Gustave Vapereau

Gustave Vapereau Obraz w Infobox. Fotograficzny portret Vapereau autorstwa Nadara . Funkcje
Prefekt Tarn-et-Garonne
26 marca 1871 -15 lutego 1873
Prefekt Cantal
12 września 1870 -26 marca 1871
Biografia
Narodziny 4 kwietnia 1819
Orlean
Śmierć 17 kwietnia 1906(w wieku 87 lat)
Morsang-sur-Orge
Imię urodzenia Louis Gustave Vapereau
Pseudonimy G.-M. Valtour, Adrien Tell
Narodowość Francuski
Trening Normalna szkoła
Czynność Pisarz , encyklopedysta
Dziecko Charles Vapereau
Pokrewieństwo Maurice Tourneux (zięć)
Inne informacje
Różnica Kawaler Legii Honorowej (1878)
Archiwa prowadzone przez Archiwa Narodowe (F / 1bI / 176/5)
Podstawowe prace
  • Uniwersalny słownik współczesnych
  • Uniwersalny słownik literatur
podpis Gustave'a Vapereau Podpis Vapereau w albumie Mariani (1899).

Louis Gustave Vapereau jest pisarzem i encyklopedysta francuski , urodzony4 kwietnia 1819w Orleanie i zmarł dalej18 kwietnia 1906w Morsang-sur-Orge .

Najbardziej znany jest jako autor Universal Dictionary of Contemporary i Universal Dictionary of Literature .

Biografia

Syn piekarza w mieście, odpowiedzialny za rodzinę, Vapereau zawdzięczał swoje pierwsze wykształcenie jednemu ze swoich wujków, księdzu Nicolas Vapereau, proboszczowi kościoła Saint-Michel, który zauważywszy jego inteligencję i zamiłowanie do nauki, nałożył obowiązek dać mu środki do zdobycia wiedzy, której jego rodzice nie byli w stanie mu zapewnić. Chcąc zapewnić mu wykształcenie, którego sam nie miał, jego ojciec umieścił go następnie w niższym seminarium duchownym w mieście, w którym pracował i wyróżnił się swoimi sukcesami. Ukończył studia w college'u, gdzie tworzył swoją filozofię, pod kierunkiem profesora Francisque Bouillier . Od tego momentu pociągały go badania filozoficzne. W tym samym roku w1838, zdobył honorową nagrodę, która właśnie została ustanowiona przez Salvandy w konkursie między wszystkimi kolegiami prowincji, i w tym samym czasie wstąpił do1838, w Szkole Normalnej , kierowanej wówczas przez filozofa Victora Cousina i gdzie wykładał historię filozofii Jules Simon . W ciągu trzech lat, które tam spędził, interesował się głównie filozofią. Tam znał wielu młodych ludzi przyszłości i szczególnie związał się z Charlesem Lévêque , Ernestem Bersotem , Eugène Despois i Émile Deschanel . Podobnie jak Lévêque i Bersot, Vapereau studiował przede wszystkim filozofię, ale ruch idei literackich, pomieszanych wówczas z ideami liberalnymi, doprowadził go również do Despois i Deschanela. Vapereau był już tym, czym pozostał do końca: fizycznie, suchym i niezwykle wytrzymałym; moralnie, energiczny, bardzo aktywny, wesoły i niezależny jak jego bohater, otwarty na wszelkie hojne pomysły, ale wolny od utopii. Ciekawy umysł, bardzo wcześnie umeblowany (zdumiewająca pamięć), ale bardzo zrównoważony i praktyczny nawet w kwestiach filozoficznych, ale nie mniej zrozumiały w naukach, do których zawsze miał słabość.

Ukończył Normal School w 1841Ponieważ nie był jeszcze współpracownikiem, Victor Cousin uczynił go jednym ze swoich sekretarzy na rok. Zanurzył się w rękopisach Pascala , w których Kuzyn dokonał wówczas pierwszych odkryć. Vapereau rozszyfrował, skonsultował się, czytał nowinki swojemu mistrzowi, czasami aż ucichł mu głos i napisał pod jego dyktando.

W 1842został mianowany profesorem filozofii w kolegium w Tours. W następnym roku został przyjęty jako współpracownik w filozofii . Mieszkał dziesięć lat w Tours, gdzie się ożenił1844, M lle  Forest, córka właściciela winiarza z Tauxigny . Z1844 w 1852młodej parze urodziło się troje dzieci. Vapereau, który zaczął uczyć się języka niemieckiego, oprócz filozofii, z powodzeniem uczył go na studiach. Karierę akademicką kontynuował do1852, data, w której zobaczył siebie, po dziesięciu latach niezwykłego nauczania, pozbawionego krzesła z powodu swoich liberalnych skłonności.

Podczas zamachu stanu z 2 grudnia 1851 r., W którym Napoleon III doszedł do władzy, większość przyjaciół Vapereau została wygnana, zwolniona i zrezygnowała. Mniej narażony niż oni w swojej prowincji, mógł utrzymać swoją pozycję w Tours, ale nie chciał i wolał zrezygnować. Żonaty i ojciec trójki dzieci, pozbawiony majątku, zmuszony do stworzenia sobie nowej sytuacji, wrócił do Paryża , udzielił tam kilku lekcji, ukończył studia prawnicze, które rozpoczął w Tours, został zarejestrowany jako prawnik w adwokaturze w Krakowie.1854, a nawet powoływał się na kilka powodów, zanim całkowicie poświęcił się twórczości literackiej.

Właśnie w tym czasie, gdy szukał swojej drogi, wpadł na pomysł, którego realizacja przyniosłaby mu rozgłos. W tym czasie wydawca Louis Hachette dążył do skomponowania zbioru współczesnych notabli, który byłby zarówno odmłodzeniem repertuaru Louisa-Gabriela Michauda , już postarzałego, jak i korektą bibliografii Eugène de Mirecourt . Powiedział Julesowi Simonowi , z którym był związany, o swoim projekcie , a ten zaproponował mu Vapereau. Hachette polecił Vapereau przygotować Słownik współczesnych , pozostawiając mu pełną swobodę osobistego pisania i wyboru współpracowników. Vapereau złożył publikację w mniej niż cztery lata. Plany i pierwsze przygotowanie prac pochodzą z dnia1854-1855. Vapereau, normalny, filozof i liberał, otoczył się współpracownikami takimi jak on: Bersot, Alfred Maury , Deschanel itd. Każdy dał swój znak; Kiedyś część biografii, faktów, redaktor doceniał, ocenił, krótko mówiąc, filozofował na jego temat. Miał on nie tylko na celu poinformowanie opinii publicznej, ale także edukację, podniesienie na duchu, skłonienie do myślenia, czy to możliwe. Z1858ukazało się pierwsze wydanie.

Słownik Contemporaries zarobił fortunę z publiczności nie tylko dlatego, że to smak był dla słowników, ale również i przede wszystkim dlatego, że był bogaty, poinformował, precyzyjne i zróżnicowane. W następstwie wojny wschodniej, na początku ruchu politycznego, gospodarczego i społecznego, w którym Europa odnawia się, przyniosła ciekawym, robotnikowi, dziennikarzowi jako pisarzowi, kopalnię faktów i informacji. konieczne do pisania historii współczesnej lub po prostu do jej śledzenia. W miarę postępu wydań dzieło rosło: od1858 w 1870, cztery różne wydania nie wyczerpały sukcesu „Vapereau”: 1858, 1861, 1865, 1870. Vapereau zawsze przypisywał mu delikatne sprawy, które wiązały się z odpowiedzialnością. To on napisał artykuł o Napoleonie III, bez uszczerbku dla swojej uczciwości lub ryzyka wydawcy. Wyretuszowane i uzupełnione później, w wydaniach1880 i 1893, ale nie zmodyfikowany w swoim duchu, artykuł ten, w swoim szerokim rozwoju, stanowi dowód sumienia i bezstronności ofiary Imperium.

Sukces tego spisu współczesnych dał Vapereau pomysł sporządzenia kilku innych, to pierwsze zadanie nie wystarczało już dla jego działalności. Zaraz po wydaniu1858opublikował, napisał w wolnym czasie Rok Literacko-Dramatyczny , praktyczny i cenny repertuar, z którego tak często korzystali krytycy, Sarcey , Weiss itd., nie zawsze go wymieniając. Z1859 w 1870ukazało się dwanaście tomów, jeden rocznie. Kiedy Vapereau zostawił to zajęcie dla innych, pilniejszych, pomysł wydawał się tak dobry, że został podjęty i kontynuowany przez różnych autorów. Vapereau również położył fundamenty,1862, Uniwersalny słownik literatur . W pierwotnym planie słownik ten miał być w całości napisany tylko przez dwóch autorów, Géruzeza i jego samego. Prace posuwały się naprzód, ale powoli z wielu powodów, gdy wybuchła wojna francusko-niemiecka 1870 roku .

Upadek Cesarstwa i proklamacja Republiki dzień po klęsce Sedanu sprowadziły z powrotem wygnańców lub pokonanych w wyniku zamachu stanu Napoleona III. Victor Hugo , Deschanel, Challemel-Lacour , itp., Wszystkimi swoimi wysiłkami wspierali rząd4 września. Aby Leon Gambetta , który szuka ludzi dobrej woli, aby zorganizować obronę na prowincji, Hérold zasygnalizował Vapereau. Mianowany prefektem Cantal z r14 września 1870aktywnie działał na rzecz tego, by ten kraj, z dala od teatru wojny, przyczyniał się do obrony narodowej, realizując w tych nieprzewidzianych funkcjach swoją wielką działalność, służącą rzadkiemu praktycznemu sensowi. Plik26 marca 1871, przeszedł do prefektury Tarn-et-Garonne z 1871 w 1873. Powrócił na uczelnię, był generalnym inspektorem edukacji publicznej (szkolnictwa podstawowego)23 stycznia 1877 aż do 1 st kwiecień 1888, gdzie przeszedł na emeryturę w wyniku redukcji etatów i został mianowany honorowym inspektorem generalnym.

Powrócił, po tej krótkiej karierze administracyjnej, do swojej działalności literackiej w Maison Hachette, Vapereau wznowił od 1873 w 1876, Słownik literatur, w którym go zostawił, uaktywnił pismo i opublikował (1876). W tym samym czasie zamieszczał artykuły dotyczące zagadnień prawa i filozofii w Słowniku nauk filozoficznych swojego przyjaciela Adolphe'a Francka , pisał do Encyklopedii ogólnej , do Encyklopedii pedagogicznej itp. kiedy został mianowany Generalnym Inspektorem Szkolnictwa Podstawowego dnia23 stycznia 1877.

Pod własnym nazwiskiem lub pod różnymi pseudonimami przyczynił się do licznych recenzji, w szczególności do L'Illustration we współpracy ze swoim zięciem Mauricem Tourneux , pod pseudonimem G.-M. Valtour, Revue de l'Instruction publique , Revue française , Ogólny podręcznik instrukcji podstawowych , Wiadomości i Uniwersalny słownik współczesnych .

Vapereau dostarczył badania dotyczące kolonii karnej Mettray , rozwodów , reformy penitencjarnej (1847-1849) do wolności myśli  ; kilka artykułów na tematy związane zarówno z prawem, jak i filozofią w Słowniku nauk filozoficznych  ; artykuł „Niemcy” w General Encyclopedia  ; artykuł „Literatura francuska” w Encyklopedii pedagogicznej .

Pisał również pod pseudonimem „Adrien Tell”. Plik7 lutego 1878otrzymał Legię Honorową od ministra Bardoux , w tym samym czasie co Auguste Barbier .

Jest ojcem Charlesa Vapereau , dyplomaty, komisarza generalnego rządu chińskiego na Wystawie Światowej w 1900 roku .

Główne publikacje

Uwagi i odniesienia

  1. "  Stulecie Gustave Vapereau  " Le Temps , n O  21099,13 kwietnia 1919( czytaj online , sprawdzono 20 kwietnia 2018 r. ).
  2. Jules Banchereau, "  Gustave Vapereau, 1819-1906: notice on an Orléanais  ", Memoirs of the Society of Agriculture, Sciences, Belles-Lettres et Arts d'Orléans ,1905, s.  173-86 ( czyt. Online , przeglądano 9 marca 2018 r. ).

cytaty

„Polityka to sztuka pozyskiwania pieniędzy od bogatych i głosów od biednych pod pretekstem chronienia ich przed sobą nawzajem. "

- Cytowane przez Jacquesa Sternberga w Słowniku recenzowanych idei , czasem przypisywanym Julesowi Micheletowi

Bibliografia

Linki zewnętrzne