Manfred Mann
Manfred Mann
Grupa Manfred Mann z Manfred Mann od lewej do prawej, Mike d'Abo, Klaus Voormann, Mike Hugg i Tom McGuinness
| Ojczyźnie | Wielka Brytania |
|---|---|
| Gatunek muzyczny | Beat , rytm i blues |
| aktywne lata |
1962 do 1969 nadal aktywny jako The Manfreds |
| Etykiety | HMV , United Artists Records , Ascot (USA), Fontana, Mercury (USA) |
| Byli członkowie |
Manfred Mann Paul Jones Jack Bruce Mike Hugg Klaus Voormann Mike Vickers Dave Richmond Mike d'Abo Tom McGuinness |
|---|
Manfred Mann to brytyjska grupa rockowa założona w 1962 roku w Londynie ( Anglia ) przez tytułowego klawiszowca i założyciela (ur. 1940).
Początki: 1962 - 1963
Oryginalna grupa założona przez Manfreda Manna (klawisze) i Mike'a Hugga (w) w Londynie wgrudzień 1962nazywa się Mann-Hugg Blues Brothers . Grupę uzupełniają Mike Vickers (gitara), Dave Richmond (bas) i Paul Jones (wokal i harmonijka). Grupa wyrosła z rozkwitu angielskiego bluesa początku lat 1960-tych bardzo mocno obraca się w klubach w latach 1962-63 i jest szczególnie zauważana przez brzmienie Manfreda i głos Paula Jonesa.
Grupa podpisuje kontrakt z HTV Records w Marzec 1963, zmienia nazwisko na Manfred Mann i wydaje jazzowy musical „Dlaczego nie?” wlipiec 1963. Bez większego sukcesu.
Pierwsze sukcesy: 1964 - 1965
W 1964 roku w programie Ready Steady Go! (z kanału muzycznego ITV) zamawia im nowe napisy. Będzie to 5-4-3-2-1, która wspina się na 5 th miejsce na listach przebojów. Po tym pierwszym sukcesie, pierwsze odejście: Dave Richmond opuszcza grupę, zastąpił go Tom McGuiness. Wielki sukces nadejdzie wraz z odzyskaniem tytułu Exciters Do Wah Diddy Diddy, który w 1964 roku zajmuje pierwsze miejsce na amerykańskich i angielskich listach przebojów. W 1965 roku grupa łączy hity z własnymi tytułami i okładkami Bob Dylan w szczególności With God on Our Side i wydał EP-kę, która będzie bestsellerem roku, The One In the Middle .
Po przeboju If You Gotta Go, Go Now Jones ogłasza zamiar opuszczenia grupy i kariery solowej.
Lata zmian: 1966 - 1969
Jones został jeszcze rok, ale to Vickers odszedł, na krótko zastąpiony przez Jacka Bruce'a z John Mayall 's Bluesbreakers . Ostatecznie Mike d'Abo (w) zajmie miejsce Jonesa, podczas gdy Jack Bruce odchodzi, by trenować Cream . Zastąpi go Klaus Voormann (muzyk bliski Beatlesom), a rolę gitarzysty przejmie Mc Guiness.
Wreszcie grupa podpisuje kontrakt z Fontana Records …
Z Abo grupa zmierza w kierunku akustycznego popu „dylansque” (komentarze społeczne, surrealizm w tekstach…) Ich pierwszy singiel w Fontanie to właśnie cover Dylana Just Like a Woman, a ich największy hit pojawia się z kolejnym coverem to samo, Quinn the Eskimo (Potężny Quinn) . Pomiędzy tymi dwoma sukcesami, Ha! Ha! Said Clown podbił francuską publiczność swoim zabawnym rytmem.
Jednak grupa, przynajmniej jej frontman, znudziła się postrzeganiem go jako po prostu maszynę do przebojowych singli (ich ostatnie dwa albumy nie sprzedawały się zbyt dobrze) i rozpadła się w 1969 roku : tak naprawdę Mann chciał iść w kierunku bliższych ścieżek do jazz-rocka.
W latach 90. grupa zreformowała się pod nazwą The Manfreds , ale bez Manfreda zaangażowanego w Manfred Mann's Earth Band .
Dyskografia
Manfred Mann
- Pięć twarzy Manfreda Manna 1964
- Stworzone przez Manna 1965
- Hity Manna 1966
- Tak jak 1966
- Dusza Manna 1967
- W górę skrzyżowania (BOF) 1968
- Co za człowiek 1968
- Potężny Garvey! 1968
Kompilacje
- 20 lat zespołu ziemskiego Manfreda Manna 1990
- Reflektor 1992
- The Very Best of Manfred Mann tom 1 i 2 1993
- Najlepsze z Manfreda Manna 1994
- The Best of Manfred Mann 1996
- The Very Best of Manfred Mann 1993-1997 (Hity od 1964 do 1966)
- Ewolucja Manfreda Manna 2003
- Kompletne największe przeboje Manfreda Manna 1963-2003 vol 1 i 2 2005
- Blindin 2000
- Odds & Sods - Mis-Takes & Out-Takes 2005 (4 płyty CD różne wersje, rzadkości)
Manfredowie
- 5-4-3-2-1 1998
- Na żywo 1999
- Maksymalna liczba Manfredów 2000
- Odkryte 2003