Guillaume Besaucele
| Guillaume Besaucele | ||||||||
| Biografia | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Narodziny |
3 września 1712 Saissac |
|||||||
| Śmierć |
4 lutego 1801 Carcassonne |
|||||||
| Biskup Kościoła katolickiego | ||||||||
| Konsekracja biskupia | 15 maja 1791 | |||||||
| Biskup konstytucyjny Aude | ||||||||
| 15 maja 1791 - 4 lutego 1801 | ||||||||
| ||||||||
| (en) Uwaga na www.catholic-hierarchy.org | ||||||||
Guillaume Besaucèle (urodzony w Saissac dnia3 września 1712i zmarł w Carcassonne dnia4 lutego 1801) Jest duchowny, który był biskupem konstytucyjną z Aude od 1791 do 1801 roku .
Biografia
Guillaume Besaucèle był proboszczem Limousis przed stając się wikariusz generalny z Armand Bazin de Bezons , biskup Carcassonne z wyraźnie Jansenist tendencji , to kanon i wreszcie dziekanem kapituły katedralnej.
Podczas Rewolucji Francuskiej , mówił na cały konstytucja cywilna kleru w celu zaznaczyć swój sprzeciw wobec byłego biskupa Jean Auguste de Chastenet de Puységur i w wieku 79 lat, został wybrany biskupem konstytucyjną z diecezji Aude który częściowo obejmuje diecezję Narbonne i cztery dawne biskupstwa Carcassonne , Alet , Saint-Papoul i Mirepoix . Aby uniemożliwić mu podróżowanie zbyt długo, jest on koronowany w Tuluzie na15 maja 1791. Siedziba biskupa została po raz pierwszy ustalona w starym kościele metropolitalnym w Narbonne. Nowo wybrany, mimo swojego wieku, składa wizytę generalną w swojej diecezji, która obejmuje co najmniej 567 parafii. Zrealizował tylko 3/4 swojego programu podczas zniesienia kultów w 1793 r. Nie martwił się w czasie terroru i wrócił do swoich funkcji w lutym 1795 r. , Naprawiając jednak swoją rezydencję w Carcassonne, którą uważał za bardziej centralną. Przestrzega encyklik i wysyła posłów na sobór w 1797 r.
Miał trudności w prowadzeniu swojej ogromnej diecezji i ustanowił oddzielne administracje dla czterech biskupstw, które ją tworzyły, i został otoczony przez 22 wikariuszy generalnych. W 1797 r. Doznał wylewu i zmarł17 lipca 1797podczas spotkania synodu Metropolii Południa i wtedy staje się jasne, że nie jest już w stanie administrować swoją diecezją. Metropolita narzuca mu koadiutora w osobie Ludwika Belmasa , proboszcza Castelnaudary, którego konsekruje26 października 1800. Stary biskup umiera4 lutego 1801. Został pochowany na cmentarzu w Carcassonne w tym samym grobie co M. gr Bezons.
Uwagi i odniesienia
- Paul Pisani , Dyrektorium biograficzne Episkopatu Konstytucyjnego (1791-1802) , A. Picard i Fils, Paryż, 1907, s. 371-374.