Mount Whitney | |||
Mount Whitney widziana od wschodu, pod śniegiem. | |||
Geografia | |||
---|---|---|---|
Wysokość | 4421 m | ||
Masywny | Sierra Nevada | ||
Informacje kontaktowe | 36 ° 34 ′ 43 ″ północ, 118 ° 17 ′ 31 ″ zachód | ||
Administracja | |||
Kraj | Stany Zjednoczone | ||
stan | Kalifornia | ||
Hrabstwa | Tulare , Inyo | ||
Wniebowstąpienie | |||
Pierwszy | 18 sierpnia 1873 autorzy: Charles Begole, Albert Johnson i John Lucas | ||
Najprostszy sposób | Mount Whitney Trail (południowa grań) | ||
Geologia | |||
Wiek | Kreda | ||
Skały | Granity | ||
Geolokalizacja na mapie: Kalifornia
| |||
Mount Whitney (w języku angielskim : Mount Whitney ) to szczyt wznosi się 4421 metrów nad poziomem morza, w stanie centralny California w zachodniej części Stanów Zjednoczonych , co czyni go najwyższym szczytem w kraju zewnątrz Alaski . Jest to także najwyższy punkt w Sierra Nevada . Wykonany jest z granitu . Został nazwany przez członków California Geological Survey , którzy podjęli próbę jej wejścia w 1864 roku , ale to rdzenni mieszkańcy z powodzeniem wspięli się na nią po raz pierwszy w 1873 roku . Liczne obserwacje naukowe, w tym znaków astronomicznych , prowadzone są w końcu XIX th wieku i początku XX th wieku. Wejście na szczyt jest bardzo popularne i wymaga trudnego uzyskania pozwolenia. Góra jest chroniona przez John Muir Wilderness Area i Inyo National Forest na wschodzie, podczas gdy na zachodzie znajduje się w Parku Narodowym Sekwoi .
Nazywa się Mount Whitney Lipiec 1864przez członków California Geological Survey na cześć kalifornijskiego geologa Josiaha Whitneya , sponsora projektu. W 1873 roku Begole, Johnson i Lucas postanowili, po wejściu na górę, nazwać szczyt Fisherman's Peak „szczytem rybaków”; w 1891 roku United States Geological Survey potwierdziło prymat najstarszej nazwy. Pozostaje również po II wojnie światowej , kiedy zaproponowano nazwę Mount Churchill.
Nazywa się Tumanguya w rdzennym północnym języku Paiute .
Mount Whitney znajduje się w zachodniej części Stanów Zjednoczonych , w środkowej części państwa w Kalifornii , na granicy powiatów z Tulare zachodzie i Inyo wschodzie. Leży 11 mil na zachód od Lone Pine , 100 mil na zachód-północny zachód od Visalii , podczas gdy Los Angeles jest 280 mil na południe, a Sacramento , stolica stanu, i San Francisco są około 400 kilometrów na północny zachód. Brzegi Oceanu Spokojnego leżą 270 kilometrów na południowy zachód. Od wschodu rozciąga się widok na dolinę Owens , przez którą przechodzi Trasa 395. Szczyt wznosi się do 4421 metrów nad poziomem morza na wschodnim krańcu Sierra Nevada , co czyni go dwunastym szczytem w kraju, ale najwyższym w sąsiednich Stanach Zjednoczonych . Jego szczytowa wysokość to 3071 metrów; najbliższy wyższy szczyt to Nevado de Toluca ponad 2600 kilometrów na południowy wschód w Meksyku . Mount Whitney dominuje nad kilkoma jeziorami polodowcowymi : na zachodzie, Arctic Lake, Guitar Lake i Hitchcock Lakes, które zasilają Whitney Creek, dopływ rzeki Kern ; na wschodzie jest Iceberg Lake, Boy Scout Lakes i Frog Lake, które zasilają odnogę Lone Pine Creek, która należy do dorzecza rzeki Owens, ale której wody są całkowicie skierowane do akweduktu w Los Angeles .
Mount Whitney narodziło się w wyniku procesu, który ukształtował Sierra Nevada. Składa się z granitu wyemitowanego w głąb kredy . W okresie neogenu podniesienie łańcucha wzdłuż normalnego uskoku, który oddziela go od geologicznej prowincji Basin and Range na wschodzie, umożliwiło tworzenie się lodowców i rzek, które uczestniczyły w erozji i odkopano granit.
Szczyt ma klimat alpejski . Znajduje się poza poziomem alpejskim , co wyjaśnia, dlaczego niewiele roślin rośnie w pobliżu szczytu. Polemonium eximium to endemiczna roślina poduszkowa występująca w Sierra Nevada, przystosowana do tych warunków życia. Żadne zwierzę nie żyje na stałe w tym środowisku, ale można spotkać Małego Apolla ( Parnassius phoebus ) i Zięba Siwogłowa ( Leucosticte tephrocotis ).
W Lipiec 1864, geolog Clarence King z California Geological Survey podjął pierwszą znaną próbę wejścia na szczyt przez zachodnie zbocze, ale nieco niżej musiał się poddać. Siedem lat później próbował ponownie wspiąć się na Mount Whitney, ale zbliżając się do góry inną drogą, pomylił się i wspiął się na Mount Langley . Pierwsze wejście jest na końcu sukces18 sierpnia 1873przy zachodnim zboczu - Charles Begole, AH Johnson i John Lucas, rybacy z Lone Pine . Są o miesiąc przed Clarence'em Kingiem, który dowiedziawszy się o swoim błędzie wraca na Mount Whitney i wreszcie udaje mu się dotrzeć na szczyt; otwiera w tym samym czasie drogę Montagnardów.
W 1880 roku fizyk i astronom Samuel Pierpont Langley , astronom James Edward Keeler , profesor William Cathcart Day i inni naukowcy wzięli udział w wyprawie mającej na celu zbadanie promieniowania słonecznego . W następnym roku Langley pozostał na szczycie przez kilka dni, aby kontynuować swoje badania.
Mieszkańcy Lone Pine decydują się na sfinansowanie powstania ścieżki i powierzają to zadanie Gustave'owi Marshowi, który kończy pracę nad22 lipca 1904. Cztery dni później identyfikowana jest pierwsza ofiara w Mount Whitney. Rzeczywiście, Bryd Surby, pracownik United States Fish and Wildlife Service , który podążył nowym szlakiem, aby dostać się na szczyt, zostaje porażony piorunem, gdy powraca na szczyt. W odpowiedzi na to wydarzenie Gustave Marsh zobowiązuje się do budowy kamiennego schronienia. Został ukończony w 1909 roku i ochrzcił schronisko Smithsonian Institution , korzystając w szczególności z funduszy instytutu o tej samej nazwie .
Następnie mnożyły się eksperymenty naukowe, podobnie jak Charles Greeley Abbot, który prowadził obserwacje spektroskopowe w celu zbadania obecności wody na Marsie . Promieniowanie kosmiczne i promieniowanie noc są również badane.
Zimową premierę udał Orlando Bartholomew the 10 stycznia 1929przy okazji trzymiesięcznego przekraczania najwyższych szczytów Sierra Nevada . Pierwszy pełny zjazd na nartach został wykonany w 1956 roku przez Paula Arthura i Larry'ego Youta; ma ujemny spadek około 1800 metrów.
Najpopularniejszą trasą wspinaczki na szczyt jest Mount Whitney Trail, który rozpoczyna się w miejscowości Whitney Portal, 2550 metrów nad poziomem morza, 21 kilometrów na zachód od Lone Pine, po wschodniej stronie góry. Szlak ma 35 kilometrów długości i ma spadek wysokości 1900 metrów. Jego ostatnia część biegnie nieco poniżej południowego grzbietu szczytu, który łączy go z Mount Muir . United States Forest Service wydaje ograniczoną liczbę zezwoleń w sezonie letnim do ograniczenia obecności. Większość turystów robi podróż w obie strony w dwa dni.
Na szczyt można wejść od strony zachodniej. Trasa podejścia jest znacznie dłuższa; bierze udział w szlaku Pacific Crest Trail i John Muir Trail , a następnie łączy się z Mount Whitney Trail nieco na południe od Mount Muir. Najrzadziej uczęszczane jest północne zbocze; ma kilka niestabilnych fragmentów.
Szlak górski , który wspina się na wąwóz na północno-wschodniej ścianie, ma ocenę 3. Rekord wzniesienia na tej trasie, z powrotem do Whitney Portal, należy do Jason Lakey.
Pionowe ściany zbocza wschodniego oferują dużą różnorodność tras wspinaczkowych . East twarzy trasy , otwarty w 1931 roku przez Roberta Underhill, Glen Dawson, Jules Eichorn i Normana Clyde , to klasyczny Sierra Nevada i sekcje oceniono 5.4 lub nawet 5.6. Pozostałe trasy na wschodniej ścianie osiągają poziom trudności 5,10. 5.11 został nawet otwarty w 1991 roku na torze Left Wing Extremist przez Galena Rowella i Davida Wilsona.
Na południe od szczytu znajduje się seria drugorzędnych szczytów, mało zaznaczonych na ich zachodnim zboczu, ale wyglądających jak igły od wschodu: z północy na południe jest to igła Keeler, szczyt Crooks (dawniej igła Day), III igła , igła Extra, igła Paquoir, igła Junior i wieża S'Brutal. Prezentują najlepsze możliwości wielkiej ściany w Sierra Nevada. Nazwa Crooks Peak została przemianowana na cześć Huldy Crooks , „babci Whitney”, która zdobyła szczyt 23 razy w wieku od 65 do 91 lat.
Badwater Ultramarathon to 217-kilometrowy wyścig, który od 1987 roku łączy Badwater , najniższy punkt w Dolinie Śmierci w Ameryce Północnej , z Mount Whitney, 135 kilometrów w linii prostej. Stan Rodefer i Jim Burnworth, pochodzący z San Diego , jako pierwsi połączyli dwie kropkiPaździernik 1969, w ciągu dwóch tygodni.
Wschodnie zbocze Mount Whitney jest chronione od 1964 roku na pustyni John Muir (po angielsku : John Muir Wilderness ), której powierzchnia stopniowo zwiększała się do 2639 km 2 , co czyni ją największą w Kalifornii . Ma ciągłość ekologiczną z Ansel Adams Wilderness Area na północnym zachodzie, Dinkey Lakes Wilderness Area i Sequoia-Kings Canyon Wilderness Area na zachodzie, Monarch Wilderness Area na południowym zachodzie i Golden Trout Wilderness Area na południu. Rezerwat ma na celu zapewnienie czystego powietrza i wody, a także ochronę siedlisk rzadkich i zagrożonych wyginięciem roślin i zwierząt. Zezwala na uprawianie turystyki pieszej , trekkingu , wspinaczki , kajakarstwa , raftingu , jazdy konnej , obserwacji ornitologicznych, a nawet astronomii amatorskiej, ale generalnie zabrania wszelkiego rodzaju pojazdów, motorowych i grup powyżej dwunastu osób. Rezerwatem zarządza wspólnie Las Narodowy Inyo , we wschodniej części należący do hrabstw Inyo - w tym Mount Whitney - i Mono , który został utworzony w 1907 r. I obejmuje 7 455 km 2 oraz las Sierra National Park , w jego zachodnia część powiatu Fresno i Madera , która została założona w 1893 roku i obejmuje 5309 km 2 .
Zachodnie zbocze jest chronione od 1919 roku w Parku Narodowym Sekwoi, który obejmuje 1635 km 2 . Zarządzany jest przez National Park Service .
Mount Whitney został namalowany przez kilku artystów, w tym Alberta Bierstadta w jego obrazie Mount Whitney, Greatness of the Rockies (1875), przechowywanym w Corning ( The Rockwell Museum ). Ten obraz powiększający amerykańską naturę został namalowany na stulecie ogłoszenia niepodległości .