Burton's Serin

Crithagra Burtoni

Crithagra Burtoni Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Burton's Serin marki Keulemans Klasyfikacja (COI)
Królować Animalia
Gałąź Chordata
Sub-embr. Kręgowce
Klasa Aves
Zamówienie PASSERIFORMES
Rodzina Fringillidae
Uprzejmy Krithagra

Gatunki

Crithagra burtoni
( szary , 1862 )

Stan ochrony IUCN

(LC)
LC  : Najmniejszy niepokój

Synonimy

Kulczyk Burton ( crithagra burtoni ) jest gatunek z wróblowych ptaków z rodziny z Fringillidae .

Dystrybucja

W trzech głównych i odizolowanych kieszeniach, pierwsza w Zatoce Gwinejskiej, druga we wschodnim Zairze, a trzecia w Kenii, rozlewająca się na sąsiednie kraje. Niewielki punkt obecności jeszcze bardziej odizolowany w Angoli.

Podgatunki

Zgodnie z klasyfikacją referencyjną (wersja 5.2, 2015) Międzynarodowego Kongresu Ornitologicznego gatunek ten składa się z następujących czterech podgatunków (kolejność filogeniczna ):

Siedlisko

W Kenii kanarek Burtona jest uważany za dość pospolity, ale niezbyt rzucający się w oczy, na niższych poziomach lasu i na jego skraju, a także w formacjach bambusowych między 1700 a 3000 m, wyjątkowo tak nisko jak 1200 m (Lewis & Pomeroy 1989). Na ogół jest podporządkowana lasom górskim na przemian z alpejskimi łąkami i niewielkimi rozproszonymi krzewami. Na Mount Cameroon żyje poza linią drzew, w zacienionych obszarach skarłowaciałych i rozproszonych drzew oraz zarośli. W całej Afryce Wschodniej często występuje w zaroślach otwartych lasów, niewielkich drzewach na polanach i krawędziach, przerzedzonych lasach i na obrzeżach lasów łęgowych (Fry i Keith 2004).

jedzenie

Dowsett-Lemaire (1990) wniósł interesujący wkład w karmienie ptaków w lesie Nyungwe w Rwandzie. To pokazało, że kanarek Burtona bardzo lubi niedojrzałych jagód Rubus sp. Nasiona krostawiec Senecio montuosum , pąków kwiatowych innego krostawiec S. mannii , jagody Musanga i Trema i te, które nie dojrzały Schefflera goetzenii . Inne dane uzupełniają obraz, takie jak dojrzałe jagody Rubus volkensii na Kilimandżaro (Cordeiro 1994b), nasiona Nuxia i Gnidia w Nigerii (Ash i in. 1989) oraz pąki akacji Acacia abyssinica (Short & Horne 2005). Inne rośliny eksploatowane przez gatunek zostały opisane przez Ottavianiego (2011), wspierając zdjęcia, takie jak euphorbiaceae z rodzaju Croton , psiankowata z rodzaju Solanum , astrowate z rodzaju Bidens i Sambuscus ebulus africanus , adoxacea.

Maniery

Stoi samotnie, w parach i często w małych grupach. Dyskretny i dyskretny, żeruje na ziemi lub w jej pobliżu na polanach i zaroślach, ale także wyżej w lianach i baldachimach. Często przysiada w pobliżu wierzchołków krzewów i niewielkich drzew w pobliżu lasu. Pary mogą przebywać w zaroślach przez długi czas (Fry i Keith 2004).

Fry & Keith (2004) podają fragmenty informacji z Parku Narodowego Arusha w Tanzanii: jeden okaz zbierający nasiona powojnika dwuczubego, a drugi przenoszący cząsteczki porostów, gniazdo odkryte w krzaku na wysokości dwóch metrów wzdłuż drogi, drugie znalezione na wysokości sześciu metrów w rozwidleniu ogrodowego drzewa figowego, trzecia w kępie rośliny epifitycznej na poziomej gałęzi, a czwarta na końcu gałęzi bambusa. W Kenii odnotowano lęg zawierający dwa jaja, ale co ciekawe, nie zostały one opisane.

Short & Horne (2005) zaobserwowali gniazdo wysokie na 12 m w koronie grubej akacji abisyńskiej wLipiec 1991i kolejne 6 mw gęstym listowiu Apodytes dimidiata wSierpień 1992. Opowiadają one o widocznym pokazie zalotów obserwowanym w czerwcu 1991 roku w środkowej Kenii: samiec śpiewał, opuszczając i unosząc ogon przed kobietą. WLipiec 1991, dwoje dorosłych niosło materiał na styku zakrzywionych gałązek i kępy tworzącej naturalne nacięcie na liściach akacji. Samiec przyniósł mech i porosty, pobrane z akacji, w ścięte gałązki i wąsy, podczas gdy samica pojawiła się z dużymi dziobami włókienek, ziół i nici pająka. Jeśli chodzi o gniazdo obserwowane w sierpniu, opisują przekrój o wymiarach 10 x 5 cm wyłożony na zewnątrz skrawkami szarej kory oraz kawałkami porostów i mchu. Domniemana samica przyniosła włókna kory z Rhus sp., Gałązka drzewa Apodytes niosąca drugie gniazdo, porost i mech, zawsze w towarzystwie samca. Gdy miała już opuścić gniazdo, samiec pospieszył, by ją nakarmić. Śpiewał z wierzchołków krzewów i drzew w promieniu 40 m wokół gniazda, a następnie emitował imitacje pieśni.

Bibliografia

Linki zewnętrzne