François Quesnay

François Quesnay Obraz w Infobox. Biografia
Narodziny 4 czerwca 1694
Matka
Śmierć 16 grudnia 1774
Versailles
Imię w języku ojczystym François Quesnay
Narodowość Francuski
Zajęcia Filozof , ekonomista , lekarz , współpracownik Encyklopedii , chirurg , przyrodnik
Pokrewieństwo Alfred Quesnay de Beaurepaire
Jules Quesnay de Beaurepaire
Inne informacje
Pole Gospodarka
Członkiem Royal Society
Academy of Sciences
Ruch Fizjokracja
Wpływem Konfucjusz
Podstawowe prace
Calvo ( d )

François Quesnay , urodzony dnia4 czerwca 1694do Méré i zmarł dalej16 grudnia 1774w Wersalu jest francuskim lekarzem i ekonomistą , założycielem pierwszej szkoły ekonomicznej, szkoły Fizjokratów . Jest autorem Tablicy Ekonomicznej ( 1758 ), która jest pierwszym schematycznym przedstawieniem gospodarki.

Biografia

Młodzież i studia

Pochodzący ze skromnej rodziny jego ojciec jest małym właścicielem ziemskim (a nie prawnikiem, jak twierdzi jedna z upartych legend). Ma jedenaścioro rodzeństwa. W wieku jedenastu lat nadal nie umie czytać. Uczy się wtedy u swojego ogrodnika, co rozwinie w nim zamiłowanie do medycyny i „wiejskiej administracji”. Od 1711 roku uczył się łaciny i greki u proboszcza swojej wioski.

W wieku trzynastu lat został osierocony i postanowił poświęcić się operacji. Studiuje medycynę .

Kurs medyczny

W 1718 r. Został mistrzem w środowisku chirurgów w Paryżu. Karierę rozpoczął w Mantes, aw 1723 r. Został chirurgiem królewskim. W 1744 r. Uzyskał tytuł doktora medycyny i w 1749 r. Został lekarzem Madame de Pompadour. Wstąpił do Akademii Nauk w 1751 r. I został członkiem Akademii Nauk. Towarzystwo Królewskie w 1752 roku. Ludwik XV uszlachetnił go w tym samym roku po wyzdrowieniu Delfina ospy . Po tym uzdrowieniu otrzymał z rąk władcy, który nazwał go swoim „myślicielem”, „mówiącym herbem”: trzy kwiaty myśli. Jego pierwsze książki koncentrują się na medycynie: Obserwacje na temat skutków upuszczania krwi (1730), Fizyczny esej o ekonomii zwierząt (1736), Sztuka leczenia przez upuszczanie krwi (1736), Traktat ropienia (1749), Traite de la gangrène (1749) , Traite des fièvres kontynuuje (1753).

W 1755 roku kupił posiadłość ziemską w Nivernais.

Ścieżka ekonomiczna

Jego powiązania, wśród których akademicy d'Alembert i Buffon , filozof Diderot , stali bywalcy jego antresoli Helvétius i Condorcet , sprawiły, że odkrył nowe obszary zainteresowań. Po tej błyskotliwej karierze lekarza-chirurga, która doprowadziła go do łóżka króla, Quesnay w latach pięćdziesiątych XVIII wieku zwrócił się ku ekonomii . Założył szkołę fizjokratów nazywaną przez swoich przeciwników „sektą ekonomistów”, gdzie stopniowo dołączył do Victora Riqueti de Mirabeau , redaktora Citizen's Ephemerides , ojca Nicolasa Baudeau , prawnika Guillaume-François Le Trosne , André Morelleta , intendenta Pierre- Paul Lemercier z La Rivière de Saint-Médard i Pierre Samuel du Pont de Nemours . Jego główne prace ekonomiczne to artykuły w Encyklopedii: „Fermiers” (1756), „Grains” (1757), „Hommes” (1757); książki Le Tableau économique (1758); Ogólne maksymy rządu gospodarczego królestwa rolniczego (1758); Rozdział VII z Mirabeau Wsi filozofii  ; oraz artykuły w Journal de l'Agriculture, du Commerce et de la Finance  : „Le droit naturel  ” (1765), „Dialogue sur le commerce” (1765) i „Dialogue sur les travaux des artisans” (1767). Obrońca modelu, jaki dla niego reprezentuje chiński despotyzm, jest czczony przez swoich fizjokratycznych uczniów jako „Konfucjusz Europy”.

Ostatnie lata

W ostatnich latach swojego życia François Quesnay zaczął studiować matematykę. Jego przyjaciel d'Alembert mówi w ten sposób o tym niefortunnym doświadczeniu: „Miał nieszczęście, że znalazł zarówno trójdzielenie kąta, jak i kwadraturę koła , i wykazał za pomocą metafizycznych rozumowań, które wydawały mu się niewątpliwe, że przekątna kwadratu i jego boku nie da się zmierzyć  ” . Ta późna porażka nie podważa jednak reputacji, jaką zdobył w młodszym wieku w chirurgii i ekonomii.

Po śmierci Ludwika XV w Maj 1774Quesnay musi opuścić Wersal, aby osiedlić się w Wielkiej Komunie . Umarł tam dalej16 grudnia.

Grafika

Quesnay opublikował swoje pierwsze pism ekonomicznych w 1756-1757 w Encyklopedii przez Diderota i Alemberta (artykuły „Fermiers” i „Ziarno”). W następnym roku ukazała się pierwsza wersja jego słynnego Tablicy Ekonomicznej , w której przedstawił naturalny porządek gospodarki. Rolą ekonomistów jest ujawnienie praw natury. Prawa ekonomii działają tak samo, jak prawa fizyki.

Ten tekst przedstawia idee fizjokratów . Tabela wydaje się być inspirowane przez cyrkulację krwi u ludzi, na modelu przepływu, licznik przepływu i wymiany. Ale Quesnay pozycjonuje się w organicznej koncepcji społeczeństwa, odziedziczonej po Hobbesie . Mechaniczny wydajność gospodarki jest zatem zgodny z reprezentacji społeczeństwa w XVII -tego  wieku.

Jako pierwszy wyobraża sobie gospodarkę na poziomie makroekonomicznym . Czynniki ekonomiczne nie są uważane za sumę indywidualnych agentów, jak w teorii klasycznej ( Adam Smith , David Ricardo , John Stuart Mill ), ale reprezentują klasy społeczne. Jako taki, to znaczy rozpatrując gospodarkę jako całość i wbrew klasycznemu postulatowi metodologicznego indywidualizmu , jest prekursorem myśli Karola Marksa i Keynesa , którzy obaj przyjęli model stołu, przedstawiającego gospodarkę jako obwód.

Powinieneś wiedzieć, że dla Quesnay i inaczej niż w tamtych czasach myśl ekonomiczna, wartość może być tworzona tylko przez ziemię. Dlatego rolnictwo nie powinno być opodatkowane. Ma obsesję na punkcie „właściwej ceny” zboża i ubolewa nad spadkiem cen.

Stół ekonomiczny

Quesnay zlecił wydrukowanie tabeli ekonomicznej w prasie drukarskiej nowo zainstalowanej w Pałacu Wersalskim. W sumie Quesnay napisze trzy wersje. Pierwsza edycja pochodzi z listopada lub grudnia 1758 roku . Ta pierwsza wersja „zygzaka” opiera się na dochodzie 400 funtów i zawiera dwadzieścia dwie „Uwagi”. Drugie wydanie, które pochodzi z wiosny 1759 r. , Zaczyna się od dochodów w wysokości 600 funtów i zawiera 23 uwagi. Trzecie wydanie, opublikowane w 1759 r., Również opiera się na przychodach z 600 książek, a po nim następuje dwunastostronicowe „wyjaśnienie” i „wyciąg” zawierający dwadzieścia cztery maksymy.

Quesnay reprezentuje ekonomię jako spójną dziedzinę o charakterze systemowym, czerpiąc inspirację z odkrycia półtora wieku wcześniej przez Williama Harveya mechanizmu małego i dużego krążenia krwi.

Dzieli społeczeństwo na dwa sektory ( rolnictwo i pozostałe) i trzy klasy ze względu na ich stosunek do produktu netto  : klasę produkcyjną, złożoną głównie z rolników, która jako jedyna jest w stanie dostarczyć produkt netto, czyli to znaczy zdolnych do pomnażania produktów, klasy jałowej, na którą składają się wszyscy obywatele zaangażowani w prace inne niż rolnicze, zdolni jedynie do przetwarzania dóbr bez ich pomnażania, oraz klasa właścicieli ziemskich, których jedyną funkcją jest wydawać część dochodu, który im się należy, nie wytwarzając żadnego dobra.

Tabela rozwija się i może być przedstawiony w sposób bardziej nowoczesny sposób w postaci układu scalonego lub tablicy przepływów z Leontiefa stosowanych w analizie IO . Ponadto tabelę Quesnaya, która łączy klasy społeczne poprzez przepływy materiałów i pieniędzy, można uznać za przodka macierzy rachunkowości społecznej .

Ten diagram przedstawia naród jako całość zredukowaną do trzech głównych klas określonych zgodnie z ich funkcją ekonomiczną:

  1. klasa produkcyjna to klasa rolników, która jest grupą społeczną, z której wywodzi się globalna produkcja roczna, ponieważ rolnictwo jest jedynym źródłem bogactwa;
  2. klasa właścicieli to grupa utworzona przez arystokrację , władcę i duchowieństwo, które bez uprawy ziemi corocznie przywłaszczają sobie „ produkt netto  ” w postaci czynszu płaconego przez klasę produkcyjną;
  3. klasę bezpłodną reprezentują wszystkie inne grupy, zajmujące się działalnością inną niż rolnicza.

Produkcja rolna szacowana w tamtym czasie na 5 miliardów franków była rozprowadzana przez Quesnay w następujący sposób:

Analiza Quesnaya ukazuje zatem po raz pierwszy pojęcia współzależności działalności gospodarczej, procesu reprodukcji i równowagi, które zostaną podjęte, a następnie rozwinięte przez innych ekonomistów po fizjokratach, takich jak Marks, Walras i Leontief w szczególny.

Tabela ekonomiczna opisuje wymarzony stan gospodarki. Na tej podstawie, rok po roku, gospodarka odtwarza się taka, jaka jest. Nie ma już wzrostu. Quesnay uważa tę sytuację za najlepszy możliwy stan dla Francji.

Potomstwo jego pracy

Głównym wkładem Quesnaya jest konsolidacja podstaw tej nowej dyscypliny, ekonomii. Wraz z Quesnayem refleksja ekonomiczna staje się bardziej autonomiczna w stosunku do teologii i polityki, różniąc się szczególnie w kontekście swojej metody od poprzednich dzieł średniowiecza (np. Tomasza z Akwinu ) czy merkantylistów .

Pomysły i prace Quesnaya zostaną podjęte przez wielu ekonomistów. Pojęcie współzależności działalności gospodarczej zostanie podjęte w pracy Léona Walrasa lub Keynesa w jego ogólnej teorii . Quesnay Tabela ekonomiczna może być również uważany za prekursora w Leontiefa tabeli input-output . W istocie klasy sterylne i produktywne można zaliczyć do sektorów I i II gospodarki, na przykład do rolnictwa i przemysłu. Roczne postępy klasy produkcyjnej można zaliczyć do zużycia pośredniego niezbędnego do produkcji rolnej:

Sektory Roczne zakupy Roczna produkcja
ja II III
I Produktywne zajęcia 2 1 2 5
II klasy właścicieli ziemskich 2 0 0 2
III Klasy sterylne 1 1 0 2
Całkowite zakupy 5 2 2 9

W pracy Revolutionary Wealth autorzy Alvin i Heidi Toffler poświęcają rozdział „czynnik Quesnaya” zmianie paradygmatu ekonomicznego w cywilizacji, krytykując „konwencjonalną naukę ekonomiczną”, przedstawiając pogląd, że Quesnay był w stanie wykazać się „niezdolnym do pomyślcie o przejściu od społeczeństwa rolniczego do społeczeństwa przemysłowego [w taki sam sposób, w jaki inni ślepi współcześni ekonomiści nie mogą zmierzyć] przejścia od społeczeństwa przemysłowego do społeczeństwa opartego na wiedzy ”.

Publikacje

Zebrane prace

Rodzina

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. Gustave Schelle kwestionuje datę urodzenia z powodu aktu chrztu z 20 czerwca. W tamtym czasie chrzest odbywał się dzień po porodzie lub dwa dni po urodzeniu. ( Schelle 1907 , str.  8)
  2. Na przykład ten błąd znajdujemy w Pochwale M. Quesnaya autorstwa d'Alemberta

Bibliografia

  1. ( Schelle 1907 , str.  8-9)
  2. ( Schelle 1907 , str.  11)
  3. ( Schelle 1907 , str.  12)
  4. ( Schelle 1907 , str.  19)
  5. ( Schelle 1907 , str.  21-22)
  6. ( Schelle 1907 , str.  94-95)
  7. ( Schelle 1907 , s.  114)
  8. ( Schelle 1907 , str.  115-116)
  9. François Pouillon, Słownik francuskojęzycznych orientalistów , Karthala,2008, 1007  s. ( ISBN  978-2-8111-4099-1 ) , str. 795.
  10. Gérard Marie Henry, Historia myśli ekonomicznej , Armand Colin,2009, 368  str. ( ISBN  978-2-200-24403-3 ) , str. 119.
  11. Frédéric Poulon, General Economics. Dunod, 6 th  edition, rozdział 2.
  12. Ghislain Deleplace, Historia myśli ekonomicznej. Dunod, 2 nd  wydanie, rozdział "François Quesnay: krążenie i produkcji".
  13. Źródło tabeli: Mark Blaug, „La Pense Economique”, Economica , Paryż, 1995, s. 31.
  14. Ta perspektywa została zaproponowana przez analityka Naïri Nahapétian for Alternatives Economiques ( nr 265 ) ze stycznia 2008 r .; Alvin i Heider Toffler (2007) Revolutionary Wealth , Ed. Plon, 580 str.
  15. Jacqueline Hecht, Życie François Quesnay , str.  1420 , w François Quesnay, Complete ekonomiczne dzieła i inne teksty , National Institute of Demographic Studies, Paryż, 2005, tom 2 ( ISBN  2-7332-1031-9 ) ( potomkowie François Quesnay )
  16. Alex Capelle, Ulotny francuski obecność kultury w Wirginii w końcu XVIII -go wieku, w XVII-XVIII. Biuletyn Towarzystwa Badań angloamerykańskie z XVII TH i XVIII, XX wieku , 1989, tom 28, n o  jeden, s.  71-86 ( czytaj online )

Załączniki

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne