344 , królestwa Majorki .
Około 70% produktu krajowego brutto pochodzi z turystyki , rozwijanej od lat 60. XX wieku . Dla Niemców i Brytyjczyków Majorka jest jednym z głównych europejskich miejsc wakacyjnych, przyciągającym wielu obcokrajowców. 7% stałych mieszkańców wyspy to Niemcy, dzięki czemu wyspa zyskała ironiczny przydomek „siedemnastej ziemi ”. Tradycyjna działalność rolnicza skupia się na produkcji roślinnej: wina (Binissalem), migdałów , oliwek , warzyw .
Katalońska nazwa Majorki wywodzi się od łacińskiego insula maior przekształconego w Maiorica (duża wyspa) w przeciwieństwie do insula minor, która stała się Minorką - Minorką.
Na przestrzeni dziejów było wiele pisowni i wymowy łacińskiej ( Majorica ), arabskiej ( Mayurqa ), średniowiecznej łaciny ( Majorka ), katalońskiej ( Majorka ), a następnie kastylijskiej ( idem ). W starofrancuskiego, Maillogres (w Wielkiej Kroniki Francji ), a następnie Mallorca , Mallorca i Mallorca współistniały aż do XIX th wieku. W tym czasie dwie wymowy [ m a ʒ ɔ ʁ k ] i [ m a j ɔ ʁ k ] współistniały z drugą, przy czym „j” wymawiane jak „i” (majɔʁk) było używane ortologicznie dla francuskich słów obcych.
Euzebiusz de Salle pisał w 1832 roku:
„Palma, stolica wyspy Maillorque i Balearów, jest miastem liczącym dwadzieścia pięć do trzydziestu tysięcy mieszkańców”
- Lis Ali lub podbój Algieru
W 1866 roku Charles de Tourtoulon zatytułował jedną ze swoich książek Francuzi na wyprawy do Mayorque i Walencji , współczesne pisarstwo było już obecne. Wymowa pozostaje nadal w dużej mierze [ P o l m danej D ə m ma j ɔ ʁ k ] (Palma de ma r Orca) w XIX th wieku
Inna pisownia pozostaje słabo oświetlona, podobnie jak reguła wymowy dla j , ale została poświadczona bardzo wcześnie. Używany od XVII do XX wieku średniego współistnieje z drugą w XVIII -tego wieku w słownikach, w podręcznikach iw instytucjach.
To bezpłatne alternatywne użycie jest szczególnie uderzające w Encyklopedii (ukończonej w 1772 r.), która jednocześnie przedstawia dwie pisownie: „ Majorka ” i „ Królestwo Maïorque ” .
W 1842 roku, dzieło George Sand , Zimą na Majorce zna się dużą popularnością, w wyniku które pisarza od 1831. Książka ta wykorzystuje „j” na „Mallorca”. Podwójne zastosowanie kontynuowano w XIX wieku.
Wymowa [ m ma ʒ ɔ ʁ k ] (w API ) wzorowana na jego współczesny graficzny ( j orca) staje się dominujące w XX th wieku bez wolności wymowie „J” jest wyraźnie poszedł. Wymowa [ m a j ɔ ʁ k ] jest nadal używana.
Obecność człowieka na Majorce sięga czasów prehistorycznych (miejsca Ses Païsses , w pobliżu miasta Artà ). Odkryto grobowce i ślady zabudowy pochodzące z epoki neolitu , tj. od 6000 do 4000 lat p.n.e. Pne Wyspa była okupowana przez Kartagińczyków, zanim została podbita w 123 pne. AD przez Kwintusa Cecyliusza Metellusa - który otrzymał przydomek Balearicus - i podlegał władzy Rzymu . Okres rzymski był pomyślny i założył Pollentia (ruiny Alcúdii , byłej rzymskiej Pollentii) i Palmaria ( Palma ). Gospodarka opierała się na uprawie drzew oliwnych , winorośli i produkcji soli .
W Wandale zwolniony Baleary w 425 lub 426 i załączone ich do królestwa w 465 . W 534 , przy okazji próby odzyskania Cesarstwa Zachodniorzymskiego przez Justyniana , generał Bélisaire powrócił na archipelag w imieniu Bizancjum . W okresie panowania bizantyjskiego kwitło tam chrześcijaństwo i powstało wiele kościołów . Jednak od 707 r. z wybrzeży Afryki Północnej rozpoczęły się najazdy morskie kierowane przez muzułmanów .
Ataki te trwały aż w końcu w 903 roku Majorka znalazła się pod panowaniem hiszpańskiego emira Umajjadów . Według ówczesnych kronik zamek Alaró był ostatnim bastionem chrześcijan . Pod panowaniem muzułmańskim Palma, która stała się Madina Mayurqa , stała się ważnym ośrodkiem kulturalnym. Wyspa przeżywała okres prosperity. Muzułmanie rozwinęli nawadniane rolnictwo i lokalne rzemiosło . Podczas rozkładu kalifatu Kordoby w 1015 roku Majorka po raz pierwszy znalazła się pod panowaniem Denia, zanim w latach 1087-1114 stała się jednym z wielu królestw (lub emiratów) zwanych Taifas z Al-Andalus .
W 1114 roku , po aktach piractwa dokonanych z Majorki przeciwko chrześcijańskim okrętom na Morzu Śródziemnym, koalicyjna armia Pizańczyków, Provençaux i Katalończyków wylądowała na Majorce, obległa Palmę przez osiem miesięcy, zajęła miasto i splądrowała je. Ale pod nieobecność Raimonda-Bérengera III z Barcelony Pizańczycy uciekli, gdy pomoc nadeszła od Almorawidów z Afryki Północnej. Rządzili oni do 1203 r., następnie zostali zastąpieni przez Almohadów do 1229 r. W 1208 r. Almohadzi mianowali gubernatora niejakiego Abú Yahya, który zachowywał się w sposób niemal niezależny, uznając jednak formalne podporządkowanie się rządowi Centralny Emirat Almohadów.
Podjęły się akty piractwa , które skłoniły miasta handlowe, takie jak Barcelona , Tarragona i Tortosa, do skorzystania z pomocy króla Aragonii, Jakuba I st . W grudniu 1228 r. postanowiono, że zaopatrzą się w naczynia niezbędne do wyprawy, aby rycerze aragońscy (najliczniejsi) i katalońscy otrzymali w zamian za swoje usługi łupy i terytoria do zdobycia od wroga.
Wyprawa na podbój Majorki , składająca się z 15 000 ludzi i 1500 koni, wyruszyła z Salou w Katalonii, wylądowała w Santa Ponça i pokonała armię muzułmańską w bitwie pod Portopí le13 września 1229. W grudniu Palma została zdobyta, a jej mieszkańcy zabici. Duża liczba zwłok spowodowała epidemię, która zdziesiątkowała armię zwycięzców. Ponadto spory o podział łupu zasiały niezgodę wśród wojsk zdobywców. Ale wyspa została poddana w ciągu kilku miesięcy, tylko niewielka strefa oporu pozostała do 1232 roku w Serra de Tramuntana . Ludność muzułmańska uciekła do Afryki lub została zmuszona do niewolnictwa .
Ponowne zaludnienie wyspy zapewnili głównie Hiszpanie, ale także duża liczba Francuzów pochodzących z Langwedocji .
W tym czasie ceramika z Majorki stała się sławna. We Włoszech przeżyją spory boom w postaci majoliki .
W 1250 roku Bazylika w Klasztor Lluc mieściła się Czarną Madonnę z Mallorca, patronki wyspy.
W swoim testamencie Jacques I najpierw planował podzielić swoje pola przez utworzenie Królestwa Majorki , wasala królestwa Aragonii, w tym Balearów, Roussillon , Cerdagne , lorda Montpellier , wicehrabiego Carlades i Barony z Omelas . Po jego śmierci jego syn Jacques przyjął imię Jacques II z Majorki i przejął władzę na mocy karty zwanej Carta de les Franqueses .
Istnienie tego królestwa było krótkotrwałe, ponieważ władcy Aragonii zdołali odzyskać posiadłość w 1349 roku: śmierć Jakuba III Majorki w bitwie pod Llucmajor przeciwko jego kuzynowi Piotrowi IV Aragonii oznacza koniec królestwa. Jednak aż do jej śmierci w 1404 r. jej córka Isabelle, która schroniła się we Francji w Château de Gallargues , niedaleko Montpellier , scedowanym na nią przez króla Karola VI , nadal domagała się tytułu królowej Majorki . Majorka podzieliła wówczas los Królestwa Aragonii, później zintegrowanego z Królestwem Hiszpanii .
W latach 1806-1808 francuski astronom i naukowiec François Arago przeprowadził pomiary triangulacyjne w warunkach, które stały się epickie, gdy wznowiono działania wojenne między Francją a Hiszpanią.
W ten sposób ustala przejście południka Paryża , który biegnie wzdłuż Majorki na zachód, przez wysepkę Dragonera.
Krótko nazywana Palma „de Mallorca” od 2012 do 2016 roku, stolica wyspy jest oficjalnie nazywana „Palmą”, od 2016 roku.
16 grudnia 2016 r. parlament Balearów przegłosował powrót do oficjalnej nazwy „Palma”.
Sześć comarques Majorki (uwaga: termin „comarca” nie jest używany na Majorce) ma jako główne miasta:
Alaró | Alcudia | Algaida | Andratx | Ariany | Arta | Banyalbufar | Binisalem | Búger | Bunyola | Calvia | Campanet | Campos | Capdepera | Consell | Kosztitx | Deia | Escorca | Esporles | Estellencs | Felanitx | Fornalutx | Inków | Lloret de Vistalegre | Lloseta | Llubí | Llucmajor | Manacor | Mancor de la Vall | Maria de la Salut | Marratxi | Montuïri | Muro | Palma de Mallorca | Petra | Sa Pobla | Pyłek | Porreres | Puigpunyent | Ses soli fizjologicznej | Sant Joan | Sant Llorenç des Cardassar | Santa Eugenia | Santa Margalida | Santa Maria del Camí | Santanyí | Selva | Sencelles | Sineu | Soller | Syn Serwera | Valldemossa | Vilafranca de Bonany
Majorka ma trzy pasma górskie:
Krajobraz kulturowy Serra de Tramuntana jest wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO od 2011 roku.
Wyspa ma 875 277 stałych mieszkańców (INE, 2015). Majorka jest najludniejszą z Balearów i drugą pod względem zaludnienia w Hiszpanii po Teneryfie na Wyspach Kanaryjskich .
Palma , główne miasto, ma 427 973 mieszkańców (spis ludności z 2015 r.), co czyni ją ósmym miastem w Hiszpanii tylko według tego kryterium. Potem są miasta Calvià i Manacor , pod względem liczby mieszkańców.
Escorca to najmniej zaludniona gmina, licząca mniej niż 250 mieszkańców.
Biorąc pod uwagę masową turystykę, pojęcie ludności należy docenić w sposób względny.
Językami urzędowymi na Majorce, jak i na całych Balearach są kataloński i kastylijski. Najstarszym językiem nadal używanym na Majorce jest kataloński, znany lokalnie jako „Mallorcan” . Prace chrześcijański apologeta Majorce Ramon Llull przyczynia się do mocowania pisanie Kataloński XIII th wieku.
Gonellisme (AC) , od nazwiska jej założyciela Pep Gonella, jest marginalny ruch, który chroni Majorki jako autonomicznego języku katalońskim, bez powodzenia. Jest to ruch zinstrumentalizowany przez hiszpańską prawicę przeciwko katalanizmowi
W 2013 roku wyspę Majorkę odwiedziło 9 454 264 turystów (8 479 883 obcokrajowców i 974 381 Hiszpanów); większość tych turystów zagranicznych pochodziła z Niemiec (43,7%), Wielkiej Brytanii (24,8%), krajów skandynawskich (8,3%), Francji (4,0%), Szwajcarii (3,7%), Holandii (2,9%), Austrii (1,9%). ) i Włoch (1,7%).
Jeśli w wielu umysłach Majorka pozostaje synonimem niekontrolowanej turystyki, inspirowanej morzem i napędzanej masową urbanizacją („ balearyzacja ”), życie na wyspie i Majorce oferuje wiele aspektów, które są sprzeczne z tą wizją: dziewicze wioski rolnicze, ślady różnych dawnych kultur, sztuki i kultura (w XIII th wieku filozof Raymond Lully - Ramon Llull - założony w Mallorca renomowanej szkoły języków i teologii ), spacery i wędrówki w obszarach górskich ( GR 221 lub „sucha droga kamień„), gastronomii.
Napływ turystów stał się bardziej zróżnicowany (pochodzenie i styl życia), z rosnącym udziałem imigracji z północy Europy osiedlającej się na stałe.
W ostatnich latach ta „balearyzacja” jest w coraz większym stopniu kontrolowana przez lokalne władze, chcące chronić swoje dziedzictwo, kulturę i język. Wiele obszarów zostało ogłoszonych „rezerwatami przyrody”, chroniąc w ten sposób linię brzegową przed tą ekspansją.
Palma jest obsługiwana przez trzy autostrady , Ma-1, Ma-19 i obwodnicę Ma-20. Ta ostatnia jest połączona z Ma-13, która łączy Palmę z centrum i północą wyspy.
Ma-19 łączy stolicę z Llucmajor .
Wyspa jest obsługiwana przez lotnisko Palma (Son Sant Joan) położone na wschód od miasta Palma, które może pomieścić duże samoloty ( Boeing 747 ). W pobliżu Palmy znajduje się również lotnisko regionalne: lotnisko Son Bonet (w) .
Przedsiębiorstwa żeglugowe Baleària , Iscomar (es) i Trasmediterránea (es) obsługują regularne linie promowe w kierunku innych wysp i kontynentu:
Uczony i smug , Raymond Lulle jest rodem z tej wyspy.
Fajansu (lub „fajansu”) odnosi się do punktu początkowego ceramiki Maurów produkowana Włochy Majorki pomiędzy 903 i 1229 albo przez wyspy po jego wytworzeniu Valencia lub do Malaga .
Od XIX -tego wieku , Klasztor Valldemossa The Chartreuse ( La Cartuja w języku hiszpańskim) gościł kilka znamienitych gości , wśród których Fryderyk Chopin i George Sand . Ten ostatni bardzo negatywnie opisuje w Zimie na Majorce ich pobyt na wyspie zimą 1838-1839. Daje tym samym świadectwo nietolerancji, które zszokowało Hiszpanów, takich jak José Maria Quadrado czy Llorenç Villalonga .
Nikaraguański poeta Rubén Darío przeszedł w klasztorze leczenie odwykowe .
W XX th century , Agatha Christie napisała swoją powieść problem w Pollensa Bay ( Drugi gong ) po krótkim pobycie w Palma i Puerto Pollensa.
Jorge Luis Borges i Robert Graves mieszkali na Majorce, ten ostatni z rodziną.
Obecnie amerykański aktor Michael Douglas , celebryta Claudia Schiffer i tenisista Boris Becker są najbardziej znanymi zagranicznymi osobistościami w Serra de Tramuntana .
Raymond Lulle jest prawdopodobnie najbardziej znanym pisarzem Majorki. Jego praca przyczyniła się do fiksacji katalońskiego .
Antoni Maria Alcover , urodzony w Manacor w 1862 i zmarł w Palmie w 1932 , jest pisarzem, językoznawcą , duchownym języka katalońskiego , zwłaszcza języka Balearów , dialektu Majorki. Jego głównym dziełem jest słownik katalońsko-walencko-balearski .
Jaume Vidal Alcover , urodzony w 1923 roku w Manacor, potomek Chuetas , to katalońskojęzyczny pisarz, który zmierzył się z narracją, teatrem, poezją czy tłumaczeniem.
Dziennikarz Baltasar Porcel i pisarz Llorenç Villalonga pochodzą z Majorki.
Autorzy francuscy i MajorkaFrancuscy autorzy dość wcześnie zainteresowali się Majorką, przede wszystkim pod kątem historycznym i geograficznym, a następnie kulturowym i artystycznym.
Już w 1643 roku Pierre d'Ativy podał w Le monde pewne informacje o Królestwie Majorki lub ogólny opis jego czterech części . W 1680 historyk Jean de La Chapelle opowiada o życiu Marie d'Anjou Reyne de Mayorque . W 1703 roku Henry Michelot przeanalizował różne nawigacje i możliwe podejścia do wyspy, w „ Le portulan de partie de la mer Méditerranée ou le vray guide des pilots costiers” , wznawianym co najmniej do 1775 roku.
Mówiąc szerzej, w 1777 r. Vaquette d'Hermilly rozpowszechniła Historię Królestwa Majorki wraz z aneksami , pierwszą francuską pracę zawierającą pełny opis wyspy.
W 1809 roku Alexandre de Laborde dostarczył elementy nawigacji, ale także szczegółowej geografii, wraz ze swoim Opisowym Szlakiem Hiszpanii .
W 1826 roku Isidore de Taylor wyemitował swoją Malowniczą podróż do Hiszpanii . W 1835 roku Louis Joseph Wagré opowiedział się pamięć o Captives Cabrera , wywołując obóz internowania żołnierzy napoleońskich na tej wyspie.
W 1839 roku artysta Jean-Joseph Bonaventure Laurens opublikował Souvenirs d'un voyage d'art à l'île de Mallorca , który będzie punktem odniesienia we francuskiej wiedzy o tej wyspie. W 1866 Charles de Tourtoulon zainteresował się historią, a Francuzi wyruszyli na wyprawy do Mayorque i Valence . W 1877 Louis-Salvador de Habsbourg-Lorraine przedstawił publiczności swoje mistrzowskie dzieło o Balearach . W 1892 roku uczony Albert Lecoy de La Marche opublikował swoją analizę historyczną na temat stosunków politycznych Francji z królestwem Majorki .
Georges Bernanos napisał część książki Les Grands Cimetières sous la lune w 1938 roku, aby przywołać hiszpańską wojnę domową na podstawie jego zeznań z Majorki.
W sztuce w Królestwie Majorki (Toulouse, Privat, 1962) akademik Marcel Durliat pozostawia dzieło odniesienia, dostępne do dziś.
W 1979 roku Pierre Pélissier i Jérôme Phelipeau wspominają tragiczną historię deportacji żołnierzy napoleońskich do Cabrera , w Les Grognards de Cabrera, 1809-1815 .
Miquel Bestard (1592-1633) to barokowy malarz z Majorki.
Malarz Dionis Bennassar , urodzony w 1904 i zmarły w 1967, szczególnie reprezentował swój rodzinny świat Pollença .
Miquel Barceló , urodzony w Felanitx , jest malarzem i rzeźbiarzem . Zajmował się wieloma tematami: portretami , ukrzyżowaniami , dziennikami podróży , czy walkami byków . Malarz jest miłośnikiem . Jego seria technik mieszanych na płótnie skonfrontowana z fotografiami Luciena Clergue'a świadczy o zainteresowaniu Barceló walką byków i wszystkimi etapami lidii oraz przepustkami , które rozbija, stylizując je. Ważnym dziełem Barceló jest realizacja w latach 2001-2006 na zamówienie dekoracji wnętrz, mebli i witraży kaplicy św. Piotra z La Seu na jego rodzinnej wyspie, które zostały zainaugurowane przez króla Hiszpanii Juana Carlosa . 2 lutego 2007 r.
Malarze, którzy pracowali na MajorcePod koniec renesansu rodzina Omsów, którzy pochodzili z Walencji w Hiszpanii, osiedliła się na Majorce. Gaspar Oms (1540-1614) jest jednym z najaktywniejszych malarzy z tej rodziny.
Santiago Rusiñol malował pejzaże Majorki.
Joan Miró wrócił w 1956 roku do Palmy, gdzie miał duży warsztat zaprojektowany przez jego przyjaciela Josepa Lluísa Serta . W tym czasie otrzymał zamówienie na dwie ceramiczne ściany dla siedziby UNESCO w Paryżu. Mierzą one odpowiednio 3 × 15 metrów i 3 × 7,5 metra i zostały zainaugurowane w 1958 roku. Chociaż Miró pracował już z dużymi formatami, nigdy nie robił tego przy użyciu ceramiki. Wraz z ceramikiem Josepem Llorensem rozwija techniki wypalania tak bardzo, jak to możliwe, aby stworzyć tło, którego kolory i faktura przypominają jego obrazy z tego samego okresu. Kompozycja musi mieć za temat przewodni słońce i księżyc .
Hermen Anglada Camarasa , urodzony w Barcelonie i zmarły w Pollença , bardzo często reprezentował Majorkę.
W sierpniu 1919 Joaquín Sorolla przebywał w pobliżu Pollençy ; tam namalował swoją córkę Elenę w Cala de San Vicente.
La Lonja (lub Sa Llotja w dialekcie Majorki, patrz Llotja de Palma ), starożytna siedziba kolegium kupieckiego w Palmie , wyróżnia się wśród arcydzieł gotyckiej architektury majorkańskiej. Główne lokalne dzieło architekta Guillema Sagrera obejmowało praktycznie wszystkie aspekty, począwszy od jego budowy w 1420 (ukończonej w 1452). Poskręcany kształt, a przede wszystkim finezja kolumn wewnętrznych sprawiają, że jest to budynek niebanalny, obecnie miejsce wystaw .
Zamek Bellver jest twierdza gotycka , wśród najbardziej reprezentatywnych budynków na wyspie. Jest to również jeden z trzech europejskich zamków warownych z okrągłym śladem stopy. Zamek Bendinat zbudowany przez markiza de la Romana jest typowa dla budynków neogotyckich z XIX -tego wieku.
Katedra Majorki słynie z kilku powodów. Reprezentant lewantyńskiego gotyku , mieści w sobie dużą okrągłą rozetę, znaną jako gotyckie oko . Został również odrestaurowany przez Antoniego Gaudiego . Klasztor Lluc jest jednym z głównych miejsc pielgrzymek na wyspie, na cześć Matki Bożej Lluc , patronki wyspy.
W patia są jednymi z najbardziej znanych osiągnięć miejskich na Majorce. Te z Palmy zdobią stare miasto: Palau March, Can Sureda, Can Oleza, Can catlar del Llorer, Can Savellà, Cal count de la Cova, la Criança i jej ośmiokątne filary, La Puresa, Cal la gran Cristiana lub Cal Marquès de la Torre to wszystkie elementy o znaczeniu architektonicznym.
Modernism wyraża się również w Majorce.
Szczególnie bogata i zachowana jest architektura sakralna . Zarówno w stolicy, Palmie , jak iw miastach i wsiach , budowle sakralne i ich artystyczne treści pozostają obecne: Katedra w Palma de Mallorca, Klasztor Lluc , kościoły miejskie San Miguel, San Jaume lub San Francisco, z zachowanym krużgankiem św. jego klasztor lub wiejskie kościoły Santa Maria del Camí , Sineu lub Sencelles lub klasztor kartuzów w Valldemossa .
Tenisiści Rafael Nadal i Carlos Moyà pochodzą z Majorki. Rafael Nadal pochodzi z Manacor . Jorge Lorenzo urodził się w Palma de Mallorca , miasto, w którym otworzył firmę.
Aktorka Rossy de Palma urodziła się na Majorce.
Francuski naukowiec François Arago pracował na Majorce.
Arcyksiążę Louis Salvador Habsburgów-Lorraine jest jedną z wielkich postaci wyspy.
W Deia mieszkał Robert Graves .
Romain Gary był właścicielem willi w pobliżu Andratx od 1964 do 1970 roku.
Święty Catalina Tomas jest jednym z Mallorca ochronną.
Święty Junípero Serra , urodzony24 listopada 1713w Petrze eksplorował Kalifornię i pomagał w zakładaniu nowych miast, takich jak na przykład San Francisco .
Margarida Borràs , osoba transpłciowa, urodziła się na Majorce około 1401 roku.
Najważniejsze areny na wyspie to Palma Bullring, zbudowany w 1865 roku, przebudowany w 1929 roku przez majorkańskiego architekta Gaspara Bennazara . Ich pojemność wynosi około 11 600 miejsc, co czyni je arenami drugiej klasy. Walki byków odbywają się tam podczas Feria de la Virgen Blanca . W 2015 roku, wśród figur z kartelu było Matador Morante de la Puebla . W lipcu odbywa się tam sezon walk byków (temporada). 28 lipca 2016 gościła figuras matadors na inauguracyjną walkę byków: Juan José Padilla , El Fandi Sortis a Hombros i Francisco Rivera Ordóñez (Paquirri), a także występy rejoneadorów .
Na wyspie znajduje się siedem aren, drugie najważniejsze to Plaza de Toros de Inca (8000 miejsc) i Plaza de Muro (5350 miejsc).
Przeciwnicy torreadorów ogłaszają, że projekt ustawy o zakazie walk byków na Majorce zostanie przedstawiony, jeśli PSIB , nacjonalistyczna partia Més per Mallorca i Podemos uzyskają większość w październiku 2015 r. 6 sierpnia 2015 r. podczas walki byków dwóch działaczy antykorozyjnych Holender Peter Janssen i Hiszpan Pedro Torres wpadli na arenę pod koniec faeny, zanim zostali aresztowani. Jak wskazuje Le Monde du ., walki byków pozostają kwestią polityczną w kilku regionach Hiszpanii28 sierpnia 2015 : „Platformy [polityczne] z pewnością potępiają maltretowanie i torturowanie zwierząt, ale na kilka miesięcy przed wyborami parlamentarnymi, zaplanowanymi przed końcem roku, walki byków stały się przede wszystkim instrumentem politycznym przeciwko konserwatystom. Przyjęcie. " Anty-byków gminy Majorki aktu przed tymi wydarzeniami i postanowiliśmy zatrzymać ich finansowania.
Sezon walk byków 2016 odbył się na arenie w Palma de Mallorca, gdzie rzadko odbywa się więcej niż jeden pokaz walk byków w sezonie, z wyjątkiem 2009 i 2016, gdzie odbywają się dwa.
W sierpniu 2016 r. Infantka Elena de Borbón y Grecia , najstarsza siostra króla Filipa VI, wywołała spore zamieszanie, biorąc udział w walce byków z dwójką swoich dzieci, w tym piętnastoletnią nieletnią.
24 lipca 2017 r. Parlament Balearów przegłosował zakaz walk byków z zabijaniem.
Kuchnia Balearów jest bogata i różnorodna, z różnymi akcentami w zależności od wyspy. Podobnie jak wielu kuchni śródziemnomorskiej, ma punkty wspólne, które skorzystały z tej samej Maurów i Żydów lub włoskimi wpływami . W przypadku Majorki zwrócimy szczególną uwagę na:
„Dzień Majorki” ( Diada del Mallorca ) obchodzony jest 12 września, na pamiątkę lądowania wojsk aragońskich i katalońskich. Nawiązuje do święta 31 grudnia , znanego jako „Sztandar”, które przypomina upadek stolicy i oznacza początek rekonkwisty Majorki , strony Rekonkwisty . Od 2017 r. Parlament ustalał „dzień Majorki” również na 31 grudnia każdego roku.
Trudny marsz z Palmy do Klasztoru Lluc ( Marcha des Güell a Lluc a peu ) jest bardzo popularnym i popularnym spotkaniem, zwykle na początku sierpnia, w nocy w pierwszą sobotę lub pierwszą niedzielę tego miesiąca.
Wiele wiosek organizuje inscenizacje bitew pomiędzy „chrześcijanami” i „Maurami” ( cristianos y moros ), przypominając dramaty aktów pirackich, które nieustannie ciążyły na mieszkańcach wyspy, aż do 1830 r. Te z Sóller , Pollença , Andratx czy San Telmo są sławne.
Święto św. Sebastiana , 20 stycznia, honoruje patrona miasta Palma.
W marcu obchodzone są uroczystości wielkanocne . Wielki Tydzień ( Semana Santa ) jest przerywane przez chrześcijańskich obrzędów liturgicznych i ich spektakularnych „ procesji ”. Śledzą ich mieszkańcy wyspy, a także turyści. W Niedzielę Palmową rozpoczyna się „Tydzień Męki Pańskiej ”, który kończy się w niedzielę Wielkanocną.
Kilka miejsc na wyspie oferuje wystawy stałe lub czasowe.
Muzeum MajorkiZlokalizowane w starej dzielnicy Palma , Muzeum Majorki ( Museu de Mallorca ) powstało w wyniku zjednoczenia kilku kolekcji w 1961 roku.
Znajduje się od 1971 roku w Casal de Can Aiamans (znanym również jako Cala Gran Cristiana ), wybudowanym w 1634 roku. Otwarte dla zwiedzających od 1976 roku, jego kolekcje pozwalają na odkrywanie na wyspie prehistorycznych obiektów z czasów rzymskich . ale także świadectwa okresu gotyckiego .
Fundacja Pilar i Joana MiróW dawnej pracowni artysty, niedaleko Palmy, Fundacja Pilar i Joan Miró oferuje stałą kolekcję niektórych prac Joana Miró , obok wystaw innych artystów.
Muzeum Sztuki Nowoczesnej Es BaluardW starych murach miasta Palma mieści się niedawno wybudowane Muzeum Sztuki Nowoczesnej Es Baluard . Są zarówno obrazy, jak i rzeźby, stałe lub tymczasowe, w szczególności Picassa , Miró czy Barceló .
Ogród Botaniczny SollerOd 1992 roku miasto Soller mieści Ogród Botaniczny Sóller , wokół pałacu Camp d'en Prohom . To muzeum poświęcone naukom przyrodniczym przechowuje zbiory prac związanych z naukami przyrodniczymi.
Zestaw oferuje odkrycie naturalnego dziedzictwa Balearów.
Muzeum Klasztoru LlucMuzeum Klasztor Lluc , na terenie gminy Escorca , początkowo poświęcone lokalnej archeologii, a następnie do popularnych sztuk i tradycji majorkańskich.
Muzeum PollensOd 1975 roku, miasto Pollensa utrzymuje Muzeum Pollensa poświęconą malarstwa XX -go wieku. Dawny klasztor mnichów dominikańskich wita wystawy, a także zwiedzających.
La Seu , katedra w Palma de Mallorca .
Jeziora Cúber i Gorg Blau, Serra de Tramuntana .
Szczyt l'Offre i Cornadorów.
Ruiny starożytnego rzymskiego miasta Pollentia.
Rynek w Palma de Mallorca .
Wąska uliczka na starym mieście Alcúdia .
Sa Calobra , Escorca .
Plaża w Cala Agulla .