W mitologii greckiej , to Muses ( grecki Μοῦσαι / Moûsai ) są dziewięć córek Zeusa i Mnemosyne który przewodniczył sztuk wyzwolonych .
Jeśli zostanie ustalone, że ich nazwa (s . οῦσα [ ˈmoːˌsa ]) odzwierciedla starożytną * montya , etymologia tej ostatniej formy pozostaje niepewna. Jedna hipoteza wywodzi termin z indoeuropejskiego rdzenia * men- / * mon- obecny w μένος / menos iw μνήμη / mnếmê . Mnemosyne wywodzące się z greckiego μνήμη , które czyniło Muzy Córami Pamięci. Podczas gdy inna hipoteza proponuje dołączenie tego słowa do rdzenia * mont- od łacińskiego mons ("góra") i uczynienie ich pierwotnie nimfami Olimpu lub gór Helikon . Jednak grecki rdzeń μουσ- występuje w słowach takich jak μουσική / mousikế ( „muzyka” ), μουσεῖον / mouseĩon ( „muzeum” ).
Muzy pojawiają się w Teogonii greckiego poety Hezjoda . Są tematem prologu poświęconego ich spotkaniu z poetą na Helikonie . W tym prologu Hezjod, który przyszedł wypasać swoje stado na Górze Helikon, widziałby Muzy podczas ich świętych rytuałów. Właśnie w tym momencie obdarzyliby go jego cechą poety i zlecili mu wykonanie świętej misji: opowiedzenia historii ich i bogów olimpijskich.
W Odysei , Homer wywołuje Muse, przypuszczalnie Calliope , ewentualnie Erato , aby opowiadać Odyseusza powrót do Itaki po zakończeniu wojny trojańskiej :
„O Muzo, opowiedz mi o przygodzie Wynalazcy: tego, który splądrował Troję, który przez tyle lat tułał się […] i nam, córko Zeusa, opowiedz trochę o tych wyczynach! »(Tłumaczenie: Philippe Jaccottet).
Ale w Iliadzie , gdzie opowiada epizod z wojny trojańskiej, przywołuje boginię:
„Śpiewaj gniew, bogini, syna Peleusa, Achillesa, złość śmiertelną, która zadała Achajom tysiąc boleści [...]” (tłumaczenie Eugène'a Lasserre'a, który podkreśla w swoich notatkach, że jeśli poeta zna to słowo „ Μοῦσα ”, używa tutaj słowa „bogini”.
Pierwotnie (według Pausaniasa ) były trzy: Aédé („piosenka”, „głos”), Mélété („medytacja”) i Mnémé („pamięć”). Razem stanowią one przesłanki sztuki poetyckiej w praktykowaniu kultu .
W Delfach ich nazwa pochodzi od pierwszych trzech strun liry: Aigue (Nété), Médiane (Mésé) i Grave (Hypaté).
Cicero w La Nature des Choses ma cztery: Thelxinoé „który dotyka serca”, Aédé „pieśń”, Arché „początek” i Mélété „odbicie”.
Tradycja przypisywała im dwie rezydencje: jedną na Górze Parnas , drugą na Helikonie .
Jest to Platon (w Ion ) około 401 pne. AD , a następnie neoplatoniści, którzy uczynili z dziewięciu muz pośredników między bogiem a poetą lub jakimkolwiek intelektualnym stwórcą, zgodnie z koncepcją sztuki, według której poeta jest opętany, przerażony przez boga. Ich atrybuty ewoluowały od epoki przedsokratejskiej do klasycznej.
Zwykła nazwa | Korzeń | Pole |
---|---|---|
Kaliope | Καλλιόπη / Kalliópê , „który ma piękny głos” | poezja epicka |
Klio | Κλειώ / Kleiố , „kto jest sławny” | historia |
Erato | Ἐρατώ / Eratố , „miły” | poezja liryczna i erotyczna |
Euterpe | Εὐτέρπη / Eutérpê , „bardzo radosny” | muzyka |
Melpomene | Μελπομένη / Melpoménê , „piosenkarz” | tragedia i piosenka |
Polimnia | Πολυμνία / Polumnía , „ten, który mówi wiele hymnów” | retoryka , elokwencja |
Terpsychor | Τερψιχόρη / Terpsikhórê , "urocza tancerka" | taniec |
Thalia | Θάλεια / Tháleia , „rozkwitający, obfity” | komedia |
Urania | Οὐρανία / Ouranía „niebiański” | astronomia |
Muzy są czasami błędnie przyrównywane do Pierides , w odniesieniu do Pieride, regionu Tracji, z którego pochodzą.
Wbrew powszechnemu przekonaniu nie ma bezpośredniego związku między muzami z mitologii greckiej a definicją tak zwanych sztuk tradycyjnych. Tak więc filozof Hegel w swojej Esthétique wymienia tylko pięć: architekturę, rzeźbę, malarstwo, muzykę i poezję.
Muzy są łatwo rozpoznawalne w sztuce, zwłaszcza gdy jest ich dziewięć i towarzyszy im Apollo . Jednak ich różne atrybuty umożliwiają również rozpoznanie ich w izolowanych reprezentacjach.
Poniższe zdanie pozwala nam przypomnieć dziewięć sióstr w kolejności „Clio, Euterpe, Thalie, Melpomène, Terpsichore, Érato, Polymnie, Uranie, Calliope”:
"Woła Eugenie twoja melodia, straszna i polska, wyrachowana uphonie!" "
Grecki poeta Safona z Lesbos , który żył w VI th wieku pne, został nazwany „dziesiąta muza” w anonimowej epigram (prawdopodobnie fałszywie przypisane do Platona ).
: dokument używany jako źródło tego artykułu.