Prowansalski

Prowansalski Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Bractwo prowansalskie dla podtrzymania tradycji w 2010 roku.

Znaczące populacje według regionu
Prowansja 2.650.000 (w przybliżeniu)
Paryż 21 500 (1932)
Inny
Regiony pochodzenia Prowansja
Języki Prowansja , południowy francuski , standardowy francuski
Religie Katolicyzm , protestantyzm
Powiązane grupy etniczne Ligures , Celtowie , Grecy , kursywa

Provençaux są mieszkańcy Prowansji .
To starożytny lud niezależnego państwa prowansalskiego, który jest częścią narodu francuskiego.

Są częścią ludów cywilizacji oksytańskiej .


Etnonimia

Etnonim jest wymieniona w postaci Provenciaus około 1180-1190, a następnie Provençaux w 1634. Stare odpowiada certyfikat do Provinciales (łacińskiego słowa), które faktycznie dotyczy Occitans .

Co więcej, terminu Provençaux nie należy mylić z określeniem Prowincjałów .

Antropologia i etnologia

Louis Dussieux uważa Provençaux za lud wywodzący się z Ligurii , wskazuje również, że są oni zmieszani z elementami celtyckimi , łacińskimi , germańskimi i zostali oszukani. Ludność prowansalska znalazła się pod władzą Francji w 1481 r., Na warunkach określonych w testamencie Karola III . Później pojawi się prowansalski nacjonalizm .

Autor epoki Othona IV mówi, że Prowansalczycy mają dużo roztropności, że nie są niewolnikami swojego słowa, że ​​są aktywni, odważni, nawet bez broni; uzależnieni od wina, zręczni w krzywdzeniu, melancholijni pośród uczciwych ludzi, pomniki zniewag, mało bojący się morskich podróży, ostrożni w wojnie, cierpliwie znoszący głód, zimno i gorąco, łatwo pokłonić się dobremu mają pana, którego szanują i chętnie czynią zło, gdy nikt im nie kieruje. Według Charlesa-François Bouche , od chwili posłuszeństwa jednemu panu mieli charakter, że ich handel z Francją rozwinął się z biegiem czasu jeszcze lepiej. Byli gwałtowni, ale nie trzymali się gniewu; odważny i często niepozorny, wierny przyjaźni, prawom i swojemu Księciu, właściwy geniuszom i sztuce, sympatyczny i wiążący (zwłaszcza poza ojczyzną), wesoły i zbyt płodny w dobrych słowach, jak a także kochający taniec, wersety i śpiewy bardziej niż ktokolwiek inny w Europie . Wiedząc, że ich tańce są żywe, malują radość i żywotność swojego nastroju i charakteru.

Z drugiej strony Marseillais z XVIII e  wieku nie przypominają bardziej do innych Provencals niż do Phoceans będących ich założyciele , zgodnie z Charles-François Bouche krwi zmieszanej z tym z różnych krajów , w okresie od Karola . Zgodnie z Ancien Régime , kiedy komisarze Rady i deputowani do Parlamentu Paryża zebrali się w celu wydania zarządzeń cywilnych i karnych, pierwszy prezydent zauważył, że w Prowansji , gdy jeden człowiek protestował, aby spustoszyć innego, są to nienawiści, które przechodzą od ojców do dzieci i które nigdy się nie kończą. Ale Prowansalczycy, mówi M. Bouche, są zbyt żywiołowi, by nieustannie gniewać, są zbyt otwarci, by okazywać nienawiść i mściwość. Nienawidzić i szukać zemsty w takim sensie, w jakim to rozumiał prezydent, to mieć okropną i metodyczną flegmę , której prowansalska żywotność jest niezdolna.

W sensie fizycznym , mówi M. Fauchet , były prefekt z Var The Provençaux tworzą cień i przejście między narodami północy i tych z południa Europy. Na ogół mają brązowe włosy, czasami czarne, rzadko blond; brązowa skóra, żywe i przenikliwe spojrzenie, dowcipna, ale namiętna fizjonomia; ich rozmiar jest zwykle średni. Niezdolni do długiej pracy, mają tylko pierwszy ogień; ledwo podtrzymują gorąco i pragnienie, łatwiej zimno i głód, co jest efektem klimatu . Ich charakter to lekkość, niestałość i nieśmiałość w biznesie. Żarliwi, łatwopalni i przesadzeni, są szczerzy i odważni; irytuje ich przemoc; ludzie są bardziej przesądni niż fanatyczni . W klasach wyższych odnajdujemy zepsucie obyczajów dużych miast, nie napotykając miejskości, na ogół dostrzegamy więcej dowcipu niż oświecenia i więcej wyobraźni niż osądu.

Pomimo przemocy ze swoich pasji, chłop prowansalskim z XIX th  century, według Abel Hugo , mniej okrutny i mniej krwiożerczym jak niektórych pisarzy ( Millina między innymi) byli zadowoleni zakładać. Według Taxile Delorda prowansalskiego rozpoznajemy najpierw po jego akcencie  ; autor ten mówi również, że osoba prowansalska jest Francuzem , Włochem i Hiszpanem , ponieważ uczestniczy w tych trzech narodach, których kontakt i dominację wycierpiał. W ruchu duchów z XIX -tego  wieku, prowansalskim jest nadal wymagane do wykonywania ogromny wpływ z panem Delord, jak byłoby dodać do wiązki jedności narodowej, że spojrzenie z tej działalności bezpieczeństwa, wywiadu i ta szybkość decyzji w wspaniałe okoliczności, które są naturalne dla dzieci Południa .

Język

W drugiej połowie XVIII -tego  wieku, język Provence sąsiadów Rhône jest po prostu przeciągając -  Petrarka nazywa jego czas „głos radości” - to miesza się z wielu słów Dauphiné i Langwedocji . Mieszkańcy Prowansji, sąsiedzi wybrzeży morskich, wypowiadają się za pomocą ostrych dźwięków i bardzo łagodnych słów. Ci, którzy mieszkają w głębi lądu, otrzymali wiele galicyzmu .

W pierwszej połowie XIX th  wieku wymowa Prowansji w Alpes-Bass , wśród górali , jest na ogół bardziej szorstka niż wybrzeża Provence. W tym samym czasie mieszkańcy Draguignan i gmin położonych na północ od tego miasta posługiwali się gardłową wymową  ; w Grasse i jego okolicach język jest cadenocjonowanym recytatywem, który prawie można zauważyć u bohaterów muzyki. Ponadto język prowansalski jest nadal językiem mieszkańców wsi, ale stopniowo przestaje być używany w miastach, gdzie posługiwanie się językiem francuskim każdego dnia czyni nowe postępy.

Kostiumy

Włosy, broda, kapelusze, krótkie i długie ubrania, a także odzież damska, doświadczyły zmian w Prowansji, jak gdzie indziej. Na przykład Ostrogoci i wszystkie ludy północy, które pojawiły się w Prowansji, przyniosły użycie skór , Prowansalczycy uczynili z niego jedną z głównych ozdób, ale ten smak w końcu minął. Z drugiej strony, najbardziej autentyczny model buta starożytnych Prowansji, nadal występuje wśród niższych mieszkańców Górnej Prowansji w 1785 roku, jest to rodzaj sandała zabezpieczonego pasami.

Dieta

Siedlisko

Migracja i diaspora

W 1932 r. W Paryżu było 21 500 Provençaux . Wyemigrowali także do Indochin .

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. Którego nazwiska nie ma w tekście.

Bibliografia

  1. Provence-Alpes-Côte d'Azur: tam się urodziliśmy, (ponownie) tam przyjeżdżamy i często tam przebywamy, Junel Bernard, Insee Provence-Alpes-Côte d'Azur, https://www.insee.fr/ fr / statistics / 1292562
  2. Podbój stolicy przez prowincje Francji , Almanach Hachette, 1932.
  3. Jean-Guy Savard i Lorne Laforge, Proceedings of the 5 -tego Kongresu Międzynarodowego Stowarzyszenia Lingwistyki Stosowanej , Quebec, Les Presses de L'Université Laval, al.  „Praca Międzynarodowego Centrum Badań nad Dwujęzycznością. „( N O  16)Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden, 463  str. ( ISBN  978-2-7637-6932-5 , OCLC  469761292 , czytaj online ) , str.  4
  4. Jeffrey Cole, Grupy etniczne Europy: encyklopedia, ABC-CLIO, 2011
  5. Peter McPhee , „Frontiers, Ethnicity and Identity in the French Revolution: Catalans and Occitans” , w: Ian Coller, Helen Davies i Julie Kalman, wyd., French History and Civilization: Papers from the George Rudé Seminar , Vol. 1, Melbourne: The George Rudé Society, 2005
  6. Cahiers internationales de sociologie, tomy 68-69, Presses Universitaires de France, 1980, s.  334 .
  7.  : „Ludy Europy według wielkości demograficznej”, tabela 1, s. 11f.
  8. Definicje leksykograficzne i etymologiczne „Provençaux” ze skomputeryzowanego skarbca języka francuskiego na stronie internetowej National Center for Textual and Lexical Resources
  9. Louis Dussieux , Géographie générale , Lecoffre et C ie , 1866, „Rozdział VII: etnografia i religie”.
  10. Błąd odniesienia: <ref>nieprawidłowy tag : nie podano tekstu dla nazwanych odniesieńBouche 1785
  11. Abel Hugo , Malownicza Francja lub malowniczy, topograficzny i statystyczny opis departamentów i kolonii Francji , Paryż, Delloye, 1835
  12. Taxile Delord , „le Provençal”, w języku francuskim namalowanym przez siebie: prowincja , tom 2, Paryż, Curmer, 1841
  13. Biuletyn Amicale "Les Provençaux d'Indochine" , Sajgon, 1926 (notatka BnF n o  FRBNF32718942 )

Zobacz też

Dodatkowa bibliografia

Powiązane artykuły