Mongolia

Mongolia

(min) Mongolski Uls.png

Монгол Улс

Uls mongolski


Flaga Mongolii . 		Herb
Godło Mongolii .
Hymn w języku mongolskim  : Монгол Улсын төрийн дуулал ( Môngôl Ûlsiin toriin Dulal , "  Hymn Mongolii  " )
Święto narodowe 11 i 12 lipca
Upamiętnione wydarzenie Niepodległość od Cesarstwa Chińskiego (1911)
Opis obrazu Mongolia CIA map.png. Administracja
Forma państwa Pół-prezydencka wielopartyjna republika
Prezydent Ukhnaagiin Khürelsükh
Premier Luvsannamsrai Oyun-Erdene
Parlament Wielkie Państwo Khoural
Języki urzędowe mongolski
Stolica Ułan Bator

47 ° 55'0 "N, 106 ° 55'0" E
Geografia
Największe miasto Ułan Bator
Powierzchnia całkowita 1.564.116  km na południowy 2
( w rankingu 19 th )
Powierzchnia wody 0,7%
Strefa czasowa UTC + 7 do + 8
Historia
Niezależność Z dynastii Qing
Zadeklarowane
- potwierdzone referendum		 29 grudnia 1911
20 października 1945
Demografia
Miły mongolski
Całkowita populacja (2020) 3 168 026 mieszk  .
( Nr 135 th )
Gęstość 2 mieszk/km 2
Gospodarka
HDI 0,741 (2017)
Zmiana Tugrik ( MNT​)
Różnorodny
Kod ISO 3166-1 MNG, MN​
Domena internetowa .mn , .mon
Kod telefoniczny +976
Organizacje międzynarodowe AIIB APSCO GGGI G33 Płyta CD

Mongolia (w pismo mongolskie  : ᠮᠣᠩᠭᠣᠯ ᠤᠯᠤᠰ , cyrylica  : Монгол Улс , łacińska transkrypcja: Mongol ULS , dosłownie: „mongolski Kraj”), to kraj w Azji , położone między Rosją na północy i Chin na południe. Jej stolicą jest Ułan Bator ( mongolski  : Улаанбаатар , Ułan Bator ), który jest jednocześnie największym miastem w kraju, językiem urzędowym jest mongolski, a walutą Tugrik .

Mongolia była ośrodkiem Imperium Mongołów w XIII th  wieku , a następnie rządził dynastii Manchu Qing z końca XVII th  wieku do 1911 roku , kiedy to niezależność Mongolii została ogłoszona na rzecz upadku cesarstwa chińskiego . Polityka Mongolskiej Republiki Ludowej , choć formalnie zachowywała niepodległość w okresie sowieckim , była zgodna z polityką ZSRR . Po zakończeniu zimnej wojny i upadku komunizmu w Mongolii w 1990 r. , kraj ten przyjął demokratyczną konstytucję w 1992 r.

Jego terytorium jest ogromne, ale ma bardzo mało gruntów ornych , kraj jest górzysty i pokryty stepami, których suchość rośnie w miarę dążenia na południe ( pustynia Gobi ). Prawie 28% z 3 milionów mieszkańców to koczownicy lub półkoczownicy. Główną religią jest żółta czapka szkoła z oddziału tybetańskiego o buddyzmie wadżrajany . Większość obywateli (80%) jest pochodzenia mongolskiego. Istnieją jednak tureckie językiem mniejszości , takie jak Kazachowie i Touvains , zwłaszcza na zachodzie. Prawie jedna trzecia mieszkańców mieszka w Ułan Bator.

Mongolia jest krajem o najniższej gęstości zaludnienia na świecie (2 mieszk./km 2 ) .

Historia

Historia starożytna

Na przestrzeni dziejów obecne terytorium Mongolii zamieszkiwało wiele grup etnicznych . Większość była nomadami i tworzyła mniej lub bardziej potężne konfederacje.

Podczas prehistorii , w północnych równin Mongolii, tajemnicze wizerunki istot retorty dziób wydają się wspiąć monolity z granitu o nazwie „  Kamienie jelenia  ”. Stele te , z których niektóre osiągają 4,5  m wysokości, pokazują również pasy wyposażone w strzały, siekiery i narzędzia z epoki brązu . Według specjalistów, którzy próbują rozszyfrować te zabytki, wzniesiono je między 1100 a 800 rokiem p.n.e. AD „Są to hołdy dla przywódców lub wojowników, być może poległych w walce”, sugeruje antropolog William Fitzhugh  (w) . Dla niego te pół-renifery, pół-ptaki musiały wskazywać drogę do zaświatów. Bez względu na ich znaczenie, mówi Fitzhugh, było ono silne, ponieważ za każdą stelę poświęcano kilka koni. Ich głowy były pochowane w kręgu wokół monolitów, a nosy skierowane w stronę wschodzącego słońca. W Mongolii, Kazachstanie i Rosji znaleziono już ponad 600 kamieni . Monolity te bardzo często kojarzą się z kurhanami , pomnikami nagrobnymi złożonymi z centralnej sterty kamieni otoczonej kołami lub kwadratami kamieni.

Wobec -245 pojawiają się Xiongnu , stają się głównymi wrogami Chinach na przestrzeni wieków, które następują, a Great Wall of China została zbudowana częściowo chronić się przed ich najazdów. Niektórzy historycy uważają, że Hunowie są potomkami Xiongnu.

Po zniknięciu Xiongnu pojawiają się rouran , które z kolei są zastąpione Göktürk (lub niebiesko Turks ), które dominują w regionie VI p do VIII p  wieku .

W VIII p  wieku pojawiają przodkowie Ujgurów i Khitan i Jurchen . Do X XX  wieku obszar zamieszkiwany przez Mongołów , którzy oddział ludzi xianbei . W tym okresie kraj został podzielony na kilka plemion połączonych sojuszami i nieustanną wojną.

W XIII -go  wieku , wódz nazwie Temujin zjednoczył plemiona mongolskie, przyjął imię Czyngis-chana i tworzy imperium , praca kontynuowana przez jego następców Ögedei , Güyük , Möngke i Khubilai . Chiny dominują od drugiej połowy XIII -go  wieku przez Mongołów który założył dynastię Yuan , 1234 ~ 1279 do 1368). To imperium zaczęło upadać w 1368 roku , wraz z utratą Chin. W XVI -tego  wieku , za panowania Altan-chana , Mongołowie konwertować do buddyzmu tybetańskiego . Sto lat później znajdują się pod panowaniem Mandżurów i wspierają ich w podboju Chin. Mongolia przekształca się w dwie prowincje chińskie, Mongolię Wewnętrzną i Mongolię Zewnętrzną.

W XVII -tego  wieku , region syberyjski od Bajkału , północnej Mongolii, został załączony przez imperium rosyjskiego . Bogdo Gegen z klasztoru Gandantegchinlin będzie starało się poparciem Rosji, aby uwolnić się od chińskiego chwyt polityczny .

Niepodległość Mongolii Zewnętrznej

Przed 1910 r. Mongolia była mniej więcej protektoratem rosyjskim. Niemniej jednak, po rosyjskiej klęsce wojny rosyjsko-japońskiej w latach 1904-1905, katastrofie finansowej i militarnej, w której Imperium Rosyjskie traci port Port-Arthur w Chinach, Rosjanie wolą nie ratyfikować protektoratu. Mongolia służy jako strefa buforowa między Chinami a Imperium Rosyjskim, a nawet z Japonią na wschodzie, która zaanektowała Półwysep Koreański w 1910 roku i ma celownik w północno-wschodnich Chinach. Imperium Rosyjskie zrezygnowało z aneksji Mongolii w 1908 r., ponieważ nie miało wystarczającej kadry do administrowania tak ogromnym terytorium, ponadto Imperium Rosyjskie wolało skoncentrować większość swojej armii na zachodzie i w centrum swojego imperium, gdzie zagrożenie ze strony imperiów niemieckiego i austro-węgierskiego, a także tureckiego jest już bardziej uciążliwe. Ogólnie rzecz biorąc, w tym czasie Imperium Rosyjskie nie miało środków finansowych na zarządzanie takim terytorium, podczas gdy gdzie indziej miało już trudności (zwłaszcza w swoich posiadłościach w Azji Środkowej).

Korzystając z chińskiej rewolucji 1911 roku i obalenia ostatniego mandżurskiej cesarza Puyi obecny Mongolia proklamowała swoją niepodległość w dniu 1 st  grudnia 1911 jako autonomicznego Mongolia , kilka tygodni po secesji prowincji Hubei , gdy powstanie w Wuchang 10 października. Bogdo Gegen objął polityczne przywództwo kraju z tytułem Bogdo Chana , podczas gdy Mongolia Wewnętrzna obiera inną ścieżkę. Od 1914 roku Mongolia Wewnętrzna została podzielona na trzy specjalne okręgi: Rehe , Chahar , Suiyuan oraz prowincję Ningxia . W 1925 roku, Ludowa Partia Rewolucyjna Mongolii Wewnętrznej został utworzony , który połączył się z Komunistycznej Partii Chin w 1947 roku przekształciła się później statusu chińskiego regionu autonomicznego , z Ningxia posiadających status regionu autonomicznego dla mniejszości. Hui .

Wraz z zaburzeniami rewolucji chińskiej, gdzie Chiny stają teraz w konfrontacji z Japonią, Mongolia znajduje się całkowicie pod wpływem Rosjan, a następnie ZSRR.

W 1921 roku dochodzi do powszechnego buntu pod przywództwem Damdina Sükhbaatara . Mongolska Partia Ludowa została utworzona za namową Rosji Sowieckiej w 1921 r., a 11 lipca 1921 r. powołano rząd tymczasowy . W tym samym czasie Tuwa , inny region mongolski, uzyskała niepodległość od Chin i szybko stała się autonomicznym obwodem Rosji .

Po śmierci Damdin Suche Bator w 1923 roku i że z Bogda Chan w 1924 roku , az Mongolska Republika Ludowa została ogłoszona w dniu 26 listopada 1924 roku stolicą kraju nazywany jest Ułan Bator „miasto czerwonego bohatera” w odniesieniu do Damdin Suche Bator .

Podczas sowieckiej-japońskiej wojny granicznej z 1939 roku , ZSRR bronił Mongolia przeciwko Japonii. Siły mongolskie następnie uczestniczyły w sowieckiej ofensywie przeciwko siłom japońskim w Mongolii Wewnętrznej, Mandżurii i Korei w sierpniu 1945 roku . W obliczu rosyjskiej groźby przejęcia Mongolii Wewnętrznej przez Mongolię, Republika Chińska zgadza się na uznanie niepodległości Mongolii pod warunkiem referendum . 20 października 1945, organizowane jest referendum i Mongołowie głosują za niepodległością (97,8% tak; 98,4% udziału) pod kontrolą Armii Czerwonej . Po utworzeniu Chińskiej Republiki Ludowej oba kraje uznają się nawzajem jako6 października 1949.

W ten sposób Mongolska Republika Ludowa została uznana zarówno przez Republikę Chińską, jak i Chińską Republikę Ludową. Jednak kraj zbliżył się do Sowietów po 1958 roku i gościł wiele sowieckich baz podczas zimnej wojny . Mongolia wstąpiła do Organizacji Narodów Zjednoczonych w 1961 roku .

W 1990 roku po rewolucji demokratycznej partia komunistyczna rozluźniła kontrolę nad rządem . W 1992 roku Republika Ludowa została opuszczona i zastąpiona państwem hybrydowym, pomiędzy systemem parlamentarnym a systemem prezydenckim. Na poziomie dyplomatycznym praktykuje „  politykę trzeciego sąsiada  ”.

3 października 2002 r. Republika Chińska (Tajwan) oficjalnie uznaje niepodległość Mongolii Zewnętrznej od Chin, w 2 stolicach mają zostać otwarte biura reprezentujące oba narody i planowane jest sprowadzenie mongolskiej siły roboczej na Tajwan.

Geografia

Mongolia ma terytorium 1 566 500  km 2 . Mongolia położona jest na rozległym górzystym płaskowyżu opadającym z zachodu na wschód, którego 80% znajduje się na wysokości ponad 1000  m n.p.m. Klimat Mongolii jest jednym z najbardziej kontynentalnych na świecie: temperatury zimą w większości regionów spadają regularnie do około -40  °C, a latem na pustyni Gobi mogą przekraczać 40  °C .

Reliefy i ekosystemy

Z ekologicznego punktu widzenia Mongolia zajmuje kluczowy region Azji Środkowej. Dzięki swojemu centralnemu położeniu w Azji i jej kontynentowi, Mongolia znajduje się na skrzyżowaniu pięciu głównych ekosystemów azjatyckich: trawiasty step w środkowej części zajmuje nie mniej niż 20% terytorium kraju, pustynia i pustynny step Gobi na południe zajmują ten sam procent przestrzeni, następnie wysokie góry i środowiska typu alpejskiego, częściowo zalesiony step, a na północy tajga zbudowana z rozległych gęstych lasów modrzewiowych i sosnowych.

Na dalekim zachodzie dominuje wysokie pasmo górskie Ałtaju ze szczytami ponad 4300  m, gdzie mieszkają w szczególności Kazachowie (jedyni muzułmanie w buddyjskiej Mongolii). Najwyższy punkt w Mongolii, Kujten Uul na 4374  m n.p.m. , jest częścią tego zespołu.

Centrum kraju, bardziej żyzne, przecinają góry Khangai . Stanowi terytorium bogate w pastwiska dla nomadów. Jest to region wymarłych wulkanu sięgających na trochę więcej niż 3000  m na wysokości.

Część kraju to stepy. Pustynnienie dotyka 140 000 z 1565 500  km 2 . Gobi Desert obejmuje część na południu kraju, natomiast na północy i zachodzie są regiony górskie z licznymi lasami.

Pogoda

Klimat jest gorący w lecie i bardzo zimno w zimie, przy temperaturach zimowych w dół do -40  ° C i letnich temperaturach zbliżających się regularnie od 30  ° C do 40  ° C . Kraj podlega również dzud lub zud . Białe dzuds to obfite opady śniegu uniemożliwiające dostęp do pastwisk. Czarne dżudy odpowiadają brakowi pokrywy śnieżnej chroniącej ziemię, powodującej odwodnienie inwentarza żywego. Takie warunki klimatyczne prowadzą do nieuniknionych strat żywca i są problematyczne dla człowieka, który nie jest w stanie przewidzieć wzrostu liczebności zwierząt. Ułan Bator to stolica o najniższej średniej temperaturze na świecie ( -2,4  °C ).

Cały kraj otrzymuje bardzo małe opady: średniorocznie od 200 do 350 mm na północy, które zmniejszają się w miarę przemieszczania się na południe, dalekie południe zajmuje pustynia Gobi , gdzie w niektórych regionach opady  nie występują przez lata. Kraj jest generalnie w sercu systemu wysokich ciśnień ( antycyklon ), co oznacza, że ​​niebo jest bardzo często czyste (średnio 257 dni w roku bez chmur). Mongolia bywa też nazywana „krainą błękitnego nieba”.

Skutki zmian klimatycznych

Mongolia jest silnie dotknięta globalnym ociepleniem . W latach 1940-2001 średnia roczna temperatura powietrza wzrosła o ponad 1,5  ° C . Zimowa temperatura wzrosła w tym okresie o ponad 3,6  °C . Starożytny lód Mongolii szybko topnieje z powodu zmiany klimatu i ocieplania się letnich temperatur. Ponieważ napływ pól lodowych w okresie letnim wysycha częściej, zaopatrzenie w wodę pitną jest coraz bardziej ograniczone. W nadchodzących latach narazi to zarówno dziedzictwo kulturowe, jak i tradycyjne hodowle reniferów na ogromne niebezpieczeństwo. W rezultacie kryzys klimatyczny zagraża domowym hodowcom reniferów na niskich szerokościach geograficznych, żyjącym w górzystych obszarach tundry północnej Mongolii.

Nazwy geograficzne

Mongolska Komisja Nazw Geograficznych została utworzona w 1925 r. pod egidą Mongolskiej Akademii Nauk w celu transkrypcji wszystkich nazw geograficznych zapisanych tradycyjnym alfabetem mongolskim . W 1949 r. rząd zabronił arbitralnej modyfikacji nazw geograficznych (wszyscy mieszkańcy nie przestrzegają transkrybowanych nazw). W 1961 r. rząd zmienił kierunek i polecił lokalnym społecznościom przywrócenie nazw geograficznych swojego regionu. Po 7 latach badań Stała Komisja Nazw Geograficznych zarejestrowała w 1987 r. 424 388 nazw geograficznych. Po ogłoszeniu w 1997 r. nowych przepisów dotyczących geodezji i kartografii, administracja ograniczyła tę listę do 214 805 nazw zatwierdzonych przez parlament w 2003 r. przygotowując się do ustanowienia nowej mapy 1:25 000 całego swojego terytorium, w 2017 r. Wydano dekret mający na celu ochronę tej ustalonej listy. Trwa budowa bazy nazw geograficznych (2019).

Granice

Łączna długość granic północnych z Rosją i południowych z Chińską Republiką Ludową wynosi 8162  km .

Bioróżnorodność

Dzięki mnogości siedlisk i bardzo niskiej gęstości zaludnienia Mongolia jest siedliskiem dużej liczby gatunków, zarówno pod względem ich adaptacji, jak i rzadkości występowania w skali globalnej.

Wśród gatunków zwierząt możemy zauważyć hemionę (dziki osioł), mazaalai ( niedźwiedź Gobi), panterę śnieżną , saigę , dzikiego konia Przewalskiego , dzikiego wielbłąda Baktrii , wilka oraz u ptaków drapieżnych i padlinożerców i kilka gatunków żurawi wędrownych . Zauważamy również obecność małych ssaków: jeża pustynnego z długimi uszami oraz małych gryzoni, takich jak chomik pustynny .

Flora nie do przebicia, duża część obecnej flory alpejskiej pochodzi z gatunków z dalekiej Azji Środkowej. Królową stepu jest bez wątpienia pachnąca bylica lub wielki piołun , natomiast królem jest saxaul , krzepkie drzewko z pustyni Gobi. Występuje również w obfitości szarotki , orlik , bezwonne , złotogłów , ząb małego psa , piwonia , ośmiornica Dryas , troll , sasanka , goryczka , różne jaskry itp. .

Klimat i wysokość ograniczają rośliny uprawne. Głównym ziarnem uprawianym w Mongolii jest proso, uprawiana jest również gryka .

W niektórych prowincjach, takich jak Chubsuguł , Khentii lub Khovd , jak również w regionach geograficznych w Khangai i górami Wielki Chingan , czarna porzeczka ( үхрийн нүд ), jagoda górski, który jest wykonany w jam ( чанамал ) jest uprawiana , a rokitnik zwyczajny ( чацаргана ), z którego otrzymujemy sok.

Podziały administracyjne

Mongolia jest podzielony na 21 prowincji lub Aimag i 1  miejscowości ( KHOT ) ze stanu prowincji.

Same amagi są podzielone na 315 dystryktów lub sumę .

Stolice aimagu mają podwójny status sumy i gminy.

Sam Ułan Bator dzieli się na khoroo .

Polityka

Mongolia ma dwugłową władzę wykonawczą, z wybieralnym prezydentem na czele państwa i premierem na czele rządu . Jednoizbowy parlament , zwany State Wielki Khoural , posiada 76 miejsc siedzących.

Dominującą partią w Mongolii jest Mongolska Ludowa Partia Rewolucyjna (PRPM) utworzona przez byłych mongolskich komunistów po zimnej wojnie . Główna partia opozycyjna jest Partia Demokratyczna (PD), który sterowany jest koalicja między 1996 a 2000 r . W 1999 roku kobieta Nyam-Osoryn Tuyaa została na krótko premierem. Niepowodzenie koalicji w utrzymaniu spójności i rozwiązywaniu problemów gospodarczych zostało mocno ukarane przez wyborców w wyborach parlamentarnych  w Mongolii w 2000 r. (w)  : odnieśli zwycięstwo z MPRP przytłaczającą większością 51,6% wobec 1,8%.

Podczas wyborów parlamentarnych 27 czerwca 2004 r., PRPM, z 48,23% głosów, otrzymuje 36 mandatów, wobec 34 mandatów dla Koalicji Demokratycznej Ojczyzny ( Ekh Oron-Ardchilal ) zrzeszającej trzy partie, z 44,27% głosów. Aby rozwój Mongolii nie był hamowany przez kryzysy polityczne, postanowili opracować wspólny program i utworzyć rząd jedności narodowej. Tsakhiagiyn Elbegdorj z PD został premierem, a komunista został przewodniczącym Wielkiego Khouralu.

Po wyborach prezydenckich w 22 maja 2005 r., były premier Nambaryn Enkhbayar , kandydat PRPM, zostaje wybrany na prezydenta republiki z 53,4% oddanych głosów. Jego główny przeciwnik, Mendsaikhanii Enkhsaikhan , kandydat PD, uzyskuje 20% głosów. Enkhbayar rozpoczyna swój mandat pod koniec czerwca 2005 roku, zastępując prezydenta Natsagiyna Bagabandiego , również z PRPM, który nie reprezentował siebie.

11 stycznia 2006 r., PRPM postanawia opuścić koalicję rządową, argumentując PD złym zarządzaniem gospodarką i wysoką inflacją tugrików. PD uważa, że ​​odejście PRPM wynika z walki z korupcją rozpoczętej przez Elbegdorj. W wyniku wystąpienia PRPM z koalicji z rządu odchodzi 10 ministrów PRPM. 13 marca Elbegdorj zrezygnował ze stanowiska premiera, a rząd został rozwiązany przez Wielki Khoural . PRPM tworzy nową koalicję z małymi partiami, a sekretarz generalny PRPM Miyeegombyn Enkhbold zostaje mianowany premierem 24 stycznia .

Podczas wyborów parlamentarnych w 2008 r. 29 czerwca PRPM zdobywa 52,67% głosów i zachowuje 45 mandatów, PD uzyskuje 28 z 40,43% głosów. Sanjaagiin Bayar , premier od 22 listopada 2007 r., zachowuje swoją siedzibę.

Khaltmaagiyn Battulga jest prezydentem republiki od10 lipca 2017.

Religie

Tybetański Buddyzm pojawił się w XIII th  century stał się religią państwową w Imperium Mongołów w XVI th  stulecia po wizycie w 3 th Dalajlamy , Sonam Gjaco . Przyćmił szamanizm , który był wówczas przedmiotem kampanii wirtualnego wykorzenienia. Pod płaszczykiem modernizacji buddyzm doznał gniewu ateistycznego reżimu bliskiego Józefowi Stalinowi w latach 30. Jeśli nie jest już religią państwową, buddyzm tybetański pozostaje dziś religią ponad połowy Mongołów, podczas gdy szamanizm powrócił na korzyść od 1990.

Około 50% Mongołów to buddyści tybetańscy, 40% ateiści, 6% szamaniści lub chrześcijanie, a 4% muzułmanie.

Demografia

Mimo, że większość ludności jest pochodzenia mongolskiego ( Khalkhas , Dörbets , etc.), istnieje silna mniejszość Kazachów , tuwińcy , Buriatów i tungusko . Tempo wzrostu populacji szacuje się na 1,54% (spis powszechny z 2000 r.). Prawie 2/3 populacji ma mniej niż 30 lat, a 36% ma mniej niż 14 lat.

Ludność jest coraz bardziej zurbanizowana, prawie połowa mieszka w ośrodkach stołecznych i prowincjonalnych. Na wsi dominuje na wpół koczowniczy tryb życia, gdzie rodziny mieszkają na wsiach podczas ostrej zimy, a latem w gerach .

Populacja Mongolii w połowie 2016 roku została oszacowana przez CIA na 3 031 330.

Spis przeprowadzony w listopadzie 2010 r. liczył 2 754 685 mieszkańców.

Gospodarka

Surowce naturalne Mongolii to minerały ( miedź , molibden , fluoryt , wolfram ) oraz kamienie szlachetne i półszlachetne, a także metale szlachetne, takie jak złoto . Jest też węgiel , w mniejszym stopniu ropa naftowa , która jednak nie jest eksploatowana z powodu braku infrastruktury. Wszystkie te produkty stanowią pod względem wartości dwie trzecie mongolskiego eksportu. W ciągu pierwszych sześciu miesięcy 2004 r. wyeksportowano 287 000 ton skoncentrowanych rud miedzi o wartości 138 mln USD. To prawie połowa całości eksportu (307 mln USD w tym samym okresie). Sytuacja ta sprawia, że ​​Mongolia jest podatna na wahania cen surowców, a cena rud miedzi spadła o 54,3% w latach 1995-2001. Następnie wzrosła o ponad 100% w latach 2005-2006 i nadal rośnie. Chińskie zużycie metali nieżelaznych.

Około połowa ludności mieszka w jurtach . Jedna trzecia Mongołów to czyści koczownicy, którzy żyją z hodowli małych koni , owiec , kóz , bydła ( jaków , krów ) i wielbłądów . Osiem milionów tych zwierząt zginęło zimą 2009-2010. Dzięki nim Mongolia eksportuje produkty pochodzenia zwierzęcego: mięso, wełna i sierść zwierzęca, w tym kaszmir ( 1 st  producenta światowej; 2 th  zasób narodowy po miedzi). Niestety hodowla kóz kaszmirskich stwarza problemy ekologiczne . Do lat 70., przed uruchomieniem kopalń takich jak Erdenet , hodowla zwierząt i branże pokrewne były zdecydowanie podstawowymi zasobami kraju.

Przemysł tekstylny odpowiada za jedną czwartą eksportu, ale 85% fabryk to fabryki zagraniczne (zwłaszcza chińskie) lub mieszane. Wykorzystują importowane materiały, takie jak bawełna .

Pomimo praktyki hodowli zwierząt i uprawy pszenicy Mongolia nie jest w stanie zaspokoić swoich potrzeb żywnościowych ze względu na zmiany kulturowe. Przyczynia się to do chronicznego deficytu bilansu handlowego i zadłużenia.

Po dziesięcioleciach gospodarki centralnie planowanej kraj ten dokonał trudnego przejścia na gospodarkę rynkową. Inflacja osiągnęła 325% w 1992 roku, po upadku reżimu komunistycznego, ale od tamtej pory kontrolowane. W 1998 roku oszacowano, że stopa bezrobocia wynosiła 15% ludności pracującej i sięgała 30% w miastach. W 2002 roku średnia miesięczna pensja wynosiła tylko 75  500 tugrików (około 68 euro). Choć w miastach szerzy się bezrobocie, przeciętny dochód jest tam wyższy niż na wsi.

Mongolia dołączyła do Światowej Organizacji Handlu w 1997 roku .

Bank Światowy i ONZ są wzywając rząd do inwestowania w infrastrukturę, edukację i gospodarkę.

Komunikacja i transport

Kultura

Sztuki plastyczne i wizualne

W latach 1600-1920 Mongolia była ośrodkiem sztuki buddyjskiej . Najbardziej znana była sztuka mandali . Malarstwo i rzeźba były wykorzystywane przede wszystkim jako obiekty medytacji dla duchownych lub jako obiekty modlitwy dla osób świeckich. Zazwyczaj były niszczone po użyciu. W klasztorach , z drugiej strony, thangka , zwoje, odgrywał ważną rolę. W dużej mierze podążają za stylem tybetańskim , a także zawierają reprezentację zwierząt.

Najważniejszym buddyjskim artystą swoich czasów był rzeźbiarz i malarz Zanabazar , który był także pierwszym Jebtsundamba Chutukhtu . Jego twórczość charakteryzuje silne nawiązanie do tradycji indotybetańskich; niektóre z jego zachowanych rzeźb znajdują się w klasztorze Gandan w Ułan Bator . Jak dotąd żadne dzieło jego malarstwa nie może być jednoznacznie przypisane. Marzan Sharav rozwinął sztukę bardziej znanej Thangki. Pod wpływem sztuki sowieckiej, oprócz malarstwa mongolskiego Żuraga , tworzył także ilustracje do książek, banknoty i portrety polityków. Jednak wiele jego prac zaginęło. Artyści tacy jak Dolgoryn Manibadar lub Monkor Erdenbajar mogą być zawarte w socrealizmu . Purewbat Gankhuu jest ważnym współczesnym malarzem, który podąża za tradycjami sztuki buddyjskiej i został przedstawiony w filmie Malarz Buddy. Jedną z pierwszych prób wprowadzenia modernizmu do sztuk pięknych Mongolii jest obraz Ehiin setgel (miłość matki) namalowany przez O. Cewegjava w latach 60. Artysta został usunięty z powodu cenzury jego prac. Wszystkie formy sztuki rozkwitły dopiero po „pierestrojce” pod koniec lat 80. Otgonbayar Ershuu jest prawdopodobnie jednym z najbardziej niezależnych współczesnych artystów mongolskich, ponieważ został przedstawiony w filmie ZURAG Tobiasa Wulffa. Ershuu mieszka w Ułan Bator i Berlinie. Oprócz przywiązania do tradycji miniatury mongolskiej , w jego malarstwie ostatnich lat – wielkoformatowych płótnach – widać wizualną obróbkę elementów malarstwa zachodniego po 1945 roku. najważniejsi przedstawiciele współczesnej sztuki mongolskiej.

Literatura

Powieściopisarz Galsan Tschinag , mongolski obywatel pochodzenia Tuvan , ma niewielki rozgłos. Dziewięć jego dzieł zostało przetłumaczonych z niemieckiego na francuski. Reżyserka Byambasuren Davaa nagłośniła mongolską kulturę i krajobrazy Mongolii w swoich trzech filmach: Historia płaczącego wielbłąda (2004 – nominacja do Oscara), Żółty pies Mongolii (2006) i Dwa konie Czyngis-chana (2011).

Języki

Istnieją różne języki mongolskie . Głównym językiem jest język mongolski (używany przez 95% populacji), język Khalkhas , wschodnich Mongołów, używany w Mongolii jako język narodowy. Zachodni Mongołowie posługują się orate, który obejmuje również kilka dialektów. Wreszcie, mówi się tam również buriackim , językiem mongolskim, którym posługują się populacje, które wydają się pochodzić z jeziora Bajkał na Syberii , którego skrajne południe znajduje się około stu kilometrów na północ od Mongolii.

Rosyjski to pierwsza szkoła językowa w Mongolii Mongołów. Co najmniej 100 000 Mongołów mówi po rosyjsku jako drugim językiem. Mandaryński i angielski są również używane.

W zachodniej Mongolii Kazachowie posługują się kazachskim , językiem tureckim .

Pisma

Istnieje wiele pism mongolskich . Najstarsza to suka mongolska , pochodząca z czasów powstania imperium mongolskiego . Około 1204 r. Czyngis-chan poprosił o jego stworzenie Tata Tonga , schwytanego ujgurskiego skrybę , który zaadaptował alfabet ujgurski do języka mongolskiego. Pismo to czyta i pisze dzisiaj około 6 milionów Mongołów w Chinach .

Inne mongolskich skrypty wszystkich języków obejmują: skrypt Phagpa (pochodzące z tybetańskim ), todo bitchig (głównie oirate, pochodzący z mongolskiego bitchig ), soyombo , pochodzącą od skryptu Ranjana , nepalskiej ).

W latach 1941 i 1991 , pod wpływem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich , Mongolia tylko oficjalny skrypt został mongolski cyrylica . Od 1991 roku suka mongolska jest ponownie oficjalnym skryptem (ale jest używana bardzo rzadko).

Gry i rozrywka

Wśród gier planszowych możemy wymienić szachy mongolskie ( szatar ), wielokolorowego żółwia ( Alag Melkhii ), jedną z wielu gier opartych na kostkach . Wśród gier zręcznościowych spora część opiera się również na strzelaniu do kości , takich jak shagai czy wyścigi konne . Możemy również przytoczyć gry w domino , karty czy układanki chińskie . Istnieją również różne gry z użyciem kamieni , takie jak czosnek ger (co oznacza dom rodzinny) to gra z kamieniami reprezentującymi dom w kółku i innymi kolorowymi kamieniami reprezentującymi meble domu lub owce w domu. społeczeństwo skupiło się głównie na hodowli.

Głoska bezdźwięczna

Sporty

Tradycyjne zajęcia sportowe to mongolskie zapasy , łucznictwo i wyścigi konne . Są uhonorowani podczas Naadam , tradycyjnego święta, które stało się świętem narodowym 11 i 12 lipca. Judo jest również popularny, judoka Najdangijn Tüwszinbajar tym jako jedyny Mongolski mistrz olimpijski w historii. Sumo jest popularny, a także, w 2016 roku, trzy Yokozuna ( Hakuho , Harumafuji , Kakuryu ) są mongolski.

W nożna mongolskich cechy mistrzostwo dziesięć zespołów (w większości oparte w Ułan Bator, jako klub Selenge prasowe Falcons ). Mongolski zespół piłkarski zrzesza najlepszych zawodników w kraju.

Galeria

Kody

Kody Mongolii to:

Mongolski organ normalizacyjny to Mongolian Standards and Metrology Agency .

Uwagi i referencje

  1. (in) "  The World Factbook - Centralna Agencja Wywiadowcza  " na www.cia.gov (dostęp 28 kwietnia 2018 ) .
  2. (w) „  Human Development Reports  ” na hdr.undp.org (dostęp 27 grudnia 2018 r . ) .
  3. „  Publikacja Musée de Monaco  ” .
  4. (w) David Butler i Austin Ranney, Referendum: a Comparative Study of Practice and Theory , Waszyngton, American Enterprise Institute for Public Policy Research,1978, s.  240.
  5. (w) „  Mongolskie biuro wjedzie do Taipei do końca roku  ” , Taipei Times ,11 października 2002 r.
  6. (w) „  Zielone pastwiska: aby zatrzymać misę kurzu, Mongolia buduje „Wielki Mur” drzew  ” w The Wall Street Journal ,24 października 2006.
  7. „  Klimat  ” , na voyage-mongolie.com .
  8. Organizacja Narodów Zjednoczonych (2001). Ramowa Konwencja Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu. Wstępny komunikat krajowy: Mongolia. https://unfccc.int/documents/125493
  9. (en) William Taylor , Julia K. Clark , Björn Reichhardt i Gregory WL Hodgins , „  Badanie pasterstwa reniferów i eksploatacji stref wysokogórskich w północnej Mongolii poprzez archeologię lodowych płatów  ” , PLOS ONE , tom.  14 N O  1120 listopada 2019 r., e0224741 ( ISSN  1932-6203 , PMID  31747407 , PMCID  PMC6867603 , DOI  10.1371 / journal.pone.0224741 , przeczytane online , dostęp 27 lutego 2020 )
  10. "  Raport Mongolii  " , na Un.org ,15 lut 2019
  11. (mn) "  ҮХРИЙН НҮД - ХАР УЛААГАНА  " , na stronie touristinfocenter.mn .
  12. (MN) "  ЧАЦАРГАНА ХӨТӨЛБӨРИЙН 2014 ОНЫ ХЭРЭГЖИЛТЭД ХИЙСЭН ХЯНАЛТ - ШИНЖИЛГЭЭ, ҮНЭЛГЭЭНИЙ ТАЙЛАН  " na mofa.gov.m .
  13. (mn) "  МЧТҮҮХ-ны Танилцууулга  " , na chatsargana.mn .
  14. „  La Mongolie  ” , na Voyage en Mongolie (dostęp 13 grudnia 2020 r .).
  15. Françoise Pommaret , Lhasa, zamiast tego, co boskie: stolica Dalajlamy w XVII -tego  wieku ( czytać on-line ) , s.  193.
  16. Régis Genté, „  Religioscope: Mongolia: shamanism and capitalism  ” , o Religioscope - JFM Research and Analysis ,7 sierpnia 2012(dostęp 25 lutego 2013 ) .
  17. (w) Ole Bruun i Ole Odgaard , Mongolia in Transition , Psychology Press,1996( ISBN  978-0-7007-0441-5 , czytaj online )
  18. Krajowy Urząd Statystyczny .
  19. "  Religions - Mongolia  " , na voyagesemongol.com (dostęp 13 grudnia 2020 r. )
  20. (w) „  Census 2010  ” , Krajowy Urząd Statystyczny,2011, s.  40.
  21. „  Mongolia and the WTO  ” , strona internetowa WTO (dostęp 23 lipca 2011 r . ) .
  22. "  akg-images -  " , na www.akg-images.de (dostęp 6 lutego 2020 r. )
  24. Timothy Michael May: Kultura i zwyczaje Mongolii. Westport 2009, 77-81. ( ISBN  9780313339837 ) .
  25. „  Arcydzieła malarstwa mongolskiego  ” (dostęp 6 lutego 2020 r. )
  26. „  ZURAG FILM TOBY WULFF FILMPRODUKTION BERLIN  ” , na www.zurag.de (dostęp 6 lutego 2020 )
  27. "  Czy rosyjski nadal jest najpopularniejszym językiem obcym w Mongolii? - Quora  ” , na www.quora.com (dostęp 6 lutego 2020 r. )
  28. (mn) О.Намун, “  Бид ямар тоглоомор тоглож ирсэн бэ?  » , na hunnu.mn .
  29. (w) „  Mongolskie zabawki i gry  ” na stronie discovermongolia.mn .

Zobacz również

Bibliografia

Przedmiotów)

Monografie

Lokalne historie

Historie z podróży

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne