Motto | ' Wybierz - fi - mayou do Tiin' |
---|---|
Hymn | Fañ na NGORO Roga deb no kholoum O Fañ-in Fan-Fan ta tathiatia |
Status | Monarchia |
---|---|
Stolica | Mbissel , potem Diakhao |
Języki) | Widzący-Siin |
Religia | religia serera |
1350 - 1370 | Maad a Sinig Maysa Wali Jaxateh Manneh (okres Guelwaru ) przejmuje tron. |
---|---|
1969 | Śmierć Maad a Sinig Mahecor Diouf (ostatni król Sine) |
Następujące podmioty:
Przed 1350 klasa Serer Lamanic posiada władzę i rządzi tym królestwem, Królestwem Baol itd. Po nich był ich potomek ze strony ojca i macierzyński klan Wagadou (księżniczki z rodziny królewskiej Imperium Ghany – przed upadkiem imperium). Pierwszy to okres lamański i kontynuacja okresu Wagadou. Ojcowskie dynastie Sererów trwały, ale macierzyńska dynastia Wagadou została zastąpiona przez Guelwarów w 1350 ( Maad a Sinig Maysa Wali Jaxateh Manneh - 1350 - 1370 ). Maad a Sinig Mahecor Diouf ostatni król Sine ( 1924 - 1969 ) - zmarł w 1969. Po jego śmierci królestwo Sine zostało włączone do niepodległego Senegalu w 1969.Królestwo Sine (też: Sin lub Siin w języku Serer ) jest byłym Brytania przedkolonialnej wzdłuż północnego brzegu delty Saloum w dzisiejszej Senegalu . Znaczna część ludności królestwa była i nadal jest Sererem . Termin Bour Sine zawsze był oficjalnie używany do określenia sererskich królów Sine. Już podczas pobytu w Senegalu w 1447 roku portugalski odkrywca Alvise Ca Da Mosto określił populacje Sine słowem barbacini, co można porównać do Bour Sine . Nawet na nagrobkach ostatniego króla Sine wygrawerowano ją Bour Sine . W ostatnich latach, wraz z ruchem na rzecz odrodzenia kultury Serer, niektórzy wolą używać sererskiego terminu Mad a Sinig w odniesieniu do królów Serer. Słowo Bour i jej pochodne, takie jak Buur jest wolof słowo dla króla .
Zgodnie z ustną tradycją Królestwo Sine pojawia się przed 1400 rokiem . Maysa Wali Jaxateh Manneh uciekł z Kaabu wraz z rodziną po bitwie pod Troubang około 1335 roku i uzyskał azyl u szlachty Serer z Sine. Był członkiem macierzyńskiej dynastii Guelwar du Kaabu, rodziny pokonanej przez konkurencyjną dynastię macierzyńską Nyanthio w bitwie pod Troubang. Guelwar połączyłby się wtedy w Serer przez małżeństwo. Maysa Wali, zasymilowana w kulturze Sérère, służyła jako doradca prawny szlachty Sérères z Sine, tworząc „Wielką Radę Lamanes ”. Został wtedy wybrany i koronowany zgodnie z zasadami przez szlachtę i lud. Prawie dziesięć lat po koronacji brał udział w zakładaniu imperium Djolof, wspierając Ndiadiane Ndiaye . Był pierwszym królem Senegambii, który dobrowolnie oddał wierność Ndiadiane Ndiaye, czyniąc Sine wasalem imperium Djolof.
Na początku 1550 roku Królestwa Sine i Saloum obaliły jarzmo Jolofa i stały się niezależnymi królestwami. Królowie Sine i Djolof nadal wyznawali tradycyjne afrykańskie religie . 18 lipca 1867, muzułmański marabut Maba Diakhou Bâ został zabity w bitwie pod Fandane-Thiouthioune przez króla Sine Coumba Ndoffene Famak Diouf, gdy próbował przejąć kontrolę nad Sine i uczynić go ziemią muzułmańską. Królowie Sine zachowali swoje tytuły i oficjalne uznanie w okresie kolonialnym i aż do 1969 roku wraz ze śmiercią Mahecor Diouf , ostatniego króla Sine, który panował od 1924 do 1969 roku .
Odkrywcy portugalski XV th century nazwie Sine „królestwo Barbaçim” , jego mieszkańcy są powoływani Barbacins , to termin często uogólnione przez pierwszych autorów do wszystkich Serere , inni kwestionuje ten fakt i czyni Serreos i Barbacins odrębnych narodów. Stare mapy Europy często używają wyrażenia „Rivière des Barbacins / Barbecins” na określenie rzeki Saloum.
Obecnie uznaje się, że terminy Serreos (Sereri) i Barbacini były rzeczywiście korupcja wolofe termin Buur ba Sine , czyli „król” Sine przez Alvise'a Cadamosto - przeglądarka XV th century . Alvise dokonał wyraźnego rozróżnienia między Sereri i Barbacini (które są sererami Sine i Saloum) To, co Ca Da Mosto nazwał Sereri, jest heterogeniczną grupą, która sama dzieli się na trzy językowo odrębne populacje.
Ndut między „klifem” Thies a jeziorem Tanma, region wzgórz (tangor) w Ndut.
Południa (nonowie), którzy zamieszkują region rozciągający się wokół Thies i na północ od Jobaas.
Saafen zamieszkujący niewielki masyw wzgórz na skraju oceanu wokół Njas.
Barbacini zaprojektowali Sereres du Sine.
Królestwo Sine, dawny wasal imperium Diolof, pożyczone od instytucji Wolof po ojcu Gravandzie. Większość imion w tytule ma rodowód wolof (Bour, Diaraf Bou mag, Linguere itp.). Polityczna struktura Sine obejmuje Lamanów (szef prowincji, nie mylić ze starymi Lamanami ), przypuszczalnych spadkobierców, takich jak Buumi , Thilas i Loul , Grand Farba Kaba (szef armii), Farba Binda (Minister Finansów) i Grand Diaraf (doradca króla i szef Rady elektorów odpowiedzialnej za wybór królów).
Poniższy diagram przedstawia skróconą wersję politycznej struktury Królestwa Sine.
Struktura polityczna Sine .......................................................Maad a Sinig │ (roi du Sine) │ │ │ │ _______│______________ │ │Héritier présomptifs│ │ │____________________│ ┌───────────┴───────────────────────────────────────┐ │ │ │ │ Buumi │ │ │ │ ________│_____________ │ _________│________ Thilas │Hiérarchie centrale │ │ │Commandements │ │ │____________________│ │ │territoriaux │ Loul │ │ │(Les détenteurs │ │ │ │ de titres) │ │ _________│__________ │________________│ │ │L'entourage royal │ │ │ │__________________│ │ │ │ │ _____________________________________│ │ Lamane ┌───────────┴───────────────────────────────────────┐ │ (Détenteurs de titre │ │ │ │ ___│ et noblesse terrienne) Grand Diaraf │ │ Linguère │ (Tête du noble Conseil │ Farba mbinda (La reine. Chef de │ et │ (Ministre des finances) la cour des femmes) │ Premier ministre) │ ┌───────────┴────────────────────────────────────────┐ │ │ │ Grand Farba Kaba Kevel Famille (Chef de l'armée) (ou Bour Geweel. Le griot du roi. Il est très puissant et influent. Habituellement très riche)Hymnem Sine było „Fañ na NGORO Roga deb no kholoum O Fañ-in Fan-Fan ta tathiatia” (nikt nie może zrobić nic przeciwko bliźniemu bez boskiej woli). Jej motto brzmiało: „Dial - fi - mayou to tiin” ( bezinteresowne serwowanie i produkcja). Jej flaga była biała na znak pokoju.
Dioundioung lub junjung (śpiewane przez kilku muzyków, takich jak Yandé Codou czy Youssou Ndour „Dioundioung ya thia Sine”) to bębny związane z historią królestwa Serer. Rezonują tylko dla króla, Bour Sine . W każdy piątek przesłuchiwano ich wczesnym rankiem na dworze królewskim. Miało to ogłosić odbycie rady królewskiej (tak jak teraz cotygodniowa rada ministrów). Do ich wyjścia zezwolono także w czasie wojny z najeźdźcami. Najeźdźcy, ponieważ Sine nigdy nie przekroczyła swoich granic, by zaatakować inne królestwo. Zawsze starał się zachować dobrosąsiedzkie stosunki z przygranicznymi królestwami.
Jednak gdy konfrontacja z najeźdźcą przeciągała się, Bour Sine sprawiał, że bębny królewskie biły. Ich bicie było równoznaczne z wezwaniem wszystkich pełnosprawnych mężczyzn do zebrania się, aby klęska wroga była szybka. Dla przypomnienia, w bitwie pod Fandane, kiedy Lat Dior, bardzo świadomy tej rzeczywistości, usłyszał ten dźwięk, poradził Mabie się wycofać. Było pewne, że po wielogodzinnych walkach siły Almamy nie będą już w stanie powstrzymać napływu, który nadejdzie, ponieważ Dioundioung, poza ich mistycznym aspektem, brzmiało mobilizacją dla wszystkich, których królestwo liczyło jako sprawnych mężczyzn (Cheikh Diouf, pisarz ).
Nosili tytuł Maad Siin lub Maad a Sinig
Religia:
Ludzie:
Rodzina królewska:
Dynastie:
Tytuły:
Bitwy:
Inne królestwa Serer:
Historia:
Dzisiejszy kraj: