Völkischer Beobachter
Tytuł oryginalny | (de) Völkischer Beobachter |
---|---|
Formaty |
czasopismo Journal |
Język | Niemiecki |
Data utworzenia | 1920 |
Data rozwiązania | 30 kwietnia 1945 |
Kraj | Trzecia Rzesza , Niemcy |
Redaktor | Franz-Eher-Verlag ( we ) |
Völkischer Beobachter ( obserwator Ludowa ) był początkowo gazeta w języku niemieckim. W trudnej sytuacji finansowej został kupiony przez Narodowo-Socjalistyczną Partię Robotników Niemieckich (NSDAP). Następnie stał się oficjalnym organem prasowym tej partii od 1920 do 1945 roku.
Opublikowany pierwotnie pod tytułem: Münchener Beobachter ( Monachijski Observer ), gazeta stała się Völkischer Beobachter w 1919 roku : popularnej Observer (niem völkisch ). W poważnych tarapatach finansowych tygodnik został kupionygrudzień 1920przez NSDAP poprzez nabycie wydawnictwa Franz-Eher-Verlag , od którego zależała gazeta, oraz dzięki funduszom wojskowym zapewnionym przez oficera Franza von Eppa . Adolf Hitler uczynił z niej oficjalny organ partii: zarządzanie gazetą w latach 1921–1923 kontrolował Max Amann , intymny i partyjny skarbnik Hitlera, który później stał na czele Izby Prasowej Rzeszy ( Reichspressekammer ). Dietrich Eckart kierował redakcją aż do swojej śmierci w 1923 r. Jego następcą został Alfred Rosenberg (1923–1938), a następnie Wilhelm Weiss (1938–1945).
Z 8 lutego 1923gazeta staje się dziennikiem. Po puczu browaru im8 listopada 1923, przestaje się pojawiać do 26 lutego 1925. Na końcu zdecydowanie znikaKwiecień 1945na kilka dni przed kapitulacją Niemców . Tym samym jego wydanie Południe Rzeszy ukazuje się po raz ostatni 28 kwietnia .
Do ostatnich wydań, pod koniec miesiącaKwiecień 1945gazeta wychwala rolę Hitlera w konflikcie i obronie Niemiec: Rzeczywiście, artykuły redakcyjne i nagłówki na pierwszej stronie przypominają rolę Hitlera w obronie Rzeszy i jej stolicy . Rzeczywiście, ta ostatnia jest przedstawiana jako pełniąca swoją rolę, „rozpalająca ducha walki” panującego w mieście wówczas bezpośrednio zagrożonym przez przełom radziecki, co pozostawia sceptycznie nastawionych mieszkańców, którzy tam pozostali.
Pod koniec III e Rzeszy, gazeta publikuje wiele serii artykułów potępiające aspekty specyficzne przed niebezpieczeństwem, że Żydzi mogą nakładać na Rzeszy. Zagrożenie to jest przedstawiane na łamach gazety na różne sposoby: nakazując spiskowanie się nad światem i którego ofiarą byłyby Niemcy, Żydzi są odpowiedzialni za całe zło, które dotyka Rzeszę.
W ten sposób publikował antysemickie raporty w różnych ilościach w każdym roku wojny: dwa w 1939 , siedemnaście w 1941 , cztery w 1942 , pięćdziesiąt w 1943, dziesięć w 1944 i cztery w 1945 ; publikacja tych raportów pozwala określić w swoich felietonach cztery główne kampanie antysemickie: latem 1941 r., wiosną, potem jesienią 1943 r. i wreszcie wiosną 1944 r.
I tak jesienią 1943 r., Między wrześniem a listopadem , w serii trzynastu artykułów gazeta ponownie potępiła rolę Żydów w wojnie. Życzenia amerykańskiego prezydenta skierowane do społeczności żydowskiej w związku z Rosz ha-Szana , punktem wyjścia kampanii prasowej jesieni 1943 r., Potwierdzają według gazety, że Roosevelt jest narzędziem w rękach Żydów do dominacji nad światem.
Gazeta zastanawia się również w tym okresie nad moskiewską konferencją w 1943 r. , W której uczestniczyli Anthony Eden , Cordell Hull i Wiaczesław Mołotow , która według artykułów opublikowanych w gazecie miała zaowocować dostarczeniem Europy Stalinowi .
Kampania prasowa wiosenna 1944 r. W kontekście zajęcia Węgier i niemieckich klęsk na froncie wschodnim była okazją do potępienia żydowskiego niebezpieczeństwa, które ogarnie Europę. W tym kontekście Völkischer Beobachter ściśle przestrzega instrukcji wydanych przez służby kontroli prasy, gdy12 maja 1944, pierwsza strona gazety łączy terminy „antysemityzm” i „antybolszewizm”, informując swoich czytelników o rzekomym poparciu ZSRR dla zakładania osadników żydowskich w Palestynie. Konstytucja tego centrum kolonizacji w Palestynie miała być, według gazety, dowodem zmowy między Żydami a bolszewizmem. Następnie, dwa dni później, długi artykuł zatytułowany: Stalin i Żydzi kładzie nacisk na rzekomą rolę Żydów w przejęciu władzy, a następnie w jej zachowaniu przez Stalina, ten artykuł został przedstawiony jako w wyłącznej służbie „moskiewskich Żydów”. „którzy sprawowali władzę od 1917 roku.
Trzecia rocznica inwazji na ZSRR jest dla gazety kolejną okazją do ujawnienia judeo-bolszewickiego spisku , który groziłby Rzeszy w kontekście bitwy o Normandię i ataków z powietrza .
Ale te kampanie nie mogą odrzucać pewnych antysemickich tematów używanych w czasie wolnym, takich jak rzekomy żydowski projekt dominacji nad światem. Rzeczywiście, klęska Stalingradu wLuty 1943stanowi dodatkową okazję, by wspomnieć o zmowie między Żydami a bolszewizmem: uzgodniona ofiara stanowiłaby przysięgę niemieckiego oporu wobec tego podwójnego niebezpieczeństwa: kilkakrotnie w styczniu i lutym 1943 r. gazeta wykorzystywała wyniki Casablanki. konferencji , mającej na celu przygotowanie do okresu powojennego, i przedstawia ją jako plan podziału Europy na wyłączną korzyść Żydów.
Propaganda narodowosocjalistyczna szybko przedstawia zagrożenie: plan unicestwienia Rzeszy i jej władzy. W latach 1939-1945 kilkanaście artykułów pośród wielu innych antysemickich artykułów było wyraźnie poświęconych losowi Rzeszy w przypadku klęski. Eksploatacja radzieckiego wkroczenia do Prus Wschodnich jesienią 1944 r. Dała gazecie okazję do potępienia bolszewickiego niebezpieczeństwa, które zawisło nad Rzeszą: pod koniec października zdjęcia z masakr ludności cywilnej i relacje z gwałtów i O grabieży żołnierzy Armii Czerwonej w czasie przełomu radzieckiego donosi gazeta.
W radzieckie sukcesy zimą 1945 roku , początkowo ukryte, a następnie rozcieńczony, a ich konsekwencje na niemieckiej populacji żyjących na wschód od Odry prezentowane są przede wszystkim jako elementy przeznaczone do potwierdzenia obrazek sporządzony przez lata: wojska radzieckie są w ten sposób przedstawiony jako barbarzyńców uwolnionych na wschodzie Rzeszy w wydaniu z 9 lutego
Artykuł redakcyjny z 22 marca 1945 r. To spóźniony awatar: klęska Rzeszy byłaby nie tylko klęską militarną i polityczną, ale także porażką w walce o przetrwanie narodu niemieckiego. Perspektywa zniewolenia narodu niemieckiego musi w oczach redakcji gazety uzasadniać zaciekły opór.
W miarę pogarszania się sytuacji militarnej w nazistowskich Niemczech gazeta próbowała zaszczepić w mieszkańcach Rzeszy fanatyczną wolę oporu, zgodnie z życzeniem Hitlera, zwłaszcza po 20 lipca 1944 r . Groźba zagłady Volka musi umożliwiać usprawiedliwienie fanatycznego oporu wobec aliantów, wyprzedzając jedną z ostatnich dyrektyw biura prasowego Rzeszy z 4 kwietnia 1945 r. , Nakazującą prasie umocnić w społeczeństwie poczucie oporu wobec najeźdźców, zarówno tych z zachodu, jak i ze wschodu. Na kwiecień 28 , 1945 , ostatnia edycja gazety, krążących w południowej części Rzeszy , został zatytułowany „The Fortress Bawarii” .