Fred korematsu

Fred korematsu Obraz w Infobox. Fred Korematsu w 1986 roku Biografia
Narodziny 30 stycznia 1919
Oakland
Śmierć 30 marca 2005(w 86)
hrabstwie Marin
Pogrzeb Cmentarz w Mountain View
Narodowość amerykański
Dom Centrum relokacji wojny topazowej ( w )
Trening Castlemont High School ( en )
Castlemont Community of Small Schools ( en )
Czynność Aktywista praw człowieka
Inne informacje
Różnica Prezydencki Medal Wolności (1998)
Nagrobek fred korematsu.JPG Widok na grób.

Fred Toyosaburo Korematsu , urodzony dnia30 stycznia 1919, zmarł 30 marca 2005Sławę zawdzięcza temu, że zakwestionował do Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych konstytucyjność internowania Amerykanów pochodzenia japońskiego na zachodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych podczas drugiej wojny światowej . On sam był jednym z wielu internowanych w czasie wojny obywateli amerykańskich pochodzenia japońskiego z Zachodniego Wybrzeża. Jakiś czas po ataku Cesarskiej Marynarki Wojennej Japonii na Pearl Harbor prezydent Franklin D. Roosevelt wydał Prezydencki dekret wykonawczy nr 9066 , upoważniający sekretarza wojny Henry'ego L. Stimsona do zażądania od wszystkich mieszkańców pochodzenia japońskiego mieszkających w „Strefie Wykluczenia Zachodniego Wybrzeża” powołania się na internowanie. obozy przeznaczone do tego celu. Wyrok Sądu Najwyższego w sprawie Korematsu v. Stany Zjednoczone Ameryki należą do najbardziej kontrowersyjnych decyzji wydanych przez najwyższy sąd krajowy w sprawach dyskryminacji rasowej .

Biografia

Fred Korematsu urodził się w 1919 roku dla japońskich rodziców w Oakland w Kalifornii, gdzie dorastał, pracując na rodzinnej ziemi. Urodzony na ziemi amerykańskiej, od urodzenia cieszył się obywatelstwem amerykańskim przez jus soli .

Kiedy generał John DeWitt , odpowiedzialny za obronę Zachodniego Wybrzeża, nakazał osobom pochodzenia japońskiego (obywatelom amerykańskim lub innym) zgłoszenie się do Centrów Zgromadzeń w celu przekierowania do obozów, Fred Korematsu odmówił udziału. unikać procedur. Celowo postanawia naruszyć dekret o wykluczeniu obywatelskim, aby uniknąć przymusowego usunięcia swojej dziewczyny (Amerykanki pochodzenia włoskiego). Użył przybranego nazwiska i ukrył swoje japońskie pochodzenie, twierdząc, że ma pochodzenie hawajskie i hiszpańskie . Niemniej jednak został schwytany 30 maja 1942 r., A następnie postawiony przed sądem federalnym. Ponieważ wyrok był dla niego niekorzystny, wniósł sprawę do sądu apelacyjnego, ale wyrok został utrzymany. Następnie zwrócił się w ostateczności do Sądu Najwyższego, który wydał orzeczenie 18 grudnia 1944 r.

Korematsu przeciwko Stany Zjednoczone

Napisana przez sędziego Hugo Blacka decyzja większości (6 przeciwko 3) ponownie odrzuciła Korematsu. W wyroku uznano, że chociaż konstytucyjnie wątpliwe, wymuszone wykluczenie było uzasadnione wyjątkowymi okolicznościami ( stanu wyjątkowego i niebezpieczeństwa ) nieodłącznie związanych z wojną i obroną narodową . Sąd nie orzekł jednak o lojalności Korematsu ani o tym, czy ograniczenie swobód obywatelskich grupy etnicznej było uzasadnione. Swoją opinię ograniczyła raczej do konstytucyjności tych ograniczeń.

Jednak w innym wyroku Sąd w grudniu 1944 r. Wydał orzeczenie korzystniejsze dla internowanych. Decyzja o nazwie Ex Parte Endo  (in) zwolniła obywatela japońskiego pochodzenia, Mitsuye Endo , z obozów internowania, ponieważ Departament Sprawiedliwości i War Relocation Authority  (en) (cywilna agencja odpowiedzialna za relokację i internowanie Japończyków) przyznały, że M me Endo był obywatel „lojalny i przestrzegający prawa” ( lojalny i przestrzegający prawa ). Trybunał ustalił, że nie przyznano żadnych uprawnień do zatrzymywania obywateli na dłużej niż jest to konieczne do odróżnienia lojalnych obywateli od nielojalnych obywateli. Należy jednak zauważyć, że decyzja Endo, w przeciwieństwie do sprawy Korematsu, nie rozstrzygała o konstytucyjności pierwotnego aresztowania jako takiego.

Kontynuacja i następstwa wyroku

Specjalna komisja śledcza powołana przez prezydenta Jimmy'ego Cartera w 1980 r. Zaprzeczyła ustaleniom Sądu Najwyższego w sprawie Korematsu. Ustala, że ​​decyzja o przeniesieniu osób pochodzenia japońskiego do obozów jenieckich została wyjaśniona „uprzedzeniami rasowymi, histerią wojenną i niepowodzeniami przywództwa politycznego”, a nie koniecznością obrony. W 1988 roku Kongres przeprosił ocalałych i przyznał im osobiste odszkodowanie w wysokości 20 000  dolarów na żyjącego więźnia.

Przekonanie Korematsu zostało uchylone w 1983 r. Prawnik Peter Irons odkrył, że wiceminister sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych, Charles Fahy, celowo ukrył niektóre raporty FBI i wywiad wojskowy z akt, które wykazały, że obywatele pochodzenia japońskiego nie stanowią prawdziwego zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego. Irons i grupa prawników zwróciła się do sądu federalnego o uznanie pomyłki sądowej i uchylenie wyroku skazującego Korematsu. Sędzia Marilyn Hall Patel uznał te informacje za kluczowe, zwłaszcza że orzeczenie Sądu Najwyższego zostało oparte na fałszywych informacjach. Nie uchylił jednak jednoznacznie decyzji wydanej w 1944 r.

Prezydent Bill Clinton przyznał Fredowi Korematsu Prezydencki Medal Wolności w 1998 roku.

Korematsu stanowczo sprzeciwiał się profilowaniu rasowemu i internowaniu bez procesu w Zatoce Guantanamo . W szczególności przedstawił amicus curiae w sprawach Rasul p. Bush  (w) i Rumsfeld v. Padilla  (en) , sprzeciwiając się poświęcaniu wolności obywatelskich z powodów rzekomej konieczności wojskowej.

Zmarł w swoim domu w Marin County w Kalifornii 30 marca 2005 roku z powodu niewydolności oddechowej.

Zobacz też

Linki zewnętrzne