Te paski trawy , bardziej lub mniej szerokie, są rolno-krajobrazowy urządzenia wzdłuż strumienia zasadzone poprzecznie do stoku. W niektórych krajach, na przykład we Francji, jako „ stała ochrona środowiska ”, są one obowiązkowe na minimalnej części terytorium. W Belgii mówimy również o „obrzeżach” w celu wyznaczenia trawiastych obszarów na końcu pola, odpowiadających obszarowi, na którym maszyny rolnicze wykonują manewry i zawracania. Służą również jako strefa schronienia (lub „ strefa buforowa ”).
Pasy traw pełnią różne funkcje uzupełniające, mniej lub bardziej istotne w zależności od ich wielkości, usytuowania i zajmowanej części krajobrazu :
W przypadku tak zwanego rolnictwa „konwencjonalnego”, czyli stosowania chemicznych nawozów i pestycydów, pełnią one dodatkową funkcję dla rolnika: żywią dzikie chwasty, których geny będą się mieszać (poprzez zapylenie krzyżowe) z genami populacji te same chwasty rosnące na sąsiednich polach (traktowane środkami chwastobójczymi). Ta mieszanka genów oznacza, że te ostatnie coraz rzadziej rozwijają odporność na chwastobójcze.
Należy dokonać rozróżnienia między tworzeniem się pasów traw na skraju cieków wodnych od tego, które powstało w środku działki (na przykład w przypadku winorośli)
Gdy w uprawach zainstalowana jest trawa, konkurencja wody i minerałów może być silna na krawędziach tych ostatnich w pierwszych latach (jest to technika stosowana w przypadku winorośli, które są zbyt „rosnące”). Z drugiej strony, po 4-5 latach, trawa staje się odżywcza, nadal konkurencyjna pod względem wody, ale sprzyjająca infiltracji wody i mniejszej erozji. Jeśli trawiasty pas poprzeczny do zbocza ma kształt doliny lub jest otoczony wałem, może również sprzyjać lepszej infiltracji wody jesiennej, zimowej i źródlanej, z korzyścią dla doładowania warstwy powierzchniowej, poprawiając jej działanie buforujące.
Znajdujące się na obrzeżach działek mogą budzić strach rolników z punktu widzenia chwastów lub ekonomii. Ten strach przed chwastami jest zrozumiały, ponieważ wiele chwastów rozwinie się na granicach, ale ta różnorodność roślin na granicach nie rozprasza się bardzo słabo na działce.
Jeśli urządzenie narzucające je legalnie jest świeże i nowe, z punktu widzenia historii środowiska i historii rolnictwa, systemy polikulturowo-hodowlane wykorzystujące trawiaste zbocza i „ zawsze pączkujące ” dna dolin nie są nowe. Te systemy kadrowania są najczęściej spotykane w starych przedstawieniach krajobrazów lub Atlasu, w tym albumach Cro Albums lub nowszym Atlasie Trudaine . Na przykład ( przykład 1 , przykład 2 ); atlas Trudaine , pokazujemy, że zespoły łąk zachowane wzdłuż rzek nadal były prawdziwą pas zieleni i niebieskiego spójne, istnieje ponad 200 lat. Na przykład, jak pokazują zdjęcia zrobione w 1914 roku we Fromelles na północy Francji, dolina Lys na tym obszarze nadal była całkowicie porośnięta trawą. Obszar ten jest dziś dość intensywnie uprawiany i w dużej mierze zaorany.
Pasy traw są w niektórych krajach częścią nowych środków wprowadzonych w celu ochrony wody, szczególnie w Europie w ramach europejskiej dyrektywy ramowej w sprawie wody i wspólnej polityki rolnej i / lub w ramach polityk krajowych, lokalnych lub regionalnych polityk ochrony środowiska, kwalifikujących się do ich finansowania, pod pewnymi warunkami.
Ustawodawstwo krajowe, w obowiązkowych opaskach, może nakładać lub zakazywać niektórych rodzajów sztućców. Tak więc we Francji w pierwszej dekadzie XXI wieku tylko kilka roślin jest dopuszczonych do obrotu. Życica rajska jest najczęściej stosowana, ale ma dwie wady: bardzo małe zainteresowanie różnorodnością biologiczną i gniazdowaniem dzikiej fauny. Wymaga konserwacji, której nie zawsze zapewnia przestrzeganie okresów reprodukcji lub największej wrażliwości fauny. Kostrzewa i kupkówka są również dozwolone bardziej użyteczne owady i nasiona jedzenia i częściej port kultur pomocnicze. Same lub w połączeniu, te dwie rośliny zielne wymagają jedynie ograniczonej pielęgnacji (coroczne koszenie we wrześniu, poza sezonem lęgowym). W pasach buforowych zlewni, takich jak te położone wzdłuż cieków wodnych, „ zabrania się zasiedlania miskanta i, ogólnie, gatunków inwazyjnych ” .
Jest to jeden ze środków promowanych przez warsztaty „Rolnictwo” Grenelle de l'environnement w 2007 r. , Które mogą lokalnie stosować zielone ramy (krajowe i lokalne), również zatwierdzone przez Grenelle. Ustawa Grenelle II przeszła29 czerwca 2010nakłada trawiaste pasy o szerokości co najmniej 5 metrów wzdłuż rzek i dróg wodnych zgodnie z tymi określonymi w ramach DKR („ dobre warunki rolnicze zgodne z ochroną środowiska ” WPR). Działania te, które mają na celu przede wszystkim ochronę i renaturację cieków wodnych, ochronę flory i fauny oraz rekultywację ekologiczną, mogą być również środkami konserwatorskimi lub kompensacyjnymi , na przykład w kontekście scalania gruntów . W 2007 roku The Grenelle de l'Environnement zaproponował ideę „ konsolidacji ekologicznego ”, w którym pasy trawiaste mogłyby odgrywać istotną rolę , wraz z neo gaju .
Można je kojarzyć z plantacjami żywopłotowymi, które dodatkowo wzmacniają ochronę cieku wodnego. Czasami można tam zakazać całości lub części zabiegów fitosanitarnych .
Aby ograniczyć eutrofizację i pewną dystrofizację poprzez wprowadzanie azotanów do morza i wód powierzchniowych, prawo narzuca pasma trawy wokół niektórych cieków wodnych. W DDTS i ratusze zapewnienie rolnikom informacji o wydziałowych list cieków być chronione w ten sposób. W przypadku braku porządku, pasy trawy musi być utrzymywana na wszystkich drogach wodnych zmaterializowane na IGN mapy 1:25 000 th (najnowsza) przez niebieskie linie pełne, ale przerywana, jeśli mają one nazwę.
Krawędzie cieków wodnych nie mogą być traktowane pestycydami w ZNT (obszary nieuzdatniane) lub IZNT (odstępy między obszarami nieoczyszczonymi), które są (w drodze odstępstwa) w 2007 r. Takie same, jak te, które muszą być chronione pasami trawy. W 2008 r. ZNT można było przedłużyć do krawędzi punktów wodnych (w 2007 r. Wspomniany jest pas o szerokości co najmniej 5 m). W 2010 r. Obowiązkowe pasma trawiaste i / lub zadrzewione wzdłuż cieków wodnych wzrosły do 5 mi 10 m w zależności od działów i rzek.
Poza brzegami cieków wodnych mogą również występować pasy trawy. Te „pasy roślinności w osłonie samoistnej lub obsadzonej roślinnością” muszą być „widoczne gołym okiem od poletka uprawnego, z którą graniczy, o szerokości od 1 do 5 m, usytuowanej między 2 poletkami, między poletką a ścieżką lub skrajem lasu” . W ramach kwalifikowalności ekologicznej nowej WPR te trawiaste pasy (a także niektóre inne półnaturalne elementy krajobrazu o znaczeniu agroekologicznym i ekologicznym kwalifikują się do urządzenia „ równoważne powierzchnie topograficzne ”).
Jako „ strefę buforową ” można zastosować różne rodzaje pasów trawy (alejka boczna, separator na krawędzi kanału, element małej architektury itp.), Będziemy więc mówić o suchych lub zadrzewionych strefach buforowych ... zależą od ich funkcji i charakteru kontekstu eko-krajobrazu. Czasami może być znaczący lub często można go wzmocnić.
