| Narodziny | 20 grudnia 1938 |
|---|---|
| Narodowość | Francuski |
| Zajęcia | Dziennikarz , dramaturg |
| Różnica | Nagroda Arletty (1991) |
|---|
Danielle Dumas , urodzona 20 grudnia 1938 r., Jest francuską dziennikarką , redaktorką i autorką specjalizującą się w teatrze . Wyreżyserowała L'Avant-Scene od 1986 do 2001 roku , pozostając redaktor naczelny przeglądu aż 2004 roku , który przyniósł jej 1991 Arletty nagrodę za „udział w wpływem teatru”.
Urodzona w 1938 roku , Danielle Dumas została dyrektorem dwumiesięcznego przeglądu dramatów L'Avant-Scène w 1986 roku , po Bernardzie Loiseau i Élie Schulmannie. Przez osiemnaście lat kierowała redakcją przeglądu, który w setkach numerów śledzi francuskie nowinki teatralne i „przyczynia się do upowszechnienia współczesnej produkcji, często kojarząc się z tworzeniem spektakli, ale nie wahając się przed publikowaniem tekstów. ale grał równie dobrze jak czytanie kartek ”. To było tak, że Danielle dyrektora Dumas otrzymał w nagrodę Arletty w 1991 roku jej udział w „wpływem teatru”.
W 2001 roku sprzedała L'Avant-Scène dziennikarzowi Philippe'owi Tessonowi , ale pozostała redaktorem naczelnym. W lipcu 2004 uczestniczyła w kilku spotkaniach w ramach debaty „Teatr prywatny? Teatr publiczny? W samym sercu otchłani: Théâtre Vivant! »Na festiwalu Off d'Avignon jako krytyk w teatrze awangardowym . Następnie opuściła redakcję, w którym to dniu kierownictwo publikacji powierzono Olivierowi Celikowi i Anne-Claire Boumendil.
Po zaprzestaniu tej działalności Danielle Dumas poświęciła się pisarstwu literackiemu. Wraz z dramatopisarką Anca Visdei , którą opublikowała w L'Avant-Scène , była współautorką sztuki De Mère en fille , opublikowanej w 2004 roku w Collection des quatre vents tego samego domu. Większość jego tekstów ukazuje się obecnie w wydaniach Art et Comédie , w kolekcjach Côté Scène i Côté Cour.
Jest także zaangażowana w pisanie notatek biograficznych na temat francuskich kobiet teatralnych, czy to aktorek, dramaturgów czy reżyserów, takich jak Muriel Mayette , Anouk Grimberg , Louise Doutreligne czy Myriam Boyer , w Universal Dictionary of Creators of Éditions Des femmes , kierunek Noëlle Guibert, pisała artykuły na prywatnych francuskich reżyserów, dyrektorów 20 th - 21 st wieków i Branquignols teatrze .
W styczniu 2013 roku, to jest 64 th sygnatariuszem ponad 150, w tym zabou breitman , senator Marie-Christine Blandin , Anne Theron i Carole Thibaut , trybuna „Kultura: kobiety chcą lepiej niż siedzenia składane” wprowadzona przez Myriam Marzouki i Katarzyny Anny w gazecie Liberation, która kończy się tym stwierdzeniem:
Twierdzimy, że świat, w którym małe dziewczynki, tak samo jak mali chłopcy, mogą „naturalnie” - innymi słowy „kulturowo” - marzyć o byciu dyrygentem orkiestry, pisarzem, reżyserem, malarzem, artystą wizualnym, filmowcem. Domagamy się świata, w którym młode dziewczyny rozpoczynające karierę artystyczną nie są w przeważającej mierze skazane na wybór między rolami - jakie to satysfakcjonujące? - muzy, niejasne obiekty pożądania lub cenni współpracownicy, oddani i niewidzialni. Chcemy, aby we Francji ta demokratyczna anomalia niedostatecznej reprezentacji kobiet w świecie sztuki i kultury zniknęła.
Ponadto Danielle Dumas sporadycznie kontynuuje komentowanie na swoim osobistym blogu nowinek teatralnych spoza świata zawodowego .
Brała udział w latach 90. w publikacji i krytycznym uznaniu dramatopisarza Yolanda Simona , w 2018 roku poprzedzała poświęcone jej studium Marie Dauge-Guilbert: La Parole buissonnière: Le théâtre de Yoland Simon .