Fosforan dinukleotydu nikotynamidoadeninowego | |
Struktura NADPH (po lewej) i NADP + (po prawej) |
|
Identyfikacja | |
---|---|
Nazwa IUPAC | 2'- O -fosfonoadenozyny 5 '- (3- (1- (3-karbamoilopirydynio) -1,4-anhydro- D -rybitol-5-ylo) diwodorodifosforan) |
Synonimy |
nukleotyd trifosfopirydyny (TPN) |
N O CAS | |
N O ECHA | 100,000,163 |
N O WE | 200-178-1 |
PubChem | 5885 |
ChEBI | 18009 |
UŚMIECHY |
NC (= O) c1ccc [n +] (c1) [C @@ H] 1O [C @ H] (COP (O) (= O) OP (O) (= O) OC [C @ H] 2O [ C @H] ([C @ H] (OP (O) (O) = O) [C @@ H] 2O) n2cnc3c (N) ncnc23) [C @@ H] (O) [C @ H] 1O , |
InChI |
Std. InChI: InChI = 1S / C21H28N7O17P3 / c22-17-12-19 (25-7-24-17) 28 (8-26-12) 21-16 (44-46 (33,34) 35) 14 ( 30) 11 (43- 21) 6-41- 48 (38,39) 45-47 (36,37) 40-5-10-13 (29) 15 (31) 20 (42-10) 27-3- 1-2- 9 (4-27) 18 (23) 32 / h 1-4,7-8,10-11,13-16,20-21,29-31H, 5-6H2, (H7-, 22, 23,24, 25,32,33,34,35,36,37,38,39) / p + 1 / t 10-, 11-, 13-, 14-, 15-, 16-, 20-, 21- / m1 / s1 Std. InChIKey: XJLXINKUBYWONI-NNYOXOHSSA-O |
Właściwości chemiczne | |
Brute formula |
C 21 H 28 N 7 O 17 P 3 [Izomery] |
Masa cząsteczkowa | 743,405 ± 0,0253 g / mol C 33,93%, H 3,8%, N 13,19%, O 36,59%, P 12,5%, |
Środki ostrożności | |
SGH | |
Ostrzeżenie H315, H319, H335, P261, P305 + P351 + P338, H315 : Działa drażniąco na skórę H319 : Działa drażniąco na oczy H335 : Może podrażniać układ oddechowy P261 : Unikać wdychania pyłu / dymu / gazu / mgły / par / rozpylonej cieczy. P305 + P351 + P338 : W przypadku dostania się do oczu: Ostrożnie płukać wodą przez kilka minut. Zdejmij soczewki kontaktowe, jeśli ofiara je nosi i można je łatwo zdjąć. Kontynuuj płukanie. |
|
Jednostki SI i STP, chyba że określono inaczej. | |
Fosforanu dinukleotydu nikotynoamidoadeninowego ( NADP ) jest koenzym się we wszystkich żywych komórek . Jest to dinukleotyd , o ile cząsteczka składa się z pierwszego nukleotydu, którego podstawą nukleinową jest adenina , połączonego z drugim nukleotydem, którego zasadą jest nikotynamid . NADP występuje w postaci zredukowanej, oznaczonej jako NADPH , oraz w postaci utlenionej, oznaczonej jako NADP + . Bardzo podobny do NAD , różni się chemicznie z tym ostatnim przez obecność grupy fosforanu w drugim atomie z węgla w p- D -ribofurannose z reszt adenozyny. NAD jest fosforylowany do NADP przez kinazę NAD +, podczas gdy grupa fosforanowa NADP jest rozszczepiana, aby oddać NAD przez fosfatazę NADP + .
NADP bierze udział w metabolizmie jako transporter elektronów w reakcjach redoks , NADPH jako środek redukujący , a NADP + jako utleniacz . Dokładniej NADPH zapewnia zmniejszenie mocy w reakcji w biosyntezie w anabolizm , na przykład w mewalonianu szlaku cholesterolu, biosyntezy lub w biosyntezę kwasów tłuszczowych , a także w reakcjach redoks przeznaczone do ochrony komórek na toksyczność z reaktywnym tlenem gatunki regenerujące glutationowy GSH. Bierze również udział w powstawaniu wolnych rodników poprzez wybuch oksydacyjny w komórkach układu odpornościowego ( granulocyty obojętnochłonne ), które przyczyniają się do niszczenia czynników zakaźnych . Wreszcie, NADPH jest także źródłem mocy redukcyjnych, użytych w hydroksylacji przez cytochromu p450 z aromatycznych związków , steroidy , alkoholu i leków .
Na poziomie metabolicznym NADPH jest wytwarzany głównie w fazie oksydacyjnej szlaku pentozofosforanowego . NADPH jest głównym źródłem elektronów wykorzystywanych w reakcjach biosyntetycznych w komórce. Znajduje również zastosowanie w mechanizmach ochronnych przed stresem oksydacyjnym i reaktywnymi formami tlenu (RFT). Detoksykacja tych reaktywnych form obejmuje glutation, który musi być stale regenerowany przez reduktazę glutationu zgodnie z następującym schematem:
GSSG + NADPH + H + ⟶ 2 GSH + NADP + .Choroba metaboliczna znana jako fawizm lub niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (G6PDH) prowadzi do komórkowego niedoboru NADPH. Wynika to z deficytu G6PDH, który katalizuje pierwszy etap fazy utleniającej szlaku pentozofosforanowego . W szczególności prowadzi do nadwrażliwości na stres oksydacyjny .
Zarówno NADH, jak i NADPH są nośnikami elektronów. Ale podczas gdy NADH bierze udział w reakcjach utleniania (gdzie NAD + wysysa elektrony ze związku do utlenienia: reakcje kataboliczne ), NADPH ze swojej strony uczestniczy w reakcjach redukcji (mających na celu dostarczenie elektronów do związku: reakcje anaboliczne ). Jak wspomniano wcześniej, różnica chemiczna między NADPH i NADH polega na grupie fosforanowej na rybozy niosącej adeninę w pozycji 2 '. Ta unikalna grupa fosforanowa znajduje się zbyt daleko w cząsteczce, aby mogła zakłócać transfer elektronów zachodzący na pierścieniu pirydynowym nikotynamidu (znajdującym się na górze wzorów topologicznych w galerii powyżej). Dlatego te dwie cząsteczki mają podobne właściwości przenoszenia elektronów. Z drugiej strony obecność fosforanu na NADPH daje mu różnicę w postaci przestrzennej w porównaniu z NADH. Biologiczne znaczenie fosforanu (obecnego na NADPH i nieobecnego w NADH) polega zatem na zdolności każdej cząsteczki do rozpoznawania w różny sposób przez dwie grupy określonych enzymów. Zatem metabolizm komórkowy ma dwa szlaki, które mogą funkcjonować niezależnie: szlak kataboliczny wykorzystujący NAD + i szlak anaboliczny wykorzystujący NADPH. Rzeczywiście, w komórkach stosunek NAD + / NADH jest utrzymywany na wysokim poziomie, podczas gdy stosunek NADP + / NADPH jest niski.