10 th  dzielnica Paryża

10 th  dzielnicy Paryża
dzielnicy magazynu " '
10. dzielnica Paryża
Fasada dworca Paris-Nord .
Administracja
Kraj Francja
Miasto Paryż
Pomieszczenia
administracyjne 		Saint-Vincent-de-Paul (37)
Porte Saint-Denis (38)
Porte Saint-Martin (39)
Szpital Saint-Louis (40)
Mandat burmistrza
 Alexandra Cordebard
od 2017 roku
Kod pocztowy 75010
Kod INSEE 75110
Demografia
Populacja 90 836  mieszk. ( 2017 )
Gęstość 31 431  mieszk./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 48 ° 52 ′ 19 ″ północ, 2 ° 21 ′ 27 ″ wschód
Wysokość Min. Maks. 33  m
60  m²
Powierzchnia 2,89  km 2
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Paryż
Zobacz na mapie administracyjnej Paryża Lokalizator miasta 14.svg 10 th  dzielnica Paryża
Geolokalizacja na mapie: Francja
Zobacz na mapie administracyjnej Francji Lokalizator miasta 14.svg 10 th  dzielnica Paryża

10 th  dzielnicy Paryża jest jednym z dwudziestu Dzielnice Paryża , znajduje się na prawym brzegu z Sekwany .

Zgodnie z art. R2512-1 Kodeksu Władz Lokalnych (część regulacyjna) nosi również nazwę „arrondissement de l'Entrepôt”, ale nazwy dzielnic są bardzo rzadko używane w życiu codziennym.

Geografia

10 th dzielnica znajduje się w centrum miasta.

Graniczy od północy przez 18 th , na wschodzie przez 19 th , na południe przez 2 nd , 3 rd i 11 th , i na zachód przez 9 th arrondissement , na terytorium tej 10 th arrondissement jest ograniczony przy bulwarach Kaplicy i La Villette , Faubourg du Temple , bulwar Saint-Martin , St. Denis i de Bonne Nouvelle , Faubourg Poissonnière Street , oraz najbardziej wysuniętą na północ część bulwaru Magenta . Obejmuje na swoim terytorium część miejsc bitwy pod Stalingradem , pułkownika Fabiena i Republiki .

Jego powierzchnia osiągnęła 2,89  km 2 , co plasuje się 8 th pozycji z najmniejszych dzielnic Paryża.

Pomieszczenia administracyjne

Podobnie jak wszystkie dzielnice Paryża, 10 th  dzielnica jest podzielona na cztery okręgi administracyjne  :

  1. Saint-Vincent-de-Paul ( 37 th  dzielnicy Paryża);
  2. Dzielnica Porte-Saint-Denis ( 38 th  dzielnica Paryża);
  3. Dzielnica Porte-Saint-Martin ( 39 th  dzielnica Paryża);
  4. Szpital Rejonowy Saint-Louis ( 40 th  dzielnica Paryża).

10 th  okręg posiada również sześć rad sąsiedztwa  :

  1. Saint-Vincent-de-Paul - Lariboisière
  2. Louis Blanc - Akwedukt
  3. Porte Saint-Denis - Raj
  4. Zamek na wodzie - Lancry
  5. Grange-aux-Belles - Terrage
  6. Faubourg du Temple – Szpital Saint-Louis

Historia

antyk

Terytorium bagienne i nie nadające się do siedliska, Rzymianie założyli dwie drogi wychodzące z Lutèce  : tę, która prowadziła do obecnego Beauvais ( Cesasoromagus ), a która miała stać się rue du Faubourg-Saint-Denis , oraz tę, która prowadziła do obecnego Świętego - Denis ( Catolacus ), która stanie się rue du Faubourg-Saint-Martin .

Średniowiecze

Terytorium 10 th  dzielnicy, znajduje się poza murami stolicy, najpierw rozwinęła się wokół instytucji, które muszą być przechowywane poza miasto. Tak jest w przypadku placówek religijnych i medycznych, ale także w miejscu egzekucji kapitału używanego przez królów Francji na wzgórzu Montfaucon. Rzeczywiście, od XI -tego  wieku , wzniesiono w pobliżu obecnego Place du Colonel Fabien , z szubienicy . Stał na początku XIII th  wieku a rzeczywistymi szubienica zbudowany w kamieniu 16 metrów wysokości, Montfaucon szubienica pracował aż do panowania Ludwika XIII i został rozebrany w 1760 roku.

Instytucje religijne i wiedzą medyczną wczesny rozwój: od VI -tego  wieku , bagna osuszone i są uprawiane, z założenia klasztoru, który stał się kościół św Wawrzyńca .

Wczesnym XII -tego  wieku , to jest trędowaty, który przeniósł się do kolei na drodze Saint-Denis. Obok zakładu rozciągało się duże gospodarstwo rolne dla zaspokojenia jego potrzeb. Kolonia trędowatych stopniowo rosła, aż stała się największą klauzurą religijną w Paryżu: klauzurą Saint-Lazare .

Na początku XIII -go  wieku , inna wspólnota religijna rozstrzygane pomiędzy obecnymi ulicami Faubourg Poissonnière i Faubourg-Saint-Denis . Założony przez przyszłego biskupa Paryża Guillaume d'Auvergne w 1226 r. , królewski przeorat Filles-Dieu ma na celu „usunięcie grzeszników, którzy przez całe życie maltretowali swoje ciała i w końcu żebrali” . Jednak ten klasztor kobiet znajdujący się poza miastem był zbyt wyeksponowany, opuścił swój pierwszy dom w 1360 roku, aby schronić się w Paryżu, rue Saint-Denis , a budynek został zburzony.

Jednocześnie, od XIV th  wieku , wielu rzemieślników, ogrodników, ogrodnicy, hodowcy zaczynają opuszczać Paris stacjonarne . Był to początek ukonstytuowania się przedmieść , małych wiosek położonych u bram Paryża: Faubourg du Temple, Faubourg Saint-Martin, Faubourg Saint-Denis, Faubourg Poissonnière...

Epoka nowożytna

Na początku XVII -tego  wieku , po poważnych epidemii w 1562 , 1596 i 1606 , Henri IV postanowił stworzyć szpital St. Louis . Edykt założycielski został podpisany17 maja 1607. Początkowo był to szpital przerywany, używany podczas epidemii do kwarantanny zarażonych pacjentów w Paryżu. Jest więc zainstalowany poza murami , za Porte du Temple , pośrodku pól, między rue du Carême-Prenant a ścieżkami Saint-Maur, Meaux i Belleville, jak pokazano na mapie Turgot .

W tym samym czasie, wraz ze spadkiem liczby trądów, szpital Saint-Lazare podupada od końca średniowiecza. Zakład był używany od 1633 do Wincentego a Paulo, aby uczynić go siedzibą misji, którą właśnie założył, Kongregacji Misji , której zakonnicy przyjmą imię Wincentyńczyków, w odniesieniu do klauzury o tym samym nazwisku.

Wraz z rozwojem przedmieść i miasta, która rozciąga się na terytorium obecnej 10 th  dzielnicy przeżywa nowy rozkwit. W 1670 , Ludwik XIV postanowił zniszczyć mury Paryża . Zniwelowano mury i zasypano stare rowy, zastąpione od strony wschodniej zewnętrznym rowem o szerokości 24 m od strony przedmieścia dla przejścia kanałów ściekowych. „Nowy Tor” budowany był od 1674 roku, roku pierwszych nasadzeń, do 1705 roku. Był to również czas budowy dwóch monumentalnych bram Saint-Martin i Saint-Denis .

Jednakże, konieczne staje się 1737 do przebudowa Wielki kanalizacji , strumień skierowany od XVI p  wieku i który opisuje pętlę granicach miejskich do Sekwany. Rektor kupców , Michel-Étienne Turgot , postanowił wypełnić starej kanalizacji i utworzyć nową, której prace trwały aż do 1740 roku i zatrudnia ponad 2000 pracowników.

W XVIII th  century , piercing bulwary i dzielnica urządzeń sanitarnych sprawia Grands Boulevards sektor rozwijający: wielu teatrów rozliczane w tym czasie wokół Porte Saint-Martin , tradycji, która trwa do dziś.

Faubourg Poissonnière zurbanizowanych w tym czasie i stał się jednym z okręgów cenione przez paryskiej arystokracji. Jest ozdobiona eleganckie rezydencje: w hotelu w Sainte-Benoît Paulle , w hotelu Bourienne , w hotelu Botherel w Quintin , w hotelu Titon , hotel Cardon, hotel goje, hotel Tabary (rozebrany) ...

Od 1780 , terytorium obecnej 10 th  dzielnicy w Paryżu stacjonarne , z budową ściany Farmers generalnego . A szczątki śladowe pobliżu 10 th , z Rotunda Villette , byłego "Saint-Martin bariery."

Revolution i XIX th  century

Na początku rewolucji , Paryż jest podzielony na sekcje  : bieżący 10 th  odpowiada Rejonowego o sekcjach Poissonnière , Faubourg-Saint-Denis i Bondy , którzy pozostają lojalni wobec Konwencji Narodowej w upadku Robespierre'a .

Trzy sekcje są zamieszkane przez słabe ekonomicznie populacje, które popierają rewolucję. Od samego początku zagroda Saint-Lazare była plądrowana i plądrowana w poszukiwaniu dużych zapasów pszenicy. W sierpniu 1792 r. Wincentynie musieli opuścić ten obszar, aw styczniu 1794 r. klauzura stała się więzieniem .

W 1795 r. sekcje zostały opuszczone, a Paryż został podzielony na 12 okręgów . Obecne 10 th  Powiat obejmuje całą północną część dawnego 3 th i 5 th  dzielnic .

Za konsulatu , aby uniknąć nowych epidemii ( czerwonki , cholery ), Bonaparte postanowił w 1802 roku naprawić niedostateczne zaopatrzenie Paryżan w wodę pitną. Gaspard de Chabrol , prefekt miasta Paryża i oferuje natomiast możemy wznowić projekt rurociągu z Ourcq (biorąc swoje źródło sto kilometrów na północny-wschód od Paryża) już pochodzącym z XVI th  wieku .

O utworzeniu kanału Saint-Martin decyduje prawo z 29 roku Floréal X, wraz z prawem kanałów Saint-Denis i Ourcq. Budowę kanałów opóźniła sytuacja panująca w kraju w latach 1809-1815. Wtedy Ludwik XVIII wznowił projekt, zatwierdzając inżyniera Pierre-Simon Girard . Aby znaleźć niezbędne finansowanie: prefekt Chabrol zaproponował skorzystanie z prywatnego kapitału, aw 1818 r. utworzono Compagnie des Canaux de Paris. Prefekt Seine położył pierwszy kamień na maj 3 , 1822 , a nowy kanał został otwarty przez Karola X na listopad 4 , 1825 . Terytorium wówczas coraz bardziej się urbanizowało, zwłaszcza na północy.

W ramach Restauracji powstał także Plac Karola X (obecny Plac Franciszka Liszta , 1822 ), a także wybudowano ulice Chabrol ( 1822 ) i La Fayette ( 1823 ), a także budowę Saint-Vincent-de -Paweł ( 1824 ).

Od 1852 roku Napoleon III i prefekt Haussmann rozpoczęli szeroko zakrojoną przebudowę Paryża . Wśród ważnych przełomów Haussmann w bieżącym 10 th  District, tam jest Boulevard de Strasbourg ( 1852 ) i Północną Boulevard ( 1855 , stał Boulevard Magenta ), ale także stworzenie koszar Prince Eugene ( 1855 ) u źródeł przyszłość Place de la République, czy stacja Strasbourg ( 1849 - 1850 ), a nowy Gare du Nord ( 1.861 - 1866 ). Inne ważne prace zostały przeprowadzone, takich jak budowa nowego szpitala Lariboisière ( 1854 ), lub przebudowy fasady kościoła Saint-Laurent ( 1863 - 1867 ).

Stworzenie nowoczesnej dzielnicy

Zgodnie z prawem 16 czerwca 1859, granice starych dzielnic są zaburzone. Nowy 10 th  dzielnica powstała w 1860 roku w wyniku tego tekstu, który daje podstawę do nowego podziału Paryżu na 20 okręgów .

Pierwszy nazywany „arrondissement de l' Enclos Saint-Laurent  ” (an nazwa przetrwała długo po zniknięciu tego rynku znajduje się na rue Saint-Laurent i której strona jest obecnie zajmowanych przez Gare de l'Est ) w 10 th  okręgowego w 1977 przyjmuje nazwę „dzielnica magazynowa”, w odniesieniu do składu celnego , z siedzibą 11 rue Léon-Jouhaux . Ta nazwa w praktyce nigdy nie jest nadawana gminie.

Okres współczesny

Te główne prace Drugiego Cesarstwa były kontynuowane w ramach Trzeciej Rzeczypospolitej , z zwłaszcza na południu, przebudowa Place de la République w 1880 roku (i jego Pomnik Republiki braci Mořice), budowa Giełda pracy w Paryżu ( 1892 ) i hali dzielnica miasta (otwarty w 1896 roku ), a na północy stworzenie linii 2 metra , a jego wiadukty ( 1900 - 1903 ).

Na północy powstanie linii kolejowych zmienia krajobraz gminy. Blisko tych stacjach są osady krystaliczne ( Baccarat fabryka kryształów , Saint-Louis kryształ fabryki ), Ceramika magazyny (Factory Boulanger glinianych i siedzibie Unii Faïencière), a także lokaty porcelany.

Na południu entuzjazm Paryżan dla Wielkich Bulwarów trwał na przełomie wieków, a tradycja teatralna trwa do dziś, zwłaszcza wokół bram.

Popularny obszar, wita początek XX th  century , tyle wschodniej części Paryża, w dużej społeczności żydowskiej, zwłaszcza wokół Rue Saint-Maur i Rue du Faubourg du Temple . Okręgu będzie zatem poważnie dotknięta przez łapanek w czasie okupacji .

Dzisiaj, 10 th dzielnica traci swoje powołanie przemysłowej. Osiedliło się tam kilka społeczności obcego pochodzenia: Turcy wokół rue du Faubourg-Saint-Denis , Indianie z Tamil Nadu i Sri Lanki wokół przejścia Brady i stacji metra La Chapelle , chińska społeczność w sąsiedztwie Belleville .

Tętniąca życiem dzielnica, szczególnie wokół kanału Saint-Martin i na przedmieściach Poissonnière, została dotknięta atakami z 13 listopada 2015 r. Rue Bichat .

Uruchomiono ważne projekty, które w nadchodzących latach zmienią krajobraz gminy, w szczególności rozbudowa Gare du Nord czy restrukturyzacja szpitala Lariboisière . (Bibliografia ?)

Administracja

Osobowości wywierania wybieralnego którego mandat trwa i bezpośredni związek z terytorium 10 th  dzielnicy Paryża są:

Wybór Terytorium Tytuł Nazwisko Trend polityczny - Początek mandatu Koniec mandatu
Komunalny 10 th dzielnicy Paryża Burmistrz 10 th  dzielnicy Aleksandra Cordebard PS październik 2017 marzec 2020
Komunalny Miasto Paryż (7 radnych Paryża w 10 th dzielnicy) Burmistrz Paryża Anna Hidalgo PS marzec 2014 marzec 2020
Ustawodawczy 5 th  okręg wyborczy Zastępca Benjamin Griveaux LREM kwiecień 2019 czerwiec 2022

Reprezentacja polityczna

Reprezentacja polityczna
Sektor Miasto Radni
paryscy 		Radni Gminy Liczba wybranych przedstawicieli według okręgu Mieszkańcy na radnego Paryża:
niedostateczna reprezentacja lub nadreprezentacja 5% powyżej średniej
od 1983 do 2014 od 2014 do 2020 od 2020 przed 2014 r. od 2014 do 2020 od 2020 przed 2014 r. od 2014 do 2020 od 2020 w 2014r w 2020 r.
Centrum Paryża I st 3 malejący1 w stagnacji8 10 w stagnacji10 malejący16 13 malejący11 malejący24 17268 12640
II e 3 malejący2 10 w stagnacji10 13 malejący12 11279
III e 3 w stagnacji3 10 w stagnacji10 13 w stagnacji13 12242
IV e 3 malejący2 10 w stagnacji10 13 malejący12 14034
5 th V e 4 w stagnacji4 w stagnacji4 10 w stagnacji10 w stagnacji10 14 w stagnacji14 w stagnacji14 15270 14763
6 th VI e 3 w stagnacji3 w stagnacji3 10 w stagnacji10 w stagnacji10 13 w stagnacji13 w stagnacji13 14718 13795
7 th VII th 5 malejący4 w stagnacji4 10 w stagnacji10 w stagnacji10 15 malejący14 w stagnacji14 14541 12754
8 th VIII th 3 w stagnacji3 w stagnacji3 10 w stagnacji10 w stagnacji10 13 w stagnacji13 w stagnacji13 13016 12276
9 th IX th 4 w stagnacji4 w stagnacji4 10 w stagnacji10 w stagnacji10 14 w stagnacji14 w stagnacji14 15073 15093
10 th X e 6 wzrastający7 w stagnacji7 12 wzrastający14 w stagnacji14 18 wzrastający21 w stagnacji21 13634 12710
11 th XI th 11 w stagnacji11 w stagnacji11 22 w stagnacji22 w stagnacji22 33 w stagnacji33 w stagnacji33 14216 13340
12 th XII th 10 w stagnacji10 w stagnacji10 20 w stagnacji20 w stagnacji20 30 w stagnacji30 w stagnacji30 14653 14061
13 tys XIII th 13 w stagnacji13 w stagnacji13 26 w stagnacji26 w stagnacji26 39 w stagnacji39 w stagnacji39 14172 13989
14 th XIV th 10 w stagnacji10 w stagnacji10 20 w stagnacji20 w stagnacji20 30 w stagnacji30 w stagnacji30 14254 13757
15 th XV th 17 wzrastający18 w stagnacji18 34 wzrastający36 w stagnacji36 51 wzrastający54 w stagnacji54 13374 12992
16 th XVI th 13 w stagnacji13 w stagnacji13 26 w stagnacji26 w stagnacji26 39 w stagnacji39 w stagnacji39 13095 12945
17 th XVII th 13 malejący12 w stagnacji12 26 malejący24 w stagnacji24 39 malejący36 w stagnacji36 14329 13940
18 th XVIII th 14 wzrastający15 w stagnacji15 28 wzrastający30 w stagnacji30 42 wzrastający45 w stagnacji45 13519 12966
19 th XIX th 12 wzrastający14 w stagnacji14 24 wzrastający28 w stagnacji28 36 wzrastający42 w stagnacji42 13414 13324
20 th XX tys 13 wzrastający14 w stagnacji14 26 wzrastający28 w stagnacji28 39 wzrastający42 w stagnacji42 14222 14038
Liczba wybieranych urzędników 163 163 163 354 364 340 517 527 503 13901 13451
 

Burmistrzowie

Profesor nadzwyczajny w Szkole Studiów Zaawansowanych Nauk Społecznych (EHESS), były zastępca burmistrza Paryża do spraw szkolnych (2014-2017), Alexandra Cordebard został wybrany na burmistrza 10 th  dzielnicy w październiku 2017 roku , po wyborach jego poprzednika, Rémi Férauda , do Senatu .

Rada Gminy ma dwudziestu radnych, a burmistrzowi pomaga w pełnieniu funkcji po ośmiu zastępców delegatów na dany obszar.

Lista kolejnych burmistrzów od 1860 r.
Początek semestru Tożsamość Lewo Uwagi
1860 Eugeniusz Calon
1862 Wiktor Thiébaut
1870 Louis Turpin Tur
1870 Robert-Richard O'Reilly
1870 René Dubail Umiarkowany republikanin
1873 Jean-Felix Mansais
1877 Pan Blanchet
1878 Charles-Émile Dubois
1879 Pan Devismes
1890 Antoine Bonnet
1910 Feliks Girardin
1913 Pierre-Jules Fabre
1927 Lucien Prevost
1932 Michel Verrier
1935 Louis Meunier
1944 Henri Grimouille
1946 André Allard
1967 Charles Corsini
1983 Claude-Gérard Marcus RPR Wybrany w 1983 roku .
1989 Claude Challal RPR Wybrany w 1989 roku .
1995 Tony Dreyfusfu PS Wybrany w 1995 i 2001 roku .
2008 Remi Féraud PS Wybrany w 2008 i 2014 roku .
2017 Aleksandra Cordebard PS Wybrany w 2017 r. Rémi Féraud został senatorem. Została ponownie wybrana w 2020 roku .

Radni paryscy

Od wyborów samorządowych w 2014 roku , doradcy Paryża, wybrani w 10 th dzielnicy, to:

Asystent burmistrza Paryża, wybrany na 10 th dzielnica

Zastępca burmistrza Paryża, wybrany 10 th dzielnicy są:

Asystent Burmistrza 10 th dzielnicy

Od czasu wyboru Alexandry Cordebard w październik 2017, Jego zastępców w ratuszu 10 th dzielnicy są: Eric Algrain Dante BASSINO Stéphane Bribard Helen Duverly Sybille Faso, Raifaud Sylvain i Dominique Pie.

Parlamentarzyści

Demografia

W 2016 r. powiat liczył 91 932 mieszkańców na powierzchni 289 ha , czyli 31 819  mieszkańców/km 2 .

Rok
(spis powszechny) 		Populacja Gęstość
( mieszk./km 2 )
1861 113 571 39,271
1866 116,438 40,262
1872 131 730 45,550
1881 (populacja szczytowa) 159 809 55 259
1962 124 497 43 049
1968 113 372 39,202
1975 94 046 32 519
1982 86 970 30 073
1990 90 083 31,149
1999 89,612 30 986
2006 92 082 31 862
2009 95 911 33 164
2011 94 027 32 535
2017 90 836 31 431

Pomieszczenia administracyjne

10 th  powiat składa się z czterech kwartałów .

Rok Populacja Gęstość
( mieszk./km 2 )
Roczny wzrost od
ostatniego
spisu powszechnego
1861 23 021 kreacja
1999 21 624 23 327
Rok Populacja Gęstość
( mieszk./km 2 )
1861 35 090 kreacja
1999 15 066 31 919
Rok Populacja Gęstość
( mieszk./km 2 )
Roczny wzrost od
ostatniego
spisu powszechnego
1861 36 400 kreacja
1999 23 125 37 972
Rok Populacja Gęstość
( mieszk./km 2 )
Roczny wzrost od
ostatniego
spisu powszechnego
1861 24,861 kreacja
1999 29 870 33 790

Gospodarka

Dochody ludności i podatki

W 2011 roku średni dochód gospodarstwa domowego podatku było € 31.810, w rankingu 10 th  dzielnicy w 15 th  miejsce wśród dwudziestu okręgach Paryża .

Sala gminna

Ratusz Rejonowy w stylu neorenesansowym został zbudowany przez Eugène Rouyer w latach 1892-1896. Znajduje się przy rue du Faubourg-Saint-Martin 72 .

Eugène Rouyer, którego projekt przebudowy Ratusza zajął drugie miejsce w organizowanym konkursie, zainspirował się jego centralną częścią do budowy tego budynku, przebijając jednocześnie monumentalnością i bogactwem dekoracji. Wykorzystał przejście gminy w lewo (ok. 1875 r.) i redystrybucję na rzecz budynków cywilnych środków przeznaczonych wcześniej na dekorację kościołów.

Rozpoczęcie budowy rozpoczęło się w dniu 10 stycznia 1892 r, a ratusz został otwarty w 1896 r. w obecności prezydenta Félixa Faure .

Charakterystyka dzielnicy

Szczególnie gęsta The 10 th  dzielnica ma na swoim terytorium dwie z głównych dworców Paryża, Gare de l'Est i Gare du Nord , pierwsza stacja w Europie pod względem ruchu, a drugą na świecie dla swoich turystów zdolności. Do tego należy dodać ważną część linii kolejowych obsługujących te dwie stacje.

Posiada również trzy szpitale publiczne: Lariboisière , Fernand Widal i Saint-Louis .

Dzielnica znana jest również z tego, że mieści się cała plenerowa część Kanału Saint-Martin , a więc wszystkie kładki, które go przecinają:

Wśród innych specyficznych cech dzielnicy można wymienić obecność dwóch zadaszonych targowisk, targu Saint-Quentin i targu Saint-Martin .

Ulice

Zaczynając w północno-zachodnim rogu i obracając w kierunku ruchu wskazówek zegara w The 10 th dzielnica jest ograniczona przez:

Wśród głównych przekrojów znajdujemy:

Inne godne uwagi trasy:

A także wiele zakrytych i odsłoniętych fragmentów:

Edukacja

Kolegia

Licea

Kultura

Teatry

Kina

Miejskie obiekty kultury

Muzeum

Zabytki

Ciekawostki

Sport

Zielone przestrzenie

Zdrowie

Na terenie powiatu działają trzy szpitale publiczne i dwa zamknięte:

Miejsca kultu

Kult katolicki

Kult protestancki

Kult muzułmański

Transport publiczny

Metro

10 th  rejon jest obsługiwana przez linie metra 2 , 3 , 4 , 5 , 7 , 7a , 8 , 9 i 11 . Oprócz linii 2, napowietrznej z Barbès - Rochechouart do pułkownika Fabiena , wszystkie są pod ziemią. Końcówka linii 7 bis, Louis Blanc , znajduje się w północno-wschodniej części gminy. Główne połączenia to République (pięć linii), Gare de l'Est , Jaurès , Strasbourg - Saint-Denis i Stalingrad (trzy linie). Łącznie gmina jest obsługiwana przez 17 stacji .

Regionalna sieć ekspresowa

Transilien

Krajowa sieć kolejowa

Osobowości z gminy

Osobowości urodzone i zmarłe w gminie

Inny

Uwagi i referencje

  1. prawnej ludności INSEE na 1 st stycznia 2020 (populacja 1 st stycznia 2017 roku) .
  2. Biuletyn praw Cesarstwa Francuskiego, tom 14 ( s.  751).
  3. Źródło: Artykuł R. 2512-1 z Kodeksu Ogólnego Władz Lokalnych (część regulacyjna), na légifrance
  4. Artykuł R184-12 (uchylony) Kodeksu Gmin (część regulacyjna)
  5. „  Tabela określająca skład Rady Paryskiej i rad okręgowych  ” [PDF] , o prefekturze Île-de-France ,15 stycznia 2020.
  6. „  Populacje prawne 2012 – Komuna Paryska (75056)  ” , na stronie www. zobacz .fr ,27 grudnia 2014(dostęp 20 stycznia 2021 r . ) . Na końcu adresu URL zastąp 75056, kod INSEE Paryża, kodem żądanej dzielnicy 751XX, gdzie XX zmienia się od 01 do 20, aby uzyskać odpowiednie statystyki.
  7. „  Populacje prawne 2018 – Komuna Paryska (75056)  ” , na stronie www. zobacz .fr ,28 grudnia 2020 r.(dostęp 20 stycznia 2021 r . ) . Na końcu adresu URL zastąp 75056, kod INSEE Paryża, kodem żądanej dzielnicy 751XX, gdzie XX zmienia się od 01 do 20, aby uzyskać odpowiednie statystyki.
  8. prawny populacja INSEE na 1 st stycznia 2014 (populacja 1 st stycznia 2011 roku) .
  9. „Wskaźniki  struktury i dystrybucji dochodów w 2011 r.  ” , www.insee.fr (dostęp 29 kwietnia 2017 r . ) .
  10. Le Gaulois ze środy 6 stycznia 1897 (numer 5540) (w echach z Paryża)

Zobacz również

Bibliografia

Linki zewnętrzne