Martial Lapeyre
Martial Lapeyre| Narodziny |
13 marca 1904 Paryż |
|---|---|
| Śmierć |
27 grudnia 1984(80 lat) Paryż |
| Narodowość | Francuski |
| Trening | Specjalna Szkoła Robót Publicznych, Budownictwa i Przemysłu |
| Czynność | Biznesowy człowiek |
| Różnica | Oficer Legii Honorowej |
|---|
tablica pamiątkowa
Martial Lapeyre (ur13 marca 1904w Paryżu 12 th i zmarł27 grudnia 1984w Cannes ) to francuski inżynier , przemysłowiec i kolekcjoner.
Urodzony przez ojca z rodziny Auvergne z Fontanges (Cantal), ukończył Szkołę Specjalną Robót Publicznych w Paryżu w 1926 roku, jest założycielem firmy przemysłowej produkującej stolarkę modułową Menuiseries Lapeyre, która po nim stanie się Grupą Lapeyre , globalna sieć materiałów i wyposażenia do wyposażenia kuchni, łazienek i domów.
Fascynowała go nie tylko praca przemysłowa i społeczna, wymyślanie przemysłowej stolarki i mebli w formie zestawów, ale także życie i postać Napoleona Bonaparte, wokół którego zgromadził bardzo ważną kolekcję przedmiotów, dokumentów, książek, które pozostawił w spadku. publiczny.
Obdarzony dyskretną osobowością i zakochany w Cantalu, w którym spędził koniec dzieciństwa, często tam przebywał i przechodził na emeryturę po sprzedaży firmy w 1975 roku, w szczególności w celu przygotowania tam bardzo ważnej spuścizny dla Stowarzyszenia. du Souvenir napoléonien , który był podstawą powstania w 1987 roku Fundacji Napoléon , w której znajduje się bardzo bogato wyposażona biblioteka, nosząca jego imię.
Rodzina
Jego ojciec Jean-Baptiste Lapeyre urodził się w 1876 roku w Fontanges , jako najstarszy z chłopskiej rodziny składającej się z trzynastu dzieci. Kiedy miała 13 lat, jej rodzice wysłali ją do Paryża na praktykę u jej wuja, Pierre'a Lapeyre'a, założyciela firmy rozbiórkowej, która prosperowała podczas pracy barona Haussmana i która ma magazyn, w którym odsprzedaje materiały z recyklingu. Zaczął od pchania ręcznych samochodów, a ponieważ był inteligentny i pracowity, w wieku szesnastu lat został brygadzistą i brygadzistą.
Jean-Baptiste Lapeyre poślubił w 1900 roku córkę swojej gospodyni, Berthe-Angèle Lemesle, malarza ceramiki pochodzenia normańskiego, która dała mu troje dzieci: Martial, Lucienne i Jean-Louis. Rozwinął niezależną działalność w zakresie sprzedaży materiałów, otwierając magazyn o powierzchni 4800 m 2 w Paryżu przy rue de l'Abbé-Groult , gdzie sprzedawał kominki z marmuru z odzysku i rozpoczął produkcję żelaznych drzwi. Zmobilizowany podczas wojny 1914 roku, powierzył interes swojej żonie i wysłał swoje dzieci do domu rodzinnego w Fontanges.
Martial miał wtedy zaledwie 10 lat, zamierzał odkryć i pokochać życie na wsi Owernii. W 1919 roku wrócił do Paryża, gdzie uczył się w liceum, następnie wstąpił do Specjalnej Szkoły Robót Publicznych, którą ukończył jako inżynier.
Marial dołączył do fabryki drzwi metalowych swojego ojca po ukończeniu szkoły specjalnej dla robót publicznych w 1925 roku. Przestał marmurkować, kontynuował produkcję metalowych drzwi i okiennic, dobudowywał bramy i ogrodzenia oraz zaczął produkować nową stolarkę drewnianą, repliki starych, ponadczasowych modeli, które sam projektuje, wykazując się dużym poczuciem elegancji i prostoty.
Firmą jego ojca staje się w 1931 r. Sarl Lapeyre i jego synowie, z obrotem sięgającym już 800 000 franków.
W 1939 roku wpadł na pomysł stworzenia katalogu opisującego precyzyjnie rysunkami wszystkie modele swojej produkcji, podając standardowe siatki wymiarowe dla drzwi, okien i okiennic. Otworzył magazyny, dzięki czemu może sprzedawać swoją stolarkę bezpośrednio osobom fizycznym, bez pośrednictwa sprzedawcy lub firmy. W ten sposób dotyka i dostarcza osobom, które remontują lub budują własne domy.
W 1948 r. Kupił w Ydes , niedaleko Fontanges, stolarkę Émile Pigeot, która zatrudniała siedmiu pracowników i stała się Sarl Menuiserie du Centre, zatrudniającą dwudziestu pracowników i zatrudniającą 200 osób w 1970 r. Wytwarzała drzwi i okna, okiennice i słynne szafki kuchenne zrób to sam z dołączonymi śrubami i klejem.
Martial Lapeyre kupuje w sąsiedztwie lasów za swoje dostawy drewna, które zawsze pozostawały wyłącznie lokalne: w jego czasach stolarnia Lapeyre zawsze odmawiała używania egzotycznego drewna.
Filozofia jego firmy była bardzo inspirowana społecznym katolicyzmem . Jego celem było umożliwienie wszystkim rodzinom samodzielnej renowacji lub ulepszenia swoich domów, dostarczając im szeroką gamę znormalizowanych elementów dobrej jakości w stałych cenach: okna, okiennice, drzwi, meble kuchenne, listwy przypodłogowe, krokwie, parkiety, markizy, bramy . Siatka wymiarowa była bardzo rozbudowana, aby umożliwić prace renowacyjne na budynkach ze wszystkich epok. Aby obniżyć ceny i uniknąć marży odsprzedawców, tworzy sieć dystrybucji. Cała jego produkcja była dostępna w magazynie i przedstawiona w katalogu, który był precyzyjny i syntetyczny, dzięki czemu wszystkie ceny obliczone na najniższym poziomie były znane z góry i na które nie było rabatu, z wyjątkiem 10% dla rzemieślników. .
Miał również zasadę, aby wszystkie swoje wyroby wytwarzać we Francji, a także stolarkę jako okucia i używać wyłącznie francuskiego drewna. W tym celu wymyślił proces „cieniowanego drewna”, umożliwiający dostarczanie drewna dębowego do produkcji okien z kawałków drewna o małym module, montowanych i wpuszczanych na gorąco.
Chronologia
- 1926: Martial Lapeyre dołącza do firmy swojego ojca, specjalizującej się w odzyskiwaniu i naprawie materiałów budowlanych.
- 1931: Utworzenie SARL Lapeyre & ses Fils, firmy specjalizującej się wówczas w oknach i drzwiach. To jest akt urodzenia Grupy Lapeyre .
- 1975: Sprzedaż 75% kapitału grupie Poliet.
- 1984: Śmierć.
- 1987: Utworzenie Fondation Napoléon przez Souvenir napoléonien z zapisu przekazanego przez Martial Lapeyre.
Daniny
Nosić jego imię:
Uwagi i odniesienia
Bibliografia
- Patrick Gay, Lapeyre, pasja do przedsiębiorczości ;
- Sybille Mignon, Martial Lapeyre, 1904-1984: życie ku chwale małego kaprala , Paryż, Fondation Napoléon, 1989