Miejski klub piłkarski Ipswich
Miasto Ipswich| Pełne imię i nazwisko | Miejski klub piłkarski Ipswich |
|---|---|
| Pseudonimy | Chłopcy od ciągników |
| Poprzednie imiona | Klub Piłkarski Związku Ipswich |
| Fundacja | 1878 |
| Zabarwienie | Niebieski i biały |
| stadion |
Portman Road (30 311 miejsc) |
| Siedzenie |
Portman Road Ipswich , Suffolk IP1 2DA |
| Aktualne mistrzostwa | League One (trzecia liga) |
| Prezydent | Marcus Evans (w) |
| Trener | Paul Lambert |
| Najbardziej ograniczony gracz | Mick Mills (737) |
| Najlepszy napastnik | Ray Crawford (218) |
| Stronie internetowej | www.itfc.co.uk |
| Krajowy |
Premier League (1) Puchar Anglii (1) |
|---|---|
| Międzynarodowy | Puchar UEFA (1) |
Dom
|
Na zewnątrz
|
Aktualności
Na bieżący sezon patrz: Mistrzostwa Anglii Third Division w piłce nożnej 2021-2022
0
Ipswich Town Football Club (wymawiane [ ˈɪpswɪtʃ ˈtaʊn ], znany również jako Ipswich , The Blues , Town lub The Tractor Boys ) to angielski klub piłkarski z siedzibą w Ipswich , Suffolk .
Założony w 1878 roku klub przeszedł na zawodowstwo dopiero w 1936 roku i dołączył do profesjonalnych dywizji angielskiego futbolu dopiero w 1938 roku. Pod przewodnictwem Alfa Ramseya , który w 1955 roku objął dowództwo nad drużyną w trzeciej lidze, Ipswich wygrał kiedyś z Brytyjczykami. Mistrzostwa w piłce nożnej w latach 1961-1962 . Prowadzona w latach 1969-1982 przez Bobby'ego Robsona drużyna zdobyła Puchar Wielkiej Brytanii w piłce nożnej w 1978, a następnie Puchar UEFA w 1981, a także dwukrotnie zajęła drugie miejsce w mistrzostwach, w latach 1980-1981 i 1981-1982 .
Ipswich, jedyny profesjonalny klub piłkarski w Suffolk , rywalizuje z Norwich City , drużyną z sąsiedniego Norfolk . Konfrontacje między dwoma klubami doprowadziły do derbów Wschodniej Anglii , które w latach 1902-2009 rozegrano 139 razy .
Ipswich Town rozgrywa swoje mecze domowe na stadionie Portman Road w Ipswich. Na sezon 2019-2020 klub gra w League One (trzecia liga angielska). Ostatni raz brał udział w Premier League w sezonie 2001-2002 .
Historia
Klub został założony jako klub amatorski w 1878 roku pod nazwą Ipswich Association FC. Połączył się w 1888 z Ipswich Rugby Club i stał się Ipswich Town Football Club. Formacja ta wygrała kilka lokalnych zawodów, takich jak Suffolk Challenge Cup i Suffolk Senior Cup, a następnie dołączyła do Southern Amateur League w 1907 roku, zdobywając tytuł mistrzowski w 1922 , 1930 , 1933 i 1934 roku . Ipswich spędził sezon 1935-1936 w Lidze Piłkarskiej Powiatów Wschodnich, a następnie przyjął status zawodowy w 1936 roku . Zespół następnie stanął w kolejce w Lidze Południowej, gdzie zdobył tytuł w pierwszym sezonie, a następnie zajął trzecie miejsce w następnym sezonie.
Ipswich jest nominowany do dołączenia do Football League w dniu 30 maja 1938 r.i grał w Division 3 South do 1954 , kiedy Blues zdobyli tytuł i awansowali do Division 2 . Klubowi nie udaje się zapewnić utrzymania i odnajduje D3 w 1955 roku .
Pod kierownictwem Alfa Ramseya od sierpnia 1955 roku zespół rozwijał się i zdobył nowy tytuł D3 South w 1957 roku, co jest równoznaczne z awansem do D2. Tym razem, to utrzymuje i dostęp Ipswich jeszcze wyższy poziom, Division 1 na koniec sezonu 1960- 1961 . Na najwyższym poziomie po raz pierwszy Ipswich zdobył tytuł mistrza Anglii ku zaskoczeniu wszystkich (1961-1962). Ten tytuł daje dostęp na europejską scenę The Blues , którzy wyrzucili Maltańczyka z Floriany , zanim przegrali z Włochami z AC Milan . Ramsey opuszcza klub wKwiecień 1963przejąć dowodzenie nad reprezentacją narodową Anglii . Ramseya zastąpił Jackie Milburn , pod którego kierownictwem klub wszedł do D2 po stracie 121 bramek w 46 meczach w sezonie 1963-1964. Milburn został zwolniony, a Niebiescy pozostali w D2 przez cztery sezony, zanim odzyskali pierwsze miejsce w 1968 roku pod wodzą Billa McGarry'ego . McGarry opuszcza klub, aby przejąć Wilki i zostaje zastąpiony przez Bobby'ego Robsona wstyczeń 1969.
Robson dał klubowi dwa ważne trofea i prowadził je przez kilka sezonów na europejskiej scenie. Okres ten rozpoczął się w 1973 roku zwycięstwem w Pucharze Texaco i czwartym miejscem w ligowych eliminacjach do Pucharu UEFA . Do końca lat 70. Ipswich tworzył wiodący zespół lub ilustrował w szczególności dwóch reprezentantów Holandii Arnolda Mührena i Fransa Thijssena oraz reprezentantów Wielkiej Brytanii Johna Warka , Terry'ego Butchera i Paula Marinera . Ipswich następnie regularnie zajmował miejsce w pierwszej piątce w Mistrzostwach Anglii i zdobywał doświadczenie na poziomie kontynentalnym. W szczytowym momencie w 1980 roku zmiażdżyli Manchester United na Portman Road 6:0 w meczu, w którym bramkarz Manchesteru Gary Bailey odbił trzy rzuty karne. Najważniejsze tytuły zostały zdobyte w 1978 roku w Pucharze Anglii przeciwko Arsenalowi w finale, a następnie w 1981 roku, odnosząc sukcesy w Pucharze UEFA . Te sukcesy Robsona pozwoliły mu uzyskać stanowisko trenera reprezentacji Anglii, po czym w sierpniu 1982 roku opuścił Ipswich i został zastąpiony przez swojego asystenta Bobby'ego Fergusona .
Ledwo w lidze, Ipswich spadł do D2 w 1986 roku . Ferguson pozostał na stanowisku, ale ostatecznie zrezygnował po nieudanej próbie awansu w maju 1987 roku . Dopiero w 1992 roku Ipswich na najwyższym poziomie angielskim. Ten sezon 1992- +1.993 zaczyna się dobrze z tylko dwóch porażek i zanotowała czwarte miejsce w połowie sezonu. Druga część jest o wiele mniej błyskotliwy i Blues zakończyć w przeciętnym 16 -tego miejsca. Spadek został zażegnany w następnym sezonie, a następnie Ipswich ciemno 1994- 1995 przez zapis punktacji rekordu (9-0 z Manchesterem United) i logika utrzymanie D2.
Po dotarciu do fazy play-off trzy razy z rzędu, Ipswich w końcu wygrał swój bilet powrotny do Premiership w 2000 roku . Ten powrót jest pozytywny z utrzymaniem, a nawet kwalifikacjami do Pucharu UEFA po długiej walce o miejsce w Lidze Mistrzów. Ten pomyślny okres nie trwał długo, a klub powrócił do D2 dwa lata później. Od tego czasu często spotykamy bluesa w play-offach o awans, ale bez awansu.
Paul Jewell zostaje zastąpiony przez Mick McCarthy jako trener wpaździernik 2012.
W 2019 roku klub spadł z mistrzostw do awangardy Norwich , swojego wielkiego rywala.
Nagrody i rekordy
-
Puchar UEFA ( 1 )
- Zwycięzca: 1981
- Mistrzostwa Wielkiej Brytanii ( 1 )
- Mistrzostwa Anglii D2 ( 3 )
- Mistrzostwa Anglii D3-południe ( 2 )
-
Puchar Anglii ( 1 )
- Zwycięzca: 1978
-
Kubek Teksakowy ( 1 )
- Zwycięzca: 1973
Kolory i symbole
Klubowi gracze i osobowości
Trenerzy
Poniższa tabela przedstawia listę trenerów klubowych od 1936 roku.
|
|
|
Obecna siła robocza
do 29 grudnia 2020 r.
| Nie. | Nat. | Pozycja | Nazwa gracza |
|---|---|---|---|
| 1 | sol | Tomasz Holý | |
| 2 | re | Mark McGuinness (wypożyczony z Arsenalu ) | |
| 3 | re | Oddział Szczepana | |
| 4 | re | Luke Chambers ( kapitan ) | |
| 5 | re | James Wilson | |
| 6 | re | Łukasz Wełniak | |
| 7 | M | Gwion Edwards | |
| 8 | M |
Cole Skuse (  )
|
|
| 9 | W | Kayden Jackson | |
| 10 | W | James Norwood | |
| 11 | M | Jon Nolan | |
| 12 | re | Janoi Donacien | |
| 14 | M | Jack Lankester | |
| 15 | M | Miś Biskup | |
| 16 | M | Tristan Nydam |
| Nie. | Nat. | Pozycja | Nazwa gracza |
|---|---|---|---|
| 17 | W | Keanan Bennetts (wypożyczony z Borussii Mönchengladbach ) | |
| 18 | M | Alan sędzia | |
| 19 | re | Corrie Ndaba | |
| 20 | W | Freddie Sears | |
| 21 | M | Flynn w dół | |
| 22 | re | Arystoteles Nsiala | |
| 23 | M | Andre dozzell | |
| 24 | re | Kane Vincent-Young | |
| 25 | W | Aaron Drinan | |
| 28 | sol | David Cornell | |
| 30 | re | Myles Kenlock | |
| 32 | W | Oliver Hawkins | |
| 36 | M | Armando Dobra | |
| 44 | M | Emyr Huws |
| Nie. | Nat. | Pozycja | Nazwa gracza |
|---|---|---|---|
| 13 | sol | Harry Wright (do GAIS ) |
| Nie. | Nat. | Pozycja | Nazwa gracza |
|---|---|---|---|
| 26 | M | Idris El Mizouni (w Cambridge United do 30 czerwca 2021) |
Kultowi gracze
| Nazwisko | mecze | Kariera w klubie |
|---|---|---|
| Młyny Mick | 737 | 1965 - 1982 |
| John Warka | 670 | 1974 - 1983 i 1987 - 1989 i 1991 - 1996 |
| Paul Cooper | 575 | 1973 - 1986 |
| Mick Stockwell | 555 | 1982 - 2000 |
| George Burley | 500 | 1973 - 1985 |
| Parker Tommy | 475 | 1946 - 1956 |
| Billy Baxter | 459 | 1960 - 1970 |
| Jan Elsworthy | 435 | 1949 - 1964 |
| Jason dozzell | 393 | 1983-1992 i 1997 |
| Doug Rees | 387 | 1947 - 1960 |
| Nazwisko | Cele | mecze | Kariera w klubie |
|---|---|---|---|
| Ray Crawford | 218 | 354 | 1958 - 1963, 65 - 68 |
| John Warka | 190 | 678 | 1974 - 1983 i 1987 - 1989 i 1991 - 1996 |
| Ted Phillips | 181 | 295 | 1953 - 1963 |
| Tom garney | 143 | 273 | 1951 - 1958 |
| Paul Mariner | 135 | 339 | 1976 - 1993 |
| Trevor Whymark | 104 | 335 | 1969 - 1978 |
| Eric Gates | 73 | 378 | 1973 - 1984 |
| Parker Tommy | 95 | 475 | 1946 - 1956 |
| Alan Brazylia | 80 | 210 | 1977 - 1982 |
| Jason dozzell | 72 | 414 | 1983-1991 i 1997 |
Międzynarodowy
Dwunastu graczy grało w co najmniej jedną koszulkę reprezentacji Anglii podczas gry w Ipswich Town, dzięki czemu klub jest 37. dostawcą dla drużyny narodowej. Od momentu powstania klub dostarczył również trzech zawodników do drużyny Szkocji, co czyni klub sześćdziesiątym siódmym dostawcą dla tej drużyny.
Pierwszym z nich jest napastnik Ray Crawford z 1961 roku, który strzelił gola w dwóch występach. Zawodnikiem z największą liczbą występów w klubie jest obrońca Terry Butcher z 45 występami i trzema golami w latach 1980-1986, który brał udział w Mistrzostwach Świata 1982 i 1986 podczas gry w klubie. Po tym, jak Butcher podąża w tej klasyfikacji, obrońca Mick Mills z 42 selekcjami w latach 1972-1982, w tym osiem jako kapitan i napastnik Paul Mariner z 33 selekcjami i 14 golami w latach 1977-1995. Ostatni gracz zadzwonił do drużyny Anglii w czasie, gdy nosili koszulka Ipswich Town to bramkarz Richard Wright z 2000 roku.
Poniższa tabela zawiera zaktualizowaną listę pod adresem 1 st wrzesień 2010 piłkarzy Ipswich Town w reprezentacji Anglii, liczbę rozegranych meczów i odpowiadający im okres, a także łączną liczbę rozegranych meczów z uwzględnieniem okresów, w których zawodnik był w innym klubie piłkarskim.
|
|
|
Struktury klubowe
stadion
Wsparcie i wizerunek
Miasto Ipswich w kulturze popularnej
Niektórzy gracze Ipswich, w tym John Wark , Russell Osman , Laurie Sivell i Kevin O'Callaghan, biorą udział w 1981 roku wraz z Sylvesterem Stallone i Pelé w filmie Own the Victory, który opowiada o jeńcach wojennych . Inni gracze z Ipswich Town są również wykorzystywani jako dublerzy aktorów w scenach piłkarskich: Kevin Beattie zastępuje Michaela Caine'a , a Paul Cooper zastępuje Sylvestera Stallone.
Zwolennicy
Uwagi i referencje
- pokazane są tutaj tylko najważniejsze tytuły w oficjalnych zawodach.
- (w) „ East anglian derby ” na http://www.itfc.co.uk/ (dostęp 13 listopada 2009 )
- „Historia klubu doniczkowego”, Pride Of Anglia
- „Wyróżnienia według sezonu”, Pride Of Anglia
- „Archiwum Southern Amateur League – Ipswich Town”, Southern Amateur League
- „10 najgorszych porażek United” , Manchester Evening News , 7 grudnia 2005 r.
- Jewell opuszcza Ipswich , lequipe.fr, 24 października 2012
- McCarthy prowadzi Ipswich , lequipe.fr, 1 st listopad 2012
- Roy Keane wraca do Ipswich , lequipe.fr, 23 kwietnia 2009
- (w) „ England Players' Club Memberships Ipswich Town ” na http://www.englandfootballonline.com (dostęp 20 listopada 2009 )
- (w) „ England Players' Club Memberships ” na http://www.englandfootballonline.com (dostęp 20 listopada 2009 )
- (w) „ Ipswich Town ” na http://www.londonhearts.com (dostęp 20 listopada 2009 )
- (w) „ Scott By Players Club Sorted by Most Players ” na http://www.londonhearts.com (dostęp 20 listopada 2009 )
- (w) „ Zwycięstwo (1981) ” , Internetowa baza filmów (dostęp 19 marca 2007 )