Pierre Bergounioux

Pierre Bergounioux Biografia

Narodziny	1949 Brive-la-Gaillarde
Narodowość	Francuski
Szkolenie	École normale supérieure de Fontenay-Saint-Cloud Szkoła studiów wyższych w naukach społecznych
Zajęcia	Pisarz , pamiętnikarz , krytyk literacki , nauczyciel
Rodzeństwo	Gabriel Bergounioux ( d )

Inne informacje

Kierownik	Roland Barthes (1979)
Wpływem	René Descartes , Gustave Flaubert , William Faulkner
Nagrody	Wielka Nagroda SGDL w dziedzinie literatury Prix Alain-Fournier (1986) Nagroda Rogera-Caillois (2009)

Podstawowe prace

Miękisz

Pierre Bergounioux urodził się w1949do Brive-la-Gaillarde w Correze jest nauczycielem, pisarzem , autorem opowiadań i eseistą francuskim . Należy do pokolenia powojennego , kluczowego pokolenia, świadków ostatnich chwil wiejskiego świata przed rozwojem transportu, otwarciem regionów, otwarciem i przejściem w kierunku nowoczesności. Płodny autor, jego zasadniczo autobiograficzne prace zgłębiają szczegóły życia codziennego przed metamorfozą i otwierają się na filozoficzną medytację, czasem na zajmowane stanowiska.

Biografia

Pierre Bergounioux urodził się w Corrèze w Brive-la-Gaillarde. Studiował khâgne w Lycée Gay-Lussac (Limoges), a następnie w Bordeaux, zanim wstąpił do École normale supérieure w Saint-Cloud . Żyje rewolucją kulturalną lat1960i maj 68 .

Agrégé współczesnych pism , po uchwaleniu ustawy Haby'ego , zrobił karierę w kolegiach I cyklu gimnazjów. W 1979 roku obronił pracę doktorską pod kierunkiem Rolanda Barthesa pt. " Flaubert i inni: komunikacja literacka i dialektyka intersubiektywna".

W 1984 roku ukazała się jego pierwsza powieść Katarzyna .

W 1991 roku kamień milowy dla jego pokolenia: zniknął reżim ZSRR .

W latach 2007-2014 prowadził zajęcia w Państwowej Szkole Sztuk Pięknych w Paryżu pod tytułem „Historia twórczości literackiej”.

Uprawia również sztuki plastyczne jako rzeźbiarz ; biorąc materiał od handlarza złomem Corrèze, niewiele robi, aby pracować na uratowanych przedmiotach, które spawa i patynuje. Jean-Paul Michel , z którym przyjaźni się od lat w Lycée Georges-Cabanis , zadedykował mu książkę „Drugi raz”, rzeźbiarz Pierre Bergounioux ; w 2013 roku Henry Colomer nakręcił film zatytułowany Metallic Lives , będący świadectwem jego plastycznej kreatywności.

Bergounioux ma również pasję do entomologii – którą rozbudził w Le Grand Sylvain – i którą praktykuje podczas pobytu w Corrèze, czego dowodem jest film La Capture (2014) Geoffreya Lachassagne .

Praca

Yves Reboul, wykładowca na Uniwersytecie Toulouse-Le Mirail , specjalista w dziedzinie literatury współczesnej i redaktor naczelny czasopisma Littératures, podkreśla w 2009 r., że Pierre Bergounioux stał się ważną postacią literatury francuskiej z dziełami, które ugruntowały swoją pozycję; niektóre lepsze od innych, takie jak La Toussaint , Miette czy La Mort de Brune .

W swojej prezentacji Yves Reboul precyzuje, że jeśli twórczość Bergounioux jest z pewnością rodzajem świadectwa zaginionej wsi, z którą żył w dzieciństwie, to nie można jej do tego sprowadzić. Michel P. Schmitt dodaje, że „nie ma w nim nic z zacofania literatury regionalnej produkowanej przez Corrèze'a. " W pracy często bierze esej filozoficzny. „Pamięć wiejska, zbiorowa czy rodzinna z pewnością fascynuje Bergounioux, ponieważ tam odnajduje swoje początki, ale także dlatego, że otwiera przed nim pole refleksji i jest pretekstem do medytacji nad nowoczesnością” w historii społeczeństw. W tym bliżej mu do historyków historii społecznej niż do romantycznej tradycji literackiej.

Bergounioux, bardziej niż powieściopisarz, jest raczej filozofem, który pisze powieści. Jej literatura pojmowana jest jako forma wiedzy (teoretyzowana w Ślepoty Homera iw antologii brewiarza literatury dla żywych ). Zamierza, za Edmundem Husserlem , doświadczać świata jako zjawiska subiektywnego. Dla Mathilde Barraband „głęboko realistyczna zaleta opowiadań P. Bergounioux polega nie tyle na ich próbie naśladowania rzeczywistości, ile na ich wysiłkach, aby uczynić ją poznawalną, […] nigdy nie chodzi po prostu o zrozumienie samego siebie, ponieważ osobistą korzyść, ale pojmowanie przez siebie prawdy ogólnej” .

„Corrèze i Limousin odgrywają w tym dziele prawdziwą i fantazmatyczną rolę, jak hrabstwo Jefferson (Mississippi) ” będą liczyły się w twórczości Williama Faulknera . W jego opowiadaniach narracja, refleksyjność i wspomnienie mieszają się, ale brakuje bohaterów powieści. „Zdanie jest obszerne, czasem złożone, zawsze pełne znaczenia” . Ze swojej strony Michel P. Schmitt pisze, że „Pierre Bergounioux wydobywa blok słów, zwarty i płynny, szorstki i wypolerowany, uporządkowany i nierozsądny”, a Jean-Pierre Richard, że „ Mallarmowska czystość nigdy nie była tak dobrze rozumiana. "

Dzieło – kontynuuje Yves Reboul – jest różnorodne i obfite, rozwija się w tekstach na ogół krótkich i bardzo eleganckich. „Pierwsza część dzieła, opatrzona wspomnianą powieścią, przyciągnęła [w końcu] mniej uwagi niż druga strona” tekstów refleksyjnych lub spekulatywnych mówiących o związkach sztuki ze śmiercią, o sytuacji historycznej współczesnego człowieka, który nie może odzyskać przeszłości i czuje się skazany na narzucające dzieło pisarskie rozdrobnienie, niestrudzenie kwestionowane, badane, poszukiwane na własną rękę, ale także w imieniu wspólnoty (która się nie pojawiła). na mapach). Jest też definicja pozycji pisarza, której doświadcza uczony, który wie, że „wszystko już zostało powiedziane” , bo pochodzenie przechodzi przez ascendentów i przez biblioteki.

Teksty zawierają precyzyjne hipotezy i punkty widzenia na historyczno-kulturowy moment, który jest jego i na tak znane mu pole społeczne, jak szkoła, a nawet podejmują próby etnograficzne ( Les Forges de Syam ). Do tego dochodzi upodobanie do konserwacji.

Pozycjonuj dokumenty

W opublikowanej w październiku 2006 roku książce z wywiadami , ironicznie zatytułowanej Szkoła: misja zakończona , Bergounioux zastanawiał się nad szkołą . W ślad za Pierre'em Bourdieu w Les Héritiers i La Reproduction z gorzką obserwacją porażki jedynej uczelni , której funkcjonowanie nie tylko nie zmniejszało nierówności, ale uwydatniało upokorzenie najsłabszych studentów i ich poczucie niższości ich kondycji społecznej. . „Zamiast oczekiwanych korzyści otrzymali oni [studenci] raczej przeciętne korzyści i poczucie niegodności, które jest jego subiektywną modalnością. Doświadczenie jest dziedziczne. Każdy, kto zda szóstą klasę, w wieku 11 lat, nie znając wartości i obyczajów szkoły, jest skazany na to, by codziennie, kilka razy dziennie, słyszeć o swojej niewystarczalności, swojej przeciętności. "

„Jedynym sposobem, aby nie stosować przemocy wobec dzieci, byłoby osądzenie ich w odniesieniu do siebie, ocena odległości, jaką przebyli między stanem, w którym zastaliśmy je opuszczające wszechświat rodzinny, a tym, do którego doszły w wyniku naszego nauczanie. Ale to byłoby równoznaczne z publicznym uznaniem niesprawiedliwości naszego społeczeństwa, wyciągnięciem konsekwencji, które są rewolucyjne, nie mniej, i nigdy nie byliśmy tak daleko od tego. "

W 2017 roku podpisał apel opublikowany na blogu Mediapart zatytułowany „Pomoc lewicy wygrać poprzez głosowanie Mélenchona ”.

Publikacje

Historie

Katarzyna , Gallimard ,1984, 176 pkt. ( prezentacja online ).
Ten i następny krok , Gallimard,1985, 191 s. ( prezentacja online ).
Wielka Bestia , Gallimard,1986, 240 pkt. ( prezentacja online ).
Różowy Dom , Gallimard,1987, 165 s. ( prezentacja online ).
Drzewo nad rzeką , Gallimard,1988, 192 pkt.
To my , Gallimard,1989, 149 pkt. ( prezentacja online ).
Pierzenie , Gallimard,1991, 131 pkt.
L'Orphelin (reedycja zbioru Imaginary, 2009), Gallimard,1992, 196 s. ( ISBN 2-07-072712-2 , prezentacja online ).
Poranek początków , Verdier ,1992, 48 pkt. ( ISBN 2-86432-133-5 ).
Le Grand Sylvain , Verdier,1993, 66 pkt. ( ISBN 2-86432-176-9 , prezentacja online ).
Wszystkich Świętych , Gallimard,1994, 144 s. ( prezentacja online ).
Napad , Fata Morgana ,1994, 54 pkt.
Punkty kardynalne , Fata Morgana,1994.
Miette ] (i Folio 1996, Francja Kultura nagroda ), Gallimard,1995, 160 pkt. ( prezentacja online ).
La Mort de Brune (i Folio 1997), Gallimard,1996, 144 s. ( prezentacja online ).
Le Bois du Chapitre , edycje Théodore Balmoral ,1996, 60 pkt.
Chevron , Verdier,1996, 56 pkt. ( prezentacja online ).
Kpélié , redaktor Flohic,1997, 89 s. ( prezentacja online ).
Linia , Verdier,1997, 74 pkt. ( prezentacja online ).
L'Empreinte , wyd. François Janaud,1997, 57 pkt. ; przeredagowane Fata Morgana (2007); przeredagowane (2021).
La Demeure des ombres , Art & Arts editions,1997, 42 s. ; przedruk (2017).
Pierwsze słowo , Gallimard,2001, 94 s. ( prezentacja online ).
Odtrutki proste, formalne i inne , Verdier,2001, 73 pkt. ( prezentacja online ).
Trochę błękitu w krajobrazie , Verdier,2001, 104 pkt. ( prezentacja online ).
Les Forges de Syam, editions de l'Imprimeur (2001); przeredagowane Kieszeń Verdiera (2007).
B-17G , Flohic,2001, 83 s. ( prezentacja online ) ; trzcina. Edycje Argola (2006).
W latach sześćdziesiątych , Verdier,2003, 52 pkt. ( prezentacja online ).
Rzeka Wieków , il. Philippe Ségéral, Saint-Clément-de-Rivière, Fata Morgana (2004) ( ISBN 2-85194-639-0 ) .
Koniec świata w drodze , Fata Morgana,2006, 58 pkt. ( prezentacja online ) ; przeredagowane (2011).
Wynalazek teraźniejszości , Fata Morgana,2006, 113 pkt. ( prezentacja online ).
Kolory , Fata Morgana,2008, 36 pkt. ( prezentacja online ).
Pocałunek czarownicy , Argol (2010).
Trzy lata , Fata Morgana (2011).
Trzydzieści słów , Fata Morgana,2012, 152 s.
Preferowane wszechświaty , il. Philippe Ségeral, Fata Morgana (2012) ( ISBN 978-2-85194-839-7 ) .
Kompendium świata , Fata Morgana,2014, 41 pkt. ( prezentacja online ).
Znaki zewnętrzne (rysunki Philippe Cognée ), Fata Morgana,2015, 40 pkt. ( ISBN 978-2-85194-945-5 , prezentacja online ).
Pokój w Holandii , Verdier,2009, 56 pkt. ( ISBN 978-2-86432-568-0 , prezentacja online ) .
Zaginiony myśliwy (rysunki Philippe Ségérala), Gallimard, coll. "Szafa z literami",2010, 46 s. ( ISBN 978-2-07-012918-8 , prezentacja online ).
Hôtel du Brésil , Gallimard, coll. „Wiedza nieświadomości”,2019, 68 pkt. ( prezentacja online ).
François , Fario, kol. „Theodore Balmoral” (2019) ( ISBN 979-10-91902-53-3 )
Metamorfozy , Fata Morgana (2021).
rosyjski , Fario, kol. „Theodore Balmoral”,2021, 48 pkt. ( ISBN 979-10-91902-73-1 ).

Notatniki

Zeszyt. 1980-1990 , Verdier (2006).
Zeszyt. 1991-2000 , Verdier (2007).
Zeszyt. 2001-2010 , Verdier (2011).
Zeszyt. 2011-2015 , Verdier (2016).
Zeszyt. 2016-2020 , Verdier (2021).

Testowanie

Homer's Blind : pięć lekcji poetyki napisanych do przeczytania w Villa Gillet jesienią 1994 roku , wydania Circe,1995, 115 s. ( prezentacja online ).
Haute Tension , wydana przez William Blake & Co. (1996).
The Power of Remembrance in Writing: The Zeigarnik Effect , edycje Pleins Feux,2000, 39 pkt. ( prezentacja online ).
Gramatyka miłości , Nathan ,2002, 63 pkt. ( ISBN 978-2-09-121572-3 , prezentacja online ).
Dopóki Faulkner , Gallimard,2002, 160 pkt. ( prezentacja online ).
Działaj, pisz , Fata Morgana,2008, 99 pkt. ( prezentacja online ).
Brewiarz literatury dla żywych , Bréal,2004, 379 s. ( prezentacja online ).
Szkoła: misja zakończona , zwykłe edycje prerii,2006, 202 pkt. ( prezentacja online ).
Szalone lata dwudzieste , około 1924 (2008).
Deux querelles ( Cierniący kadet, a następnie L'Humanité podzielony ), wydane przez Cécile Défaut (2009).
Dwóch pisarzy francuskich , edycje Fario (2009).
Pismo ze skargą do zarządzania czasem , pranie Jean-Baptiste Sécheret , około 1924, 2012 ( ISBN 978-2-915715-27-9 )
Geologie , narracja Galileusza,2013, 46 s. ( prezentacja online ).
Styl jako doświadczenie , Drzewo oliwne,2013, 80 pkt. ( prezentacja online ).
Francuska pasja , William Blake and Co (2014).
Istnieją dwa razy , Fayard ,2014, 300 pkt. ( ISBN 978-2-2136-8227-3 , prezentacja online ).
Zszyte , Galileo (2016).
Estetyka maszyn rolniczych , z tekstem Pierre'a Michona, Le Cadran ligné (2016).
La Notice , William Blake i Co (2016).
Powiedz , William Blake i spółka (2016).
Returning the Word - The Thieves Williama Faulknera , Le Bord de l'eau (2017).
Prędkości , z rysunkami Philippe Hélénon , fatamorgany (2018).
Poniedziałek , Galileo (2019).
W przypadku braku równości Gallimard, kol. „Traktaty”,2019, 32 pkt. ( prezentacja online ).
Dzieciństwo , L'Herne (2019).
Globalizacja , Gallimard, coll. „Ulotki kryzysowe”,2020, 8 pkt. ( prezentacja online ).

Inne publikacje

Recenzje sztuki

Johan Zoffany , Wenus na wodach , z Bernadette de Boysson , wydanie William Blake & Co (1990).
Cień otchłani na podstawie rysunków Stasysa Eidrigeviciusa , Imaginaires, Conseil Général de Seine-Saint-Denis (1991).
Pikniki i leptosomy. O Charles-Albert Cingria , Fata Morgana (2005).
Sidérotherapy , Tarabuste (2006).
Po targu , retrospektywa twórczości plastyka Jean-Yvesa Penneca , Dziesięć lat skrzyni: lekka kara , wydrukowana w czerwcu 2007 r. w Brześciu .
Marinette Cueco . Rzeczywistość nie jest taka jak dawniej, edycje Pérégrines/Panama (2008).
Malarstwo dzisiaj, Philippe Cognée , Galilée (2012).
Wstęp do wychwytywania przez Marie-Noëlle Agniau , Kultury i Dziedzictwa (2014).

Książki z artystami

L'Immémorable , fotografie Magdi Senadji , wyd. À une Soie (1994).
Au jour consumé , z Jean-Michel Fauquet , wyd. Filigranes (1994).
Po pierwsze, jesteśmy na świecie , fotografie Alaina Turpaulta , Martel, éditions du Laquet (1995) ( ISBN 2-910333-27-2 )
Æneis , rysunki Philippe Ségéral , Fondation Paribas (1995).
Les Choses meme , z François Pons, edycje Les Cahiers de l'Atelier (1996).
François, ryciny Ernesta Pignon-Ernesta , edycje François Janaud (2001).
Ordalies , fotografie Jean-Michel Fauquet, edycje Filigranes (2002) ( ISBN 2-914381-45-X ) .
Reszta świata , z Joëlem Leickiem , Fata Morgana (2010) ( ISBN 978-2-85194-762-8 ) .
Sillony i pisma , obrazy Jean-Pierre Bréchet , Éditions Opéra (2010) ( ISBN 978-2-35370-085-1 ) .
Niesubordynowane pejzaże , fotografie Thierry'ego Girarda , 96 s., wyd. Loco, Paryż ( 2012 ).
Cecha delikatna , ilustracje Jean-Pierre Bréchet, Le Cadran ligné (2013) ( ISBN 978-2-9543696-0-0 ) .
Pamięć murów , litografie Jean-Baptiste Sécheret , Presses de Serendip (2013).
Mouche , rysunki Philippe Cognée , Saint-Benoît-du-Sault, wyd. Tarabuste, płk . „Żegnaj dzieci”, 2014 ( ISBN 978-2-84587-301-8 ) .
Child of the Century , z linorytami Aarona Clarke'a , (2016).
W drodze , ze zdjęciami autora, Le Realgar (2016).
Twoja kolej , z Jean-Michel Marchetti , Wydania wirówek (2018).
Możliwe , z Jean-Michelem Marchettim, Æncrages & Co (2018).
The Body of the Letter , ilustracja Jacquie Barral , Fata Morgana (2019).
Météores , ilustracja Michela Remauda, Izella Éditions (2019).

Przedmowy i artykuły

Pierre Bergounioux jest także autorem przedmów, postfów i tekstów publikowanych w prasie, magazynach czy pracach zbiorowych.

"Piły, pochodnie, dżdżownice i inne pomocnicze" myśleć / marzyć n o 4 bezkształtna, Mercure de France (jesień 2003).
„Dla historii nienawiści”, myśleć / marzyć n o 6, La Haine des enfants, Mercure de France (jesień 2004).
„Perypetie, nieśmiertelność”, myśleć / marzyć n o 8, Dlaczego fanatyzm?, Éditions de l'Olivier (jesień 2005).
Posłowie do książki Laurenta Bourdelasa , Du pays et de exil – ABC literatury Limousin , Les Ardents Éditeurs , 2008.
Kolektyw, wystawa i książka łącząca fotografie i teksty, którymi zainspirowały pisarzy, Inconnues corréziennes, resonances d'écrivains , Libel editions (2009).
„Kim jesteśmy”, kończący tekst książki Stéphane'a Ragota (tekst i fotografie) Patria lucida , Le Bord de l'eau / Les Films du Jeudi (2014).
Posłowie do książki Paula Bedela napisanej wspólnie z Catherine École-Boivin , Nos vaches sont jolies, ponieważ jedzą kwiaty , Albin Michel, 2017.
Pierre Bergounioux, „ Chez Michelet, historia w krainie literatury ”, Le Monde ,11 marca 2021( przeczytaj online )
Pierre Bergounioux, „ Trybuna: Po zamieszaniu i upokorzeniu ”, Wyzwolenie ,9 maja 2012( przeczytaj online ).
Pierre Bergounioux, „ Bourdieu, zwycięski powrót ”, Wyzwolenie ,23 listopada 2016( przeczytaj online ).

Wywiady i konferencje

Conversations sur l'Isle , wywiady z Tristanem Hordé, edycje William Blake & Co. (1998).
L'Héritage , wywiady z Gabrielem Bergounioux, redaktorem Flohic (2002); trzcina. Argola (2008).
Gdzie jest przeszłość , wywiad z Michelem Gribinskim, L'Olivier (2007).
Wykład wygłoszony w sobotę 4 sierpnia 2012 przez pisarza Pierre'a Bergounioux w ramach Banquet du Livre de Lagrasse na temat „pokoleń”.
Un Echo Lacunaire , wywiad z Jean-Louis Tallon, Fata Morgana (2014).
Korespondencja Pierre Bergounioux / Jean-Paul Michel, 1981-2017 , Verdier (2018).
Une terre sans art (konferencja), a następnie wywiad Sortir des plis z Geneviève Vergé-Beaudou, Williamem Blake and Co, ENSA Limoges (2018).

Nagrody

Nagrody literackie

1986: nagroda Alaina-Fourniera .
1995: Nagroda Kultury Francji dla Miette .
2002:
- nagroda główna za literaturę SGDL za całokształt pracy.
- Nagroda Wergiliusza.
2009: Nagroda Rogera-Caillois za jego dorobek .

Nagrody

Oficer Orderu Sztuki i Literatury .

Wystawy (wybór)

Muzeum Labenche , Brive-la-Gaillarde , 2014.
Kościół Saint-Pierre, Tulle , 2013.
Wyciągi księgarnia-galeria, Rueil-Malmaison , 2011.
Miejska Mediateka, Tulle .

Załączniki

Bibliografia krytyczna

Przegląd literatury , n O 60 z Uniwersytetu Toulouse Jean Jaurès (University Press z Montmirail) .
Revue Théodore Balmoral , nr 45 (zima 2003-2004): „Compagnies de Pierre Bergounioux”.
Jean-Paul Michel , „Drugi raz”, rzeźbiarz Pierre Bergounioux (fotografie Baptiste Belcour), William Blake & co. redaktor, Bordeaux, 1997.
Jean-Paul Michel, Pierre Bergounioux , tom. 127, L'Herne, kol. "Les Cahiers de L'Herne",2019, 254 s. ( ISBN 9791031902494 , prezentacja online ), (skonsultuj się online) .
Vincent Pélissier, Wokół Wielkiego Płaskowyżu. (Pierre Bergounioux, Alain Lercher , Jean-Paul Michel , Pierre Michon , Richard Millet ) , Tulle, Éditions Mille Sources, 2002.
Jean-Pierre Richard , „Rana, blask” , w Stan rzeczy , Gallimard,1990, 206 s. ( ISBN 9782070719136 ).
Sylviane Coyault-Dublanchet, Prowincja w dziedzictwie: Pierre Michon, Pierre Bergounioux, Richard Millet , Genewa, Droz ,2002( prezentacja online ).
Laurent Demanze, Orphan Inks: Pierre Bergounioux, Gérard Macé, Pierre Michon , Paryż, José Corti ,2008, 403 s. ( prezentacja online ).
Marie-Thérèse Jacquet, Fiction Bergounioux: od Catherine do Miette , Bari, BA Graphis, 2006.
Laurent Demanze (reż.), Pierre Bergounioux: teraźniejszość wynalazku , Caen, Passage (s),2019, 282 s. ( prezentacja online ).
Sylviane Coyault i Marie Thérèse Jacquet, Les Chemins de Pierre Bergounioux , Quodlibet,2016( ISBN 9788822909800 , prezentacja online ), (podsumowania online) .
Mathilde Barraband, „Wrażliwość sejsmografu: romantyczne wyzwanie Pierre'a Bergounioux, od Katarzyny do La Mue” , w Wolfgang Asholt, Marc Dambre, Powrót romantycznych standardów we współczesnej literaturze francuskiej , Paryż, Presses Sorbonne nouvelle,2010( czytaj online ) , s. 231-242.
Bruno Blanckeman, „Pokusa wady (w niektórych historiach z dzieciństwa)” , w Anne Chevalier, Carole Dornier, Le Récit d'enfance et ses models , Presses Universitaires de Caen,2003( DOI https://doi.org/10.4000/books.puc.10036. , Przeczytaj online ) , 271-279.
Daniel Marcheix, „ Pierre Bergounioux i krajobraz Corrézien: patologiczna relacja ”, Actes Sémiotiques ,14 marca 2008 r.( przeczytaj online ).

Filmografia

Sylvie Blum , L'Heure D - Pierre Bergounioux, pasja pisania , 52 min, 2017.
Geoffrey Lachassagne , La Capture , La Huit, 50 min, 2014.
Henry Colomer , Metallic Lives „Meetings with Pierre Bergounioux”, POM Films, Montreuil ,Październik 2013 ; z niepublikowanym tekstem Pierre'a Bergounioux, Fer (dokument poświęcony Pierre'owi Bergounioux jako rzeźbiarzowi).
Jean-Luc Godard , Nasza muzyka , 2004.

Uwagi i referencje

Michel P. Schmitt, „ Bergounioux Pierre (1949-…) ”, Encyclopædia Universalis , na ( czytaj online ).
Teza 17811359X na sudoc.fr .
Konferencji podane w sobotę 4 sierpnia (2012) przez pisarza Pierre'a Bergounioux jako część Banquet du Livre de Lagrasse, na temat "pokoleń" , (wideo) Pierre Bergounioux (2012, 50 minut) Bankiet Księgi Lagrasse.
Prezentacja P. Bergounioux na stronie internetowej ENSBA w Paryżu .
Pierre Bergounioux na stronie wydań Verdier .
William Blake & Co., Bordeaux.
Verdier, 1993.
Zobacz na geoculture.fr .
Yves Reboul i Guy Larroux „ Avant Propos, wydanie tematycznej - Pierre Bergounioux ” Littératures , n O 60,2009, s. 5-9 ( czytaj online ).
Mathilde Barraband, „Bergounioux, wiedza w pracy. Od romantycznej drogi do rozdroża” , w Sylviane Coyault, Marie Thérèse Jacquet, Ścieżki Pierre'a Bergounioux , Maverata, Quodlibet,2016( ISBN 9788822909800 , czytaj online ) , s. 35-46.
Jean-Pierre Richard 1990 .
Sylvie Ducas " Postawa pisarza w jego bibliotece lub literackiego braterstwa Pierre Bergounioux " Littératures , n o 60,2009, s. 11-27 ( czytaj online ).
[audio] France Inter, Pierre Bergounioux, pisz zawsze , poniedziałek 5 kwietnia 2021 r. przez Laure Adler , w Niebieskiej godzinie .
Bernard Pudal, „ Filozofia pogardy ”, Le Monde diplomatique ,marzec 2019( przeczytaj online ).
„ Wygranie lewicy przez głosowanie Mélenchona” , tribune, mediapart.fr , 21 kwietnia 2017 r.
Czytanie analityczne - Catherine i Cathy: Sylviane Coyault, „Avec Cathy” , w Coyault Sylviane (reż.); Jacquet, Marie Thérèse (reż.), Ścieżki Pierre'a Bergounioux , Macerata, Quodlibet,2016( ISBN 9788822909800 , czytaj online ) , s. 227-238.
Recenzja Jérome Giudicelli, „ Pierre Bergounioux: le Grand Sylvain ”, Esprit ,Czerwiec 1994, s. 203-204 ( czytaj online ).
przegląd Jean-Yves Laurichesse " Doing z martwych La Toussaint de Pierre Bergounioux " Littérature , n o 60,2009, s. 29-42 ( czytaj online , konsultowane 28 czerwca 2021 r. ).
krytyczny odczytu Sylvie Vignes " Narracja w Miette: model Douglas " Littératures , n O 60,2009, s. 69-79 ( czytaj online , dostęp 28 czerwca 2021 ).
W kilku stron śmierci Brune Olivier Barbarant „ pionowa piszącego drobiu: z kilku stron śmierci Brune ” Littérature , n O 60,2009, s. 99-106 ( czytaj online , dostęp 28 czerwca 2021 ).
analityczna czytanie Bouslama Ibtissem, „ Śmierć w obrazach lub«nieprzerwanym sporze»z rzeczywistością w La Mort de Brune P. Bergounioux ” Littérature , n o 60,2009, s. 81-97 ( czytaj online , dostęp 28 czerwca 2021 ).
Recenzja (en) Jean H. Duffy, „ Od magii i mitu do zgodności z rzeczywistością: modele i antymodele w La Mort de Brune Pierre'a Bergounioux ” , Taylor Francis, Critique: Studies in Contemporary Fiction , tom. 55 N O 22014( przeczytaj online ).
Recenzja: Jean-Baptiste Harang, „ Entre deux eaux-Pierre Bergounioux nie wierzy w teraźniejszość i wpisuje istnienie nad wodą, w płynność nurtu pokoleń ”, Wyzwolenie ,3 lipca 1997 r.( przeczytaj online ).
krytyczny odczytu Aurélie Adler " Pierre Bergounioux: praca odciskania " Littératures , n O 60,2009, s. 43 - 53 ( przeczytaj online ).
Komentarz krytyczny Sylviane Coyault, „Pierre Bergounioux: pierwsze i ostatnie słowo” , w: Marc Dambre, Aline Mura-Brunel, Bruno Blanckeman, Powieść francuska przełomu XXI wieku , Paryż, Presses Sorbonne Nouvelle,2004( czytaj online ) , s. 213-221.
Krytyczna lektura Sabrinelle Bedrane, „W poszukiwaniu pierwszego słowa” , w Johan Faerber i Marie-Odile André (red.), Premiers romans 1945-2003 , Paryż, Presses Sorbonne Nouvelle,2005( ISBN 9782878547382 , czytaj online ) , s. 155-166.
Kilka uwag o Un peu de bleu dans le paysage Liana Nissim, „Les splendes du outside: la géographie real et fabuleuse de Bergounioux (Kilka uwag o Un peu de bleu dans le paysage)” , w Sylviane Coyault, Marie Thérèse Jacquet , Les Paths of Pierre Bergounioux , Macerata, Quodlibet,2016( ISBN 9788822909800 , czytaj online ) , s. 259-271.
krytykslibres.com .
mesimpressionsdelecture.unblog.fr .
Cytat z tej książki jest tematem francuskiego składu Concours général w 2010 roku
poezibao.typepad.com .
Pięć nonszalancki noty Dominique Noguez, " pięć nonszalancki notatki na bezczynność " Cahier Louis z fabryki , N O 6,2009, s. 94-96 ( czytaj online , dostęp 28 czerwca 2021 ).
ocena Laurent Demanze " Pierre Bergounioux: ponumerowanych pokój " Littératures , n O 60,2009, 123-134 ( przeczytaj online ).
Sprawozdanie z lektury: Cécile Boulaire, „Aktualne lektury: Pierre Bergounioux, Hôtel du Brésil ”, Album 50 ,22 czerwca 2019 r.( przeczytaj online ).
Reedycja ilustrowanej książki wydanej w 2001 roku przez François Janaud poprawiona, poszerzona i uzupełniona o drzewo genealogiczne François, wyimaginowanego brata autora.
Patrick Kéchichian, „ Dzieła i dni Pierre'a Bergounioux: Autor „Miette” wydaje drugi tom swojego dziennika ”, Le Monde ,1 st listopad 2007( przeczytaj online ).
telerama.fr .
czytać zeszyt Elisy Brico „Po co czytać zeszyt Pierre'a Bergounioux?” », Literatura , n O 60,2009, s. 107-122 ( czytaj online , dostęp 28 czerwca 2021 ).
Czytanie Philippe'a Leuckxa , „ Notatnik, 2011-2015, Pierre Bergounioux ” , o Lacauseliteréraire ,18 maja 2016.
Pierre Bergounioux: Kochająca gramatyka , (wideo), Pierre Bergounioux z Olivierem Barrotem (2003, 2,25 min) Café Le Rostand: France 3 via Ina.fr.
Zobacz na tierslivre.net .
Studium porównawcze dwóch pisarzy francuskich i ich podziw dla Faulknera: Mahigan Lepage, „ Michon i Bergounioux czytelnicy Faulknera ”, filologia francuska , t. 43, n o 1,2007, s. 123-138 ( czytaj online ).
Czytanie notatek: Pierre Ahnne , „ Geologies, Pierre Bergounioux (Galilée) ” , na pierre-a.fr ,15 czerwca 2013 r..
Krytyczna lektura: Grazia Tamburini, „Z dyskursu, który byłby stylowy: uderzenie pisania i znak doświadczenia” , w Sylviane Coyault, Marie Thérèse Jacquet, Ścieżki Pierre'a Bergounioux , Macerata, Quodlibet,2016( czytaj online ) , s. 109-118.
Recenzja: Morgane Kieffer, „ Pierre Bergounioux, Style as experience ”, Odczyty, recenzje ,2014( przeczytaj online ).
Raport z czytania Tristana Hordé, „ Esthétique du machinisme agricole de Pierre Bergounioux (publikacje) ”, Sitaudis.fr ,23 czerwca 2016( przeczytaj online ).
Notki bibliograficzne o współpracy Pierre'a Bergounioux z Joëlem Leickiem w katalogu ogólnym BnF .
Zarezerwuj online .
michelremaud.com .
Prezentacja recenzji na stronie internetowej Éditions de l'Olivier.
Gabriel Bergounioux, językoznawca, brat pisarza.
Nagroda Alaina Fourniera 1986 .
Wydanie tematyczne, Literatura 60, 2009 - Pierre Bergounioux, Wydawnictwa Uniwersyteckie Montmirail Zawiera kilka artykułów, wywiad z Yvesem Reboulem oraz fragmenty Notatników Pierre'a Bergounioux (lato 2008 i 2009).
Theodorebalamoral.com Zawiera wkłady Pierre d'Almeida, Bernard Baillaud, Gabriela Bergounioux, Thierry Bouchard , Denis Borel, Lionel Bourg , Yves Charnet Jean-Luc Fougeray, Alain Galan , Christian Garcin , Gil Jouanard , Paul Martin, Jean-Paul Michel , Jean - Claude Pinson , Jacques Réda , Jean Roudaut , John Taylor i Dominique Viart . Zawiera również niepublikowany tekst Pierre'a Bergounioux („Dni lipcowe”), wywiad z Thierrym Bouchardem, kompletną bibliografię i odniesienia biograficzne.
Madelen.ina.fr (skonsultuj się online) .
Lahuit.com (prezentacja onlineNakręcony w trzecim tygodniu czerwca 2013 roku wokół Davignac dokument przedstawia pasję Pierre'a Bergounioux do entomologii i owadów w jego regionie Haute Corrèze.
Pierre Bergounioux odgrywa własną rolę, podobnie jak inni pisarze Juan Goytisolo , Mahmoud Darwich , itd.

Linki zewnętrzne

Ewidencja organów :
Zasoby badawcze :
- Kopiec
- Izydor
- Perseusz
Zasoby audiowizualne :
- Unifrance
Uwagi w ogólnych słownikach lub encyklopediach :
[audio] Poza zakresem : Pierre Bergouniou potrzeba pisania z Laure Adler o kulturze Francji , (45 min)
[wideo] Na youtube.com , François Bon o Pierre Bergounioux (70 min)
Pierre Bergounioux, artykuły na tierslivre.net