Przestarzały | od 26 września do 11 listopada 1918 |
---|---|
Lokalizacja | Moza , Las Argoński , Francja |
Wynik | Strategiczne zwycięstwo sojuszników |
Francja Stany Zjednoczone |
Cesarstwo Niemieckie |
John Pershing , Hunter Liggett , Robert Lee Bullard Henri Gouraudura |
Karl von Einem , Georg von der Marwitz |
1 st US Army : 10 dywizje 2775 guns 189 czołgi Renault FT-17 4 th armii francuskiej : 27 francuskie dywizje 2 American pułków ~ 550.000 mężczyzn 2760 guns 652 zbiorniki |
III e Army V th armii |
Amerykanki: 26 277 zabitych 96 000 rannych Francuzki: 35 000 zabitych |
28 000 zabitych |
Bitwy
Meuse-Argonne obraźliwe był ostatni atak z pierwszej wojny światowej . Była to również największa operacja i zwycięstwo Amerykańskich Sił Ekspedycyjnych (AEF) w tej wojnie.
Ta francusko-amerykańska ofensywa aliancka miała miejsce w sektorze Verdun , bezpośrednio na północ i północny zachód od miasta, pomiędzy26 września i 11 listopada 1918. Operacja ta popchnęła armię niemiecką do ostatecznej klęski i podpisania rozejmu z 11 listopada kończącego działania wojenne.
Siły niemieckie składały się z około 40 dywizji armii księcia i General Max Carl von Gallwitz, największej siły V th Army Gallwitz była dowodzona przez generała Georga von der MARWITZ.
Pierwszy Army of generała Johna Pershinga za Amerykański Korpus Ekspedycyjny uruchomiła co stanie się Battle of Argonne , na północ od Verdun . Jest to jedna z bitew zaplanowanych przez francuskiego marszałka Ferdynanda Focha, aby Niemcy porzucili obronę na Linii Hindenburga i ostatecznie skapitulowali.
Pierwsza armia Pershinga, licząca około miliona ludzi podzielonych na trzy korpusy, zajmowała 27-kilometrowy front od Kuźni przez Mozę do lasu Argonne.
Na lewo od pierwszego amerykańskiego wojskowego odbyła się 4 th francuskiej armii generała Henri Gouraud .
Siły amerykańskie mierzą się z grupą armii niemieckiego generała Maxa von Gallwitza , a Francuzi z grupą armii księcia pruskiego króla Fryderyka Wilhelma . Amerykanie i Francuzi rozmieszczają 37 dywizji, podczas gdy Niemcy mają tylko 24. Posiadają trzy linie ufortyfikowanej obrony na trudnym terenie.
Atak rozpoczął się o 5:25 rano25 26 września. Siły amerykańskie szybko zdobyły teren, posuwając się około trzech mil pierwszego dnia ofensywy. Postęp Francuzów jest mniej spektakularny, ale Gouraud bierze 7000 jeńców. 27 maja wznowiono ataki: Niemcy wysłały posiłki do sektora i spowolniły posuwanie się wojsk alianckich. Armia Gouraud zdobywa płaskowyż Grateuil i bierze 3000 jeńców. 1 st US Army usuwa Montfaucon. W ciągu dwóch dni zabrał 8000 jeńców i 100 armat. Ale słabo zaopatrzony, zabutelkowany w lesie Argonne, bardzo dotknięty bombardowaniami, korpus amerykański prawie nie posuwał się już naprzód, podobnie było z armią Gouraud. 30-go ofensywa została zatrzymana; nie dał wszystkich oczekiwanych rezultatów. Pod koniec bitwy3 października, tylko dwie z trzech niemieckich linii obrony padły w sektorze francuskim.
Wznowienie ofensywy 3 października. 4 p wojsko Gouraud wzmocnione przez 2 p US piechoty Division (z 36 th US piechoty wspierającej) wyjąć tacę z Notre Dame-des-Champs ( 21 e DI francuskiego), a następnie Wysokości Orfeuil ( 73 rd ID ) podczas Berthelot ( 5 th Army) przeprowadza się z Saint-Thierry masyw. Niemcy muszą ewakuować się z regionu Monts i wycofać się, ścigani aż do Aisne przez Gourauda, który 12 września wkracza do Vouziers. Na prawym brzegu Mozy armia amerykańska zbliża się do Col de Grandpré.
Druga faza ofensywy francusko-amerykańskiej w Argonne rozpoczęła się 14 maja, po okresie reorganizacji, podczas którego zaangażowane w bitwę siły amerykańskie zostały podzielone na dwie armie: pierwszą pod dowództwem generała Huntera Liggetta i drugą dowodzoną przez Generał Robert Lee Bullard . Generał John Pershing jest dowódcą obu armii.
W jego instrukcji 11 październikaPétain ustawić cele na 1 st US Army, pozycja przerwa Kriemhild osiągnięciu Buzancy i klifie Dun-Danvillers i za 4 th armii francuskiej manewru niemieckiego przodu Aisne atakując od wschodu z Vouziers.
14 października1 st amerykański korpus (pierwsza US Army Liggett) wziął Saint-Juvin , wchodzi z niektórych elementów w Grandpre i omawia pozycję Kriemhild przez zderzanie z gradem broni automatycznej. Aby chronić flankę ataku amerykańskiego Gouraud udało się nawiązać z 38 th ciała przyczółek po drugiej stronie Aisne na północ od warunków , Mouron (Ardeny) , Brecy i Olizy .
16 i 17 październikaKorzystając z wyprzedzeniem o 38 th ciała języku francuskim, 1 st US Army reoccupied Grandpre dorasta Champigneulle i próbuje od 21 do 23 prowadzi od Romagne-sous-Montfaucon .
18 październikaNa stronie III th wojska niemieckiego, 38 th ciała poszerza swój przyczółek i 9 th ciała ( 134 th , 53 th i 73 th podziały) udało się przekroczyć zalane łąki brzegiem Aisne i adresów krawędziach Argonne.
23 października, Pułki czechosłowackie z 53 rd podział porwania Terron natomiast zaliczka Amerykanie po obu stronach Mozę w kierunku Bantheville i wobec lasach Caures i Ormont.
Niemcy są zmuszeni wysłać posiłki z innych zagrożonych obszarów na froncie zachodnim, aby przeciwstawić się Francuzom i Amerykanom. Każda ze stron poniosła ciężkie straty podczas walk, które wyczerpały się pod koniec miesiąca. Wojska Pershinga przebiły się jednak przez trzecią i ostatnią niemiecką linię obrony.
Argonne ofensywa została odnowiona na początku listopada, po okresie odpoczynku i wysyłających wzmocnień: ulga z hard-hit 82 II i 42 nd podziały, wzrost armat polowych zastąpić nieporęczne ciężkich karabinów plecy.
Rozpoczyna się trzecia i ostatnia faza ofensywy Argonne, prowadzonej przez Amerykanów. Pierwszy US Army pod dowództwem Liggett wznawia swoją zaliczkę na północy i przebić niemieckich obronne Buzancy , pozwalając 4 th Armia francuska przekroczyć Aisne .
Niemiecki opór załamał się, a siły amerykańskie posuwały się szybko w dolinie Mozy w kierunku Sedanu, który spadł 6 listopada, a ofensywa trwała do podpisania rozejmu 11 listopada .
Ofensywa Argonne była sukcesem, ale jej cena była wysoka: ponad 26 000 amerykańskich żołnierzy zginęło, a prawie 96 000 zostało rannych.