Mykeny

Stanowiska archeologiczne Myken i Tiryns  * Logo światowego dziedzictwa Światowe dziedzictwo UNESCO
Obraz poglądowy artykułu Mykeny
Przez Brama Lwia w Mykenach.
Informacje kontaktowe 37° 43′51″ północ, 22°45 °22″ wschód
Kraj Grecja
Poddział Peloponez , Argolida
Rodzaj Kulturalny
Kryteria (i) (ii) (iii) (iv) (vi)
Numer
identyfikacyjny 		941
Obszar geograficzny Europa i Ameryka Północna  **
Rok rejestracji 1999 ( 23 th sesja )

Mykeny ( starożytny grecki Μυκῆναι  / Mykênai ) jest starożytny pre-Hellenic Bronze Age miasto znajduje się na wzgórzu pomiędzy Profitis Ilias i gór Zara , na północny wschód od Argos Plain w Peloponezie i otoczony fortyfikacjami w ścianach Cyclopean (montaż ogromnego kamienia Bloki).

Podczas II -go  tysiąclecia pne. OGŁOSZENIE Mykeny stają się głównym biegunem Grecji kontynentalnej, tworząc wraz z sąsiednimi miastami cywilizację zwaną przez archeologów i historyków „mykeńską” . Jej szczyt znajduje się pomiędzy XIV TH i XIII -tego  stulecia pne. AD ( Helladic niedawne A i B) Potężne pokazy miejskie kilka oznak zniszczenia, podobnie jak reszta miejsc w mykeńskiej cywilizacji , pomiędzy końcem XIII TH i na początku XI th  wieku  przed naszą erą. AD (późnohelladycki IIIC). Ich przyczyny są nadal przedmiotem dyskusji: obce inwazje, trzęsienia ziemi, pożary czy konflikty wewnętrzne. Mykeny stały się wówczas pomniejszym miastem, jego fortyfikacje zostały zniszczone po zdobyciu miasta przez Argosa w468 pne J.-C.

Ruiny Myken, znane od czasów starożytnych , są w szczególności opisane przez Pauzaniasza w II th  wne. Pierwsze wykopaliska miały miejsce w 1841 r., a miejsce to było dokładnie badane od 1876 r. i pierwszych odkryć dokonanych przez niemieckiego archeologa Heinricha Schliemanna .

Mykeny, podobnie jak sąsiednie Tiryns , jest zarejestrowany w World Heritage of UNESCO od 1999 roku.

Mit

Według mitologii greckiej Mykeny zostały założone przez Perseusza po przypadkowym zamordowaniu Akryziosa , króla Argos . Podczas gdy miasto zgodnie z prawem wraca do niego, Perseusz woli scedować tę władzę królewską Megapenthesowi , bratankowi zmarłego, i wyjeżdża, by założyć nowe miasto, które ochrzcił „Mykenami” albo w nawiązaniu do głowicy swojego miecza, albo w aluzji do grzyb, który znajduje na miejscu. Perseusz prosi Cyklopów , olbrzymów o nadludzkiej sile i budowniczych Tiryns, aby zbudowali mury dla Myken. Dla Greków z okresu klasycznego duże bloki kamienia mogły być składane tylko przez tych olbrzymów, stąd ich nazwa „  murów cyklopowych  ” .

Konkurencyjne tradycje przywołują Mykeny , córkę Inachosa lub nawet Mykeny , wnuka Foroneusza .

Mykeny to królestwo homeryckiego bohatera Agamemnona , przywódcy Achajów podczas wojny trojańskiej . Homer opisuje ją jako kochaną Herę i „bogatą w złoto”. Bogactwo miasta jest rzeczywiście przysłowiowe od czasów starożytnych.

Wnuk Agamemnona, Tisamene , jest ostatnim królem Myken, pokonanym przez Dorów , z Heraklidesem Temenosem na czele. Miasto zostało podpalone i przeszło definitywnie pod wpływem sąsiada Argos , którego królem został Temenos. Między założeniem przez Perseusza a powrotem Heraklidów jest sześć lub siedem pokoleń, co według archeologa George'a Mylonasa odpowiada okresowi istnienia historycznych Myken.

Geografia

Miasto Mykeny położone jest we wschodnim Peloponezie na wzgórzu z widokiem na północno-wschodni kraniec żyznej równiny Argos . Ta pozycja pozwala mu kontrolować szlaki handlowe, w tym przełęcz Dervenakia, jedyną drogę prowadzącą do Przesmyku Korynckiego i reszty Grecji kontynentalnej. Wzgórze jest otoczony przez dwa wyższych szczytów: pasmo górskie Profitis Ilias na północy i na Mount Zara na południe, z którego jest oddzielony przez dwa wąwozy, strome Kokoretsa na północy i Chavos na wschodzie i południowym.

Historia

Mykeny dają swoją nazwę cywilizacji mykeńskiej , która rozwinęła się od 1550 roku p.n.e. AD w kontynentalnej Grecji. Na przykład wazony z ceramiki i metali szlachetnych, bursztynowe koraliki i maska ​​pogrzebowa z elektrum zostały znalezione w kręgu B grobowców w pobliżu akropolu , datowane na 1650-1600 pne. AD Świadczy o przejściu między pierwszymi grobowcami, o stosunkowo skromnym materiale, a kręgiem A (1600-1500 pne), z którego uzyskano imponującą ilość złota i przedmiotów szlachetnych.

Nie zachowane siedlisko z tamtych czasów, pochodzenie takiego napływu bogactwa może być jedynie przedmiotem domysłów. Sir Arthur John Evans , odkrywca Knossos , przywołuje instalację dynastii kreteńskiej w Mykenach; Odwrotnie, proponujemy mykeńską grabież na Krecie lub powrót najemników, którzy wyjechali walczyć z faraonami Hyksosów w Egipcie . Wydaje się, że bogactwo Mykeńczyków w tamtych czasach było endogeniczne, a nie ze względu na wygląd zewnętrzny, i że było budowane stopniowo, a nie w wyniku konkretnego wydarzenia.

Z materiału i ikonografii grobowców wynika, że ​​w Mykenach dominowała wówczas wojownicza arystokracja, której przedstawiciele wykazywali się ponadprzeciętnym wzrostem i siłą fizyczną, zapewne dzięki lepszej diecie. Wyróżnia się zamiłowaniem do luksusowych przedmiotów i znaczeniem przypisywanym pomnikom nagrobnym: grób tholos zwany „Ajgistosem” wymagał równowartości pracy 20 mężczyzn przez 240 dni, a następnie fazy murowania całego roku.

Miastem rządzi monarcha zwany „wa-na-ka” w mykeńskim języku tabliczek linearnych B , co odpowiada słowu (ϝ) άναξ / (w) ánax („król”) języka homeryckiego .

Zniknięcie tej cywilizacji nie jest dokładnie wyjaśnione. Przyczyny są zarówno zewnętrzne (trzęsienia ziemi powodujące przemieszczenie źródeł wody, naloty na nowe populacje), jak i wewnętrzne (administracja zbyt scentralizowana i zbyt sztywna, niezdolna do przezwyciężenia nowych kryzysów). Hipotezę przyczyny wewnętrznej potwierdza fakt, że w tabliczkach mykeńskich nazwisko magistratu odpowiedzialnego za administrowanie wsiami jest starą formą, z której mógł pochodzić tytuł archonta (króla-kapłana Grecja archaiczna). Oznaczałoby to, że administracja mykeńska rozpadła się do tego stopnia, że ​​obywatele uznawali tylko lokalnych sędziów za najwyższą władzę. Według teorii Jareda Diamonda bezwstydna eksploatacja zasobów naturalnych mogła być przyczyną upadku mykeńskiej Grecji.

Te znaczące ruiny były odwiedzane przez Pauzaniasza , do II -go  wieku, mówi groby, na masywne mury i Lion Gate , nadal widoczne dzisiaj. Cała wiedza tych, którzy zbudowali to niezwykłe miasto, zniknęła na długo przed epokami klasycznymi , a Mykeńczycy byli znani Grekom tylko w mglisty sposób, poprzez mity i legendy.

Wykopaliska archeologiczne

Po upadku cywilizacji mykeńskiej z XII -tego  wieku pne, miasta Mykeny staje się drobne miejsce w czasach klasycznych, zanim zostaną zniszczone przez Argos w 468 pne. Sześć wieków później geograf Pausanias odwiedził to miejsce i opisał „niektóre pozostałości jego ogrodzenia, a między innymi drzwi, na których znajdują się dwa lwy, które prawdopodobnie zostały stworzone przez Cyklopa” .

W 1700 r. pozostałości miasta opisał włoski inżynier Francesco Grimani w służbie królestwa Morea , identyfikując drzwi Lwicy dzięki opisowi Pauzaniasza. Od XVIII -tego  wieku, wielu podróżnych dostać do odwiedzenia naszej strony i pierwsze „kopać” rozpocznie się na początku XIX th  century, zwłaszcza pod przewodnictwem lorda Elgin i Pana Sligo , który plądrowanie ruin kilkaset obiektów.

Wraz z odzyskaniem niepodległości przez Grecję, w 1837 r. miejsce to zostało objęte ochroną Greckiego Towarzystwa Archeologicznego . Wysyła Kyriákos Pittákis do Myken, które w 1840 roku oczyszczają Bramę Lwicy i poprzedzający ją dziedziniec.

W 1874 r. niemiecki archeolog Heinrich Schliemann rozpoczął prace wykopaliskowe w tym miejscu, koncentrując się na grobach w pobliżu Bramy Lwa. Chrístos Tsoúntas zorganizował pierwsze systematyczne wykopaliska w tym miejscu, którymi kierował w latach 1886-1902, nie zaniedbując drzwi. Miejsce to przeszło następnie pod egidą Angielskiej Szkoły Ateńskiej , ukoronowane jej odkryciami na Krecie , pod kierownictwem Alana Wace'a w latach 1920-1923, następnie w 1938, a następnie w latach 1950-1955.

Greckie Towarzystwo Archeologiczne wznowiło swoje prace wykopaliskowe w 1950 r. pod kierownictwem Ioannisa Papadimitriou, a następnie Georgesa Mylonasa , którzy systematycznie eksplorowali cytadelę i Bramę Lwa, umożliwiając precyzyjne i wiarygodne datowanie różnych faz okupacji i 'rozbudowa. Odkrycia te ujawniły, że Mykeny były zamieszkiwane od trzeciego tysiąclecia pne przez populację przedhelleńską zbliżoną do współczesnej Krety minojskiej . U podnóża cytadeli rozciągało się duże miasto, ale prawie nie było go eksplorowane, a od 1985 do 2013 roku wykopaliska prowadził Spyros Iakovidis , kontynuując pracę Mylonasa.

Cytadela

Pozostałości cytadeli mykeńskiej zostały całkowicie odkopane, a dziś możemy zobaczyć pałac mykeński otoczony cyklopami i dużą liczbą grobowców w kształcie kopuły lub kopuły.

Brama Lwa i Zagroda Cyklopów

Ogrodzenie Cyklopów jest przebite dwoma wejściami, tak jak w Tiryns . Głównym wejściem jest Brama Lwicy: tworzy ją trylit z ogromnym nadprożem, zwieńczonym płaskorzeźbionym trójkątem wspornikowym, zamkniętym rzeźbioną tablicą przedstawiającą dwie lwice stojące po obu stronach kolumny z kapitelem . Jest to jedyna zachowana monumentalna rzeźba z cywilizacji mykeńskiej . Całość datowana jest na -1250 rok. Na północ od klauzury otwierają się drugie drzwi lub „tylni”, również wykonany z trylitu, ale mniejszy i bez rzeźbionej dekoracji.

Mur budowano w trzech fazach: pierwsza pochodzi z ok . -1350 r . Następnie w połowie XIII -go  wieku  pne. AD , obrona rozciąga się na południe i zachód. W kierunku -1200 to wzmocnienie i rozbudowa cysterny i magazynów.

Pałac Królewski

W najwyższym punkcie cytadeli znajduje się pałac królewski, do którego prowadzi bardzo stroma ścieżka. Niewiele z niego pozostało, ponieważ został zniszczony w pożarze i prawie całkowicie przebudowany. Pałac królewski wznosi się na tarasie w sercu klauzury, według trzyczęściowego planu składającego się z trzech kolejnych sal, dwóch przedsionków i megaronu , który charakteryzuje pałace mykeńskie. To duże, prawie kwadratowe pomieszczenie o powierzchni około 120 metrów kwadratowych (większe niż w Pylos ) jest oświetlone świetlikiem wspartym na czterech kolumnach. Ma dwuspadowy dach, w którym mieści się stałe okrągłe palenisko centralne i tron. W pałacu królewskim dominują inne budowle o nieco skromniejszych rozmiarach: duże domy o długości dochodzącej do 35 metrów, znajdujące się po obu stronach wału, oraz zwykłe jednostki mieszkalne o niezmienionej od wieków architekturze.

Kręgi grobowe

W dwóch kręgach znajdujących się na akropolu odkryto wiele pochówków królewskich. W dwóch dużych okręgach A i B, położonych na zachód od miasta, znajdują się liczne grobowce, zwieńczone płytą lub stelą wyrzeźbioną w płaskorzeźbie lub płaskorzeźbie i skrywające niezwykle bogaty materiał nagrobny złożony z figurek z terakoty, ceramiki, masek , wazony i złotą biżuterię. Maski mykeńskie, w tym słynna maska ​​Agamemnona , miały na celu zachowanie w złotej listwie rysów i pamięci wielkich bohaterskich zmarłych. W pięciu z tych grobów znaleziono 17 kości kończyn dolnych, głównie męskich.

Okrąg A, odkryty przez Schliemanna , rozciąga się wewnątrz obudowy. Okrąg B, najstarszy, został zwolniony po roku 1950: to znalazła jeszcze bardziej starożytne grobowce jak te koła A wracając do niektórych z nich, w XVII th i XVI th  wieku  przed naszą erą. AD , czyli na samym początku cywilizacji mykeńskiej.

  • Grób V kręgu A  :

Najsłynniejszym grobowcem jest grób V w okręgu A. Jeden z mężczyzn miał twarz zakrytą „maską Agamemnona  ”. Jest to złoty płatek wyrabiany przez repoussé i przez nacięcie. Oczy zamknięte i obrobione w ziarnach kawy, uszy stylizowane i obrobione w podwójne wolutowanie, a wąsy i broda, okalające prostolinijne usta, są precyzyjnie nacięte. Pierś osłaniał pektorał w kształcie trapezu oznaczony dwoma spiczastymi okręgami, reprezentującymi otoczki sutkowe. Na klatce piersiowej zaznacza się motyw splecionych spiral zapożyczony ze sztuki cyklado-minojskiej. Materiał, wytrzymały, ma jednocześnie wolę ochrony szczątków zmarłego. Sztuka cyklado-minojska znajduje się również na wazonie w grobowcu. W czasach, gdy cywilizacja mykeńska wyłoniła się jako lokalna potęga, zwyczaje jej ludności były dość rustykalne i pod wpływem zarówno Wschodu, jak i Knossos .

Kopułowe grobowce

Na zewnątrz ogrodzenia odkryto dziewięć dużych monumentalnych grobowców kopulastych, zwanych „grobami tholos  ” w kształcie ula, zbudowanych techniką wspornikową. Nadano im wymyślne imiona przywołujące homeryckich bohaterów: skarby Atreusa, Agamemnona, Klitajmestry, Ajgistosa itp.

Groby te, poprzedzone długim korytarzem na świeżym powietrzu ( dromos ), dostępne były przez monumentalne drzwi.

Grobowiec znany jako „  Trésor d'Atrée  ”, dostępny przez korytarz ( dromos ) o długości 36  mi szerokości 6  m , jest zwieńczony ogromnym nadprożem o wymiarach 9,50 x 1,20  mi wadze 120  ton , składającym się z dwóch bloków. Wyładowywał ją trójkątny wspornik, zamknięty zdobioną płytą, podobną do urządzenia, które wciąż znajdowało się na Lwiej Bramie . Kopuła komory grobowej wznosi się do 14  m .

Muzeum

Muzeum archeologiczne, położone u podnóża Myken, otwarte w 2007 roku.

Uwagi i referencje

  • Źródła starożytne
  1. Mylonas 1966 , s.  6-7.
  2. Mylonas 1966 , s.  5.
  1. Iakovídis 1983 , s. .  23.
  1. Francuski 2002 , s.  56.
  • Innych źródeł:
  1. Claude Mossé ( reż. ), Historia świata antycznego , Paryż, Larousse, coll.  „Biblioteka Historyczna”,2008, 479  s. ( ISBN  978-2-03-584177-3 ) , s.  131.
  1. Pauzaniasz , Opis Grecji [ szczegóły wydań ] [ czytaj online ] , II, 16.
  2. Od μὐκης / múkês , grzyba, a następnie każdy wyrostek w kształcie grzyba. Ta popularna etymologia nie opiera się na niczym, zob. Pierre Chantraine , Słownik etymologiczny języka greckiego , Paryż, Klincksieck , 1999 (wydanie zaktualizowane), 1447  s. ( ISBN  978-2-25203-277-0 )do artykułu Μυκῆναι .
  3. Homer , Odyssey [ szczegóły wydań ] [ czytaj online ] , II, 120.
  4. Pauzaniasz , Opis Grecji [ szczegóły wydań ] [ czytaj online ] , II, 16, 4, powołując się na Katalog kobiet .
  5. Pauzaniasz, II, 16, 4, który kwestionuje tradycję. Zobacz także Eustazy w Salonikach , komentuje werset II, 569 z Iliady , scholia w wersie 1239 z Orestesa z Eurypidesa i Stephen Bizancjum w art Μυκῆναι .
  6. Homer , Iliada [ szczegóły wydań ] [ czytaj online ] , 569-576.
  7. Iliada , IV, 51-52.
  8. „  πολυχρὐσοιο  ”, Odyssey , III, 305; patrz także Iliada , VII,180 i XI,46.
  9. (w) Bryan Hainsworth, (red.) Iliada: komentarz , tom.  III: Chants IX-XII , Cambridge, Cambridge University Press,1993( ISBN  0-521-28173-3 ), komentarz do w. XI, 46.
  10. Termin został ukuty przez Heinricha Schliemanna , odkrywcę Myken. Claude Mossé i Annie Schnapp-Gourbeillon, Precis d'histoire grecque , Armand Colin, 1990, s.  40 .
  11. Jean-Claude Poursat, Grecja Preclassic, od jego początków do końca VI th century , Paryż, Seuil, coll.  „Historia Punktów / Nowa Historia Starożytności”,1995( ISBN  2-02-013127-7 ), s.  45 .
  12. Mossé i Schnapp-Gourbeillon, s.  41 .
  13. Poursat, s.  47 .
  14. Mossé i Schnapp-Gourbeillon, s.  61 .
  15. Jared Diamond, Upadek. Jak społeczeństwa decydują o swoim zniknięciu lub przetrwaniu , Gallimard, 2006.
  16. Pauzaniasz, Opis Grecji , II, XVI, 5.
  17. Mondry Beaudouin, „  Fragmenty opisu Argolidy sporządzonego w 1700 r. przez włoskiego inżyniera  ”, Biuletyn de korespondencji hellénie , t.  4,1880, s.  209 ( przeczytaj online , skonsultowano 12 kwietnia 2020 r. ).
  18. Mylonas 1966 , s.  7.
  19. Laffineur 1977 , s.  7.
  20. Mylonas 1966 , s.  8.
  21. Laffineur 1977 , s.  9.
  22. Laffineur 1977 , s.  11.
  23. SE Iakovidis, Przewodnik po muzeach i stanowiskach archeologicznych w Argolidzie , s.  21-53 .
  24. Obecnie w British Museum  : Skarbiec Atreusa .
  • Części tego artykułu zostały przetłumaczone lub zaadaptowane z niemieckiego artykułu „  Mykene  ”.

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły