Pierre I er (Król Serbii)

Istota tej biograficznej artykule jest do sprawdzenia (lipiec 2015).

Popraw to lub przedyskutuj rzeczy do sprawdzenia . Jeśli właśnie umieściłeś baner, wskaż punkty do sprawdzenia tutaj .

Pierre I er
Petar I
Петар I
Rysunek.
Króla Piotra I św .
Tytuł
Król Serbów, Chorwatów i Słoweńców
15 czerwca 1903 - 16 sierpnia 1921
( 18 lat, 2 miesiące i 1 dzień )
Koronacja 21 września 1904
Poprzednik Aleksander I st
Następca Aleksander I st
Biografia
Dynastia Karageorgevich
Imię urodzenia Petar Aleksandrović Karageorgevich
Data urodzenia 29 czerwca 1844 r.
Miejsce urodzenia Belgrad
Data śmierci 16 sierpnia 1921
Miejsce śmierci Belgrad
Tata Aleksander Karageorgevich
Matka Persida Nenadović
Małżonka Ljubica Petrović-Njegoš
Dzieci Jelena Karadjordjevic
Djordje Karadjordjevic
Alexander I st Czerwona korona.png
Piotr I (król Serbii) Piotr I (król Serbii)
Monarchowie Serbii

Pierre I er Serbii (jego prawdziwe nazwisko Petar Karađorđević Aleksandrovič w serbskiej cyrylicy Петар Карађорђевић ), ur29 czerwca 1844 r.w Belgradzie i zmarł dnia16 sierpnia 1921, był królem Serbii od 1903 do 1918 , następnie pod koniec I wojny światowej , królem Serbów, Chorwatów i Słoweńców od 1918 do 1921 .

Biografia

Pierre Karageorgévitch zrobił studia wojskowe w Francji w Saint-Cyr , jako cudzoziemiec, od 1862 do 1864 roku w klasie „Puebla”. W 1870 roku, nie wspierając zobaczyć Francja pokonany przez Prusaków , wstąpił jako podporucznik w 5 -go  batalionu Legii Cudzoziemskiej pod nazwą Piotr i Kara walczył w szeregach Armii Loarą . 11 październikajest ranny pod Orleanem . Wzięty do niewoli uciekł, przekraczając Loarę i dołączył do tylnej straży armii Chanzy'ego, by zająć swoje miejsce w walce.

W 1875 był jednym z serbskich powstańców walczących z Osmanami w Bośni . W latach 1876-1877 był dowódcą własnej jednostki pod pseudonimem Petar Mrkonjić, ale wkrótce musiał wrócić do Szwajcarii , a następnie do Czarnogóry, gdzie poślubił czarnogórską księżniczkę Ljubicę Petrović-Njegoš .

Kiedy jego żona zmarła w 1890, przeniósł się do Genewy z trójką dzieci Hélène, Georges i Alexandre i mieszkał tam, 5 rue François-Bellot, du 4 marca 1895 r do 1903 roku.

Spisek wojskowy w Belgradzie kończy się w 1903 roku do autorytarnego panowania Aleksandra I st Serbii , ostatni członek rodu Obrenovic , który został zamordowany wraz z żoną. Pierre Karageorgevitch tron ​​Serbii pod tytułem Piotra I pierwszego króla Serbii. Dotknięty chorobą, pod koniec czerwca 1914 r. mianował swojego syna Aleksandra księciem regentem i zostawił go, by kierował operacjami wojskowymi aż do zwycięskiej ofensywy jesienią 1918 r .

Nazwany królem Serbów, Chorwatów i Słoweńców na1 st grudzień 1.918Po traktacie z Saint-Germain-en-Laye Piotr po raz pierwszy sceduje tron16 sierpnia 1921jego syn, który będzie rządzić w imię Aleksandra II, król Serbów, Chorwatów i Słoweńców aż do 1929 roku, a następnie Alexander I st Jugosławii . Pierre zakończy swoje dni w skromnym domu, gdzie będzie regularnie przyjmował swojego najlepszego przyjaciela i sąsiada Rodolphe'a Archibalda Reissa  ; ten ostatni będzie często nawiązywał do pobytów Pierre'a w Genewie .

Liberalny król

Po przybyciu na serbskiego tronu w 1903 roku , Pierre I er , czytnik i wielbiciel myśli Johna Stuarta Milla , przeszedł w Serbii konstytucji najbardziej demokratyczny i najbardziej liberalnych w Europie po tym z Wielkiej Brytanii . Zainspirowany konstytucji 1888 roku zniesione przez Aleksandra I st w 1894 roku , niniejsza Konstytucja ustanawia monarchię konstytucyjną na modelu brytyjskim, ale bez związku z szybkością do głosowania, w rzeczywistości, 23% populacji miało prawo do głosowania, upoważnia do tworzenia szkoły publicznej, w 1884 r. , która oferowała Serbii pierwszych maturzystów, ustanawia wolność prasy , opinii i zrzeszania się, w 1909 r. jest 79 gazet, w tym 13 dzienników, oraz gwarantuje wolność związkom zawodowym, umożliwiając tworzenie ogólna konfederacja robotników w 1904, ułatwiająca w Serbii ustanowienie zaawansowanych praw socjalnych.

W 1909 roku pozbawił praw do tronu swojego najstarszego syna, 22-letniego księcia, który pobił swojego lokaja na śmierć.

Ta wolność w Serbii sprzyjała rozprzestrzenianiu się kultury, która uczyniła z Belgradu latarnię wolności dla wszystkich Serbów na Bałkanach, a także dla Chorwatów i Słoweńców , których niektórzy przedstawiciele, wówczas w mniejszości, dążyli do ustanowienia słowiańskiego państwa rozdzielonego na południu z monarchii austro-węgierskiej. Pewne reakcyjne kręgi w Wiedniu tylko czekały na okazję zmiażdżenia serbskiego Piemontu, zanim skaziło to umysły wszystkich Słowian na południu Imperium .

Sprzeciwiając się polityce bałkańskiej prowadzonej przez Austriaków i Niemców, król Piotr zwrócił się zdecydowanie do Francji i Rosji, w przeciwieństwie do ostatnich władców konkurencyjnej dynastii Obrenović, którzy byli w większości związani z Wiedniem. Kupując armaty produkowane w fabrykach Schneider-Creusot, król Pierre nie tylko potwierdził swoją frankofilię , ale także stworzył solidne podstawy do obrony i nadchodzących wojen wyzwoleńczych. Wielkie sukcesy w wojnie celnej z Austro-Węgrami i spektakularne zwycięstwa Serbii podczas wojen bałkańskich (1912-1913), rok po jego wizycie w Paryżu, wzmocniły prestiż króla Piotra i Serbii nie tylko w Europie, ale w skali globalnej .

Po zaledwie kilku latach rządów według najwyższych standardów demokracji parlamentarnej, Pierre I po raz pierwszy stał się symbolem wielu nadziei: był nie tylko nośnikiem przyjaźni francusko-serbskiej na Bałkanach, ale także promotorem i strażnikiem wolności politycznych oraz konstytucyjnych i konstytucyjnych. zarządzanie parlamentarne w całym regionie półwyspu. Co więcej, wyzwalając w Serbii energię demokratyczną i określając podstawy jej modernizacji, staje się symbolem nadziei wszystkich Serbów i Słowian Południowych, którzy byli wówczas nierównymi podmiotami, a nawet ofiarami dyskryminacyjnych praktyk w sąsiednich Imperia Habsburgów i Imperium Osmańskie .

Po 1903 Pierre I er nie zapomniał jego Saint-Cyr-maty i wojny 1870  : niektóre stają się wyżsi oficerowie, są mile widziane w Belgradzie kilka razy. W Belgradzie król Piotr pełni również funkcję prezesa Towarzystwa Literackiego, promującego przyjaźń z Francją. Serbia pozostała do 1914 prestiżowym centrum demokracji i wolności politycznych, a serbski Piemont centrum politycznych zgromadzeń Słowian Południowych. Wolności polityczne w Serbii rzeczywiście sprzyjają proliferacji kulturalnej, Belgrad stał się w tym czasie ważnym ośrodkiem kultury południowosłowiańskich.

Serbia, niemal podwajając swoje terytorium na południu, stała się zagrożeniem dla Austro-Węgier, które również muszą stawić czoła wyłaniającemu się separatyzmowi słowiańskojęzycznej ludności imperium. Zabójstwo arcyksięcia Franciszka Ferdynanda Austrii i jego żony podczas oficjalnej wizyty w Sarajewie na28 czerwca 1914organizowany jest przez terrorystyczną aptekę „La Main Noire” bezpośrednio manipulowaną przez szefa serbskich tajnych służb pułkownika Dragutina Dimitrijevicia , który już w 1910 roku próbował zamordować François-Josepha . Tym razem atakuje arcyksięcia-dziedzica, pomimo sprzeciwu serbskiego premiera Nikoli Pasica .

Serbia otrzymała przydomek kolebki demokracji na współczesnych Bałkanach . Ten reżim wolności będzie obowiązywał do wybuchu I wojny światowej w 1914 roku . Demokracja żyła. 1903 konstytucja Piotra I st pozostanie punktem odniesienia wszystkich demokratycznych ruchów w Jugosławii royalist dwóch wojen.

Podczas swojej oficjalnej wizyty we Francji w Listopad 1911Pierre I er Serbii otrzymał pamiątkowy medal dla wojny z 1870 roku promocja w Saint-Cyr został nazwany „Pierre I er Serbii”.

Chory król Piotr postanawia wycofać się ze sceny politycznej. Wyznaczył wCzerwiec 1914jej młodszy syn Alexander jako księcia regenta i pozostawić mu do prowadzenia operacji wojskowych aż do zwycięskiego ofensywnej jesienią 1918. Pomimo swojej choroby i nieobecności w polityce, Pierre I er , zwane przez ludzi na „Wujku Pierre”, była w pierwszych szeregach podczas najtrudniejszych prób wojny i daje inspirację i siłę wyczerpanym walką żołnierzom. Kiedy Serbia, sojusznik Francji, została zaatakowana w 1915 roku z trzech różnych stron i zmiażdżona militarnie , król Piotr przeszedł z wojskiem przez ośnieżone góry Albanii , podziwiany przez sprzymierzonych władców, generałów i żołnierzy.

Transportowane przez statki francuskie na wyspie Korfu , podobnie jak większość serbskich żołnierzy i cywilów zapisanego, prosty i skromny, Pierre I er był podziwiany za odwagę i jego lojalności wobec swojego kraju, jego przywiązanie do idei wolności i Serbii i Jugosławii zjednoczenie. Stary król Piotr I er , inspirowany nauką francuskiego promować wartości wolności, sprawiedliwości i suwerenności, które służyły jako podstawa dla przyjaźni francusko-serbską kutej w okopach frontu wschodniego, z powrotem BIEGÓWEK z Salonik.

Pomnik został wzniesiony na jego cześć w Orleanie i wielkiego pomnika Piotra I st Serbii, „Wielki Liberator”, a jego syn, król Aleksander Jugosławii, „Wielki Jednoczący” w Paryżu w 1936 roku (Brama wyciszenia). Avenue de Pierre ler Serbia znajduje się w Paryżu, w 16 th i 8 th  dzielnicach.

Genealogia

Piotr I st jest grand-syn Karadjordje i syn księcia Aleksandra Karageogevitch i Persida Nenadović . W 1883 poślubił księżniczkę Zorkę Petrović-Njegoš, Zorkę Czarnogóry , córkę księcia Mikołaja Czarnogóry, przyszłego króla Mikołaja I Czarnogóry .

Z tego związku narodzą się w Cetinje:

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Król Serbii od 15 czerwca 1903 do 1 st grudnia 1918 r.

Bibliografia

  1. Karageorgévitch po francusku
  2. Benoît Hopquin, „  Francusko-serbska przyjaźń pochowana w Thiais  ” , na lemonde.fr ,3 listopada 2014(dostęp 22 marca 2020 r . ) .
  3. Alexis Troude, Geopolityka Serbii , Paryż, edycje elipsy, 285  s. ( ISBN  978-2-7298-2749-6 i 2-7298-2749-8 ) , str.  33
  4. Catherine Lutard, Geopolityka Serbii-Czarnogóry , Paryż, Complexe editions, coll.  „Geopolityka Państw Świata”,1998, 143  s. [ szczegóły wydania ] ( ISBN  2-87027-647-8 ) , s.  88, artykuł „Serbia kolebką demokracji na Bałkanach” ( BNF Wskazówki n O  FRBNF36997797 ) .
  5. Nota historyczna przeglądu CF2R nr 42, artykuł G. Arboit.

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne