Bhisma ( sanskryt : भीष्म, „the Terrible”, syn Shantanu i Gangâ , jest przodkiem Mahabharaty . Znany jest również pod imieniem Devavrata , a nawet Gangaputra („syn Gangâ”).
W Mahabharacie Devavrata, ósmy syn króla kuru (en) Shântanu, jest znany ze swego strasznego ślubowania celibatu. Jest łucznikiem i wojownikiem bez rywala w swoim czasie.
W swoim drugim życiu Bhiszma jest bogiem, jednym z ośmiu Vasu . Ich tożsamość jest opisana w pierwszej księdze Mahabharaty, Adi Parva . Są bogami, którzy uosabiają elementy takie jak wiatr, księżyc, ziemia, ogień, gwiazda biegunowa, zmierzch, świt i przestrzeń.
Mędrzec Wasiszta przeklął tych ośmiu potężnych bogów, aby narodzili się na Ziemi w ludzkich ciałach. Nieszczęśliwi na myśl o poddaniu się temu losowi choćby przez minutę, rozglądali się za paradą. Poznawszy boginię Gangę , opracowała z nimi plan uwolnienia ich od urodzenia. Więc stając się ich matką przez króla Shantanu , którego była żoną, utopiła ich w Gangesie, gdy tylko przybyli na świat. Ocalał tylko Pratyusha, bóg „sklepienia”. Ojciec, Maharaja Shantanu, nie tolerując już dzieciobójstwa, pomimo paktu między nim a jego żoną Gangą - aby nigdy nie ingerować w tę pozornie podłą sprawę, wstawił się za nowonarodzonym dzieckiem. Bardziej znany również jako Dyaus, co oznacza niebo, ten Vasu stanie się słynną bhiszmą.
Madeleine Biardeau krótko skomentowała tę historię w swoim tłumaczeniu Mahabharaty. Tom 1, Księga 1, str. 213