Narodziny |
27 grudnia 1841 Wechold ( d ) |
---|---|
Śmierć |
13 kwietnia 1894(52 lata) Berlin |
Pogrzeb | Berlin |
Narodowość | Niemiecki |
Trening | Uniwersytet w Getyndze |
Zajęcia | Muzykolog , historyk muzyki, kompozytor , profesor uniwersytetu |
Tata | Philipp spitta |
Rodzeństwo |
Friedrich Spitta Ludwig Otto Adalbert Spitta ( d ) |
Pracował dla | Uniwersytet Humboldta w Berlinie |
---|---|
Pole | Muzykologia |
Julius August Philipp Spitta (ur27 grudnia 1841w Wechold niedaleko Hoya i zmarł dalej13 kwietnia 1894w Berlinie ) to niemiecki muzykograf i muzykolog , najbardziej znany ze swojej biografii Johanna Sebastiana Bacha , opublikowanej w 1873 roku i będącej wynikiem długich badań.
Jest synem luterańskiego pastora i poety Philippa Spitty ( 1801 - 1859 ) i jego żony Johanny Marii Hotzen. Jego ojciec skomponował zbiór hymnów zatytułowany Psalter und Harfe ( Psałterz i harfa ). Jego brat, Friedrich Spitta , jest teologiem i muzykologiem.
Syn Philipp Spitta najpierw otrzymał naukę od nauczycieli i nauczył się gry na fortepianie, organach i kompozycji. W 1856 r. Rozpoczął naukę w college'u w Hanowerze, a dwa lata później w liceum w Celle , gdzie w 1860 r . Uzyskał maturę . Plik20 kwietniaw tym roku, zgodnie z życzeniem rodziców, zapisał się na teologię na Uniwersytecie w Getyndze , ale od pierwszego semestru kontynuował jedynie nauczanie magisterskie na wydziale filozofii . Wstąpił w 1861 roku w filologii klasycznej i obronił pracę doktorską w 1864 roku .
Od początku pobytu w Getyndze nawiązywał znajomości, które pozwoliły mu uczestniczyć w lokalnym życiu muzycznym. Jednym z jego pierwszych znajomych był Julius Otto Grimm , który przedstawił go Hermannowi Sauppe, a przede wszystkim ginekologowi Eduardowi von Sieboldowi, którego córka Agathe osobiście znała Johannesa Brahmsa . Dzięki swojej działalności i znajomości muzyki Spitta szybko zyskał uznanie i został wWrzesień 1861, członek i lider Blaue Sänger - uniwersyteckiego chóru studenckiego działającego w ramach Sondershäuser Verband, z którym odniósł niezwykły sukces.
Po opublikowaniu biografii Johanna Sebastiena Bacha w 1875 roku został mianowany profesorem historii muzyki na Uniwersytecie Berlińskim .
W 1877 roku Brahms zadedykował mu dwa motety a cappella opus 74 . Wydaje ważne wydania kompozycji Dietricha Buxtehudego i Heinricha Schütza , promując w ten sposób ich ponowne odkrycie.
Zmarł w Berlinie w wieku 52 lat 13 kwietnia. Został pochowany w mauzoleum na cmentarzu ewangelickim Neuer Zwölf-Apostel-Kirchhof [nowy cmentarz Dwunastu Apostołów] znajdującym się przy Werdauer Weg 5, w powiecie Tempelhof-Schöneberg .