Sainte-Alliance

Święte Przymierze zostało utworzone na26 września 1815w Paryżu przez trzy zwycięskie monarchie europejskie z imperium napoleońskiego, spadkobierców rewolucyjnej Francji , w celu początkowo utrzymania pokoju, a następnie wzajemnej ochrony przed ewentualnymi rewolucjami. Pierwszy utworzony przez Imperium Rosyjskiego , w cesarskich i Królestwa Prus , został przekształcony w Czteroosobowy Alliance (po połączeniu Zjednoczonego Królestwa z Sojuszem), a następnie do Pięcioosobowy Alliance (po stowarzyszenia Królestwo Francji ). Święte Przymierze zostało odrzucone przez Państwa Kościelne, a większość krajów europejskich nie uczestniczyła w nim, takich jak Królestwo Hiszpanii, Królestwo Portugalii, królestwa skandynawskie, Szwajcaria, Luksemburg, Belgia, Islandia, Polska, Królestwo Obojga. Sycylia . Lord Castlereagh, brytyjski minister spraw zagranicznych, nazwał to „wysublimowanym mistycyzmem i nonsensem”. Francja wzięła w niej udział dopiero w 1818 r. , Po zakończeniu obcej okupacji. W rzeczywistości został rozwiązany w 1825 roku , po śmierci cesarza Aleksandra I er , który był prowokatorem.

Pochodzenie

Po długich wojnach napoleońskich zwycięskie monarchie europejskie dążą do pokoju i stabilności swoich tronów. Kongresie Wiedeńskim że redrew mapę Europy, rosyjskiego cesarza Aleksandra I st - ostrzeżony przez doświadczeniu Stu Dni  - proponuje tworzenie sojuszu na rzecz pokoju.

Święty Sojusz

Zawarta jest w Paryżu dnia26 września 1815przez zwycięskich monarchii Napoleona ( rosyjskiego imperium , imperium Austrii , Prus ), a następnie dołączył do Francji od Ludwika XVIII w listopadzie 1815 dzięki Talleyranda negocjacji . Święte Przymierze jednoczy te kraje - teoretycznie - w ramach pokojowego zjednoczenia chrześcijańskiego o mistycznym wydźwięku. Wielka Brytania odmawia wpisu Świętego Przymierza, zgodnie ze swoją doktryną nie interweniowania w wewnętrzne sprawy innych państw, nawet jeśli w rzeczywistości kraj poparł ten projekt, a jeśli to był członkiem organizacji o pochodzeniu Święty sojusz: czteroosobowy sojusz .

Ale pod wpływem Metternicha ( kongres w Troppau w 1820 r., Kongres w Laybach w 1821 r.) I jego potwierdzenia „prawa do interwencji, jeśli sytuacja wewnętrzna państwa zagraża pokojowi jego sąsiadów”, staje się ona kontr- sojusz rewolucyjny , tłumienie powstań i aspiracji narodowych wbrew utrzymaniu porządku w Wiedniu ( wyprawy z Hiszpanii , Włoch, Polski itp.). Francja musi zatem udowodnić, że odzyska swoją pozycję w mocarstwach europejskich, to znaczy zaświadczyć o ostatecznym zerwaniu ze swoją rewolucyjną przeszłością. Za zgodą Świętego Przymierza armia francuska interweniowała zatem w Hiszpanii w 1823 r. W celu przywrócenia króla Ferdynanda VII na tron. Również wewnętrznie Ludwik XVIII uosabia to zerwanie, godząc przywrócenie staroświeckiego Sądu i ustanowienie konstytucji, Karty .

Po śmierci Aleksandra I st , jest faktycznie bardziej Świętego Przymierza, ale transporty ścigania nadal z inicjatywy tej czy innej wielkiej monarchii .

Różne kongresy Świętego Przymierza

Inne kongresy następcze:

Ten zbiór kongresów jest często nazywany przez historyków „systemem kongresowym” lub „polityką kongresową”.

Uwagi i odniesienia

  1. Michel Heller ( przetłumaczone  z języka rosyjskiego przez Anne Coldefy-Faucard), Historia Rosji i jej imperium , Paryż, Flammarion , wyd.  „Dziedziny historii”,2009( 1 st  ed. 1997), 985  , str. [ szczegóły wydania ] ( ISBN  2081235331 ) , str.  673.
  2. Heller 1997 , s.  674.
  3. Heller 1997 , str.  675.
  4. Zobacz wyprawę hiszpańską .

Bibliografia

Zobacz też