Christian Goudineau

Christiana Goudineau w 2009 roku. Biografia

Narodziny	5 kwietnia 1939 Neuilly-sur-Seine
Śmierć	9 maja 2018 r.(w wieku 79 lat) Clamart
Imię i nazwisko	Christian René Gaston Goudineau
Narodowość	Francuski
Trening	École normale supérieure (Paryż) (do1959) Uniwersytet Panthéon-Sorbonne ( doktorat ) (do1975)
Zajęcia	Historyk , archeolog , profesor uniwersytecki

Inne informacje

Pracował dla	Kolegium Francuskie (1984) , University of Provence Aix-Marseille I , Narodowe Centrum Badań Naukowych
Członkiem	Krajowa Rada Badań Archeologicznych
Nagrody	Oficer Legii Honorowej (1998) Doktorat honoris causa Uniwersytetu Bolońskiego (2008)

Christian Goudineau , urodzony dnia5 kwietnia 1939w Neuilly-sur-Seine i zmarł dnia9 maja 2018 r.w Clamart , jest archeologiem i historykiem francuskim .

Profesor emerytowany w Collège de France , w latach 1984-2010 piastował tam Katedrę Starożytności Narodowych.

Biografia

Normalien (awans 1959), współpracownik literatury klasycznej w 1962, Christian Goudineau był członkiem Szkoły Francuskiej w Rzymie od 1965 do 1968. W 1968 został mianowany asystentem, a następnie wykładowcą, a następnie profesorem na Uniwersytecie Prowansji ( Aix-en -Prowansja ) w „starożytności narodowej”.

W 1975 roku obronił pracę doktorską pt. Les excavations de la Maison au Dauphin na Uniwersytecie Paryskim 1 . W latach 1975-1979 był dyrektorem UER „Letters” na Uniwersytecie Prowansji. Opuścił tę uczelnię w 1984 roku, w dniu jego wyboru do Collège de France .

W latach 1969-1982 był dyrektorem ds. zabytków historycznych Lazurowego Wybrzeża, a od 1978 r. członkiem Rady Najwyższej ds . Badań Archeologicznych .

W latach 1985-1994 był dyrektorem czystej jednostki badawczej CNRS "Gallia - Gallia Prehistoria", aw latach 1992-1995 przewodniczącym Komitetu Archeologicznego CNRS, aw 1997 członkiem zarządu Louvre School .

Od 1985 do 2001 przewodniczył radzie naukowej Europejskiego Centrum Mont-Beuvray .

On umarł na 9 maja 2018w Clamarcie .

Profesor w College de France

Christian Goudineau został wybrany do Collège de France w 1984 roku. Następnie piastował katedrę Starożytności Narodowej (uczył tam aż do przejścia na emeryturę w 2010 roku). Krzesło Starożytności Krajowych został stworzony w 1905 roku przez Camille Jullian , który jako pierwszy chce zakotwiczyć historię Galii w szkolnictwie wyższym. Jego następcą został Albert Grenier (od 1935 do 1948), a następnie Paul-Marie Duval (od 1964 do 1982).

Przejmując krzesło, Goudineau postawił sobie dwie misje:

Próbować posunąć naprzód analizę i refleksję na tematy, które łączą Galię z naszym obecnym światem. Co znaczy „Gal”, jak się urodziła, kim była? Jaka była rola zdobywcy ( Cezara )? Jak powstawały mity, obrazy, bohaterowie?
Publikuj najnowsze odkrycia na podstawie placów budowy, publikacji lub wystaw, zapraszaj osoby odpowiedzialne za główne działania archeologiczne na seminaria oraz zapraszaj zagranicznych badaczy specjalizujących się w „świecie celtyckim”.

Nagrody

Pierwszy medal Zabytków Narodowych przyznany przez Akademię Inskrypcji i Pisma Belles (1980)
Narodowa Wielka Nagroda Archeologiczna przyznana przez francuskie Ministerstwo Kultury (1981)
Oficer Legii Honorowej (1998)
Doctor honoris causa z Uniwersytetu w Bolonii we Włoszech (2008)

Pracuje

Proces Valériusa Asiaticusa , wyd. Actes Sud, 2011 (powieść)
Obrzędy pogrzebowe w Lugdunum (z Jacquesem Lasfargue ), wyd. Errance, 2009 (katalog wystawy)
Obóz floty Agryppy we Fréjus (z Danielem Brentchaloffem ), wyd. Wędrówka, 2009
Rozdział 64 , wyd. Actes Sud, 2007 (teatr)
Lecąc nad Galią (z Frédéricem Lontho ), wyd. Wędrówka, 2007
Religia i społeczeństwo w Galii (z Jean-Louis Brunaux , Dominique Garcia i Bernard Lambot), wyd. Wędrówka, 2006
Podróż Marka: udręki młodego chłopca w rzymskiej Galii , wyd. Actes Sud, 2005 (powieść)
Śledztwo Luciusa Valériusa Priscusa , wyd. Actes Sud / Errance, 2004, reed. Pocket Babel 2007 (powieść)
Cesarze Rzymu: Od Augusta do Tetrarchii , wyd. Wędrówka, 2004 (sztuki piękne)
Przez Toutatisa! co pozostało z Galii? , wyd. Próg, 2002
The Vercingétorix File , wyd. Actes Sud / Errance, 2001, reed. Kieszonkowy Babel 2009
Cezar i Gal , wyd. Seuil, Coll Points, 1990, reed. 2000
Odnośnie sur la Gaule , wyd. Błąd, 1998, trzcina. 2000
Vaison-la-Romaine (z Yves de Kisch ), wyd. Wędrówka, 1999
Bibracte i Eduowie: odkrywanie ludu galijskiego , wyd. Errance, 1993, 207 stron, Dz. Wysokie miejsca historii
Od Lascaux do Wielkiego Luwru: archeologia i historia we Francji , z Jean Guilaine , ed. Wędrówka, 1991 (pisma o sztuce) ( ISBN 2877720470 )
U początków Lyonu , Circonscription des Antiquités historique Rhône-Alpes (Dokument archeologii Rodan-Alpy), Lyon, 1989 (kierunek prac).
Wykopaliska Maison au Dauphin. Badania nad romanizacją Vaison-la-Romaine , XXXVII dodatek do Gallia, CNRS, Paryż, 1979.
Gładka ceramika z aretyny. Wykopaliska Francuskiej Szkoły Rzymskiej w Bolsena (Poggio Moscini - 1962 - 1967) (Tom 4) , MEFR Suppl. 6, Rzym, 1968.

Artykuły

Ιεραι Τραπεζαι , Mieszaniny archeologii i historii Szkoły Francuskiej w Rzymie , 79-1, 1967, s. 77-134 Przeczytaj online w Persée .
„Ceramika aretynowa z płaskorzeźbami Bolsena”, Mieszanki archeologii i historii Szkoły Francuskiej w Rzymie , 80-1, 1968, s. 167-200 Przeczytaj online w Persée .
„Statut Nîmes and the Volques Arécomiques”, Revue archeologique de Narbonnaise , 9, 1976, s. 105-114. Przeczytaj online w Persée .
„Na słowie z Cycerona lub Awinionu i domeny Marsylii”, w przedrzymskich Włoszech i republikańskim Rzymie. I. Mieszaniny oferowane Jacques'owi Heurgonowi , Rzym, École Française de Rome, 1976, s. 325-332 Przeczytaj online w Persée .
„Uwaga o szarej galo-rzymskiej ceramice Vaison-la-Romaine”, Revue archeologique de Narbonnaise , 10, 1977, s. 153-169 [1] .
„Ceramika aretyńska”, w ceramice hellenistycznej i rzymskiej. Tom 1 , Besançon, Uniwersytet Franche-Comté, 1980,. 123-134 online na Persée .
„Notatka o założeniu Lyonu”, Gallia , 44-1, 1986, s. 171-173 Przeczytaj online w Persée .
z Michelem Christolem, „Nîmes and the Volques Arècomiques w I wieku pne”, Gallia , 45, 1987, s. 87-103 Przeczytaj online w Persée .
„Prowincje Galii. Problemy historii i geografii”, w Mélanges Pierre Lévêque. Tom 5: Antropologia i społeczeństwo , Besançon, University of Franche-Comté, 1990, s. 161-176 Przeczytaj online w Persée .
„Wojny galijskie i archeologia”, Protokoły z posiedzeń Académie des Inscriptions et Belles-Lettres , 135-4, 1991, s. 641-653 Przeczytaj online w Persée .
„Galski gutuater: ideologia i historia”, Gallia , 60, 2003, s. 383-387 Przeczytaj online w Persée .
„Archeologia prewencyjna”, La Lettre du Collège de France , Collège de France, Paryż, marzec 2009, s. 38-40 Czytaj online .

Uwagi i referencje

uwaga BnF n o FRBNF11905498
Teza państwowa, Uniwersytet Paris 1, ogłoszenie Sudoc .
„ Christian Goudineau Chair of National Antiquities (1984-2010) – Biography ” , na Collège de France (dostęp 12 maja 2018 r . ) .
Emmanuel Guillet , " Archeolog Christian Goudineau nie żyje " , Sciences et Avenir ,11 maja 2018 r.(dostęp 11 maja 2018 r . ) .
„ Zniknięcie Christiana Goudineau, archeologa i honorowego profesora w College de France ” , o College de France ,12 maja 2018 r.(dostęp 12 maja 2018 r . ) .
Miejsca urodzenia i śmierci znalezione w bazie danych MatchId w aktach zgonów online Ministerstwa Spraw Wewnętrznych z danymi INSEE (konsultacja 14 stycznia 2020 r.)
Prezentacja Goudineau jego katedry w Collège de France .

Załączniki

Bibliografia

François Dufay " Christian Goudineau, wspaniały Gaul " L'Histoire , n o 262,luty 2002, s. 28-29 ( ISSN 0182-2411 , odczyt online , dostęp 16 maja 2018 )
Jean-Pierre Brun , „ Christian Goudineau (1939 - 2018) ” la lettre du Collège de France , n o 44, 2017-2018, s. 96-97 ( ISSN 2109-9219 , odczyt online , dostęp 20 czerwca 2019 )

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Ewidencja organów :
Uwaga w słowniku lub ogólnej encyklopedii : Kto jest kim we Francji
Zasoby badawcze :
„Profilaktyka archeologia” , artykuł opublikowany w la lettre du Collège de France , n o 25, marzec 2009
[wideo] „Hołd dla Christiana Goudineau” , na franceculture.fr