Piłka Hugo

Piłka Hugo Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Bal Hugo, ok. 1916 r. Kluczowe dane
Narodziny 22 lutego 1886 r.
Pirmasens
Śmierć 14 września 1927
Sant'Abbondio (Gentilino)
Podstawowa działalność Pisarz
Poeta
człowiek teatru
Autor
Język pisania Niemiecki
Ruch dadaizm
Gatunki powieść
broszura poezji

Podstawowe prace

Manifest Dada (1916)

Podpis Hugo Balla

Hugo Ball jest niemieckim pisarzem i poetą dadaistycznym , urodzonym dnia22 lutego 1886w Pirmasens w Niemczech i zmarł dnia14 września 1927w Sant'Abbondio (Gentilino) w Szwajcarii.

Biografia

Hugo Ball wychował się w żarliwej i surowej katolickiej rodzinie zdominowanej przez surową wiarę matki. Po załamaniu nerwowym młody Hugo Ball mógł opuścić praktykę w fabryce skóry, aby zapisać się na Uniwersytet w Monachium. Tam studiował literaturę niemiecką, filozofię i historię. Pragnąc nadać swojemu życiu „filozoficzny sens”, zainteresował się rosyjskim anarchizmem, rodzącą się psychoanalizą i hinduskim mistycyzmem.

W 1910 wstąpił do szkoły teatralnej Maxa Reinhardta , następnie pracował jako reżyser i kierownik teatru. Pisze sztuki teatralne, wiersze i artykuły do ​​czasopism ekspresjonistycznych . Spotyka ekspresjonistycznego pisarza Hansa Leybolda, z którym pisze wiersze sygnowane pseudonimem Ha Hu Baley . W 1913 poznał malarza Vassili Kandinsky'ego , lidera ekspresjonistycznej grupy Der Blaue Reiter i studenta medycyny Richarda Huelsenbecka .

W 1914 roku Hugo Ball został zreformowany ze służby wojskowej ze względów zdrowotnych. W ostatnich miesiącach tego samego roku udał się osobiście na front w Belgii. Po powrocie wyjechał z Monachium do Berlina i teatru dla filozofii politycznej. Odkrywa pisma anarchistów Petra Kropotkine'a i Michaiła Bakounine'a, na których zaczyna pisać książkę (której nie dokończy). Bywa w „ Cafe des Westens ” i spotyka młodych poetów, takich jak Johannes Becher , Georg Heym , Klabund . Tam odnajduje Richarda Huelsenbecka i wspólnie organizują demonstracje przeciwko wojnie i ku pamięci poetów poległych w walce, w tym jego przyjaciela Leybolda.

Podczas pobytu w Monachium poznał śpiewaczkę kabaretową Emmy Hennings .

Razem z nią wyjechał do Zurychu w 1915 roku. Przez kilka miesięcy mieszkali w Szwajcarii w wirtualnej biedzie. Aby uciec od służby wojskowej w Niemczech, Hugo Ball żył pod przybranym nazwiskiem, bezrobotny, potajemnie. Poszedł nawet do więzienia, szwajcarska policja odkryła, że ​​kradnie jego tożsamość. Jesienią w końcu znalazł zespół teatralny, który pozwolił mu i jego towarzyszowi żyć lepiej: flamingi . Podczas wycieczek nadal pasjonował się kulturą niemiecką i zaczął pracować jako pisarz lub dziennikarz. Stał się przekonanym pacyfistą i rozpoczął korespondencję z futurystą Marinettim . Marzy o żywej, irracjonalnej, prymitywnej, złożonej sztuce. sztuka, która pozostawia dokumenty nie zbudowań, lecz paradoksów.

5 lutego 1916oznacza narodziny ruchu dadaizmu dzięki łasce poetów Hugo Balla, Richarda Huelsenbecka , Tristana Tzary , malarzy Jeana Arpa , Marcela Janco , Sophie Taeuber i losowo wybranej strony słownika. Inwestują karczmę na Spiegelstrasse, przekształcają ją w kawiarnię literacko-artystyczną i nadają jej nazwę „ Kabaret Voltaire ”. Aby zyskać zaufanie właściciela lokalu, Hugo Ball twierdzi, że chce utrwalić berlińską i paryską tradycję przedwojennych kabaretów, ale w rzeczywistości przejawia inne, bardziej radykalne ambicje: ducha negacji i szyderstwa, dobrowolnego zniszczenia. języka, tworzenia innego, nieskażonego konwencjami języka, wymyślania dźwięków i poezji onomatopei, zarówno przerywanych, jeśli to możliwe, przez instrumenty perkusyjne, jak i wykrzykiwanych w niepublikowanych strojach, takich jak ten sztywny, srebrzysty, tekturowy kostium, który wygląda jak fallus.
Wieczorny program17 lipca 1916 rzapowiada m.in. zbiorowy i jednoczesny udział Balla, Huelsenbecka, Janco i Tzary na jednoczesny wiersz „  La Fièvre puerpérale  ” oraz „  Chants nègres  ”, prezentację masek wyprodukowanych przez Janco towarzyszącą serii wierszy „ruchowych”, koncert „hałasowiczów” i samogłosek, a na koniec „  Der Drei Dada-Tänze  ” do muzyki Hugo Balla.
„To, co nazywamy dadaizmem, jest grą szaleńca w próżni, w którą zaangażowane są wszystkie wielkie problemy […] jak gest gladiatora; gra z kiepskimi szczątkami […] egzekucja tak zwanej moralności”, list do Richarda Huelsenbecka z28 listopada 1916.
WMarzec 1917we współpracy z Tzarą i Huelsenbeck otwiera Galerie Dada, która oferuje konferencje, pokazy i wizyty na wystawach edukacyjnych. Nie przyłącza się do Tzary z ambicją rozwinięcia Dada w ogromny ruch międzynarodowy.

W maj 1917, wyjechał z Zurychu do Berna i definitywnie zerwał z dadaistami dla działalności dziennikarskiej (współpraca z „Die Freie Zeitung” (Le Journal libre)) i politycznej. Podejmując pracę rozpoczętą w 1915 r., opublikował „  Krytykę inteligencji niemieckiej  ” przeciwko zapałowi nacjonalistycznemu i militaryzmowi pruskiemu .

W 1920 ożenił się z Emmy Hennings i przeniósł się na emeryturę do szwajcarskiej wioski Agnuzzo poniżej Montagnola w Ticino. W związku z tym, że nie jest już zainteresowany studiować chrześcijaństwo wczesnego życia i przygotowuje Saints V TH i VI TH  wieków. Pisze też biografię mieszkającego w Montagnoli Hermanna Hessego, z którym się zaprzyjaźnia.
W 1927 opublikował swój prywatny dziennik z lat 1910-1921 pod tytułem „  Ucieczka poza czas  ”.

Zbiory archiwum Hugo Balla znajdują się w Szwajcarskim Archiwum Literackim w Bernie .

Pracuje

Uwagi i referencje

Uwagi
  1. Według artykułu Hugo Ball w Poezibao , trupa ta nazywała się Maxim , a kierował nią Ernst Alexander Michel dit Flamingo .
Bibliografia
  1. Roselee Goldberg ( tłum .  , angielski) Performance: Od futuryzmu do współczesności , Londyn / Paryż, Thomas & Hudson / Świat sztuki, 256  s. ( ISBN  978-2-87811-380-8 ) , s.  Rozdział 3 / Hugo Ball w Zurychu
  2. 5 lutego 1916. Podczas pierwszego wieczoru dadaistycznego Hugo Ball przebiera się za fallusa. , Le Point , 5 lutego 2012 r.

Zobacz również

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Powiązane artykuły