Georges Mounin

Georges Mounin Biografia

Narodziny	20 czerwca 1910 Old Rouen-sur-Bresle
Śmierć	10 stycznia 1993(w 82) Béziers
Narodowość	Francuski
Zajęcia	Językoznawca , profesor uniwersytecki , romanista , tłumacz

Inne informacje

Członkiem	Królewska Holenderska Akademia Sztuki i Nauki

Louis Leboucher , znany jako Georges Mounin , jest francuskim lingwistą urodzonym dnia20 czerwca 1910 i martwe 10 stycznia 1993, profesor lingwistyki i semiologii na Uniwersytecie w Aix-Marseille . Często ogłaszał się gorliwym uczniem francuskiego językoznawcy André Martineta . Jego prace dotyczą szerokiego zakresu tematów, począwszy od historii językoznawstwa, poprzez jego definicję i jej tradycyjne gałęzie i problemy (semiologia, semantyka, przekład ...), a skończywszy na związkach z innymi dziedzinami wiedzy (filozofia, literatura , w tym zwłaszcza poezja, społeczeństwo).

Surowy marksista społeczno-historyczny, był także specjalistą od renesansowych Włoch .

Według krytyka Gaëtana Picona , czy czytałeś Char? Georgesa Mounina jest pierwszym całościowym komentarzem poety René Chara i świadczy o „skrupulatnej czci” , jaką językoznawca darzy poetę.

Jednym z jego uczniów był biblista Roland Meynet .

Jest sygnatariuszem Manifestu 121 zatytułowanego „Deklaracja o prawie do buntu w wojnie algierskiej ”, opublikowanej we wrześniu 1960 roku .

Pracuje

Czytałeś Char? , Gallimard, 1946; Nowa edycja wstępnego uwaga : "Badania Folio" N O 131, 1989; wydanie czwarte poprawione i poszerzone, Éditions Agone , coll. „Elements”, 2017.
Piękni niewierni. Esej o tłumaczeniu , Cahiers du Sud, 1955; Lille University Press, 1994.
Machiavelli , Francuski Klub Książki, 1958; University Press of France, 1964.
Savonarole , Francuski Klub Książki, 1960.
Poetry and Society , University Press of France, 1962, wydanie poprawione, 1968.
Teoretyczne Problemy słowami , Gallimardem, 1963 i "tel" N O 5, 1976.
Maszyna tłumacząca , Mouton, 1964.
Liryzm Dantego , Presses Universitaires de France, 1964.
Historia językoznawstwa. Początek w XX p wieku , prasy Universitaires de France, 1967 "Kwadryga" N O 218 1996.
Ferdinand de Saussure , Seghers, 1968.
Keys for Linguistics , Seghers, 1968, kilka poprawionych i powiększonych wydań.
Komunikacja poetycka, poprzedzona hasłem Czy czytałeś Char? , Gallimard, 1969.
Wprowadzenie do semiologii , północ, 1970.
Klucze do semantyki , Seghers, 1972.
Językoznawstwo w XX th wieku , Prasy Universitaires de France, 1972.
Agrammatism , z R. Tissotem i F. Lermitte, Mardaga, 1973.
Słownik języka (red.), Prasy Universitaires de France, 1974 "Kwadryga" n o 153 1993.
Lingwistyka i filozofia , Presses Universitaires de France, 1975.
Linguistics and Society , Dessart i Mardaga, 1976.
Lingwistyka i tłumaczenie , Mardaga, 1976.
Lingwistyka i literatura , z D. Leflem i J. Darbelnet, Presses Universitaires de Laval, 1976.
Literature and its Technocracies , Casterman, 1978.
Semiologie tekstu literackiego , Athlone Press.
Towarzysz poeta 1 , Galileo, 1979.
Towarzysz poeta 2 , Galileo, 1979.
Franck Venaille , Seghers, „Poeci dzisiaj” n o 245, 1982.
Z jednego świata do drugiego , Ipomée, 1984.
Siedem poeci i język , Gallimard, "TEL" n o 200, 1992.
La Sémantique „Mały Payot biblioteka” n o 317, 1997.
Plaisir au poème, kroniki Georgesa Mounina , Sto tysięcy znaków, dla wydań Agone, 2015.
Korespondencja. René Char, Georges Mounin , Gallimard, 2020.

Bibliografia

Dokumentacja urzędowa :
Uwagi w słownikach ogólnych lub encyklopediach : Deutsche Biography • Encyclopædia Universalis
Zasoby badawcze :
- Perseusz
Anne-Marie Houdebine , „Reread Georges Mounin today”, Lingwistyka 2004/1 (tom 40). [ czytaj online ]
Luc Bouquiaux, „Homage to Georges Mounin”, Linguistics 2006/2 (tom 42), str. 151-154 .

Uwagi i odniesienia

Hołd dla Georgesa Mounina
Gaëtan Picon , „René Char i przyszłość poezji” w L'usage de la lecture , éd. Mercure de France, Paryż, 1979, s. 121 .