Przyjęcie | 18 kwietnia 1961 |
---|---|
Miejsce adopcji | Wiedeń |
Wejście w życie | 24 kwietnia 1964 r. |
Konwencja wiedeńska o stosunkach dyplomatycznych jest międzynarodowy traktat regulujący stosunki dyplomatyczne między państwami, o odporności personelu dyplomatycznego i nienaruszalności ambasad . Została adoptowana dnia18 kwietnia 1961w Wiedniu ( Austria ) i weszła w życie w dniu24 kwietnia 1964 r.. Została ona uzupełniona w 1963 roku Konwencją wiedeńską o stosunkach konsularnych .
Kiedy ONZ decyduje się na zorganizowanie debat wokół konwencji o stosunkach dyplomatycznych, rząd austriacki proponuje, aby odbyła się ona w Wiedniu, w hołdzie przyjęciu rozporządzenia o agentach dyplomatycznych, które miało być dołączone do aktu końcowego Kongresu Wiedeńskiego z 1815 r. Austria ponosi dodatkowe koszty wynikające z prowadzenia obrad poza nowojorską siedzibą Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Kilka stanów, w tym Wybrzeże Kości Słoniowej , Cypr , Islandia i Nowa Zelandia , odrzuca zaproszenie, a inne, takie jak Monako , Jordania i Kamerun , powiadamiają o braku uczestnictwa . W konferencji uczestniczy zatem osiemdziesiąt stanów.
Konwencja ustanawia kilka zasad prawa międzynarodowego w sprawach stosunków dyplomatycznych.
Artykuł 9 stanowi, że gdy dwa stany nawiązały stosunki dyplomatyczne, jedno z nich może zerwać stosunki dyplomatyczne i ogłosić personelowi ambasady persona non grata ; w takim przypadku drugie państwo musi dokonać repatriacji personelu dyplomatycznego w rozsądnym terminie, w przeciwnym razie utraci immunitet dyplomatyczny.
Artykuł 22 wskazuje, że terytorium ambasady jest nienaruszalne i nie może być przedmiotem wtargnięcia z kraju, w którym się znajduje, bez uprzedniego zezwolenia. Dotyczy to również pobytu dyplomatów (art. 30).
Artykuł 24 stanowi, że archiwa i dokumenty misji dyplomatycznej są nietykalne i nie mogą podlegać zajęciu przez drugie państwo.
Artykuł 27 stanowi, że kraj przyjmujący misję dyplomatyczną musi umożliwiać swobodne i chronione komunikowanie się między dyplomatami a ich krajami pochodzenia. Przesyłki dyplomatyczne nie mogą być przechwytywane, a ich nosiciele nie mogą być aresztowani.
Artykuł 29 zapewnia immunitet dyplomatyczny; Artykuł 31 stanowi, że działalność zawodowa dyplomaty, z wyjątkiem funkcji związanych z jego funkcją dyplomaty, nie jest objęta immunitetem dyplomatycznym. Sekcja 34 pozwala dyplomatom na zwolnienie z podatków. Artykuł 37 stanowi, że członkowie rodzin dyplomatów korzystają z takiej samej ochrony, jak sami dyplomaci.
To weszło w życie do Francji na30 stycznia 1971po złożeniu przez Francję dokumentów ratyfikacyjnych w dniu31 grudnia 1970. Jego ratyfikacja została autoryzowana ustawą nr 69-1039 z-1020 listopada 1969( Dziennik Urzędowy z21 listopada 1969), a ogłoszenie konwencji zostało zarządzone przez Prezydenta RP w dniu29 marca 1971 (JORF z 17 kwietnia 1971).