Joan of Flanders

Tytuł

30 kwietnia 1341 - 26 września 1345
( 4 lata, 4 miesiące i 27 dni )

Kluczowe dane

Poprzednik	Joan of Savoy
Następca	Mary of England

Biografia

Dynastia	Dom Dampierre'a
Narodziny	vs. 1295
Śmierć	Wrzesień 1374 Tickhill ( Królestwo Anglii )
Tata	Louis I st Nevers
Matka	Jeanne de Rethel
Małżonka	Jean de Montfort
Dzieci	Jan IV z Bretanii Jeanne z Bretanii

Joan of Flanders ( 1295 - 1374 ), znana jako Joan the Flame , jest żoną Jeana de Montfort , pretendenta do Księstwa Bretanii podczas wojny o sukcesję Bretanii .

Kontynuowała walkę męża podczas niewoli tego ostatniego, a swój przydomek zawdzięcza pożarowi spowodowanemu podczas oblężenia Hennebont . Następnie, szukając schronienia w Anglii, została wyprowadzona z Londynu przez króla Edwarda III i umieszczona pod opieką policjanta zamku Tickhill .

Pochodzenie

Ona jest córką Ludwika I st Flandrii , Władcy Nevers i Jeanne Rethel , hrabina Rethel .

Wojna o sukcesję Bretanii

W 1341 roku , po śmierci Jana III Bretanii , Jean de Monfort spierał się o księstwo ze swoją siostrzenicą Jeanne de Penthièvre , co doprowadziło do dwudziestoletniej wojny zwanej Wojną Dwóch Janów lub Wojną o Sukcesję Bretanii . Kiedy Jean de Montfort zostaje wzięty do niewoli, przejmuje kierownictwo swoich armii i kontynuuje walkę, która pozwala jej synowi Jeanowi IV podbić Księstwo Bretanii.

Jeanne de Flandre pozostała sławna ze wspaniałej akcji. Podczas gdy wojska Charlesa de Blois oblegały Hennebont w czerwcu 1342 r. , W którym Jeanne była okopana, udało jej się galwanizować wojska i ludność cywilną, aby wszystkie ataki zostały odparte. Pewnej nocy na czele oddziału żołnierzy opuściła miasto i podpaliła namioty oddziałów przeciwnika. Następnie, dzięki tej dywersji, udało jej się dołączyć do Auray, skąd była w stanie sprowadzić 600 rycerzy, co pozwoliło na wyzwolenie miasta. Potem Joan of Flanders została nazwana Joan the Flame .

Papiescy wysłannicy udało się uzyskać od dwóch wojujących podpisanie rozejmu Malestroit na19 stycznia 1343zaplanowany do 29 września . Umowa ta przewiduje, że Jean de Montfort musi zostać zwolniony. Philippe VI z Francji wrócił do Paryża, a król Edward III wrócił do Londynu w marcu 1343 roku . Przyprowadza ze sobą Joannę z Flandrii i jej dwoje dzieci, które mieszkają w Exeter . Pozbawiona pieniędzy, zostawiając swój skarb pod strażą na zamku w Brześciu , musiała otrzymać pożyczki od Edwarda III. Następnie przebywa w Londynie od kwietnia do grudnia 1343 roku . Pod jego nieobecność to ludzie króla Anglii rządzą Bretanią.

Od tego czasu Joan of Flanders mieszka w Anglii w zamku Tickhill Castle w hrabstwie York na południe od Doncaster . W 1899 roku historyk Arthur de La Borderie utrzymywał, że król umieścił ją w areszcie domowym w Tickhill, ponieważ oszalała, ale nie ma dokumentów z epoki, które by to wskazywały. Według niedawnego historyka bardziej rozsądne jest przypuszczenie, że król usunął ją, aby „uniemożliwić jej wtrącanie się w sprawy Bretanii”. Co więcej, Warmer (lub Warnier) z Giston, wspomagany przez jego "woźnicę", nie poszedłby na kompromis, organizując próbę ucieczki z Tickhill w 1347 (nawet gdyby Jeanne go o to błagała), gdyby była szalona.

Edward III powierza opiekę nad Joanną rycerzom: Williamowi Frankowi, do 1346 r. , Thomasowi Haukestonowi (1346-1357), potem Jeanowi Delvèsowi (zm. W 1370 r.) I wreszcie Isabelle, wdowie po tej ostatniej, a następnie Godfrei Foljambe. Ostatnia wzmianka o księżniczce i jej opiekunce pochodzi z14 lutego 1374. Wygląda na to, że zmarła w tym roku.