Guillaume Coustou

Guillaume Coustou Obraz w Infoboksie. Guillaume Coustou autorstwa Jean-François Delyen , 1725 . Wersal . Biografia
Narodziny 25 kwietnia 1677 r
Lyon
Śmierć 22 lutego 1746(w wieku 68 lat)
Paryż
Zajęcia Rzeźbiarz , malarz
Rodzina Rodzina Coustu
Tata Francois Coustou ( d )
Matka Claudine Coysevox ( d )
Rodzeństwo Nicolas Coustou
Éléonore Coustou ( d )
Małżonka Genevieve-Julie Morel
Dzieci Guillaume Coustou
Charles-Pierre Coustou
Inne informacje
Członkiem Królewska Akademia Malarstwa i Rzeźby
Ruch Barokowy
Mistrz Antoine Coysevox
Nagrody I nagroda Rzymu w rzeźbie (1696 i 1697)
Podstawowe prace
Hippomène ( d ) , Lato ( d ) , Konie Marly

Guillaume Coustou (ur. w Lyonie ,25 kwietnia 1677 ri zmarł w Paryżu dnia Paris22 lutego 1746) jest francuskim rzeźbiarzem. Jego ojcem jest François Coustou , rzeźbiarz w drewnie z Lyonu. Jego matką jest Claudine Coysevox, siostra rzeźbiarza Antoine'a Coysevox'a . Jest bratem Nicolasa Coustou i ojcem Guillaume Coustou (syna) , obaj również uznani rzeźbiarze.

Biografia

Guillaume Coustou podąża tą samą drogą, co jego starszy brat Nicolas. W 1694 wyjechał do Paryża, gdzie odbył edukację artystyczną w pracowni swojego wuja Antoine'a Coysevoxa. W 1696 zdobył II Nagrodę Rzeźbiarską w dawnej Szkole Akademickiej, a w 1697 Nagrodę Główną w dziedzinie Rzeźby, która umożliwiła mu uzyskanie stypendium i odbycie stażu w Académie de France w Rzymie jako pensjonariusz. Król. Jednak był niechętny dyscyplinie i wkrótce opuścił willę Medici, aby prowadzić artystyczne życie w Rzymie . Podczas tego pobytu rzeźbiarz napotkał pewne trudności finansowe. Następnie stara się zarobić na życie i, bardzo zniechęcony, planuje nawet udać się do Konstantynopola w poszukiwaniu swojej fortuny. To jego przyjaciel rzeźbiarz René Frémin odwiódł go i przedstawił go Pierre'owi II Legrosowi, znanemu jako Le Jeune. Ten ostatni wziął go pod swoje skrzydła, pod swoją kuratelę i kazał mu pracować nad płaskorzeźbą Saint-Louis de Gonzague w kościele Saint-Ignace.

Po powrocie do Paryża w 1703 r. współpracował z bratem przy powierzonych mu zleceniach. Kształcił się w Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby . W 1707 r. wymieniony w dokumentach jako rzeźbiarz króla Ludwika XV . Następnie pracował nad dekoracją kaplicy Pałacu Wersalskiego . Ożenił się z Geneviève-Julie Morel on9 sierpnia 1710, z którą będzie miał siedmioro dzieci. Mieszkają w mieszkaniu Luwru jego brata Nicolasa po jego śmierci w 1733 roku.

W swojej karierze pracował w Wersalu, następnie w Trianon, w Marly i w Paryżu, gdzie zdobił swoimi rzeźbami znakomite budowle, takie jak portal Inwalidów, pałac Burbonów czy Wielka Izba Parlamentu w gmachu sądu. .

Zmarł w wieku 68 lat 22 lutego 1746w jego paryskim mieszkaniu na Place du Vieux-Louvre. Został pochowany następnego dnia w parafii Saint-Germain-l'Auxerrois , w obecności m.in. swoich dwóch synów, Guillaume II, również rzeźbiarza króla oraz Pierre'a Charlesa, prawnika w parlamencie paryskim .

Chronologia jego kariery w Akademii

Po powrocie do Francji w 1703 został przyjęty do Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby w Paryżu od from 3 marca.

25 października 1704został przyjęty jako akademik dzięki wręczeniu marmurowej statuetki przedstawiającej Śmierć Herkulesa lub Herkulesa na stosie , przechowywanej obecnie w Luwrze .

Został mianowany adiunktem w dniu 3 lipca 1706 r, nauczyciel 28 grudnia 1715.

Następnie został prorektorem w dniu 26 października 1726rektor 10 stycznia 1733.

W końcu zostaje dyrektorem Akademii, podobnie jak jego brat przed nim, 5 lutego 1735 w 5 lipca 1738 r.

Oficjalne zamówienia

Od 1707 współpracował przy dekoracji kaplicy Pałacu Wersalskiego i wykonał wiele rzeźb dla parku Marly we współpracy ze swoim bratem Nicolasem Coustou. Następnie pracował w Trianon. Nazwisko dwóch braci stało się sławne dzięki posągom, które wykonali dla parku Marly , znajdującego się w departamencie Yvelines . Wykonują na przykład duet posągów Apollo i Daphne , który znajdował się na wysepce w Bassin des Carpes w Marly. Daphne (1713-1714) została wykonana przez Guillaume'a, a Apollo (1711-1714) przez Nicolasa.

W 1745 roku, rok przed śmiercią, Guillaume Coustou odniósł jeden ze swoich największych sukcesów, kiedy jego dzieło Konie Marly zostało ustawione obok poidła w Château de Marly, zastępując Mercure i Renown (1701 1702) Antoine'a Coysevoxa. Te imponujące posągi z marmuru Carrara, zlecone przez Ludwika XV w 1743 roku, przedstawiają pana młodego próbującego kontrolować dzikiego konia. Postacie alegoryczne, jedna przedstawia Amerykę (człowiek typu negroid i kapelusz z piór na cokole), a druga Europa (bez atrybutów). W czasie Rewolucji są w niebezpieczeństwie, ponieważ rewolucjoniści uważają je za ślady Ancien Regime i starają się je zniszczyć. Chronią je solidne deski, które zapobiegają ich zniszczeniu. Następnie są umieszczane w bezpiecznym miejscu przez delegację Komisji Sztuki w krajowych repozytoriach. W 1794 r. zainstalowano je przy wejściu do Pól Elizejskich w Paryżu, na place de la Concorde . W 1984 roku zastąpiono je odlewami, a oryginalne posągi przeniesiono do Luwru .

Guillaume wyróżnia się także realizacją Alegorii Rodanu (1720), odpowiednika Alegorii Saony wykonanej w tym samym roku przez jego starszego brata. Oba znajdują się u stóp konnego posągu Ludwika XIV na Place Bellecour w Lyonie , wykonanego przez Martina van den Bogaerta , dit Desjardins, w 1713 roku. Cokół tego posągu należy do Marca Chabry'ego . Te dwa posągi zostały oszczędzone podczas rewolucji, ponieważ zostały przeniesione w obrębie ratusza. Pozostali tam aż do 1957 roku, a następnie otrzymuje się po obu stronach podstawy pomnik, którego oryginał został zniszczony w czasie rewolucji i zastąpiony pomnikiem z François-Frédéric Lemot , wzniesiony w 1825 roku.

Dzieła przypisywane Guillaume Coustou

Galeria

Hołdy

W 1864 roku The Ulica Coustou w 18 th arrondissement of Paris bierze swoją nazwę w hołdzie. W Lyonie istnieje również rue Coustou, na zboczach Croix-Rousse , w przedłużeniu rue Coysevox , w hołdzie dwóm braciom. Guillaume Coustou jest jednym z czterech artystów z Lyonu, którego pomnik zdobi fontanna jakobinów (Lyon 2 nd ).

Uwagi i referencje

  1. Jean-Paul Alaux, Akademia Francuska w Rzymie. Jego dyrektorzy, jego zarządy, Paryż, Éditions Duchartre, 1933. Rozdział VII: „Les Coustou”, s.  42 .
  2. Jean-Charles Hachet, Ilustrowany słownik rzeźbiarzy i założycieli zwierząt od starożytności do współczesności , Paryż, Éditions Argus-Valentines,czerwiec 2005, 1100  pkt. , s.  275-276.
  3. Marius Audin i Eugène Fiolka, Słownik artystów i rzemieślników z Lyonu. Tom 1: A do L , Paryż, Biblioteka sztuki i archeologii,1918.
  4. Stanisław Lami, Rzeźbiarze Słownik szkoły francuskiej w XVIII -tego wieku. Tom I , Paryż, Honoré Champion, księgarz-wydawca,1910, 441  s. ( czytaj online ) , s.  116.
  5. Michael Levey, przetłumaczony z języka angielskiego przez Jean-Francois Allain, The Art z XVIII -tego wieku Malarstwa i Rzeźby we Francji 1700 - 1789 , Paryż, Flammarion,13 czerwca 2005 r..
  6. Edward Vignot, Luwr na koniu , Paryż, Éditions Place des Victoires ,10 listopada 2001( ISBN  978-2-8099-0409-3 ).
  7. Michèle Beaulieu, Les sculptures du Parc de Marly w Luwrze i Tuileries (Małe przewodniki po głównych muzeach) , Paryż, Paperback,1980.
  8. Jean-Paul Alaux, Akademia Francuska w Rzymie, jej dyrektorzy, jej mieszkańcy , Paryż, Duchartre,1933, s.  42-45.
  9. Marie-Félicie Perez, „  Marc Chabry, rzeźbiarz z Lyonu (1660-1727)  ”, historyczna Prowansja ,1972( ISSN  2557-2105 , czytaj online ).
  10. "  Lyon: Place Bellecour pozbawione pomnika Ludwika XIV  " , na LeProgres.fr ,18 września 2019 r.(dostęp 22 marca 2021 r . ) .
  11. „Marie Leszczynska en Juno” , notatka z Luwru.
  12. (w) Artur Badach, Zamek Królewski w Warszawie: Muzeum, Kompletny katalog rzeźb , Warszawa,2014.
  13. „Nicolas Coustou” , uwaga z Luwru.
  14. "  La Minerve de Coustou na fasadę Inwalidów  ", Grande Galerie, Le Journal du Louvre ,15 czerwca 2011, s.  116 stron.

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne