USS Stark (FFG-31) | |
Statek w 1988 roku po remoncie | |
Rodzaj | fregata |
---|---|
Klasa | Oliver Hazard Perry |
Historia | |
Służył | Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych |
Stocznia | Todd Pacific Shipyards , San Pedro , Los Angeles |
Zamówione | 23 stycznia 1978 |
Leżał kil | 24 sierpnia 1979 |
Uruchomić | 30 maja 1980 |
Uzbrojony | 23 października 1982 |
Status | Rozbrojony dalej 7 maja 1999, Zburzony7 października 2005przez Metro Machine Corp. z Filadelfii |
Załoga | |
Załoga | 206 |
Charakterystyka techniczna | |
Długość | 136 m |
Mistrz | 13,7 m |
Wersja robocza | 4,5 m |
Przesunięcie | 3638 ton |
Napęd | 2 turbiny gazowe General Electric LM2500 ; 1 wał napędowy połączony z 2 chowanymi zasobnikami paliwa o mocy 325 koni mechanicznych (242 kW) |
Moc | 41000 koni mechanicznych (30,6 MW) |
Prędkość | 29 węzłów |
Funkcje wojskowe | |
Uzbrojenie | 1 działo OTO Melara 76 mm / 62 Mk 75, 1 Vulcan Phalanx CIWS, 4 karabiny maszynowe kal. 12,7 mm, 4 Harpoon przeciw statku pociski , 36 RIM 24 Tartar morskiej-powietrze pociski , 6 jako 32 324 mm torped rury (2 x 3), dla Mark 46 torpedy |
Samolot | 2 helikoptery SH-60 Seahawk |
Kariera | |
Flaga | Stany Zjednoczone |
Orientacyjny | FFG-31 |
USS Stark (FFG-31) była fregata pocisk z US Navy w klasie Oliver Hazard Perry . W 1987 roku został trafiony dwoma irackimi pociskami Exocet17 maja 1987podczas wojny iracko-irańskiej , zabijając 37 marynarzy. Ta fregata była jedynym amerykańskim statkiem nazwanym na cześć admirała Harolda Rainsforda Starka (1880–1972).
Nakazał witryn Todda do San Pedro w Kalifornii w23 stycznia 1978w ramach programu na rok podatkowy 78 wystartował Stark30 maja 1980 i uruchomione 23 października 1982.
Stark został wdrożony z amerykańskiego Środkowego Wschodu Mocy w 1984 i 1987 roku okręt został trafiony na17 maja 1987, przez dwa pociski przeciwokrętowe Exocet, najprawdopodobniej wystrzelone przez zmodyfikowany iracki Falcon 50 (nazywany Suzanne ) podczas wojny iracko-irańskiej . Samolot wystartował z bazy Shaibah na 20 pm 0 i poleciał na południe do Zatoki Perskiej . Wkrótce potem, rutynowo wykrywany przez fregatę około 22 godz. 10 , samolot wystrzelił dwie rakiety Exocet. Fregata nie wykryła pocisków i dlatego została zaskoczona. Pierwszy pocisk trafił do kadłuba od lewej burty. Jego ładunek nie eksplodował, ale pocisk wylał na jego drodze płonące paliwo. Drugi pocisk przebił mniej więcej to samo miejsce, zostawił rozcięcie o wymiarach 4 na 3 metry w kadłubie, a następnie eksplodował w pomieszczeniach załogi. Trzydziestu siedmiu marynarzy zginęło, a 21 zostało rannych.
Pomimo pożaru załoga opanowała sytuację z dnia na dzień. Paradoksalnie w akcji ratunkowej brał udział irański helikopter. Statek sam wrócił do Bahrajnu, a następnie do swojego portu macierzystego w Mayport na Florydzie. Statek został naprawiony w Ingalls Shipyard w Mississippi za 142 miliony dolarów.
Było to najbardziej śmiercionośne wydarzenie w marynarce wojennej Stanów Zjednoczonych w czasie pokoju, zanim wieżyczka armaty eksplodowała na USS Iowa .
Ponieważ Stany Zjednoczone i Irak nie były w stanie wojny, ten atak nie został autoryzowany. Według władz irackich pilot, który zaatakował Starka, nie został ukarany. Niektórzy urzędnicy amerykańscy uważają, że został stracony, ale dziennikarz Robert Fisk przeprowadził wywiad z byłym zastępcą dowódcy sił powietrznych Iraku, który powiedział mu, że pilot wciąż żyje. Jednak jego atak na Starka oznaczałby koniec jego kariery i bojąc się o swoje życie, uciekł z kraju w 1989 roku. Niemniej jednak, według Jean-Louisa Bernarda, autora „Heroes of Bagdad” T1 (Editions JPO 2017 ), Le pilot, Abdul Rhaman, nie tylko nie został ukarany, ale podobno został odznaczony Medalem Odwagi po wspólnej iracko-amerykańskiej komisji śledczej. Jego późniejsza dezercja nie jest wspomniana w tej książce. Jean-Louis Bernard również potwierdza użycie Falcona 50 podczas tej akcji.
Następnie Stark został włączony do Floty Atlantyckiej w 1990 roku, po czym powrócił na Bliski Wschód w 1991 roku. Został przyłączony do UNITAS w 1993 roku i wziął udział w Operacjach Wspieranie Demokracji i Operacji Able Vigil w 1994 roku . W 1995 roku powrócił ponownie do Sił Morskich Bliskiego Wschodu, po czym ponownie służył na Atlantyku w 1997 i 1998 roku .
Rozbrojony dalej 7 maja 1999The Stark był przechowywany w oczekiwaniu na obsługę instrumentu Naval Ship Maintenance Nieaktywne w Filadelfii przed zburzony przez metra Maszyn Corp. z Filadelfii na7 października 2005.