Emile berliner
Emile berliner
| Narodziny |
20 maja 1851 Hanower |
|---|---|
| Śmierć |
3 sierpnia 1929(w wieku 78) Waszyngton |
| Pogrzeb | Cmentarz Rock Creek ( w ) |
| Imię urodzenia | Emile berliner |
| Narodowości |
Kingdom of Hanover American (od1881) |
| Domy | Hanower (1851-1870) , Stany Zjednoczone (od1870) |
| Trening | Cooper Union |
| Zajęcia | Wynalazca , inżynier , przedsiębiorca |
| Rodzeństwo |
Joseph Berliner ( d ) Jacob Berliner ( d ) Manfred Berliner ( en ) |
| Dzieci |
Henry Berliner ( en ) Herbert Samuel Berliner ( d ) |
| Nagrody |
|---|
Emile Berliner , urodzony jako Emil Berliner w Hanowerze ( Dolna Saksonia ) dnia20 maja 1851i zmarł w Waszyngtonie (Dystrykt Kolumbii) dnia3 sierpnia 1929, jest niemieckim inżynierem naturalizowanym Amerykaninem .
Biografia
Pracując najpierw jako drukarz, a następnie jako urzędnik w warsztacie tkackim, może zatem zilustrować swoje talenty wynalazcy, opracowując nową maszynę tkacką. To pod wpływem jednego ze swoich przyjaciół młody Emile postanawia przeprawić się przez Atlantyk . Pasjonat nauki i nowych odkryć, wytrwale bywa w wielu bibliotekach, a zwłaszcza w Cooper Institute, gdzie poświęca się szczególnie badaniom dotyczącym elektryczności i akustyki.
Dopiero w 1876 roku, podczas jubileuszowej wystawy stulecia rewolucji amerykańskiej w Filadelfii , odkrył wynalazek Alexandra Grahama Bella, który interesował go w najwyższym punkcie, telefon.
Jego demonstracja ledwie kończy się niepowodzeniem, ponieważ przesłanie, które chciał przekazać, nie dociera wyraźnie do celu. Problem z nadajnikiem. Następnie Emile Berliner decyduje się na pracę nad wynalazkiem i z tą samą pasją wznawia swoje badania. Jego małe mieszkanie zlokalizowane w stolicy zostaje następnie przekształcone w laboratorium elektryczne. Po wielu tygodniach poszukiwań (posuwając się nawet do umieszczenia telefonu między swoim mieszkaniem a mieszkaniem gospodyni) Berliner odkrył nową zasadę. Buduje dobry nadajnik, który działa niezależnie od odległości między nadajnikiem a odbiornikiem. Patent został zgłoszony4 czerwca 1878. Bell Telephone natychmiast skontaktował się z niemieckim wynalazcą i zaoferował mu 50 000 dolarów miesięcznego dochodu w zamian za korzystanie z wynalazku. Kilka lat później Berliner opuścił firmę i wrócił do Waszyngtonu. Kupił tam dom, w którym założył swoje laboratorium badawcze.
Następnie wymyśla gramofon i matrycę do drukowania poziomych dysków. Grawerowanie poziome oznacza, że grawerujemy na równej głębokości, ale rowek musi następnie falować na szerokość, co może zająć więcej miejsca na dysku, w przeciwieństwie do dysków Edison z grawerowaniem pionowym (idealna spirala o zmiennej głębokości). To właśnie dzięki temu patentowi stał się sławny. Po raz pierwszy publicznie zaprezentował ten projekt gramofonu w maju 1888 roku w Instytucie Franklina w Filadelfii . Następnie zaczął produkować płyty w dużych ilościach. Nagrywa także dla wielu artystów.
Gramofon został po raz pierwszy wprowadzony na rynek w 1894 roku przez firmę założoną przez Berlinera i kilku przyjaciół pod nazwą United States Gramophone Company.
Minęły dwa lata, gdy z inicjatywy ważnych biznesmenów narodziła się nowa firma. Takie są początki firmy Berliner Gramophone. Ale sprzedaż gramofonów jest niska i firma musi za wszelką cenę zmodernizować gramofon. Który jest robiony w tym samym roku. Układ korbowy zastąpiono silnikiem sprężynowym. Ale krok po kroku wynalazek Berlińczyka będzie krążył z rąk do rąk, a każdy z nich będzie chciał przejąć najważniejszą część. Tym samym wynalazkiem zarządzają trzy firmy: Berliner Gramophone Company, która produkuje gramofon i dysk poziomy; United States Gramophone Company, która zarządza prawami patentowymi; i wreszcie Seaman's National Gramophone, który zajmuje się sprzedażą i reklamą.
Początek XX XX wieku został oznaczony przez wielu kłopotów dla niemieckiego wynalazcy. Marynarz stara się zawłaszczyć sprzedaż i poprzez serię manipulacji udaje mu się wycofać gramofon ze sprzedaży w Stanach Zjednoczonych . Berliner opuścił następnie Stany Zjednoczone i swoje miasto Filadelfię, aby osiedlić się w Montrealu , co nie było trywialnym wyborem, ponieważ połączenia z Filadelfią były częste. Firma przeżywała wtedy swego rodzaju rozkwit, osiągając dwa miliony sprzedanych płyt w roku 1901 . Po pierwszej wojnie światowej firma przeszła ogromną ekspansję, a fabryka Berliner była jedną z najnowocześniejszych w Montrealu. W 1924 roku Victor Talking Machine Company kupił firmę. Berliner został odznaczony Medalem Franklina w 1929 roku za swoją pracę w dziedzinie nagrywania dźwięku.
Wtedy sam Grawerowanie poziome Berlinera zdominowało przemysł muzyczny, dopóki grawerowanie stereo nie pogodziło poziomego i pionowego w tym samym rowku przez kilka dziesięcioleci. Następnie dysk kompaktowy został natychmiast usunięty przy użyciu linii poziomej i rowka, w wytrawianiu, zastępując spiralę przerywaną bez zmienności poziomej, odczytano bez igły i zainspirowane komputery (patrz mapa perforowana , perforowana taśma , modulacja kodu impulsowego ).