Ruch republikański i obywatelski

Ruch republikański i obywatelski
Obraz poglądowy artykułu Ruch Republikański i Obywatelski
Oficjalny logotyp.
Prezentacja
Prezydent Jean-Luc Laurent
Fundacja 25-26 stycznia 2003 r.
Połączenie Ruch obywatelski
Połączono w Republikańska i Socjalistyczna Lewica
Siedzenie 3, avenue de Corbera
75012 Paryż
Wiceprezydenci Katarzyna Coutard
Christian Hutin
Adeline Crépin
Rzecznik prasowy Bastien Faudot
Pozycjonowanie Lewo
Ideologia Lewy gaullizm
Sovereignism
Umiarkowany eurosceptycyzm
interwencjonizm
republikanów
Stateism
Moderate protekcjonizmu
Zabarwienie Czerwony i niebieski
Stronie internetowej mrc-france.org
Reprezentacja
Doradcy regionalni 3  /   1910
Doradcy wydziałowi 38  /   36635
Burmistrzowie 4  /   4042

Ruch Republikański i Obywatelski ( MRC ) to francuska partia polityczna założona w 2003 roku, która przejmuje po Ruchu Obywatelskim, a wcześniej Centrum Studiów Socjalistycznych, Badań i Edukacji (CERES). Od 2002 do 2004 należał do republikańskiego Polaka . Partia opowiada się za umiarkowanym protekcjonizmem i silnym etatyzmem .

W 2019 roku połączył się z Lewicą Republikańską i Socjalistyczną (GRS), łącząc siły z Alternatywą na rzecz programu republikańskiego, ekologicznego i socjalistycznego , stworzoną przez Marie-Noëlle Lienemann i Emmanuela Maurela po ich odejściu z Partii Socjalistycznej , ale bez przyłączania się do melt jak dotąd.

Historyczny

W styczeń 1991, Jean-Pierre Chevènement rezygnuje ze stanowiska ministra obrony , aby wyrazić swój sprzeciw wobec francuskiego zaangażowania obok wojsk amerykańskich w Kuwejcie , jednak postanowił przez François Mitterranda . Ruch Obywatelski (MDC) powstał w następnym roku, zastępując Socialisme et République, a wcześniej CERES (lewe skrzydło Partii Socjalistycznej ). Ponownie w sprzeczności z PS w kwestii traktatu z Maastricht , MDC podzielił się i stał się niezależną partią polityczną na początku 1993 roku.

Po 2002 roku

Podczas wyborów prezydenckich w 2002 r. , w których kandydat na Polaka Republikańskiego Jean-Pierre Chevènement uzyskał 5,33% głosów, Ruch Obywatelski przekształcił się w Polaka Republikańskiego. Po niepowodzeniu tego w wyborach parlamentarnych (uzyskał brak wybranych, wobec 7 wybranych odchodzących do MDC), dysydenci założyli AGR .

25 i 26 stycznia 2003odbywa się zjazd założycielski Ruchu Republikańskiego i Obywatelskiego. Skupia głównie byłych członków MDC, w tym honorowego przewodniczącego Jean-Pierre'a Chevènementa, pierwszego sekretarza Jean-Luca Laurenta i rzecznika prasowego Georges'a Sarre'a . Polak republikański istnieje wówczas jako konfederacja złożona w równych proporcjach z członków MRC i przedstawicieli innych komponentów (Gaullistów Związku Gaullistów na rzecz Republiki Republikańskiej (UGFR), radykałów Związku Radykalnych Republikanów (U2R) itp.) .

W czerwiec 2003, czterech sekretarzy krajowych MRC, w tym Éric Coquerel i były sędzia Éric Halphen , z kolei postanawiają zrezygnować i założyć Ruch na rzecz Alternatywy Republikańskiej i Społecznej (MARS), dysydent, który będzie bliższy PCF i AGR .

W czerwiec 2004, aktywiści, którzy wzywali do głosowania PCF w Europejczykach, są wykluczeni.

Na Kongres Paryżu XX th , na siłowni w Bidasoalistopad 2004MRC potwierdza swoją wolę działania na rzecz republikańskiej reformy lewicy; wybiera byłego ministra Georgesa Sarre na pierwszego sekretarza, zdobywając 69% głosów, i daje sobie środki bojowego działania w kampanii na rzecz „nie” dla europejskiego traktatu konstytucyjnego , zwycięsko na29 maja 2005.

Podczas Paris XI th kongresowego , Japy gimnazjum , wkwiecień 2006, MRC opowiada się za wiecowym kandydatem lewicy, który może kontynuować 29 maja 2005(patrz Komitet Inicjatywny na rzecz wiecu antyliberalnego: wybory prezydenckie 2007 ). Jeśli takie zgromadzenie się nie powiedzie, wystąpi Jean-Pierre Chevènement, wspierany przez MRC.

Władze MRC decydują na 84%, 10 grudnia 2006, aby nie przedstawiać kandydatury Jean-Pierre'a Chevènementa i wspierać Ségolène Royal od pierwszej tury. Umowa wyborcza przewiduje, że 10 okręgów wyborczych jest zarezerwowanych dla kandydatów MRC, którzy są również popierani przez PS, oraz że 6 zastępców kandydatów socjalistycznych jest zarezerwowanych dla MRC. W około sześćdziesięciu okręgach wyborczych MRC przedstawia swoich kandydatów obok kandydatów przedstawionych lub popieranych przez PS (40). Ostatecznie uzyskał tylko jeden mandat, Christiana Hutina na Północy, który dołączył do grupy Socjalistów, Radykalnych Obywateli .

W kierunku lewego przodu

22 czerwca 2008, Jean-Pierre Chevènement trwa głowę efektywnego przewodnictwa MRC podczas kongresu Kremlin-Bicêtre ( Val-de-Marne ), przy wsparciu 167 głosów na 178 głosujących. Pan Chevènement wyraził przy tej okazji swoje ambicje kandydowania w wyborach senatorskich we wrześniu tego samego roku. Apeluje też do PS i PCF o utworzenie dużej partii lewicowej, której lider byłby jedynym kandydatem rządu lewego w wyborach prezydenckich w 2012 roku.

Podczas wyborów senatorskich MRC wygrywa senatora Jean-Pierre'a Chevènementa, zdobywając mandat Territoire de Belfort w ramach trójstronnego przeciwstawienia się kandydatowi socjalistycznemu PS Yvesowi Ackermannowi i UMP,21 września 2008. Pod koniec listopada senator Loire-Atlantique , François Autain , opuścił MRC, by wstąpić do Partii Lewicy , redukując jej senatorski skład do jednego i kładąc kres wspólnemu ugrupowaniu z Francuską Partią Komunistyczną , CRC .

W 2009 roku, wobec braku „porozumienia ze wszystkimi siłami lewicowymi” w sprawie wyborów europejskich oraz po bezowocnych negocjacjach z Partią Socjalistyczną i Frontem Lewicy , MRC zdecydowało się zrezygnować z udziału w tych wyborach, preferując przygotowanie „terminów które przyjdą, a zwłaszcza te z 2012 roku”. Ta instrukcja nie była przestrzegana przez całe MRC, kilka federacji i działaczy partyjnych, którzy zdecydowali się wstąpić do Frontu Lewicowego, najczęściej w ramach nowej organizacji „Republika i Socjalizm”. 14 maja Jean-Pierre Chevénement ogłasza w komunikacie prasowym, że MRC oficjalnie wezwie do głosowania pustego lub nieważnego.

Podczas wyborów regionalnych w marcu 2010 r. MRC zawarło porozumienie z PS i uzyskało 19 wybranych. 9 listopada 2010, dwaj regionalni doradcy MRC z Île-de-France, Guillaume Vuilletet i Éric Chevaillier, ogłosili, że dołączają do Europe Écologie . To zwiększa liczbę wybranych MRC do rady regionalnej Ile-de-France do 5 .

9 marca 2012, MRC zawiera z PS „kontrakt ustawodawczy”, który „zawiera ich sojusz na rok 2012”.

15 i 16 grudniaPodczas swojego 6 -tego  Kongresu, MRC ponownie mianowany Jean-Luc Laurent jako prezydent i rozpoczęła krajową konwencję w sprawie europejskiego wydania w 2013 roku w celu przygotowania 2014 wybory europejskie . Poprzedzą ją lokalne zjazdy, otwarte „na inne partie lewicowe, stowarzyszenia, świat pracy, przedsiębiorców, tych, którzy myślą o przyszłości Europy. " Wreszcie, partia ogłosiła na początku maja, że będzie to nie przedstawiają kandydatów w tych wyborach i wezwał wyborców do bojkotu ankieta

„Co pięć lat odbywa się ta sama kampania informacyjna, aby „sprzedać” ten parlament obywatelom bez ludzi. […] Te śmieszne wybory odbędą się bez nas. "

Wybory prezydenckie 2017

13 czerwca 2015, Jean-Pierre Chevènement ogłasza, że ​​odchodzi z honorowej prezydencji MRC, aby „odzyskać wolność”. Decyzję tę krytykuje Jean-Luc Laurent, który publicznie jej żałuje i postrzega ją jako „odmowę demokratycznych procedur i głosowanie aktywistów”. To odejście, w przeciwieństwie do głosowania kongresu MRC, który odrzucił fuzję z Nicolasem Dupont-Aignan , jest przez nią z zadowoleniem. Wniosek przyjęty na zjeździe przez 88,5% delegatów potwierdza rejestrację MRC na lewicowym spektrum politycznym i potwierdza obecność kandydata w wyborach prezydenckich w 2017 roku. W tym celu nominacja jest przyznawana7 lutego 2016Bastienowi Faudotowi, 37 l., rzecznikowi partii, radnemu departamentu Territoire de Belfort i radnemu miejskiemu w Belfort. Jego kandydatura początkowo miała być częścią prawyborów obywatelskich w 2017 roku, ale pierwszy sekretarz PS Jean-Christophe Cambadélis zawodzi. Przechodzi na emeryturę12 marca 2017 r. z 18 zatwierdzonymi sponsorami.

Powstanie lewicy republikańskiej i socjalistycznej

W październiku 2018 r. krajowa rada partii zatwierdziła rezolucję mającą na celu połączenie sił z Alternatywą dla programu republikańskiego, ekologicznego i socjalistycznego , stworzoną przez Marie-Noëlle Lienemann i Emmanuela Maurela . Republikański i Citizen Ruch działa na jej kongresie krajowym w Paryżu Reuilly, do 1 st i2 grudnia 2018, aby zaangażować się od 2019 r. w tworzenie „nowej formacji politycznej” wspólnie z siłami APRÉS i dążąc do stania się „wspólnym domem lewicy republikańskiej” . Spotkania Założycielskie Walencji w dniu 2 i3 lutego 2019dają początek nowej formacji politycznej zwanej Lewicą Republikańską i Socjalistyczną (GRS). Zgodnie z tym, co zostało przyjęte na konwencji krajowej w grudniu 2018 r., MRC nie znika.

Do 2019 wyborami europejskimi , MRC przedstawia kandydata na teraz ludem listy z buntowniczego Francji i GRS Catherine Coutard, lekarza awaryjnego i wiceprezesa partii.

Liderzy

Prezydenci

Ruch młodzieżowy

Młodzi ludzie z partii zrzeszeni są w ruchu o nazwie w latach 2003-2006 „Młodzież Obywatelska”, a następnie, po kilku latach przerwy, w nowej organizacji, utworzonej w 2009 roku pod nazwą „Młodzi ludzie MRC ”.

Wybrany

Posłowie

Legislatury Posłowie Okręg wyborczy Grupa Uwagi
X E
(1993-1997) 		Jean-Pierre Chevenement Terytorium Belfort 2 nd Socjalistyczna (1993-1994) - Rzeczpospolita i wolność (1994-1997)
Jean-Pierre Michel Haute-Saone 2 nd Socjalistyczna (1993-1994) - Rzeczpospolita i wolność (1994-1997)
Georges Sarre Paryż 6 th Socjalistyczna (1993-1994) - Rzeczpospolita i wolność (1994-1997)
XI p
(1997-2002) 		Pierre Carassus Sekwana i Marna 3 rd Radykalny, obywatelski i zielony
Roland Carraz Złote Wybrzeże 3 rd Radykalny, obywatelski i zielony
Jean-Pierre Chevenement Terytorium Belfort 2 nd Radykalny, obywatel i zieleń (1997) - (2000-2002) Powołany do rządu 4 czerwca 1997 r.
Gilberte Marin-Moskovitz Radykalny, obywatelski i zielony (1997-2000) Zastępuje Jean-Pierre'a Chevènement
Jacques Desallangre Aisne 4 th Radykalny, obywatelski i zielony
Jean-Pierre Michel Haute-Saone 2 nd Radykalny, obywatelski i zielony
Georges Sarre Paryż 6 th Radykalny, obywatelski i zielony
Michel Suchod Dordogne 2 nd Radykalny, obywatelski i zielony
XIII p
(2007-2012) 		Chrześcijański Hutin Północ 12 th Socjalistyczna, radykalna i obywatelska
XIV p
(2012-2017) 		Marie-Françoise Bechtel Aisne 4 th Socjalistyczna, republikańska i obywatelska Opuszcza MRC 18 czerwca 2015 r.
Chrześcijański Hutin Północ 13 tys Socjalistyczna, republikańska i obywatelska
Jean-Luc Laurent Val de Marne 10 th Socjalistyczna, republikańska i obywatelska
XV p
(2017-2022) 		Chrześcijański Hutin Północ 13 tys Nowa Lewica (2017-2018) - Socjaliści i Sojusznicy (2018) Dołączył do Ruchu Obywatelskiego w 2018 roku

Senatorowie

Początek Koniec Senator Departament Grupa Uwagi
1993 2004 Paweł Loridant Essonne socjalista (1993-1995)
komunista, republikanin i obywatel (1995-2004)
2000 2004 Jean-Yves Autexier Paryż Komunistyczna, republikańska i obywatelska
2001 2008 Pierre Biarnès Francuzi mieszkający poza Francją Komunistyczna, republikańska i obywatelska
2001 2008 Francois Autain Loara Atlantycka Komunistyczna, republikańska i obywatelska Opuścił MRC w 2008 roku i dołączył do Partii Lewicy
2008 2014 Jean-Pierre Chevenement Terytorium Belfort Europejskie zgromadzenie demokratyczne i społeczne
2017 2018 Sabine Van Heghe Pas-de-Calais Socjalistyczna i Republikańska Dołączył do Ruchu Obywatelskiego w 2018 roku

Doradcy regionalni

1998-2004
Region Wybrany Siedzenia
Akwitania Emanuel hiszpański ¹ 1  /   85
Burgundia Michel vasquez 1  /   57
Franche-Comte Jean-Loup Coly, Éric Houlley, Christian Proust 3  /   43
Ile-de-France Éric Ferrand, Nicole Touquoy-Morichaud, Christophe Lepage, Jean-Luc Laurent 4  /   209
Langwedocja-Roussillon Denis Brouillet 1  /   68
Midi-Pireneje Marie-Pierre Gleizes (Haute-Garonne) 1  /   91
Nord Pas de Calais Françoise Dal (północ), Claude Nicolet (północ), Jean-Marie Alexandre (Pas-de-Calais) 3  /   113
Pikardia Michel Vignal (Aisne), Sandrine Goffon (Somme) 2  /   57
Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże Władysław Polski (Alpes-Maritimes) 1  /   123
Spotkanie Christine Soupramanien 1  /   45
Całkowity 17  /   1827

¹ Opuścił MDC w 2001 roku i dołączył do PS

2004-2010
Region Wybrany Grupa Siedzenia
Ile-de-France Éric Ferrand, Daniel Guérin (Val-de-Marne), Nicole Touquoy-Morichaud, Christophe Lepage
Guillaume Vuilletet (Val-d'Oise), Jean-Luc Laurent (Val-de-Marne), Rachid Adda		 Republikanin, radykał i obywatel 7  /   209
Langwedocja-Roussillon Béatrice Négrier (Hérault) Komuniści, Republikanie i Obywatele 1  /   68
Nord Pas de Calais Françoise Dal (Nord), Christian Hutin (Nord), Jean-Marie Alexandre (Pas-de-Calais) Socjalistyczna, obywatelska i radykalna 3  /   113
Dolna Normandia Philippe Bonneau (Calvados), Michèle Lemaux (Manche), Jacques Lecostey (Manche) Republikanin i obywatel 3  /   47
Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże Jean-Louis Bogowie Socjalistyczna, radykalna, obywatelska i pokrewna 1  /   123
Całkowity 15  /   1880
2010-2015
Region Wybrany Grupa Siedzenia
Owernia Jean-Marc Miguet (Puy-de-Dôme) Socjalistyczna i Republikańska 1  /   47
Franche-Comte Alain Letailleur (Doubs), Étienne Butzbach (Territoire-de-Belfort) Socjalistyczna, republikańska i zjednoczona lewica 2  /   43
Ile-de-France Pierre Dubreuil (Paryż), Éric Chevaillier (Yvelines), Jean-Marc Nicolle (Essonne), Béatrice Desmartin (Seine-Saint-Denis)
Jean-Luc Laurent ¹ (Val-de-Marne), Daniel Guérin (Val-de-Marne ) ), Guillaume Vuilletet (Val-d'Oise)		 Socjalistów, Republikanów i sojuszników 7  /   209
Langwedocja-Roussillon Béatrice Négrier (Hérault) Komuniści, Republikanie i Obywatele 1  /   68
Midi-Pireneje Marie-Pierre Gleizes (Haute-Garonne) Partia Socjalistyczna i Republikańska 1  /   91
Nord Pas de Calais Françoise Dal (Nord), Jean-Marie Alexandre (Pas-de-Calais) Socjalistyczna, obywatelska i radykalna 3  /   113
Kraj Loary Joel Batteux Socjalistyczna, republikańska i obywatelska 1  /   57
Pikardia Michel Vignal (Aisne), Thierry Lucas (Somme) Socjalistyczna, republikańska i obywatelska 2  /   57
Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże Jean-Louis Dieux (Alpy nadmorskie) Socjalistyczna, Radykalna i Republikańska 1  /   123
Rodan-Alpy Frédéric Vergez partia Socjalistyczna 1  /   45
Całkowity 19  /   1749

¹ Zrezygnował 12 lipca 2012 r. po wyborze do Zgromadzenia Narodowego.

2015-2022
Region Wybrany Grupa Siedzenia
Ile-de-France Jean-Marc Nicolle¹ (Val-de-Marne) Radykał, obywatel, demokrata, ekolog i centryści 1  /   209
Oksytania Thierry Cotelle (Haute-Garonne), Béatrice Negrier² (Hérault) Socjalistyczna, republikańska i obywatelska 2  /   158
Całkowity 3  /   1757

¹ Jean-Marc Nicolle odszedł z MRC w lutym 2018 r.
² Béatrice Negrier opuściła MRC w 2016 r. i dołączyła do PS.

Porowatość z innymi stronami

Mała partia, MRC przeszła kilka podziałów i odejść. Niektóre były indywidualne, inne zgrupowane i dały początek innym ruchom.

Uwagi i referencje

  1. „  Plural Gaullism roi się po lewej i prawej stronie: Laurent de Boissieu  ” , na www.gaullisme.net ,14 listopada 2001(dostęp 9 stycznia 2020 r. )
  2. „  Trzy wizje gaullizmu w wyborach prezydenckich: Charles Pasqua, Patrick Devedjian, Jean-Pierre Chevènement  ” , na www.gaullisme.net ,14 listopada 2001(dostęp 9 stycznia 2020 r. )
  3. Zobacz na france-politique.fr .
  4. "  Jak unia suwerennych prawicy i lewicy może zmienić francuski podział polityczny  " , na Atlantico.fr ,21 sierpnia 2015(dostęp 9 stycznia 2020 r. )
  5. "  Eurosceptycyzm. „Eurosceptycy” we Francji  ” , na La Croix ,17 grudnia 2010( ISSN  0242-6056 , dostęp 9 stycznia 2020 )
  6. „Chwalony przez swoją partię Chevènement chce odbudować lewicę” , AFP.
  7. "  Jean-Pierre Chevènement widzi siebie jako" Vaubana lewicy "w Senacie  " , w Le Monde ,9 września 2008(dostęp 14 września 2008 r . ) .
  8. Wybory europejskie: stanowisko Rady Narodowej Ruchu Republikańskiego i Obywatelskiego , uchwała Rady Narodowej Ruchu Republikańskiego i Obywatelskiego, niedziela22 marca 2009.
  9. frontdegauche.eu, Apel „Republika i Socjalizm” .
  10. „Wybory europejskie: MRC za puste lub nieważne głosowanie” na blogu J.-P. Chevènement.
  11. „  Guillaume Vuilletet dołącza do Europe Ecologie  ”, leparisien.fr ,10 listopada 2010( czytaj online , konsultacja 23 października 2018 r. ).
  12. „Kontrakt legislacyjny PS/MRC” , Le Figaro ,9 marca 2012.
  13. Wystąpienie Jean-Luca Laurenta na kongresie MRC ,16 grudnia 2012.
  14. „Chevénementists wzywają do bojkotu Europejczyków”, Le Figaro , sobota 3 / niedziela4 maja 2014, s. 4.
  15. La Nord , „  Jean-Pierre Chevènement opuszcza MRC, aby„ odzyskać wolność ”,  ” na La Voix du Nord ,13 czerwca 2015(dostęp 13 czerwca 2015 r . ) .
  16. „  Tweet Dupont-Aignan witający odejście Chevènementa z MRC  ” (dostęp 13 czerwca 2015 r . ) .
  17. Béatrice Houchard, „  Bastien Faudot (MRC): Podnoszenie lewicy i Francja z  ”, L’Opinion ,7 lutego 2016.
  18. "  Podstawowym lewicy" To nie jest "open bar", ostrzega Jean-Christophe Cambadélis  " , na lemonde.fr ,8 grudnia 2016(dostęp 9 grudnia 2016 r . ) .
  19. "  Wycofanie Bastiena Faudota  " , na europe1.fr ,12 marca 2017 r..
  20. Sylvia Zappi, „Emmanuel Maurel i Marie-Noëlle Lienemann launch Après, 650 wybieralnych urzędników, menedżerów i działaczy socjalistycznych , ” lemonde.fr , 19 października 2018.
  21. Jean-Luc Laurent, Prezes MRC, „  Coś się dzieje po lewej stronie!  », Mrc-france.org (oficjalna strona Ruchu Republikańskiego i Obywatelskiego) ,28 października 2018( przeczytaj online , konsultacja 22.11.2018 ).
  22. Jean-Luc Laurent , „  Po spotkaniach założycielskich w Walencji, budowanie lewicy republikańskiej i socjalistycznej (GRS)  ” , o Ruchu Republikańskim i Obywatelskim ,luty 2019(dostęp 22.02.2019 ) .
  23. "  MRC popiera listę Francji zbuntowanej przeciwko wyborom europejskim: Catherine Coutard, kandydatka MRC na liście!"  » , O Ruchu Republikańskim i Obywatelskim ,9 grudnia 2018(dostęp 4 lutego 2019 r . ) .
  24. Zobacz blogg.org .
  25. "  Eric Coquerel. Morze jest czerwone  ” , o Wyzwoleniu ,26 września 2009.
  26. „Spotkanie Republika i Socjalizm i Front de Gauche, piątek”17 czerwca 2011 » , Oficjalna strona République & Socialisme.
  27. "  MRC traci jedynego regionalnego doradcę ", w Le Parisien , 17.11.2010
  28. Przykłady kandydatów DLF uciekinierów z MRC: Thomas Chamaille, kandydat w wyborach parlamentarnych w 2012 r., a następnie dla Europejczyków w 2014 r. , Christian Maes , radny miejski w MRC de Roubais i siódmy na liście DLF dla Europejczyków itp.
  29. Rémi Noyon, „  Belfort przed Europejczykami: w co gra Chevènement?  », Rue89 ,28 marca 2014 (skonsultowano się z 14 czerwca 2014).
  30. Marie-Françoise Bechtel , „  Monsieur Philippot jest chevenementist, ponieważ ja jestem głównym tancerzem!”  », Na stronie internetowej MRC na8 października 2013 r..
  31. „  Gilles Lebreton (FN), nauczyciel Lebretona „marynista  ”, portret w Ouest-Francja ,28 maja 2012.
  32. „Alain Avello, od Chevènement do FN” , Ouest-France , 18 grudnia 2015 r.
  33. "  " Jean-Pierre Chevènement o Florianie Philippocie i Paulu-Marie Coûteaux: "Zabraniam ci mówić o byłych rycerstwach"  ", o Le Lab d' Europe 1 , le14 grudnia 2013 r..
  34. „  Wiec do Frontu Narodowego: Chevènement zasmucony , w Marianne  ”, 28.06.2011.
  35. „Od MRC do FN, historia zbiega” , L’Opinion ,11 kwietnia 2016.
  36. Infografika witryny Reflexes na skrajnie prawej mgławicy .
  37. Biografia Juliena Landfrieda na stronie France Inter.
  38. Delphine Legouté, „  Była kandydatka socjalistów oskarżona o udział w konferencji zorganizowanej przez Serge Ayoub  ”, Laboratorium Europy 1 ,9 czerwca 2013.

Zobacz również

Linki zewnętrzne