1 st batalion marines commando | |
Beret odznaka (noszone na lewej) z 1 st BFMC. | |
kreacja | 1942 |
---|---|
Rozpuszczenie | 1946 |
Kraj | Francja |
Wierność | Wolna Francja |
Zatkany | Morski |
Efektywny | 177 |
Jest częścią | 1 Brygada Służb Specjalnych - FNFL |
Garnizon | Ciccrieth, Eastbourne , Bexhill, Staad |
Stara denominacja | Kompania komandosów Marines |
Przezwisko | Komandos Kieffer |
Historyczny dowódca | Philippe Kieffer |
Termin Commando Kieffer oznacza pocztowe mężczyzn w 1 st Batalionu Strzelców Marins Commandos ( 1 st BFMC) utworzona wiosną 1942 roku w Wielkiej Brytanii przez Francję bezpłatny i dowodzony przez komandora porucznika Philippe Kieffer . Zostały one włączone do brytyjskiej Brygady Służb Specjalnych w alianckim komando numer 10 . Wysłanych w brytyjskim komando numer 4 przed D-Day, 177 z nich wyróżniło się udziałem w lądowaniu w Normandii , jako jedyni przedstawiciele Francji, którzy wylądowali na plażach, a następnie w bitwach, które nastąpiły w Normandii. Na 1 st Battalion Marines komandosi był silny dwa oddziały ( oddział ), walka (1 i 8) oraz 1/2 Troop Support (K-Guns).
Spośród 177 komandosów, którzy wylądowali 6 czerwca 1944 r., 10 zginęło tego samego dnia, a 10 w kolejnych dniach. Tylko 24 mężczyzn zakończyło kampanię w Normandii bez rannych, po 78 dniach oddelegowania, kiedy początkowo musieli walczyć tylko 3 lub 4 dni.
Pod koniec kampanii w Normandii zostaną rozmieszczone w Holandii, nadal z komandosem numer 4 LCL Dawson. Te mało znane walki były jednak trudniejsze niż te w Normandii.
Według Benjamina Massieu, w trakcie jej istnienia, w ramach swoich różnych nazw, program 1 st BFMC będą widzieli 427 wolontariuszy wszystkich specjalności, armii, a nawet narodowości (w szczególności pięć Luksemburczycy: bracia Jean Antoine Neven Félix Peters Jean Reiffers i Pierre Laux). 33 zginęło w akcji.
Zapomniane z powodów politycznych, ocalałe komanda otrzymały Legię Honorową dopiero sześćdziesiąt lat później. Komandosi marynarki z francuskiej marynarki wojennej , szczególnie Kieffer Komandos założona w 2008 roku są spadkobiercami 1 st Battalion Marines komandosów.
W 1940 roku Winston Churchill postanowił utworzyć 20-tysięczne siły szturmowe. Brytyjski sztab generalny szybko zorientował się, że brakuje mu małych, lekkich i mobilnych jednostek zdolnych do prowadzenia działań wywiadowczych lub niszczenia za liniami wroga na wybrzeżach okupowanej Europy, od francuskiego wybrzeża Atlantyku po arktyczną północ Norwegii. Jest to tworzenie jednostek „komandosów”. Nazwa pochodzi od nazwy południowoafrykańskich jednostek lekkich podczas drugiej wojny burskiej .
Philippe Kieffer , który dołączył do 19 czerwca 1940 siłami Wolnej Francji w Wielkiej Brytanii i służył jako oficer łącznikowy do 3 -go Batalionu Strzelców hiszpańskim Żeglarze, jest pod wrażeniem metod brytyjskich komandosów, zwłaszcza raid przez angielskich komandosów na Lofotach na4 marca 1941.
Na początku stycznia 1942 roku, wziął głowę instrukcji firmy 25 francuskich żeglarzy, pochodzących głównie z „Arras” wyznaczonego szkolić wolontariuszy baskijskich z 3 rd BFM. W obliczu braku doświadczenia swoich ludzi i braku sprzętu, chorąży Kieffer poprosił i otrzymał szkolenie dla swoich kierowników w jednostkach brytyjskich. Przewiduje też, że w końcu sami mogą stać się bojownikami i chce ich przygotować do „pomocy w operacjach połączonych z armią lub komandosami” . Kompania szkoleniowa, podczas stażu w Royal Marines of Eastney w marcu 1942 roku, była znana z zapału, pragnienia nauki i ogólnego zachowania, co przypisuje się wartości jej dowódcy. W Kiefferze dojrzewa idea pracy operacyjnej typu komandos; zaczęła krążyć koncepcja integracji obcokrajowców z brytyjskimi komandosami.
Przewidując tę dynamikę, firma szkoleniowa 3 e BFM została rozwiązana 23 marca 1942 r. I została utworzona z tym samym personelem, francuską kompanią morską, która opuściła swoją bazę w Camberley, aby dołączyć do obozu szkoleniowego HMS Royal Arthur w Skegness, aby przygotować się do brytyjski kurs zajezdni komandosów w Achnacarry w Szkocji . Aby nakarmić załogę firmy przyszłych komandosów, w Skegness zostaje powołana specjalna grupa szkoleniowa.
30 marca 1942 r. Winston Churchill zatwierdził propozycję lorda Louisa Mountbattena , szefa połączonych operacji, aby utworzyć komando sił sojuszniczych. Brytyjczycy są zainteresowani sprowadzeniem mężczyzn, którzy mogą działać w okupowanej Europie, znając kraj i język mieszkańców. Komando to składałoby się więc z „Oddziałów” składających się z Francuzów, Polaków, Belgów, Holendrów, Norwegów, Jugosłowian. Dyskusje odbywają się na szczycie hierarchii i są przedmiotem korespondencji prowadzonej między generałem de Gaulle a lordem Mountbatten.
Od 2 kwietnia 1942 r. sztab FNFL wyraża zgodę na oddanie chorążego Kieffera i jego ludzi pod władzę brytyjską. Pod koniec kwietnia, pod koniec miesiąca przygotowań w Skegness, po miesiącu szkolenia, 29 Francuzów będzie pierwszym zagranicznym oddziałem szkolonym w Achnacarry, podobnie jak pozostali członkowie Brygady Służb Specjalnych. W tym samym czasie lord Mountbatten potwierdza generałowi de Gaulle'owi w dniu 30 kwietnia 1942 r. zgodę na włączenie francuskiego oddziału do tworzonego oddziału Interallied Commando nr 10 . Pod koniec szkolenia komandosów 22 maja 1942 r. Philippe Kieffer i jego ludzie pozostaną w Szkocji, aby kontynuować szkolenie w komando nr 2 w Ayr , zanim oficjalnie dołączy 16 lipca 1942 r. jako „Troop 1 », The Komandos numer 10 , dowodzony przez podpułkownika DS Listera MC Troop 1, ma siedzibę w Criccieth w Walii, kilka kilometrów od holenderskiego oddziału 2, utworzonego w tym samym okresie.
Godny uwagi fakt w konstytucji Compagnie fisiliers marines commandos alias Troop 1 : dołączyło do niego kilka grup ochotników armii, z których pierwsza była w czerwcu 1942 roku, porucznik Charles Trépel, który później został dowódcą oddziału 8, drugi francuski oddział 10 th Commando.
Na jesieni 1943 , 1 st czołgów Fizylierzy Marins Komandos ( 1 ul BFMC) składa się z trzech żołnierzy N O 1 do N O 8 Kapitan Charles TREPEL i Troop wsporcze (K pistoletów). Około jedna trzecia tych komandosów pochodzi z Bretanii .
Szkolenie odbywa się z brytyjskimi komandosami ( Zielonymi Beretami ) w zamku Achnacarry w Szkocji. Ten zamek i otaczające go tereny znajdujące się w Highlands zostały udostępnione Brygadzie Służb Specjalnych przez właściciela, Sir Donalda Waltera Camerona z Lochiel, szefa klanu Cameron, w lutym 1942 roku. Otoczenie jest surowe, dzikie, a trening szczególnie trudny.
Philippe Kieffer i jego ludzie będą jednymi z pierwszych obcokrajowców, którzy zostaną przeszkoleni w tym ośrodku szkoleniowym prowadzonym przez podpułkownika CE Vaughana. Nowo przybyli muszą przejść 30 km od stacji do zamku, a następnie przejść przed fikcyjnymi grobami żołnierzy rzekomo zmarłych podczas treningu. Batalion francuski Tak utworzony jest umieszczony pod dowództwem Lorda Lovat który kieruje jeden re brygady komandosów.
Ten rygor szkolenia wynika z trudności i niebezpieczeństwa powierzonych im misji za liniami wroga. Dlatego 18 października 1942 r. Hitler rozkazał rozstrzelać wszystkich schwytanych komandosów.
14 lipca 1943 roku kompania komandosów przemaszerowała ulicami Londynu.
W dniach poprzedzających lądowanie w D-Day komandosom rozsyłano zdjęcia celów bez określania ich lokalizacji. Jednak część francuskich komandosów z Normandii rozpoznała planowane miejsca, co wzbudziło zaniepokojenie angielskiego sztabu generalnego, który następnie zdecydował się ich kwaterować w swoim obozie z zakazem wyjazdu do lądowania. 177 żołnierzy zostało podzielonych na dwa „oddziały” i sekcję karabinów maszynowych „K-Guns”.
Awansowany kapitan korwety (stąd jego nazwisko dowódca, ponieważ jest to nazwa regulaminowa starszych oficerów Marynarki Wojennej, ale także dlatego, że jest to oficer dowodzący korpusem, dowodzący jednostką) w wigilię dnia lądowania J Philippe Kieffera 06 czerwca w Normandii na czele 176 ludzi z 1 st batalion Marines Commandos silnych dwóch oddziałów bojowych i pół Troop wsparcia (k-pistolety). Wyokrętują barki 527 i 523 o godzinie 7:32 na plaży Sword ( Colleville-Montgomery ) na wschód od urządzenia alianckiego. Na tym sektorze jako pierwsi zeszli na ląd, a barki z brytyjskimi komandosami przepuściły ich przed siebie, jak początkowo przewidywano, aby jako pierwsi dotknęli ziemi ojczystej. Ich celem jest La Brêche, 500 metrów na zachód od Ouistreham .
Pomimo znacznych strat zdobyli kadź 50 mm, która uszkodziła barkę LCI 523 (oddział 1), a następnie dawne Casino de Riva-Bella, zanim zatonęła na ziemiach przez Colleville i Saint-Aubin-d'Arquenay do węzła w Pegasus Most ( Bénouville ) z brytyjskich wojsk powietrznodesantowych z 6 th DAP. Przybywają tam około 16:30. Dołączają do AMFREVILLE, a następnie około 20:00 zajmują obrzeża Równiny (zostaną tam przez 7 tygodni). Przez wieczorem 6 czerwca , 1 st BFMC straci prawie 25% swoich pracowników: oprócz rannych zgasić działania i ewakuowano, w tym porucznik komandor Kieffer uderzył dwa razy w ciągu dnia, dwóch funkcjonariuszy i ośmiu mężczyzn były zabity:
Główne osiągnięcia broni:
Wraz z kanadyjskim pułkiem Chaudière , złożonym z Quebecerów i kilku żołnierzy z francuskich Indii Zachodnich wśród Amerykanów, była to jedyna francuskojęzyczna jednostka, która brała udział w operacjach.
Francuscy komandosi będą walczyć do 27 sierpnia 1944, następnie batalion zostaje odesłany do Wielkiej Brytanii na odpoczynek i uzupełnienie. 1 st BFMC zostaje deportowany do Bexhill-on-Sea , cantonment z 4 e Commando, od 6 września 1944 roku o uprawnieniach i modernizacji maszyn.
Kampania holenderska (zintegrowana z 4 e Commando)W listopadzie 1944 roku , podczas bitwy o wyzwolenie Skaldy (niezbędne do korzystania z portu w Antwerpii) 1 st BFMC wylądował na wyspie Walcheren w Holandii i wziął Flushing w ramach połączonej operacji brytyjskich komandosów.
Służył w 1 st BFMC:
W maju 1944 roku , na kilka tygodni przed lądowaniem, otrzymali oni swoje własne odznaki (brąz tarcza ładowane z przygodowej brygu i wykreślony z komandosów sztyletem ze w prawym rogu (na lewo od strony tarczy) na krzyż Lorraine. I podkreślił banerem z napisem „ 1 st B lon FMCommando”). Jest wszyty na zielony beret brytyjskich komandosów (który zawsze noszą komandosi marynarki wojennej). Projekt jest dziełem jednego z nich, kwatermistrza Maurice Chauvet. Pierwotnie model zawierał na prawej części wstążki gwiazdę, którą zastąpiła kotwica, ponieważ był na niej symbol amerykański lub sowiecki.
Proporczyk batalionu został oddany pod opiekę École des fusiliers marin, a następnie w listopadzie 1953 r. do korpusu amfibii marynarki wojennej, gdzie zniknął. Zawierał następujące napisy w pamięci różnych operacji wykonywanych przez jednostkę:
Od czasu zniknięcia oryginału wykonano kilka kopii do umieszczenia w różnych muzeach, na których dodano napis " Middelkerke ". Ten napis był przedmiotem protestu z nieprzestrzegania przez pułkownika Dawson, który dowodził 4 th komandosa, który został zbudowany w 1 st BFMC dla kampanii Normandii i Holandii.
Istnieją również flagi kolejne do życia pamiątkowy batalion 1 st BFMC i żołnierzy 1 i 8.
Komandos był cytowany 4 razy na rozkaz wojska. Jest jedynym spadkobiercą Brygady Fizylierów Morskich, która była uprawniona do noszenia czerwonej paszy w latach 1914-1918. W związku z tym proporzec jednostki jest ozdobiony paszą Legii Honorowej . Jest uprawniony tylko do noszenia Medalu Wojskowego .
Ponieważ został ustanowiony jako nakrycie głowy brytyjskich komandosów 27 października 1942 r., francuscy komandosi marynarki wojennej noszą słynny zielony beret, odznakę noszony po lewej stronie z podniesionym rondem. Jako jedyni w armii francuskiej, z piechotą morską i jednostkami francuskimi uczestniczącymi w brygadzie francusko-niemieckiej , noszą beret „à l'anglaise”.
Do komandosów morskich z francuskiego krajowego marynarki są dziedzicami 1 st BFMC. Spośród siedmiu obecnych komandosów, dwa nosić nazwisko funkcjonariusza 1 st BFMC który zginął w akcji:
8 maja 2008 r. Prezydent RP sformalizował utworzenie nowego komanda Kieffera na cześć Philippe'a Kieffera.