Prezes Akademii Nauk Moralnych i Politycznych | |
---|---|
2018 | |
Michel Pébereau Georges-Henri Soutou | |
Prezydent Krajowej Federacji Prasy Francuskiej | |
2004-2006 |
Narodziny |
11 lutego 1942 Aurignac |
---|---|
Imię urodzenia | Amaury de Chaunac-Lanzac |
Narodowość | Francuski |
Trening | Centrum rozwoju biznesu |
Zajęcia | Dziennikarz , historyk |
Pracował dla | Aktualne wartości , Le Spectacle du Monde |
---|---|
Partia polityczna | Nacjonalistyczny ruch postępu |
Członkiem |
Federacja Studentów Nacjonalistów Akademii Nauk Moralnych i Politycznych (2008) |
Nagrody |
Amaury de Chaunac-Lanzac , znany jako François d'Orcival , to francuski dziennikarz urodzony11 lutego 1942w Aurignac .
François d'Orcival pochodzi z arystokratycznej rodziny z Périgord.
Studiował literaturę i historię , ukończył Business Development Centre (klasa 1976).
François d'Orcival w bardzo młodym wieku zaangażował się w działania polityczne podczas wojny algierskiej .
Młody zwolennik francuskiej Algierii , kiedy nie miał 18 lat, był gospodarzem z Alainem de Benoistem z podziemnej gazety France Information , członkiem skrajnie prawicowego ruchu Jeune Nation (rozwiązanego w 1958 r. ), Aw wieku 18 lat , jeden z założycieli Federacji Studentów Nacjonalistów (FEN).
Spadkobierca czytelnika Action française , redagował Les Cahiers Universitaires , czasopismo FEN (1961-1967). W ciągu tych lat, przyczynił się do opinii obronie Zachodu przez Maurice Bardèche i Europy-Action (1963-1966) przez Dominique Venner .
Napisał z kolegą z Europe-Action , Fabrice Laroche ( Alain de Benoist , którego przywiózł do FEN) książkę o Południowej Rodezji ( Rodezja, kraina wiernych lwów , poprzedzona przez Iana Smitha ) i drugą o OAS ( Odwaga to ich ojczyzna ).
Znacznie później, zapytany o swoje ówczesne przekonania, oświadczył: „Odpowiada to przekonaniom młodości, 20-letniemu zamętowi. Nie muszę tym razem zaprzeczać i nie ma nic niegodnego. W 1962 r. Zostałem internowany w obozie, ponieważ byłem francuską Algierią. Byliśmy anty-marksistami, ale nie byłem częścią Zachodu . Nigdy nie byłem ekstremistą. Nie jestem weteranem, a dziennikarzem jestem od czterdziestu lat. Mogę tylko powiedzieć, że de Gaulle miał rację. "
W październiku 1966 roku , w wieku 24 lat, François d'Orcival rozpoczął karierę jako dziennikarz w Spectacle du monde w grupie Raymonda Bourgine'a , którą następnie krótko realizował w Valeursuelles i szerzej w dzienniku Le Nouveau Journal . W tym samym czasie François d'Orcival uczestniczył w 1966 w tworzeniu Nacjonalistycznego Ruchu Postępu (MNP). W 1968 roku powrócił do aktualnych wartości .
Następnie był jednym z założycieli czasopisma Nouvelle École (był członkiem rady redakcyjnej w latach 1970-1976) i był również częścią Groupement de recherche et d'études pour la civilization européenne , o którym powiedział , zaprzecza. W każdym razie opuścił magazyn Nouvelle école w 1976 roku , w szczególności wypierając się antyamerykańskiego stanowiska tego magazynu.
W 1977 został redaktorem naczelnym Current Values . Współpracował przy tworzeniu Figaro Magazine pod egidą Louisa Pauwelsa i Patrice de Plunkett w latach 1977-1978. W związku z odmową opublikowania aktualizacji z Commission des polls w Valeurs contemporaine , François d'Orcival odwołał się do Rady Stanu, która ostatecznie wydała orzeczenie na korzyść Komisji w 1982 r . W 1984 roku został redaktorem naczelnym Current Values .
Od 1990 do 2002 roku przewodniczył zarząd Grupy Valmonde (w tym tytuły bieżących wartości , Le Spectacle du Monde , teraz posiadanych przez Pierre Fabre grupy ) i był odpowiedzialny za redakcję aktualnymi wartościami oraz miesięcznego Le spektaklu du Monde .
W 1998 roku został wybrany przez swoich rówieśników na przewodniczącego Professional Union of Magazine and Opinion Press (SPPMO), zrzeszającego około stu pluralistycznych tytułów, takich jak Current Values , Le Nouvel Observateur , Le Canard enchaîné , Le Pèlerin , Témoignage Christian , Télérama , La Terre , La Nouvelle Vie Ouvrière i L'Humanité .
Plik 15 grudnia 2004, zastąpił Xaviera Elliego na stanowisku prezesa National Federation of the French Press (FNPF), organizacji prasowej pracodawców, na której czele pozostanie do 2006 roku.
Bierze udział w programach politycznych w kanale informacyjnym LCI i Radiu Courtoisie oraz jest jednym z stałych gości programu N'ayons pas des mots w i-Télé oraz dziennika Les Informés w radiu France . Był również nowy felietonista Figaro Magazine od 2006 roku .
Przewodniczący Komitetu Redakcyjnego i członek Rady Nadzorczej tygodnika Valeurs contemporaine , François d'Orcival publikuje tam felietony i artykuły redakcyjne, w których broni liberalizmu , atlantycyzmu i konstrukcji europejskiej . Dziennikarz o poglądach prawicowych wezwał w 2007 roku do głosowania na Nicolasa Sarkozy'ego , a następnie na kandydatów UMP - większość prezydencką w wyborach parlamentarnych w czerwcu 2007 roku .
Jest także administratorem Revue des Deux Mondes .
23 czerwca 2008 roku został wybrany na przewodniczącego Henri Amouroux w sekcji historii i geografii Akademii Nauk Moralnych i Politycznych .
François d'Orcival jest żonaty i ma troje dzieci.