José P. Laurel
| José P. Laurel | ||
| ||
| Funkcje | ||
|---|---|---|
| Prezydent Republiki Filipin | ||
| 14 października 1943 - 17 sierpnia 1945 ( 1 rok, 10 miesięcy i 3 dni ) |
||
| Wiceprezydent | Benigno Aquino, s. Ramón Avanceña |
|
| Poprzednik | Manuel L. Quezon | |
| Następca | Sergio Osmeña | |
| Biografia | ||
| Imię urodzenia | José Paciano Laurel y García | |
| Data urodzenia | 9 marca 1891 | |
| Miejsce urodzenia | Tanauan City, CALABARZON ( Filipiny ) | |
| Data śmierci | 6 listopada 1959 | |
| Miejsce śmierci | Manila ( Filipiny ) | |
| Narodowość | Filipina | |
| Partia polityczna |
Partia Nacjonalistyczna (-1942; 1945-1959) KALIBAPI (1942-1945) |
|
| Ukończyć |
University of Santo Tomas Yale Law School |
|
| Zawód | Prawnik | |
 | ||
 |
||
| Prezydenci Republiki Filipin | ||
José Paciano Laurel y García , urodzony dnia9 marca 1891 w Tanauan City, zmarł dnia 6 listopada 1959, był filipińskim mężem stanu . Był przywódcą filipińskiego reżimu współpracy podczas II wojny światowej .
Biografia
Ukończył prawo w 1915 roku na Uniwersytecie w Quezón City , następnie studiował w Stanach Zjednoczonych na Yale , gdzie uzyskał stopień doktora nauk prawnych. W czasie studiów zaangażowany w politykę, po powrocie z Yale został podsekretarzem, a następnie sekretarzem w filipińskim Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. Jako przekonany niezależny artysta regularnie sprzeciwia się amerykańskiemu gubernatorowi Filipin Leonardowi Woodowi . Ostatecznie zrezygnował ze stanowiska w 1923 r., Aby zaprotestować przeciwko administracji USA. W 1925 roku został wybrany do Senatu w 5 th dzielnicy senatora . Pokonany w 1931 r., Odzyskał miejsce w 1934 r. Brał udział w opracowaniu konstytucji Wspólnoty Filipin , która miała doprowadzić kraj do niepodległości. W 1936 r. Został powołany do Sądu Najwyższego w kraju.
Druga wojna światowa
Pod koniec 1941 roku Cesarstwo Japonii najechało Filipiny. Rząd Wspólnoty Narodów musi uciec z kraju. Znany Japończykom ze swojego sprzeciwu wobec amerykańskiej administracji kolonialnej, został powołany do Zarządu Filipin , który stanowił tymczasowy rząd kraju. Plik5 czerwca, zostaje ranny w zamachu, prawdopodobnie popełnionym przez filipińskich bojowników ruchu oporu. Plik19 czerwca 1943, przejmuje szefa komisji niepodległościowej, której Japończycy powierzyli przygotowanie nowej konstytucji kraju. Plik14 października 1943zostaje prezydentem Drugiej Republiki Filipin . Plik5 listopada, wraz z innymi pro-japońskimi przedstawicielami państw azjatyckich w ramach Strefy Wspólnego Dobrobytu Wielkiej Azji Wschodniej uczestniczy w konferencji Greater East Asia Conference w Tokio .
Podczas jego kadencji gospodarka kraju bardzo ucierpiała w wyniku wojny, a ludność musiała stawić czoła sytuacji bliskiej głodu.
Plik 22 marca 1945 rLaurel i jego rząd muszą uciekać przed natarciem wojsk sojuszniczych i schronić się w Japonii. Rząd Wspólnoty Narodów Filipin odzyskuje kontrolę nad krajem. Plik17 sierpniapo ogłoszeniu kapitulacji Japonii Laurel ogłasza rozwiązanie republiki.
Po wojnie
Aresztowany, został przewieziony z powrotem na Filipiny i grozi mu 132 oskarżenia o zdradę. Jednak w 1948 roku, po uzyskaniu niepodległości, amnestia generalna ogłoszona przez prezydenta Manuela Roxasa pozwoliła mu odzyskać wolność bez postawienia go przed sądem. W 1949 r. Kandydował na prezydenta, ale nie został wybrany. W 1951 r. Zemścił się politycznie, ponownie wybierając się do Senatu. Następnie został mianowany prezydentem Ramonem Magsaysayem w negocjacjach handlowych ze Stanami Zjednoczonymi. Odszedł na emeryturę w 1957 roku.