Polityka pod starożytnym Rzymem
|
27 pne AD - 285 Dominuj 285 - 476 Emp. Zachód 395 - 476 Emp. Bizancjum 395 - 1453 Sędziowie Cursus honorum Sędziowie zwyczajni Edile Pretor Konsularny Konsula Cenzor Promagistrate Właściciel ProkonsulNadzwyczajni sędziowie Dyktator,mistrz kawalerii Interroi Decemwir Triumwir Zespoły Wybory Curiata wybory centuriata Comitia składa hołd Radzie Plebejskiej Tytuły cesarskie Cesarz Augusta Cezara Pater patriae Pontifex maximus Imperialni urzędnicy Kurator Legat Prefektury Prefekt PretoriumPrefekt Rzymu Prefekt Annone Prefekt Wigilii |
Imperator (po francusku dowódca ) to tytuł czasami przypisywany w czasach Republiki Rzymskiej , po powrocie z kampanii wojskowej,zwycięskim generałom rzymskim. Później staje się częścią tytułu cesarza rzymskiego jako prenomen .
Za czasów Republiki Rzymskiej , w literaturze i epigrafii łacińskiej , imperator jest sędzią sprawującym imperium , najwyższą władzę wojskową i cywilną. Imperator to także honorowy tytuł noszony przez niektórych dowódców wojskowych, zwłaszcza pod koniec Rzeczypospolitej i podczas wojen domowych. Po ważnym zwycięstwie zgromadzeni żołnierze przywitali swojego generała imieniem imperator , co było okrzykiem niezbędnym do uzyskania zgody Senatu na triumf . Uznany imperator generalny miał prawo nosić ten tytuł po swoim imieniu aż do świętowania swego triumfu, po czym musiał z niego zrezygnować wraz ze swoim imperium .
Od momentu, gdy triumf jest celem wielu ambitnych Rzymian, historia Rzeczypospolitej obfituje w wydarzenia, w których legiony zostały zaproszone, zgodnie z łacińskim określeniem, by pozdrowić ich generalnego imperatora . Tytuł imperatora nadano w 90 rpne. Pne do Lucjusza Juliusza Cezara , krewnego Juliusza Cezara , w 84 pne. AD w Pompejach , w 60 pne. BC do Juliusza Cezara , w 51 pne. AD w Cicero , w 45 pne. AD ponownie do Cezara, w 44 pne. AD do Marka Juniusza Brutusa , aw 41 rpne. AD do Lucjusza Antoniusza (brata Marca Antoine'a ).
Juliusz Cezar wyznacza punkt zwrotny, gdy Senat przyznaje mu prawo do noszenia na stałe i dziedzicznie tytułu imperatora dla jego potomków. August uczynił z tego przezwiska imię ( prænomen ), które widnieje na jego monetach i inskrypcjach. Od Augusta cesarstwem rzymskim rządził jeden człowiek . Tytuł imperatora jest na ogół zarezerwowany dla cesarza, choć czasem przyznaje się go członkowi jego rodziny. Jako stały tytuł, słowo imperator jest używane jako prænomen dla cesarzy, przyjęte podczas ich dochodzenia do władzy. Po panowaniu Tyberiusza proklamacja imperatora staje się aktem przystąpienia do tytułu cesarskiego. W praktyce, gdy wojska ogłaszają swojego generalnego imperatora , oznacza to bunt przeciwko cesarzowi na miejscu.
W okresie Cesarstwa termin ten zachowuje konotację zwycięstwa, którą miał pod rządami Republiki; jednak może być przyznany tylko cesarzowi, nawet jeśli osobiście nie dowodził zwycięską armią. Tytuł pojawia się po imieniu cesarza, po którym następuje liczba jego otrzymywania, np. IMP V („imperator po raz piąty”). Rekord należy do Claude'a , 27 razy okrzykniętego imperatorem , który nigdy nie walczył.
Tytuł imperatora jest zazwyczaj tłumaczony na język grecki jako autokrator . Jest on stosowany w tekstach (z sewastosa jako tłumaczeniu tytuł Augusta ) do VII XX wieku, kiedy cesarz zaczyna go zastąpić.