Mohamed Boudiaf (po arabsku : محمد بوضياف , po berbersku : ⵎⵓⵃⴰⵎⵎⴷ ⴱⵓⴷⵢⴰⴼ ), urodzony23 czerwca 1919do M'sila i zamordowany29 czerwca 1992 r.w Annabie jest algierskim mężem stanu . Jest przewodniczącym Komitetu Wysokiego State of16 stycznia 1992 w 29 czerwca 1992 r..
Urzędnik z zawodu, członkiem-założycielem Narodowego Frontu Wyzwolenia (FLN), jeden z liderów algierskiej wojny o niepodległość i członek Rządu Tymczasowego Republiki Algierii (GPRA), jako minister stanu od 1958 do 1961 roku ówczesnego wiceprezesa -prezydent do 1962 r. , wystąpił przeciwko pierwszym reżimom ustanowionym po odzyskaniu niepodległości przez jego kraj, a na prawie 28 lat przebywał na wygnaniu w Maroku . Przypomina się do Algierii w 1992 roku w samym środku kryzysu politycznego naznaczonego rozwiązaniu APN , głoszenie o stanie wyjątkowym , a następnie rezygnacji prezydenta Szadli Bendżedid na11 stycznia 1992 r.brał udział w tworzeniu Wysokiego Komitetu Państwowego złożonego z pięciu członków, którego został wybrany prezydentem i głową państwa w dniu16 stycznia 1992. Został zamordowany kilka miesięcy później podczas konferencji kierownictwa w Annaba w dniu29 czerwca 1992 r..
Mohamed Boudiaf urodził się dnia 23 czerwca 1919w M'Sila w obecnej wilaji M'sila w Algierii , potem departamenty francuskie . Po studiach w M'sila został urzędnikiem administracji. Adiutant w armii francuskiej w 1942 r. w czasie II wojny światowej , był urzędnikiem w wydziale podatkowym w Dżileli , następnie został wysłany na front we Włoszech , gdzie brał udział w bitwie o Monte Cassino wraz z Krimem Belkacem , który był kapralem . , Larbi Ben M'Hidi, który był sierżantem i Rabah Bitat. Jednak ci mężczyźni, którzy służyli w różnych dywizjach, nie znali się wówczas. Po masakrze Sétif w 1945 angażuje się w algierskie ruchy nacjonalistyczne i należy do Algierskiej Partii Ludowej (PPA) Messali Hadj , a następnie uczestniczy w tworzeniu Specjalnej Organizacji (OS), tajnej uzbrojonej gałęzi Ruchu na rzecz Triumf Wolności Demokratycznych (MTLD). Pod koniec 1947 założył komórkę dla departamentu Konstantyna . OS został rozbity przez francuską policję w 1950 roku i wraz z innymi czołowymi członkami organizacji został osądzony i skazany zaocznie za swoją działalność bojową. W 1952 został przeniesiony do Francji przez MTLD, gdzie działał w algierskiej społeczności imigrantów.
Wrócił do Algierii w Marzec 1954i stworzył, wraz z ośmioma innymi bojownikami, którzy stali się „historycznymi przywódcami FLN”, w celu uzyskania niepodległości Algierii poprzez walkę zbrojną, Rewolucyjny Komitet Jedności i Akcji (CRUA), którego został wybrany na przewodniczącego w okresie spotkanie w skromnej willi w Clos Salambier należącej do Lyèsa Deriche .
Po upadku CRUA ponownie znalazł się w „grupie 22”, która po raz kolejny organizowała walkę zbrojną, co było już pewne. Posiadacz karty n o 1 Frontu Wyzwolenia Narodowego (FLN), stworzony, aby przynieść ze sobą w walce z różnymi siłami nacjonalistycznymi, zdecydowano jako datę wybuchu „wojennych” The 1 st listopad 1954 - data, że znaki na początku Wojna algierska .
Na zakończenie Kongresu Soummam , wSierpień 1956został członkiem Narodowej Rady Rewolucji Algierskiej (CNRA). 22 października 1956został aresztowany wraz z innymi przywódcami FLN przez armię francuską po porwaniu marokańskiego samolotu cywilnego, który przewoził go do Tunezji . Następnie kierował francuską federacją FLN ze swojego więzienia i został mianowany Ministrem Stanu Tymczasowego Rządu Republiki Algierskiej (GPRA) w 1958 r. , w momencie jej utworzenia, a następnie wiceprezydentem w 1961 r. Został zwolniony18 marca 1962po umowach Evian .
Do niezależności w lipiec 1962, nie zgadza się z Benem Bellą , wspieranym przez dowództwo Armii Wyzwolenia Narodowego (ALN) z zewnątrz, które tworzy biuro polityczne FLN w celu zastąpienia GPRA. 20 września 1962, podczas gdy biuro polityczne stanowi pierwsze algierskie zgromadzenie narodowe , Mohamed Boudiaf założył w opozycji własną partię, Partię Rewolucji Socjalistycznej (PRS). 23 czerwca 1963został aresztowany na moście na Hydrze , a następnie przetrzymywany w Tsabit w południowej Algierii, gdzie rozpoczął strajk głodowy ze swoimi współwięźniami. Będzie przetrzymywany z 3 innymi więźniami, w tym Mohandem Akli Benyounesem, przez kilka tygodni, zanim zostanie przeniesiony do Saïda , gdzie odnajdzie Salaha Boubnidera w więzieniu. Udaje mu się dostać list do rodziny, w którym potępia jego sekwestrację; sprawa jest nagłaśniana. Został przeniesiony po raz ostatni w pobliżu Sidi Bel Abbes . Zaproponowano mu wygnanie do Szwajcarii, ale odmówił. Opowiada się przeciwko nowej konstytucji i polityce reżimu. Skazany na śmierć w 1964 r. przez reżim Ben Belli, opuścił Algierię i wstąpił do Francji, a następnie do Maroka . Pracował w swojej partii, a od 1972 animował między Francją a Marokiem kilka konferencji, na których prezentował swój projekt polityczny dla Algierii i był gospodarzem przeglądu El Jarida . Jego książka Where Algeria Goes , która stanowi jasne świadectwo okresu po odzyskaniu niepodległości i przejęcia władzy przez wojsko, podsumowuje jego propozycje polityczne. W 1979 roku, po śmierci Houari Boumedienne on rozwiązał PRS i poświęcił się działalności zawodowej prowadząc cegielnię w Kenitra , Maroko .
16 stycznia 1992, po rezygnacji prezydenta Chadli Bendjedida (wieczorem11 stycznia), wrócił do Algierii. Choć FIS , strony islamistów , wygrywa dużą większość w 1 st turze wyborów , Chadli, że rozwiązał Zgromadzenie Narodowe i pozostawił próżnię konstytucyjną, rezygnuje i tym Rada Bezpieczeństwa Wysoka (HCS) unieważnia wybory. Mohamed Boudiaf zostaje odwołany do Algierii, aby objąć stanowisko przewodniczącego Wysokiego Komitetu Państwowego , sprawującego tymczasowe uprawnienia głowy państwa. Paradoksalnie, przez swoje długie wygnanie, wydawał się być nowym człowiekiem, niezaangażowanym w udręki algierskiego reżimu i dlatego prawdopodobnie wyciągnął kraj z impasu. Pragnąc demokratycznej Algierii zwróconej ku nowoczesności, powiedział, że chce położyć kres nękającej państwo korupcji.
W Czerwiec 1992założył nową partię polityczną, Narodowe Zloty Patriotyczne. Jednocześnie rozważa zwolnienie generała Mohameda Mediène , szefa rządu Sida Ahmeda Ghozali i rozpoczęcie czystki antykorupcyjnej.
29 czerwca 1992Mohamed Boudiaf zostaje zamordowany podczas konferencji dyrektorów, którą odbył w mieście Annaba . Podporucznik Specjalnej Grupy Interwencyjnej (GIS), Lambarek Boumaarafi , rzucił granat jako dywersję i strzelił wprost w prezydenta, zabijając go natychmiast. Motywacja jego zabójstwa jest kontrowersyjna, między tropem odosobnionego działania żołnierza o sympatiach islamistycznych, a większym spiskiem z udziałem generałów armii. Nie rzucając światła na zabójstwo Boudiafa, komisja śledcza powołana przez rząd algierski odrzuca tezę o „odosobnionej akcji” oficera armii, który działał z powodów ściśle religijnych. Nacer Boudiaf jest przekonany, że jego ojciec został zamordowany z błogosławieństwem François Mitterranda , który został oskarżony przez dawny algierski tygodnik o udział w zamachu.