Prowansja | 2.650.000 (w przybliżeniu) |
---|---|
Paryż | 21 500 (1932) |
Regiony pochodzenia | Prowansja |
---|---|
Języki | Prowansja , południowy francuski , standardowy francuski |
Religie | Katolicyzm , protestantyzm |
Powiązane grupy etniczne | Ligures , Celtowie , Grecy , kursywa |
Provençaux są mieszkańcy Prowansji .
To starożytny lud niezależnego państwa prowansalskiego, który jest częścią narodu francuskiego.
Są częścią ludów cywilizacji oksytańskiej .
Etnonim jest wymieniona w postaci Provenciaus około 1180-1190, a następnie Provençaux w 1634. Stare odpowiada certyfikat do Provinciales (łacińskiego słowa), które faktycznie dotyczy Occitans .
Co więcej, terminu Provençaux nie należy mylić z określeniem Prowincjałów .
Louis Dussieux uważa Provençaux za lud wywodzący się z Ligurii , wskazuje również, że są oni zmieszani z elementami celtyckimi , łacińskimi , germańskimi i zostali oszukani. Ludność prowansalska znalazła się pod władzą Francji w 1481 r., Na warunkach określonych w testamencie Karola III . Później pojawi się prowansalski nacjonalizm .
Autor epoki Othona IV mówi, że Prowansalczycy mają dużo roztropności, że nie są niewolnikami swojego słowa, że są aktywni, odważni, nawet bez broni; uzależnieni od wina, zręczni w krzywdzeniu, melancholijni pośród uczciwych ludzi, pomniki zniewag, mało bojący się morskich podróży, ostrożni w wojnie, cierpliwie znoszący głód, zimno i gorąco, łatwo pokłonić się dobremu mają pana, którego szanują i chętnie czynią zło, gdy nikt im nie kieruje. Według Charlesa-François Bouche , od chwili posłuszeństwa jednemu panu mieli charakter, że ich handel z Francją rozwinął się z biegiem czasu jeszcze lepiej. Byli gwałtowni, ale nie trzymali się gniewu; odważny i często niepozorny, wierny przyjaźni, prawom i swojemu Księciu, właściwy geniuszom i sztuce, sympatyczny i wiążący (zwłaszcza poza ojczyzną), wesoły i zbyt płodny w dobrych słowach, jak a także kochający taniec, wersety i śpiewy bardziej niż ktokolwiek inny w Europie . Wiedząc, że ich tańce są żywe, malują radość i żywotność swojego nastroju i charakteru.
Z drugiej strony Marseillais z XVIII e wieku nie przypominają bardziej do innych Provencals niż do Phoceans będących ich założyciele , zgodnie z Charles-François Bouche krwi zmieszanej z tym z różnych krajów , w okresie od Karola . Zgodnie z Ancien Régime , kiedy komisarze Rady i deputowani do Parlamentu Paryża zebrali się w celu wydania zarządzeń cywilnych i karnych, pierwszy prezydent zauważył, że w Prowansji , gdy jeden człowiek protestował, aby spustoszyć innego, są to nienawiści, które przechodzą od ojców do dzieci i które nigdy się nie kończą. Ale Prowansalczycy, mówi M. Bouche, są zbyt żywiołowi, by nieustannie gniewać, są zbyt otwarci, by okazywać nienawiść i mściwość. Nienawidzić i szukać zemsty w takim sensie, w jakim to rozumiał prezydent, to mieć okropną i metodyczną flegmę , której prowansalska żywotność jest niezdolna.
W sensie fizycznym , mówi M. Fauchet , były prefekt z Var The Provençaux tworzą cień i przejście między narodami północy i tych z południa Europy. Na ogół mają brązowe włosy, czasami czarne, rzadko blond; brązowa skóra, żywe i przenikliwe spojrzenie, dowcipna, ale namiętna fizjonomia; ich rozmiar jest zwykle średni. Niezdolni do długiej pracy, mają tylko pierwszy ogień; ledwo podtrzymują gorąco i pragnienie, łatwiej zimno i głód, co jest efektem klimatu . Ich charakter to lekkość, niestałość i nieśmiałość w biznesie. Żarliwi, łatwopalni i przesadzeni, są szczerzy i odważni; irytuje ich przemoc; ludzie są bardziej przesądni niż fanatyczni . W klasach wyższych odnajdujemy zepsucie obyczajów dużych miast, nie napotykając miejskości, na ogół dostrzegamy więcej dowcipu niż oświecenia i więcej wyobraźni niż osądu.
Pomimo przemocy ze swoich pasji, chłop prowansalskim z XIX th century, według Abel Hugo , mniej okrutny i mniej krwiożerczym jak niektórych pisarzy ( Millina między innymi) byli zadowoleni zakładać. Według Taxile Delorda prowansalskiego rozpoznajemy najpierw po jego akcencie ; autor ten mówi również, że osoba prowansalska jest Francuzem , Włochem i Hiszpanem , ponieważ uczestniczy w tych trzech narodach, których kontakt i dominację wycierpiał. W ruchu duchów z XIX -tego wieku, prowansalskim jest nadal wymagane do wykonywania ogromny wpływ z panem Delord, jak byłoby dodać do wiązki jedności narodowej, że spojrzenie z tej działalności bezpieczeństwa, wywiadu i ta szybkość decyzji w wspaniałe okoliczności, które są naturalne dla dzieci Południa .
W drugiej połowie XVIII -tego wieku, język Provence sąsiadów Rhône jest po prostu przeciągając - Petrarka nazywa jego czas „głos radości” - to miesza się z wielu słów Dauphiné i Langwedocji . Mieszkańcy Prowansji, sąsiedzi wybrzeży morskich, wypowiadają się za pomocą ostrych dźwięków i bardzo łagodnych słów. Ci, którzy mieszkają w głębi lądu, otrzymali wiele galicyzmu .
W pierwszej połowie XIX th wieku wymowa Prowansji w Alpes-Bass , wśród górali , jest na ogół bardziej szorstka niż wybrzeża Provence. W tym samym czasie mieszkańcy Draguignan i gmin położonych na północ od tego miasta posługiwali się gardłową wymową ; w Grasse i jego okolicach język jest cadenocjonowanym recytatywem, który prawie można zauważyć u bohaterów muzyki. Ponadto język prowansalski jest nadal językiem mieszkańców wsi, ale stopniowo przestaje być używany w miastach, gdzie posługiwanie się językiem francuskim każdego dnia czyni nowe postępy.
Włosy, broda, kapelusze, krótkie i długie ubrania, a także odzież damska, doświadczyły zmian w Prowansji, jak gdzie indziej. Na przykład Ostrogoci i wszystkie ludy północy, które pojawiły się w Prowansji, przyniosły użycie skór , Prowansalczycy uczynili z niego jedną z głównych ozdób, ale ten smak w końcu minął. Z drugiej strony, najbardziej autentyczny model buta starożytnych Prowansji, nadal występuje wśród niższych mieszkańców Górnej Prowansji w 1785 roku, jest to rodzaj sandała zabezpieczonego pasami.
W 1932 r. W Paryżu było 21 500 Provençaux . Wyemigrowali także do Indochin .